บทที่สี่สิบสอง

ในห้องนอนใหญ่ในตำหนักอ๋องสองร่างผัวเมียหลังจากที่ทำกิจกรรมเข้าจังหวะด้วยความเร่าร้อนจบลงทั้งสองยังคลอเคลียกัน อ๋องหนุ่มกระซิบบอกรักชายารักด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนจะอุ้มนางไปที่ฉากกั้นลงแช่น้ำอุ่นด้วยกันในถังใบใหญ่ อ๋องเย่ซิวชอบแช่น้ำอุ่นกันชายารักมากที่สุดเวลาที่นางนอนพิงอกแกร่งชายหนุ่มจะเป็นคนอาบน้ำให้นางช่วยถูทุกซอกทุกมุมด้วยความด้วยเต็มใจทุกครั้งและเขาชอบทำรักกับนางในถังน้ำใบใหญ่ด้วยความเร่าร้อนเสมอ กว่าที่บทรักจะจบลงก็ปาไปค่อนคืนอ๋องหนุ่มอุ้มเมียรักกลับไปที่เตียงนอนใหญ่ในห้องบรรทมและหลับไปด้วยกันด้วยความสุขทุกคืนบางคืนจะเข้ามิติแต่คืนนี้อ๋องหนุ่มอยากพาชายารักเปลี่ยนบรรยากาศในตำหนักบ้างเป็นบางคืน

ยามเฉินหลังจากเสวยมื้อเช้ากับพระสวามีวันนี้นางนัดกับบิดาว่าจะไปที่จวนเก่าของนางเพื่อจะไปหาบิดากับพี่ชายในวันนี้ แต่พระสวามีไม่ว่างต้องเข้าวังไปช่วยพระบิดาแก้ปัญหาที่องค์ชายใหญ่กลับมาขอความช่วยเหลือจากพระบิดาเรื่องการเพาะปลูกและเรื่องเกลือที่มีราคาสูงเพราะต้องนำเข้าจากต่างแคว้นจึงทำให้มีเรื่องฎีกาเข้าท้องพระโรงแทบจะทุกวัน ขุนนางเฒ่าทั้งหลายถกกันทุกวันเพราะแก้ปัญหาไม่ได้แต่พระองค์ก็ขึ้นมาจากทางใต้เพื่อจะหาทางแก้ปัญหาให้สำเร็จเพราะได้ข่าวว่าน้องชายแก้ปัญหาภัยแล้งได้ระยาวและยั่งยืนและเห็นผลเป็นที่น่าพอใจจนพระบิดาเรียกโอรสกับมาที่เมืองหลวง ทั้งสองคนเพราะพระโอรสทั้งสองต่างก็ไม่เคยมีเรื่องหมาดหมางใจกันถึงแม้ฮองเฮาจะสอนให้โอรสของตนชิงเอาความโปรดปรานจากพระบิดา พระนางคาดหวังให้ครองบัลลังก์ต่อจากองค์ฮ้องเต้จนฮ้องเต้ต้องแยกพระโอรสทั้งสองออกไปต่างหาก และให้อาจารย์สั่งสอนให้ทั้งสองรักใคร่ปองดองกันมีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันในภายภาคหน้า ซึ่งทั้งสองต่างก็รักกันถึงแม้ฮองเฮาจะเสี้ยมอย่างไรองค์ชายใหญ่ก็ไม่เคยตามพระมารดา เพราะอาจารย์ที่มาจากองค์ฮ้องเต้โดยตรงพระองค์รักโอรสเท่ากันไม่ลำเอียงไปทางใดทางหนึ่งและคอยสั่งสอนต่อจากอาจารย์เสมอและสั่งห้ามฮองเฮาสอนเรื่องที่ไม่ดีให้กับพระโอรสองค์โต

พอเติบโตขึ้นต่างก็แยกกันทำในสิ่งที่ตัวเองรักอ๋องเย่ซิวหลางชอบการสู้รบเพราะเลือดฝั่งเสด็จตาแรง หาคนมาสั่งสอนวิชาต่อสู้ให้กับพระนัดดาเพราะว่าพระมารดาเป็นองค์หญิงบรรณาการจึงห่วงใยพระธิดากับหลานจึงส่งคนมาคุ้มครองตลอด จนฮองเฮาไม่กล้าทำอะไรมากและฮ้องเต้ก็กำชับเอาไว้ถ้าไม่กลัวว่าจะเกิดสงคามระว่างแคว้นพระนางจึงเกลียดพระสนมกุ้ยเฟยที่มาแย่งความรักจากฮ้องเต้ไปจนหมด เพราะฮองเฮามาก่อนแต่จากการสมรสราชทานจากฮ้องเต้องค์ก่อน นี้ละคือปัญหาเพราฮ้องเต้ไม่ได้รักฮองเฮาแต่รักพระสนมกุ้ยเฟยตั้งแต่สบตาที่ทางแคว้นส่งองค์หญิงมาแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กันคือสาเหตุของการเกลียดชังของฮองเฮา   พระสวามีเล่าให้นางฟังคร่าวๆ

หลิวเรอจินเองก็เข้าใจเพราะไม่ว่าใครก็ไม่ชอบให้สามีมีภรรยาหลายคนหรอกแต่คนยุคนี้ทำตามคนรุ่นเก่าจนยึดติดคิดเอาแต่ความคิดของสามีเป็นใหญ่ ช่างน่าสงสารแต่ละคนจริงๆ ทั้งที่จริงผู้หญิงที่เก่งมีมากมายแต่ไม่ค่อยมีใครยอมรับฟังความคิดเห็นของพวกนางต่างหากละ

คนสมัยยุคเก่านี้ชอบจับลูกหลานคลุมถุงชนกันคิดถึงเพียงแค่ความเหมาะสม ถ้ารักกันก็ดีไปถ้าไม่รักนี้ละปัญหาระดับชาติเลย นางคิดในใจปัญหาสังคมระดับชาติเมียหลวงเมียน้อยภพเก่าของนางก็มีเยอะแยะแต่ต้องอยู่ให้เป็นนะไม่ใช่มากองอยู่ในบ้านเดียวกันเหมือนคนยุคนี้คงได้ตีกันตายพอดีนางคิด

"จินเอ๋อร์น้องไปรอพี่ที่จวนของท่านพ่อตาก่อนนะเอาไว้พี่ประชุมเสร็จแล้วจะไปรับน้องที่จวนของบิดาจินเอ๋อร์ตอนค่ำ"  อ๋องเย่ซิวหลางบอกพระชายาก่อนจะส่งนางขึ้นรถม้าแล้วพระองค์ขี้ม้าเข้าวังไปประชุมต่อในช่วงเช้า

"เพคะเสด็จพี่อย่าได้เป็นเป็นห่วงไปทำงานของท่านให้สบายใจเถอะเพคะไม่มีใครทำร้ายหม่อมฉันได้หรอกท่านพี่ก็รู้นี้นาว่าหม่อมฉันคือใคร เดี๋ยวเย็นนี้เราจะค้างที่เรือนของท่านพ่อกับพี่ใหญ่สักคืน ข้าอยากช่วยงานของพี่ใหญ่บ้างว่ามีอะไรติดขัดบ้างไหมที่ชายแดนที่พี่ใหญ่กับท่านพ่อประจำการอยู่ ข้าก็เห็นสมควรที่จะให้ท่านพ่อลาออกมาพักได้แล้วเพราะท่านทำงานหนักมาทั้งชีวิตแล้วหม่อมฉันจึงอยากดูแลท่านแทนเจ้าของร่างเดิมเพคะ"      นางบอกพระสวามี

"ได้สิเอาตามที่น้องว่าพี่ไม่ขัดจินเอ๋อร์เอาไว้เราเจอกันมื้อค่ำนะ วันนี้พี่คงจะฟังเสด็จพี่ใหญ่เล่าปัญหาชายแดนใต้ทั้งวันถ้าจบจากประชุมในรอบเช้ามื้อเที่ยงพี่อาจจะเสวยพร้อมเสด็จพ่อกับองค์ชายใหญ่เลย"

ท่านอ๋องบอกพระชายาก่อนจะส่งนางจนรถม้าวิ่งหายไปจากจากสายตาจึงควบม้ามุ่งสู่วังหลวงทันทีกับคนสนิททั้งสอง

หลิวเรอจินมาถึงจวนเก่าที่นางเคยอยู่ ใช้เวลาในการเดินทางเกือบสามเค่อ ผ่านตลาดใหญ่ไปก็ถึงจวนของบิดาที่วันนี้นัดกันแต่คงจะหลังจากที่ท่านพ่อเข้าประชุมรอบเช้าเหมือนกันกับท่านอ๋องเช่นเดียวกัน แต่วันนี้นางจะทำชาบูหม้อไฟให้ท่านพ่อกับพี่ชายกินกันมื้อค่ำ ถ้าพวกท่านกลับมาทันมื้อเที่ยงนางก็จะเตรียมอาหารเอาไว้รอและนางอยากไปดูที่จวนด้วยว่ามีอะไรขาดเหลือบ้าง แต่นางมีรถม้าวิ่งตามมาสามคันคือเสบียงที่นางเตรียมมาด้วยหลังจากเอาออกมาให้พ่อบ้านจัดขึ้นรถม้ามาฝากบิดาของนางและพี่ชาย นางกดซื้อชุดเกราะโบราณออกมาสี่ชุดให้บิดากับพี่ชายและเอาที่ทนทานและไม่หนักมากทำจากเหล็กกล้าที่ทนอาวุธทุกชนิดให้พวกท่านไปใส่เวลาออกตรวจที่ชายแดน

แม้แต่ของท่านอ๋องกับกุนซือนางก็สั่งออกมาให้คนละสองชุดรวมถึงคนสนิทและคนคุ้มกันของนางเองก็ด้วยของมีไว้ให้ใช้ไม่ได้มีให้เก็บ นำมาใช้ให้เกิดประโยนช์จะดีกว่านางคิดก่อนที่จะได้ยินเสียงคนของนางบอกว่าถึงจวนของบิดาแล้ว

พ่อบ้านยืนรอหน้าประตูเพราะได้ข่าวจากนายท่านว่าวันนี้พระชายาจะมาค้างที่จวนด้วยแต่ไม่รู้กี่คืนและเมื่อวานพ่อบ้านก็ให้คนทำความสะอาดเรือนของคุณหนูอีกรอบปกติก็จะทำทุกอาทิตย์อยู่แล้วตามคำสั่งของท่านแม่ทัพผู้เป็นบิดากับพี่ชายใหญ่ ที่รักและห่วงใยน้องสาวเป็นที่สุดมาถูกฮูหยินรองรังแกตั้งหลายปี จนพ่อบ้านเก่าอย่างเขายังต้องโดนโยนไปทำนาในที่ของนายท่าน พึ่งจะได้กลับมาตอนที่ท่านแม่ทัพกลับมาจากชายแดนเพราะได้รับจดหมายจากคุณชายใหญ่ที่ทนไม่ไหวหนีไปเป็นทหารและลงไปหาบิดาถึงที่เพราะกลัวว่าน้องเล็กจะมีอันตรายมากไปกว่านี้ เพราะตอนนั้นทั้งสองพี่น้องถูกคนของฮูหยินวางยาในข้าวมาเรื่อยๆจะออกไปไหนก็ลำบาก กว่าจะหาทางส่งข่าวหาบิดาได้ก็หลายปีแล้วพ่อบ้านคิดเรื่องราวในอตีดที่เจ้านายน้อยทั้งสองคนโดนรังแกไม่ต่างกับบ่าวที่เป็นคนเก่าแก่ของมารดาของคุณหนูจะถูกส่งออกไปทำงานในที่นาของท่านแม่ทัพที่ห่างไกลทั้งหมด มีเพียงแม่นมจากอวี้ถงกับสาวใช้สองคนที่อยู่ข้างกายคุณหนู ทั้งสองคนจะส่งจดหมายก็ไม่ได้เพราะคนของฮูหยินรองตรวจทุกคนที่ออกนอกจวนและคอยจับตากันสองพี่น้องส่งข่าวหาบิดาทุกทาง