ตอนที่ 9
3/3
เมื่อสวมสร้อยคอให้แล้วนัยน์ก็ขยี้ศีรษะลลินาเบา ๆ จนทรงผมที่เธอตั้งใจทำมาอย่างดีเป๋ไปนิดหน่อย ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเขา แค่ใช้มือสางให้มันเข้าที่ นิ้วเรียวลูบคลำสร้อยที่อยู่บนลำคอระหงอย่างชื่นชม ราคาของสร้อยเส้นนี้น่าจะสูงมากเลยทีเดียว ลลินาไม่คิดไม่ฝันว่าของดีแบบนี้มาอยู่ที่คอของตัวเองได้ มันเหมือนฝันซ้อนฝัน
"กลับเถอะ"
น้ำเสียงของเขาฟังดูนุ่มลึกละมุนหู พร้อมกันนั้นฝ่ามือหนาก็ยื่นมารอรับ เธอวางมือเรียวที่ออกจะด้านสักหน่อยบนฝ่ามือใหญ่ จากนั้นจูงมือกันเดินไปที่รถ ในค่ำคืนนี้ทุกอย่างดูดีสมบูรณ์แบบไปหมด มันไม่ดีอยู่อย่างเดียว อย่างเดียวเท่านั้น...
...คือเขาและเธอไร้สถานะต่อกัน
สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ลลินาเก็บเอามานอนยิ้มหวานทั้งคืน พร้อมกันนั้นก็ถอนหายใจบ่อยเสียจนเริ่มรำคาญตัวเอง คุณนัยน์ทำเสียอาการมากเกินไป คนที่หล่อขนาดนี้จะเป็นข
ตอนที่ 93/3เมื่อสวมสร้อยคอให้แล้วนัยน์ก็ขยี้ศีรษะลลินาเบา ๆ จนทรงผมที่เธอตั้งใจทำมาอย่างดีเป๋ไปนิดหน่อย ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเขา แค่ใช้มือสางให้มันเข้าที่ นิ้วเรียวลูบคลำสร้อยที่อยู่บนลำคอระหงอย่างชื่นชม ราคาของสร้อยเส้นนี้น่าจะสูงมากเลยทีเดียว ลลินาไม่คิดไม่ฝันว่าของดีแบบนี้มาอยู่ที่คอของตัวเองได้ มันเหมือนฝันซ้อนฝัน"กลับเถอะ"น้ำเสียงของเขาฟังดูนุ่มลึกละมุนหู พร้อมกันนั้นฝ่ามือหนาก็ยื่นมารอรับ เธอวางมือเรียวที่ออกจะด้านสักหน่อยบนฝ่ามือใหญ่ จากนั้นจูงมือกันเดินไปที่รถ ในค่ำคืนนี้ทุกอย่างดูดีสมบูรณ์แบบไปหมด มันไม่ดีอยู่อย่างเดียว อย่างเดียวเท่านั้น......คือเขาและเธอไร้สถานะต่อกันสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ลลินาเก็บเอามานอนยิ้มหวานทั้งคืน พร้อมกันนั้นก็ถอนหายใจบ่อยเสียจนเริ่มรำคาญตัวเอง คุณนัยน์ทำเสียอาการมากเกินไป คนที่หล่อขนาดนี้จะเป็นข
ตอนที่ 92/3ภายในร้านอาหารชั้นสามสิบของโรงแรมหรูวิวแม่น้ำ ลลินากวาดมองรอบ ๆ ด้วยความตื่นเต้น เธอเคยมาร้านอาหารแบบนี้หลายครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้ต่างจากเดิมตรงที่มาในฐานะลูกค้าไม่ใช่บริกรสาวเสิร์ฟเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา อาหารเลิศรสถูกจัดวางเรียบร้อยบนโต๊ะ ซึ่งอาหารแบบนี้ก็เคยเห็นมานับครั้งไม่ถ้วนอีกเช่นกัน เพราะเคยยกมันไปเสิร์ฟที่โต๊ะของคนรวย แม้หน้าตาอาหารแต่ละจานจะถูกจัดออกมาอย่างสวยงาม ทว่าปริมาณมันไม่ได้เยอะถึงขั้นทำให้ท้องอิ่ม ถ้าให้ลลินาเลือกเองก็คงเลือกเป็นร้านข้างทาง แต่เพราะว่าคนที่พามาคือคุณนัยน์ คุณนัยน์ที่แปลว่าไม่เคยทานอาหารข้างทางสักครั้งในชีวิต มีหรือที่ลลินาจะกล้าฉุดเขาลงจากชั้นสามสิบ"คุณนัยน์รู้มั้ยว่าหนูเคยเห็นอาหารหน้าตาแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วน แต่ยังไม่เคยชิมเลยสักครั้ง""ยังไงครับ? ""ก็ตอนที่หนูรับงานพาร์ทไทม์เขาไม่ให้แอบกินของลูกค้าไงคะ"เขาหัวเราะกับคำพูดอันใสซื่อ"งั้นก็ลองชิมดู"
ตอนที่ 91/3ลลินาอมยิ้มอาย ๆ ก่อนจะหันหน้าจอโน้ตบุ๊กไปทางเขา"ดีเลยค่ะ เอาไปทำทั้งหมดเลย ทำให้เสร็จด้วยนะคะหนูจะไปนอนแล้ว"เต๊าะเก่งดีนัก รู้สึกดีแต่ไม่รู้สึกรักเหรอ?ยังไงเธอก็ไม่หลงกลอีกหรอก ว่าแล้วก็ลุกเดินกลับเข้าไปในห้องนอนหน้าตาเฉย งานที่เธอทำอยู่ไม่เสร็จวันนี้ก็ไม่เป็นไร เพราะอีกสองวันจึงจะครบกำหนดส่งลลินาเข้านอนเปิดแอร์เย็นฉ่ำหลับสบายจนถึงเช้า หลังจากตื่นขึ้นมาก็ทำหน้าที่จัดอาหารให้เขาเช่นเคย วันนี้เธอไม่ต้องไปมหา’ ลัยในช่วงเช้าจึงทำงานบ้านเสร็จไปได้หลายอย่างนัยน์จัดการเรื่องของตัวเองเสร็จก็เดินมาที่ห้องครัว เห็นลลินาอยู่ในชุดนอนแต่ก็ไม่ได้เอ่ยถาม เขาดื่มกาแฟพลางเขี่ยมือถือไปพลาง เธอเองก็ยืนมองเขาอยู่ ในเมื่อเขาไม่พูดลลินาก็ไม่รู้จะพูดอะไร นอกเสียจากคิดในใจไปเรื่อยเปื่อยหรือว่าเขาจะงอนเรื่องเมื่อคืนหรือว่าเขาโกรธที่ถูกเมินแล้วเดินหนีหรือว่าเขาไม่ได้แค่เต๊าะเล่นแต่อ
ตอนที่ 83/3ก่อนปิดโคมไฟเตรียมตัวเข้านอน ลลินาแง้มประตูออกดูว่าเขาทำอะไรอยู่ นัยน์ยังคงเปิดแฟ้มเอกสารอ่านอย่างตั้งใจ เธอไม่รู้ว่าวันนี้เขามีงานด่วนอะไรกันแน่จนต้องอ่านไปมีสีหน้าเครียดไป จึงไม่อยากออกไปรบกวนเช้าวันต่อมา ลลินาแต่งตัวเรียบร้อยด้วยชุดนักศึกษา เตรียมตัวจะออกไปเรียนช่วงเช้า ขณะที่นัยน์ก็เตรียมจะออกไปทำงาน ระหว่างที่เขากำลังแต่งตัวอยู่เธอได้เข้ามาที่โซนครัว เพื่อชงกาแฟและทำขนมปังโฮลวีทปิ้งวางไว้ให้ เมื่อทำเสร็จแล้วก็เดินไปเรียกเขาที่ห้องนั่งเล่นนัยน์นั่งจิบกาแฟไม่ถึงห้านาทีก็เตรียมจะลุกออกไปทำงาน ทว่าก่อนที่มือหนาจะคว้าลูกบิดประตูเขาหันกลับมามองเธอ"ไปด้วยกันมั้ยครับ""เอ่อ...ได้เหรอคะ""ได้ค่ะ"อบอุ่นจัง...ลลินาระบายยิ้ม มีวาสนาแต่ไร้บุพเพของแท้เป็นแบบนี้นี่เอง พอรู้ตัวว่าถ้ายืนยิ้มหวานอีกแม้นาทีเดียวก็จะทำเขาเสียเวลาได้ ลลินาจึงรีบคว้ากระเป๋าสะพายวิ่งตามเขาออกมา
ตอนที่ 82/3เมื่อมาถึงห้างสรรพสินค้า นัยน์พาลลินามาเลือกเสื้อผ้าก่อน ของทุกชิ้นที่เขาซื้อให้มันแพงจนอายที่จะรับไว้ ทั้งเสื้อผ้าและรองเท้ารวมไปถึงกระเป๋า เขาซื้อให้โดยที่เธอไม่ต้องร้องขอ เดิมลลินากะว่าจะซื้อแค่สามสี่ชุดเท่านั้น แต่คุณนัยน์ของเธอเล่นเหมาแบรนด์เนมให้จนหมดราวหลังจากนั้นก็มาที่โซนอาหารสดต่อ เขาเปิดโอกาสให้ลลินาจะเลือกอาหารสดไปปรุงเอง แต่ก็มีอาหารแช่แข็งบางส่วน จำพวกข้าวกล่องแช่แข็งไว้สำหรับหยิบมาอุ่นในไมโครเวฟในช่วงเวลาเร่งรีบ เมื่อเลือกซื้อเสร็จแล้วก็กลับคอนโดค่ำนี้ลลินาใช้พื้นที่ครัวอย่างคุ้มค่า นั่นก็เพราะอยากโชว์ฝีมือทำอาหารเอาใจเขา เขาหมดเงินกับเธอตั้งหลายแสนเป็นหนี้หัวโตก็คราวนี้แหละนังนีลเอ้ย...เวลาผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมง ลลินาก็ยกอาหารที่ทำเสร็จจัดเตรียมไว้บนโต๊ะ จากนั้นจึงเดินออกไปเรียกเขาที่ห้องนั่งเล่น นัยน์เข้ามาโซนครั
ตอนที่ 81/3"ผมเลื่อนประชุมไปเป็นตอนบ่าย เดี๋ยวจะออกไปแล้วล่ะ อยู่คนเดียวได้ใช่มั้ย ถ้าประชุมเสร็จจะรีบกลับมา""ค่ะ อยู่ได้ วันนี้หนูก็คงไม่ได้เข้าเรียนเหมือนกัน โดดเรียนสองวันแล้วค่ะ รู้สึกผิดต่อคุณชยุตยังไงก็ไม่รู้"เขาอมยิ้มเพราะปลื้มใจแทนคุณปู่ เธอเป็นกังวลเรื่องเรียนแล้วก็ยังเป็นห่วงความรู้สึกของคนให้ทุนอีก"อย่าห่วงเรื่องนั้นเลย คุณปู่ไม่ว่าอะไรหรอก แค่ตอนสอบทำคะแนนออกมาได้ดีก็พอแล้ว""ค่ะ นี่เทอมสุดท้ายแล้ว เหลืออีกไม่กี่เดือนแล้วล่ะค่ะ ถ้าเรียนจบหนูก็จะหางานทำ แล้วจะรีบย้ายออกนะคะ หรือถ้าหนูทำพาร์ทไทม์แล้วพอจะเก็บเงินได้สักก้อนก็อาจจะย้ายออกเลยค่ะ"เขาพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ แล้วถามต่อ "สักก้อนนี่ก้อนเท่าไหร่ล่ะ""ก็จะเก็บให้ได้สักสามหมื่นน่าจะพอค่ะ ค่าห้องราคาถูก ๆ ไม่ต้องมีเฟอร์นิเจอร์ แค่ห้องเปล่าค่าเช่ามันไม่แพงหรอก"แล้วใครมันจะทำเงินสามหมื่นหล่นหาย? ไอ้ที่บอกว่าเก็บเงินจะไปเก็บเอาจา