นาเดียปล่อยให้ไอแดนมานอนอยู่ใต้ร่างเธอ และเด็กสาวถ่างขากว้าง ขึ้นคร่อมเหนือกายหนุ่มน้อย ใช้หัวเข่ายันกายยืดตัวตรง เพื่อค่อยๆ หย่อนร่างบางลงมา ใช้ปากกลีบสองข้างเพื่อหนีบองคชาติของไอแดนไว้ในตำแหน่ง
ไอแดนเม้มปากใช้มือหนาจับองคชาติจ่อช่องสวาท รอนาเดียทิ้งน้ำหนักลงมา เพื่อขย่มบนท่อนเนื้ออวบหนายาวเต็มที่ตอนนี้ เมื่อมันไหลเข้าไปภายในกายเธอ นาเดียอ้าปากเสียวซ่านเก็บเสียง เบ้หน้าปนสุข เพราะเธอกำลังรู้สึกดี
ยิ่งร่างบางถูกทิ้งน้ำหนักกดลึกเข้ามามากเพียงใด องคชาติก็ยิ่งใหลลึกเข้าไปปะทะกับปากมดลูกมากเท่านั้น นาเดียรู้สึกอิ่มเอม และมีความสุขมาก เมื่อสิ่งที่ว่างเปล่าภายในถูกเติมเต็ม อัดแน่นทุกอณูเพียงนี้
“ซอยเร็วๆ ลึกๆ สิ” ไอแดนวิงวอนกระซิบสั่ง นาเดียขยับกายขึ้นลง ส่ายสะโพกไหลลื่น น้ำเดินแตกทะลักเปียกฉ่ำ ทั่วต้นขาหนุ่มน้อย ฝาแฝดพยายามเก็บงำเสียตัวเองไว้ เพื่อมิให้เสียงนั้นไปรบกวนการหลับใหลของพ่อแม่
นาเดียสุขสันต์เสียวซ่าน เมื่อสะโพกลอยสูงและกดลงมาอย่างรวดเร็ว ดูดกลืนองคชาติเอาไว้ในช่องสวาท รูดขึ้นลงแทบทำให้หนุ่มน้อยครวญคราง เขาพยายามกลั้นเสียงสุดๆ จนตัวเกร็ง ยิ่งเกร็งมากเท่าไหร่ องคชาติก็ยิ่งแข็งและพองมากเท่านั้น
นาเดียส่ายสะโพกอัดลึกเข้าหากายหนุ่มเบื้องล่าง ยิ่งมันเน้นกระแทกหนักหน่วงเพียงใด ยิ่งสะเทือนแรงไปถึงไต เอวระบม เด็กสาวเสียวสุขล้น ไม่หยุดขยับสะโพก แม้อยู่บนร่างหนุ่มน้อย ไอแดนน้ำแตกทะลักใส่นาเดียครั้งแล้วครั้งเล่า
แต่ความตื่นตัวเต็มที่ขององคชาติ ยังใหญ่ยาวเมื่อนาเดีย ขยับร่างบอบบางลงใส่กายหนุ่มน้อยนับไม่ถ้วน เมือกขาวล้นทะลักหลายระรอบ ไอแดนครวญเสียวอย่างดึงมันออกมา แต่นาเดียติดลมขยับสะโพกอย่างเพลิดเพลิน
สายน้ำขุ่นไหลยาวระรอกตามสาย หยาดหยดน้ำขุ่นเมือกเหนียวยืดยาวเป็นทาง หญิงสาวกดน้ำหนักเข้าหากายหนุ่มอีกครั้ง พลางลดกายโน้มตัวจูบหาไอแดนที่ตนรักมาก ปล่อยให้ช่วงล่างได้พักผ่อนหลังจากไอแดนเสร็จกิจ น้ำแตกใส่ร่องสวาสเธอมากมายนับไม่ถ้วน
******
กลับกลายเป็นว่าไอแดนนอนไม่หลับเสียเอง เพราะตื่นตาสว่าง แต่นาเดียเพลียแทบตาหลับเปิดไม่ขึ้น ไอแดนคิดว่าเขาน่าจะลองขย่มน้องดูบ้าง แต่หากเขากระแทกร่างจนเกิดเสียงดังระหว่างอากาศ และเตียงมีแรงสั่นสะเทือน เกรงว่าพ่อแม่จะได้ยิน
“ขอพี่อีกรอบนะ นาเดีย” ไอแดนร้องขอวิงวอน แฝดน้องจึงยิ้มเล็กน้อย และสวมกอดแฝดพี่อย่างแนบแน่น เธอไม่ปฏิเสธความต้องการของเขาแน่นอน
ไอแดนยกร่างบางไว้ในอ้อมแขน โอบอุ้มเธอเอาไว้แนบกาย คว้าต้นขาทั้งสองถ่างกว้าง พร้อมองคชาติที่ตื่นตัวพร้อมสวนกระแทกขึ้น ปล่อยให้ร่างบางทิ้งตัวลงมา เพราะการยืนของเขาจะไม่เกิดเสียงจากการสั่นสะเทือนของเตียง
“อย่างนี้เราคงจูบกันได้สบายๆ” นาเดียกระซิบแผ่ว พลางกอดรอบคอแฝดพี่ จูบดูดดื่มหิวโหย แม้จะเหนื่อยเพลียจากรอบที่แล้ว แต่ครานี้เธอรู้สึกดีเมื่อเขาโอบอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน และสอดองคชาติเข้ามาระหว่างกาย ลึกกระแทกแรง
“ขอเสียวนานๆ นะ พี่อารมณ์ค้าง” ไอแดนดันสองมือเข้าหากำแพง ในขณะที่ข้อพับหัวเข่านาเดียพาดอยู่กับท่อนแขนหนาหนุ่มน้อย เขาขยับสะโพกดันองคชาติเข้าหาร่องสวาท สวนกระแทกสูง เสยลึกๆ หนักๆ ให้น้ำแตกกระเจิง
มันไหลลื่นสอดง่าย บีบรัดส่วนสำคัญ เขาชอบเหลือเกินเวลาที่ได้อยู่กับนาเดียตามลำพังเช่นนี้ และเขาจะทำอย่างนี้ตลอดไป กับนาเดีย เพื่อพวกเขาจะได้มีความสุขเช่นนี้ โดยไม่มีใครอื่นมาแทรกแซง ความต้องการเช่นนี้ได้
******
ชีวิตม.ต้นช่างมีความสุขมาก สำหรับนาเดียและไอแดน ได้ใช้เวลาด้วยกันตลอดเวลา ไม่คิดจะมีใครอื่น ไม่มีแฟนในวัยเรียน พวกเขาแนวแน่กับการเรียน จวบจนมาถึงเวลาหนึ่งที่จะต้องเรียนม.ปลาย...
พ่อแม่ของพวกเขาตัดสินใจจะให้ไอแดนไปเรียนร.ร.ชายล้วน และส่วนนาเดียไปเรียนร.ร.หญิงล้วน เพราะจากการเฝ้าสังเกตของพ่อแม่ ทำให้พวกเขากังวลว่า ไอแดนและนาเดีย จะไม่ยอมมีแฟน และแยกจากกัน
เด็กฝาแฝดสองคนประท้องและไม่ยินยอม อยากจะอยู่รวมเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่อยากถูกจับแยกร.ร. ในที่สุดแล้ว ไอแดนและนาเดียต่างเครียดมาก อยากจะให้พ่อแม่ได้เข้าใจความต้องการของพวกเขา
แต่ไม่มีทางเลยที่พ่อแม่จะยอมให้พวกเขาได้เรียนตามที่ต้องการ ไอแดนประชดด้วยกันไม่ยอมไปร.ร.ชายล้วน และนาเดียก็เช่นกัน พวกเขาจับมือกันประท้วงเป็นผลสำเร็จ ไอแดนและนาเดียจึงไปเรียนต่อปวช.แทน
โลกใหม่ ความรู้สึกพบเพื่อนใหม่ และเสื้อผ้าใหม่ วิชาใหม่ๆ ทำให้ไอแดนและนาเดียต้องฟันฝ่าด้วยกันอีกครั้ง และการใช้ชีวิตในปวช.ครั้งนี้ ทำให้พวกเขาเริ่มห่างเอง ต่างคนต่างมีแฟน
ไอแดนได้คบหากับแฟนสาวคนหนึ่ง และได้ร่วมหลับนอน เธอรักไอแดนมาก โดยมีอะไรกันบ่อยครั้ง แม้คราแรกนาเดียจะไม่พอใจ ราวกับถูกแย่งไอแดนไปจากเธอ
ระยะหลังๆ นาเดียเริ่มประชดไอแดน ด้วยการมีชายอื่นเป็นแฟนบ้าง เธอมีเซ็กซ์ในห้องน้ำในร.ร.ปวช. และหนีไปเอากันใรงหนังก็บ่อย ไอแดนแม้จะไม่สนใจนาเดีย แต่ระยะหลังๆ นาเดียเริ่มมีผลการเรียนแย่ลง เขาจึงขอคุยกับนาเดียที่บ้านอีกครั้ง เพราะความเป็นห่วง
******
“นาเดีย อย่าเอาแต่นอนกับช.คนอื่นบ่อยๆ เลยนะ การเรียนจะแย่อยู่แล้ว ถ้าไทน์ขึ้นมาพ่อกับแม่คงไม่อยากส่งเรียนต่อ” ไอแดนบอกแฝดน้องอย่างเป็นห่วง แต่เด็กสาวใส่หูฟังฟรีแฮนด์ ไม่สนใจไอแดน ซึ่งมีแฟนคนอื่นและไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธอนานแล้ว
“ไปอยู่กับแฟนพี่เถอะ!” นาเดียนอนคว่ำอ่านหนังสือการ์ตูน รอแชทตอบจากแฟนหนุ่ม เพื่อนัดไปเอากันที่ไหนสักแห่ง หรือจะสวนสาธารณะลับๆ สักที่ ก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับไอแดน
“อย่าทำตัวงี่เง่าแบบนี้นะ นาเดีย!!!” ไอแดนบ่นเสียงดัง และในที่สุด เขาทนความงี่เง่า และความเครียดรุมเร้าตัวเองไม่ไหว ยามเมื่อสายตาเห็นเรือนก้นกลมๆ ของนาเดีย มันกลมกลึง พร้อมส่วนเว้าเอวรับกับสะโพก
ความเป็นชายตื่นตัวเต็มที่ และเขาทนไม่ไหว ยามบ่ายของวันเสาร์ ซึ่งพ่อแม่ออกไปทำงาน ยังไม่กลับมา ไอแดนคิดว่าคงจะต้องระลึกถึงความหลังกับนาเดียบ้าง เผื่อเธอจะเลิกทำตัวงี่เง่าเสียที...
มือหนาชายหนุ่มปลดเสื้อผ้าเด็กสาวช่วงล่าง พลางยัดองคชาติสอดใส่ กระแทกหนัก กดสะโพกเธอเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนี นาเดียพยายามขยับกายหนี แต่ถูกเขายึดร่างด้วยการนั่งทับเรือนกาย และยัดองคชาติกระแทกแรงๆ เข้ามา
ยิ่งปล่อยให้เขากระแทกเข้ามามากเท่าไหร่ นาเดียยิ่งต่อต้านน้อยลง พลางนึกถึงวันเวลาดีๆ ในอดีตที่เคยร่วมรักกัน ร่วมทำในสิ่งที่จะมีกันและกัน เหมือนเมื่อก่อน
“อย่าไปมีใครอื่นเลยนะ ไอแดน อยู่กับนาเดียเถอะนะ...” เด็กสาวร้องไห้ขอร้อง เธอหึงเขา ไม่อยากให้เขามีแฟนคนอื่น เธออยากให้เขามีเพียงเธอคนเดียว
“นาเดีย... พี่รักน้องเสมอนะ และจะรักอย่างนี้ตลอดไป พี่พร้อมทำให้นาเดียมีความสุขเสมอนะ” ไอแดนยกตัวเองออกจากร่างบาง พลางพลกเรือนกายแฝดน้องหันหน้าเข้าหากัน จับถอดกางเกงออก ถ่างขากว้าง ยัดองคชาติกระแทกแรงๆ เพื่อบอกนาเดีย ความรักที่เขามีต่อเธอ จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
“เพื่อนาเดียนะ” เด็กสาวโอบกอดพี่ชายอย่างโหยหา เธอต้องการเพียงเขา มากกว่าใคร แรงรักของพวกเขามีมากกว่าคนอื่นๆ ซึ่งเป็นแฟนจะเข้าใจ
แรงน้ำหนักอัดดันองคชาติล้วงลึก ยิ่งพวกเขาเติบโตมากเพียงไร ก็ยิ่งเพิ่มความใหญ่และยาวหนา มันแทงปากมดลูกเธอแทบแตก ปริปากเปิดดันปลายหัวองคชาติมุดลึก แทบจุกเสียดท้องน้อย แม้จะระบมเจ็บปวด แต่นาเดียยังคงกอดรัดไอแดนแน่นมิคลาย
แรงองคชาติกระแทกหนักๆ เพราะความเสียวเป็นแรงผลักดัน ไอแดนปล่อยสายน้ำพวยพุ่งเข้าไปในโพรงมดลูก เต็มเหนี่ยว และเขากดแรงองคชาติให้สุด พลางค่อยๆ ดึงออกมาจนน้ำขุ่นทะลักเหมือนเมื่อก่อน เขารักนาเดียสุดใจ...
จากนั้นเป็นต้นมา แม้ไอแดนจะแต่งงานอยู่กับภรรยา มีลูกสามคนแล้ว และนาเดียยังคบหากับชายอื่นเป็นแฟน คบๆ เลิกๆ ยามว่างเมื่อพวกเขาได้กลับมาพบปะกันอีกครั้ง... ไอแดน ... ยังคงร่วมรักสอดองคชาติเข้าร่องสวาทให้นาเดีย อย่างเร้าร้อน เมื่อมีโอกาสได้อยู่ร่วมกัน...
[จบตอนสั้น ฝาแฝดที่เร่าร้อน]
******
หลังจากนางสร้อยเงินเดินทางกลับมาถึงบ้าน พบเห็นว่าลูกสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งเย็บปักถักร้อยอยู่ภายในห้องขอตัวเอง โดยไม่ออกมาด้านนอกตามที่ตนสั่ง นางสร้อยเงินแวะไปเยี่ยมนายปวรุตม์เสียหน่อยว่ากำลังทำงานอยู่หรือเปล่าพบเห็นว่าชายหนุ่มดังกล่าว กำลังนั่งปอกเปลือกมะพร้าว และกำลังผ่าฟืนตามสั่ง เพื่อเป็นเชื้อเพลิงให้นางสร้อยเงิน ทำอาหารมื้อเย็นและเช้าวันถัดไป“ทำงานอยู่รึ ระวังมีดบาดนะ”“ครับ ผมทำงานใกล้จะเสร็จแล้วครับ” ปวรุตม์ยิ้มแย้มก่อนจะตั้งใจทำงานต่อไป แววตาของนางสร้อยเงินมองชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ ระหว่างที่ไม่อยู่นางน่าจะพากลิ่นจันทร์ไปด้วย แต่อยากให้ลูกสาวประหลาดใจ เมื่ออีกไม่กี่วันบิดาของเธอจะกลับมาวันเวลาผ่านไปราวอาทิตย์หนึ่ง ปรากฏร่างของชายหนุ่มสูงวัย เดินทางมาถึงบ้านของนางสร้องเงิน ปวรุตม์กำลังขุดดินปลูกต้นไม้อยู่ข้างบ่อน้ำ เขาถอดเสื้อสวมผ้าถุงสีทึบเพียงชิ้นเดียว ปวรุตม์พบเห็นร่างของชายดูดีมีภูมิฐาน เขารู้สึกกลัวขึ้นมาในทันใด หน้าตาก็คล้ายๆ กับกลิ่นจันทร์“ไอ้หนุ่ม... เอ็งเป็นใครมาจากไหน มาอยู่บ้านข้าวะ?” แววตาที่ดุดันมองมายังชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ“สวัสดีครับ ผมชื่อ ปวรุตม์ คุณส
หลังจากนั้นเป็นต้นมา... ปวรุตม์จึงเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำตัวกลมกลืนกับคนที่บ้านของกลิ่นจันทร์ ช่วยเหลืองานบ้าน และงานสวน ทำให้สร้อยเงินรู้สึกพอใจว่า ชายแปลกหน้าจากกรุงเทพฯ ซึ่งหาบ้านยายแสงดาวไม่เจอ กลายเป็นคนงานคนสวนไปโดยปริยายชายหนุ่มอาศัยอยู่ในเรือนรับรองเล็กๆ อีกแห่งของเขตบ้าน เพราะนางสร้อยเงินไม่ยอมให้อยู่ในบ้านเดียวกับลูกสาว หวังว่าจะไหว้วานผู้ใหญ่บ้าน ช่วยเขียนจดหมายไปบอกสามีในเมืองว่า ช่วยแวะกลับมาบ้าน เรื่องไอ้หนุ่มกรุงเทพฯ มาอาศัยอยู่ในบ้าน“แม่เดินทางปลอดภัย โชคดีนะจ๊ะ” หลังจากที่แอบลักลอบได้เสียกับปวรุตม์ เธอระมัดระวังตัวมิให้มารดารู้ว่า ลูกเสียสาวไปแล้วกับชายแปลกหน้า แต่เขาทำให้กลิ่นจันทร์มีความสุขยามเมื่อได้สวมกอด และบางสิ่งที่ทำให้เธอหลงใหล“แม่จะรีบไปรีบกลับนะ อยู่ดูแลบ้านดีๆ ล่ะ” นางสร้อยเงิน ใช้แรงงานทาสขับเกวียนไปส่งนางที่บ้านผู้ใหญ่ หวังจะขอให้ผู้มีความรู้เขียนจดหมายส่งไปให้สามีทราบเรื่องที่บ้านทีหลังจากนั้นเมื่อไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน กลิ่นจันทร์จึงเดินไปที่เรือนรับรองของปวรุตม์ เพื่อขอมีอะไรด้วยกันเพราะความคิดถึงมากมาย...ชายหนุ่มกำลังรอเวลานี้ที่จะได้อยู่กับกลิ่นจันท
เรือนกายหญิงสาวยืนพิงหลังต้นไม้ใหญ่ บดบังเรือนร่าของเธอและปวรุตม์ให้พ้นสายตาใครอื่น สองแขนหญิงสาวซึ่งกันเอาไว้ระหว่างอกเขาและกายบางได้ลดลง แขนบางทั้งสองโอบกอดตอบรับชายหนุ่มเบื้องหน้าทำให้ปวรุตม์ดีใจเหลือเกินเมื่อเธอยินยอมเขาแล้ว มือของชายหนุ่มทั้งสองจึงทำงานปลดตะขอกางเกง ทำให้แววตาหญิงสาวตกใจว่า นี่เขาจะแก้ผ้าทำไมกันนะ...“ปวรุตม์ คุณจะทำอะไรรึ?” เธอไม่เข้าใจว่า เขากำลังทำอะไรแปลกๆ ออกมา หลังจากบอกรักเธอ ต้องแก้ผ้าด้วยรึ?“ผมอยากได้คุณ ปลดผ้าถุงสิ” เขาบอกให้เธอทำบ้าง หญิงสาวยังรู้สึกสับสนว่า ทำไม แต่ถ้าลองดูก็อาจจะคลายความสงสัยได้บ้างเพียงช่วงล่างเปล่าเปลือยปวรุตม์ไม่เห็นมีที่ร่วมรักใดได้ คิดเสียว่าคงต้องเลือกท่ายืนนอกสถานที่ในป่าลับเช่นนี้เขาโอบอุ้มเธอเอาไว้ใต้สองแขน ทำให้กายบางหญิงสาวลอยสูง ปลายเท้าไม่แตะพื้นและช่วงต้นขาของเธอต้องกางออก เพราะเขาดึงร่างบางเข้าหาชายหนุ่ม เรือนหน้าหญิงสาวตกใจและหน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกอายจริงๆ“อย่าตกใจนะ กลิ่นจันทร์... ผมจะทำให้คุณรู้สึกดีเอง” ชายหนุ่มพยายามกระซิบข้างหู มิให้เธอตกใจดิ้นหลุดจากแขนเขา เธอกลัวจนตัวสั่น ระหว่างถูกดึงเข้าหาร่างชายหนุ่ม ต้นข
หลังจากเขาแนะนำตัวเองกับแม่ของกลิ่นจันทร์ เธอชื่อสร้อยเงิน กำลังทำอาหารกับทาสสองคน สีหน้าของเธอไม่ค่อยไว้ใจที่มีผู้ชายแปลกหน้ามาคุยกับลูกสาว“แม่ อย่าไปว่าเขาสิ เขาคงหลงทางมาถึงบ้าน ถามหายายแสงดาว แม่พอจะรู้จักคุณยายแสงดาวไหม” กลิ่นจันทร์ถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม คิดว่าหากช่วยเหลือเขาไปแล้ว เธอกับแม่จะได้บุญ และเขาคงจะไปทำธุระเรื่องครอบครัวได้เสียที“โอ๊ย...อยู่มาตั้งนาน ไม่เคยได้ยินยายชื่อแสงดาวอะไรนั้นเลยนะ พ่อหนุ่มมาจากกรุงเทพฯ ลองไปถามญาติตัวเองใหม่เถอะ... กลับไปได้แล้ว ลูกสาวฉันจะเสียชื่อหมด” นางสร้อยเงินตอบปัด จึงอยากให้ทาสพาเขาออกจากเรือน“ไม่เป็นไรจ้าแม่... ให้ทาสช่วยแม่ทำอาหารเถอะ ฉันจะไปส่งเขาเองจ๊ะ” กลิ่นจันทร์รับอาสาเอง เพราะคิดว่าตนคงเป็นเหตุนำพาเรื่องวุ่นวายเข้าบ้าน คิดเสียว่าแนะนำให้เขาไปคุยกับผู้ใหญ่บ้าน เผื่อจะได้รับความช่วยเหลือที่ดีกว่านี้“ขอโทษนะครับ คุณแม่สร้อยเงิน ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” ปวรุตม์รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้พบญาติหรือแม่ ทุกคนหายไปไหนหมด อีกทั้งทุกๆ คนที่นี่ใส่ชุดสมัยร.๕ทั้งนั้น เขามาหลงอยู่บ้านใครกันเนี่ย... ชายหนุ่มแอบคิด******กลิ่นจันทร์พาเขาเดินออกจากบร
รุ่งเช้าท่ามกลางเสียงโวกเวกโวยวาย ผู้คนเดินไปมา สลับวิ่งจนพื้นไม้ภายในบ้านสั่นสะเทือน ปวรุตม์รู้สึกว่าถูกรบกวนจากการนอนแสนสบาย จึงลืมตาปรือตื่น หันมองว่าร่างของแม่ข้างๆ หายไป คงจะสมทบกับญาติ ซึ่งกำลังทำอะไรสักอย่าง“เร็วๆ เข้า!!! อุ้มคุณแม่ขึ้นรถ!!!” เสียงของผู้หลักผู้ใหญ่กำลังวุ่นวาย กับการนำร่างของคุณยายซึ่งเริ่มหายใจช้าลง หลับตาโดยไม่มีการตอบสนอง ครอบครัวญาติฝ่ายแม่ตกใจมากพวกเขาพาร่างของคุณยายขึ้นรถ ออกตัวจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว รวมไปถึงญาติทุกๆ ต่างคนกลับไปที่รถของตัวเอง ต่างขับรถแห่ไปทีละคันจนหมดบ้าน...เหลือไว้เพียงเขายังยืนงงอยู่ภายในบ้านคนเดียว“ไปกันหมดเลย” ปวรุตม์ไม่อาจจะพูดถามใคร ในช่วงเวลาอันฉุกละหุกได้เลย ว่าเขาควรทำตัวอย่างไร พ่อแม่เขาค่อนข้างวุ่นวายกับการพาร่างของคุณยายขึ้นรถ และรีบพาไปร.พ. ในขณะที่ญาติๆ คนอื่นๆ ต่างแยกย้ายขับรถตามไป“กลิ่นจันทร์ไปกับเขาด้วยหรือเปล่านะ?” ปวรุตม์ยังคงนึกถึงสาวเมื่อคืนนี้ หากไม่อยู่ในพุ่มไม้มืด เขาอาจจะจำหน้าเธอได้ชัดกว่านี้ ตะวันในเช้านี้ทอแสงนวลแผ่วเบา แต่ท้องเขานี่สิ ร้องออกมาอย่างหิวโหย ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเหลืออะไรใหเขากินได้บ้าง******ช
ในความเงียบภายในรถยนต์ ระหว่างเดินทางออกมาตจว. นอกเขตเมือง สู่ชนบทในท้องนา ภาพบรรยากาศของตึกราบ้านช่องหายไปจากสายตาของชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนหนุ่มสมัยใหม่ อาศัยอยู่ในเมืองเขาจำใจต้องเดินทางมากับพ่อแม่ เพื่อไปบ้านของยายแสงดาวซึ่งอยู่ตจว. เขาเบื่อมากกับการไปอยู่บ้านนอก โบราณ คนแก่หัวเก่าๆ ซึ่งมันไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับเขาเลยปวรุตม์ (ปะ-วะ-รุด) หยิบมือถือสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อแชทกับเพื่อน และนัดกันว่ากลับบ้านจากญาติแล้ว จะไปดื่มเหล้าเที่ยวผับ ควงสาวมาฟันให้สนุกแก้เบื่อเสียเลย เขายิ้มเงียบๆ โดยมิให้พ่อซึ่งกำลังขับรถหันมาดุได้อีกแม่ของเขานั่งอยู่หน้ารถ กำลังชี้ทางบอกไปทางคุณยาย คือคุณแม่ของเธอค่อนข้างมีอายุมากแล้ว พวกเขาทั้งครอบครัวถูกเรียกให้มาบ้านญาติตจว. เพื่อให้มารับทราบว่า คุณยายใกล้จะไปสบายดีแล้ว ญาติคนอื่นๆ เรียกพ่อแม่และปวรุตม์ ให้มาดูใจกันครั้งท้าย ก่อนคุณยายจะเสีย“ทำตัวดีๆ นะแกไอ้รุตม์ เดี๋ยวจะไม่ได้รับมรดกกันพอดี” คุณพ่อของเขา เป็นลูกเขยของญาติข้างแม่ ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบสองปี ทำตัวสงบเสงี่ยมเจียมตัวเรียบร้อย อย่างน้อยเขาอยากจะกลับเมือง มากกว่านอนค้างอยู่บ้านนอกตจว.แบบนี้