All Chapters of เสน่ห์รักจอมมาร: Chapter 1 - Chapter 10

คนบนเรือทยอยหยิบสัมภาระของตนมาถือไว้ เสียงตะโกนลั่นบอกว่าอีกไม่กี่นาทีจะถึงฝั่ง เมื่อเรือจอดสนิททุกคนทยอยลงและไปตามเป้าหมายที่ตั้งใจไว้ "สวยมาก" ทะเลในโลกที่ว่าสวยเขาไปสัมผัสมาเกือบหมด แต่ก็ยังไม่มีที่ไหนทีมีมนต์เสน่ห์ดึงดูดให้ต้องข้ามฟ้ามาเยือนถึงถิ่นเท่าครั้งนี้ เกาะหวน... "ไหนล่ะ คนที่จะมารับเรา" ธาม ไกรศรหรือทอม หนุ่มลูกครึ่งไทยอังกฤษถามขึ้นคำแรกเมื่อก้าวลงจากเรือ คนที่มาด้วยมัวแต่ชื่นชมกับความงดงามของสายลมแสงแดด และน้ำทะเลที่ใสจนมองเห็นผืนทรายใต้ล่าง เพราะเคยแต่ชื่นชมผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ เมื่อได้มาสัมผัสจริงก็พบว่างดงามกว่าที่เห็นเป็นร้อยเท่า จึงไม่ทันได้ฟังคำถามของผู้ร่วมเดินทางที่มีสีหน้าหงุดหงิดในเวลานี้ "อีธาน แกจะมองทะเลอีกนานไหม ไหนล่ะ คนจากรีสอร์ทที่จะมารับเรา" ธามเอ่ยซ้ำด้วยความหงุดหงิด คนอื่นที่เดินทางมาพร้อมกันต่างมีคนรับไปเกือบหมดแล้ว แต่ไม่เห็นมีป้ายรีสอร์ทที่อีธานบอกว่าเป็นที่พักของค่ำคืนนี้ "แกเป็นอะไรทอม หงุดหงิดเหมือนคนแก่ไปได้ บอกแล้วไงว่าให้เอาคู่หมั้นมาด้วยจะได้อารมณ์ดีขึ้น" อีธาน แอนเดอร์ลีย์ ทายาทเจ

ฝ่ามือของคนที่นอนฟาดมาเต็มแรงที่ข้างแก้มของผู้หวังดี เจ้าหล่อนลุกขึ้นมานั่งรวดเร็วแล้วให้รางวัลอีธานด้วยแรงตบจนหน้าชาไปแถบหนึ่ง แล้วลุกขึ้นเดินหนีไปทันที "เดี๋ยว" อีธานได้สติคว้าขาทั้งสองข้างของคนที่เพิ่งจะตบหน้าตนไว้ "ปล่อยนะ" สาวน้อยล้มลงและถูกคนตัวโตกว่าคร่อมตัวไว้ไม่อาจกระดุกกระดิกไปไหนได้ "ปล่อยนะ ไอ้ฝรั่งบ้า ไอ้ลามก ไอ้ฉวยโอกาส" สารพัดคำต่อว่าที่เจ้าหล่อนพรั่งพรูออกมา ยังไม่นับกำปั้นน้อยๆ ที่ทุบลงมาตรงหน้าอกแกร่งอีกนับไม่ถ้วน อีธานทนต่อไปไม่ไหว เขาไม่ยอมถูกทำร้ายฝ่ายเดียวแน่ เจ้าหล่อนเป็นใครมาจากไหน มีคนมาช่วยแล้วยังไม่สำนึกกลับต่อว่าและทำร้ายผู้มีพระคุณงั้นหรือ แบบนี้ต้องสั่งสอนและเอาคืนหน่อยแล้ว "ว้าย..." หญิงสาวร้องลั่น เมื่ออีธานโถมทับมาทั้งตัวเพื่อตรึงไม่ให้ขยับไปไหนได้ "ตบด้วยด่าด้วยจะเกินไปหน่อยไหม แม่คุณ" ภาษาไทยสำเนียงฝรั่งทำให้เธอชะงักเล็กน้อย เขาพูดภาษาบ้านเกิดของตนได้แม้จะดูตลกไปหน่อยก็ตาม "ผมช่วยคุณนะ แทนที่จะขอบคุณกลับทำแบบนี้เหรอ" แววตาคู่คมจ้องเขม็ง ทำให้อีกฝ่ายก้มหน้าไม่กล้าสบตาตอบ

อีธานไม่ได้อยากแอบฟังโทรศัพท์ แต่ภาษาไทยแบบพอเข้าใจได้ทำให้จับใจความสำคัญในการติดต่อกลับบ้านที่กรุงเทพฯของเพื่อนรักทุกครั้ง ปากก็บอกว่าไม่สนใจแต่พอรู้ว่ารติรสไม่อยู่ออกนอกบ้านทุกวัน ก็ทำให้ธามแทบไม่เป็นสุขกับการมาพักผ่อนครั้งนี้ "นายไม่พูดก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะ ที่ฉันห่วงคือว่าแม่นั่นจะทำอะไรกับข้าวของในบ้านหรือเปล่า" ธามทำเป็นเสียงแข็งเพื่อกลบเกลื่อนอารมณ์ในตอนนี้ "คุณรสไม่ใช่ขโมยนะ เอ หรือว่าขโมยหัวใจแกไปแล้ว" คนรู้ทันหัวเราะเบาๆ อย่างมีความสุข "ตลกแล้ว แกจะไปไหนก็ไปเถอะ ไปชวนคุณชลาลัยคนสวยเดทก่อนกลับดีไหม รู้สึกว่ารอบนี้สะพานที่แกพยายามทอดแล้วทอดเล่าจะไม่ได้ผลนะ ถ้าไงคืนนี้ก็อย่าให้พลาดอีกล่ะ เสียชื่อปลาไหลอย่างอีธานหมด" ธามได้ทีย้อนกลับไปบ้าง "ระดับอีธานไม่มีคำว่าพลาด ตกลงไม่ไปใช่ไหม งั้นเชิญแกนอนคิดถึงคู่หมั้นคนสวยไปคนเดียวแล้วกัน ส่วนฉันขอไปเฮฮาตามประสาคนไม่มีพันธะก่อน" ธามส่ายหน้าเบาๆ เมื่ออีธานออกไปหาแสงสีที่ชอบนอกรีสอร์ท ตามประสาคนรักสนุกที่ไม่คิดอะไรมาก ส่วนตนเองได้แต่คิดว่าเมื่อกลับไปกรุงเทพฯพรุ่งนี้ จะจัดการอย

เนื้อสาวของมีนาแสนหอมหวานจนทำให้อีธานแทบคลั่ง ไม่อยากเชื่อว่าจะมีใครคนไหนทำให้เขาลืมผู้หญิงคนอื่นที่เคยเจอมาก่อนหน้า ชายหนุ่มฝังรอยจารึกความเป็นเจ้าของไว้เกือบทุกพื้นที่บนร่างกายนี้ ยิ่งเชยชมก็ยิ่งหวงแหน ยิ่งสัมผัสก็ยิ่งอยากได้ ยิ่งแนบแน่นก็ยิ่งไม่อยากปล่อยให้หลุดจากชีวิตไปอีธานกลืนกินอกงามอย่างทะนุถนอม และใช้เวลาชื่มชมมันต่อไปเรื่อยๆ ร่างกายของมีนายินยอมพร้อมใจไม่มีขัดเขิน เสียงครางหวานหูเป็นระยะทำให้เขาฮึกเหิมและเรียกเรี่ยวแรงที่พร้อมจะทำให้อีกฝ่ายมีความสุขได้ตลอดเวลาใช้ริมฝีปากฉกชิมทรวงงามทั้งสองข้าง มือแกร่งที่ว่างข้างหนึ่งค่อยๆ ลูบไล้เลื่อนสัมผัสมาด้านล่าง เรียวขางามขยับไปมาเพื่อช่วยปลดปล่อยความเร่าร้อนที่มาพร้อมความซาบซ่านของแรกสาว ความงดงามที่ยังไม่ได้เห็นด้วยตามีเพียงสัมผัสจากฝ่ามือเท่านั้นทำให้มีนาถึงกับกลั้นความสุขสมนั้นไว้ไม่อยู่ฝ่ามือร้อนเคล้าคลึงสะโพกด้านหน้าเรียกร้องให้อีธานค่อยๆ เคลื่อนตัวลงมาอย่างช้าๆ หยุดลงตรงที่กึ่งกลางร่างกาย  เขาจูบเบาๆ คล้ายกับจะเตือนบอกก่อนว่ากำลังจะสำรวจพื้นที่โดยละเอียด ด้วยปลายลิ้นที่มอบความสุขให้กับกายสาวมาก่อนห

สายของวันถัดมามีนาลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดศีรษะอย่างรุนแรง ร่างกายเมื่อยล้าและปวดร้าวอย่างบอกไม่ถูก สงสัยว่าอาจจะเป็นเพราะเมื่อคืนลงเล่นน้ำทะเลดึกมากไปหน่อยเช้านี้ก็เลยพาลจะไม่สบายเอาหญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นจะเข้าห้องน้ำไปทำธุระ มีนาชะงักเมื่อเตียงที่กำลังนอนและห้องที่อยู่ในเวลานี้ไม่ใช้ห้องนอนของตน แต่มันเป็นห้องพักห้องใดห้องหนึ่งในรีสอร์ทและตอนนี้มีเสียงใครบางคนกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ไม่ไกล"ครับ วิกกี้ ขอบคุณมากที่นึกถึงผม เดินทางโดยสวัสดิภาพนะครับ" อีธานอวยพรอดีตคู่ขาที่วันนี้โทรศัพท์มาร่ำลาว่าจะกลับประเทศของตนแล้ว"ถ้าปีหน้าคุณมางานทอมอีก เราก็อาจจะได้เจอกันอีกแต่ถึงตอนนั้นคุณคงจำผมไม่ได้แล้ว เพราะผู้หญิงสวยอย่างคุณคงมีคนมารายล้อมมากมายจนลืมผู้ชายกระจอกๆ อย่างผมไปเลยน่ะซิครับ" อีธานเหลือบมาเห็นมีนารู้สึกตัวแล้ว เพียงแค่เห็นสีหน้าก็รู้ว่านาทีต่อจากนี้ไปอะไรจะเกิดขึ้น"บายครับ วิกกี้ ผมจะคิดถึงคุณนะ""อุ๊บ..."หมอนใบใหญ่เขวี้ยงมาที่หน้าแม่นยำราวกับมืออาชีพ อีธานกำลังจะอ้าปากพูดแต่เปลี่ยนใจวิ่งหาที่หลบภัยจากข้าวของที