VEGAS : PART
"พี่แม็กซ์ กัสเจ็บนะคะ" ฉันมองมือที่ถูกบีบพร้อมกับเบ้หน้า มือเขาแข็งแรงจนแทบจะบีบมือของฉันให้แตกหัก เขายอมคลายความแน่นออกนิดหน่อยเมื่อเห็นสีหน้าของฉัน จากนั้น เขาก็ลากฉันออกมาจากบ้านของเขา แล้วพาตรงเข้าไปที่บ้านของฉันแทน "ของขวัญอะไรคะ อยู่ที่บ้านกัสเหรอคะ" เขาไม่ตอบคำถามของฉัน แต่ดันประตูเล็กแล้วแทรกตัวเข้าไป โดยมีฉันที่ถูกจูงมือให้เดินตาม ฉันคิด ว่าเขาคงจะหยุดแค่ที่หน้าบ้าน แต่ทว่า... แกร๊ก~ เขากลับเลื่อนประตูแล้วพาฉันเข้าไปด้านใน เขาผลักฉันอย่างแรงใส่โซฟาตัวใหญ่ ก่อนที่เขาจะล็อคประตูบ้านทันที ซึ่งสิ่งที่เขาทำมันโคตรผิดวิสัยเลย! "อยากเป็นแม่ของมิลินมากเหรอวะ" "อะไรนะ..." แน่นอนว่าสายตาที่เขามองฉันอยู่ในตอนนี้ มันไม่ใช่เรื่องดีเลย "ถามว่าอยากมาแทนที่แม่ของมิลินมากหรือไง!" แล้วฉันก็ส่ายหน้าทันที พร้อมๆ กับการยันกายลุกเผชิญหน้าเขาดีๆ "กัสเคยพูดแล้วนี่คะว่าไม่เคยคิดที่จะทำแบบนั้น มันไม่มีใครแทนใครได้ทั้งนั้น!" "แล้วการที่เธอพยายามทำให้มิลินรู้ว่าฉันกับแม่ของเขาเลิกกัน มันหมายความว่ายังไง!" "กัสไม่เคยทำแบบนั้น กัสไม่เคยพูดเลยสักคำว่าพี่แม็กซ์กับพี่คริสเลิกกัน" "แต่สิ่งที่ฉันเห็นกับความพยายามที่เธอหลุดมันออกมา มันฟ้องฉันว่าเธอทำ!" เสียงตวาดดังก้องไปทั่วทั้งบ้าน ส่งผลให้น้ำตาของฉันคลอเบ้า "กัส..." "เธอทำให้วันเกิดของมิลินพัง เธอทำทุกอย่างให้มันพัง" "การที่กัสพูดความจริง กัสผิดเหรอคะ พี่แม็กซ์ไม่เคยรู้นี่คะ ว่าการถูกให้ความหวังโดยการถูกกระทำแบบนั้นซ้ำๆ มันเป็นแบบไหน พี่แม็กซ์ไม่เคยรู้หรอกว่าการถูกหลอกมันเป็นยังไง" "ไม่ต้องมาบีบน้ำตา ไหนๆ ก็โคตรพยายามขนาดนั้น ฉันควรสงเคราะห์เธอหน่อยถูกปะ?" เขาเลิกคิ้วถาม พร้อมกับเลื่อนมือไปปลดกระดุมเสื้อของตัวเอง "พะ พี่แม็กซ์จะทำอะไร" "เอาเธอไง เอาให้จบๆไป ตอบแทนในสิ่งที่เธอพยายามทำมาตลอด...เอาเป็นว่า เป็นของขวัญวันเกิดที่ฉันให้เธอก็แล้วกัน!" ใจหายวาบเมื่อได้ยินแบบนั้น ฉันขยับกายถอยห่างทันทีเช่นกัน "ไม่ค่ะ กัสไม่ได้ต้องการแบบนั้น" "จะไม่เอากับฉัน?" "พี่แม็กซ์พูดจาหยาบคาย ถอยไปนะ กัสไม่เอาแบบนั้น" "แต่ฉันจะเอา ตอนนี้ แล้วก็เดี๋ยวนี้!" สิ้นคำที่บอกกล่าว ร่างสูงก็ถาโถมเข้าหา ฉันถอยหลังเป็นจังหวะที่พี่แม็กซ์ดันร่างฉันชิดกับผนังพอดี "ปกติถ้าฉันไม่เมา ฉันไม่มีวันเอาผู้หญิงเด็ดขาด ถือว่าเธอเป็นกรณียกเว้นก็แล้วกัน!" "อื้อออ~" ไม่ทันที่ฉันจะได้คัดค้าน ริมฝีปากหยักได้รูปก็ประกบทาบทับลงมาทันที สัมผัสที่เป็นการช่วงชิงลมหายใจมันทำให้ฉันตั้งรับและตั้งตัวไม่ทัน จูบแรกของฉัน แม้จะเกิดขึ้นกับผู้ชายที่ฉันรัก แต่เขาไม่ได้ทำมันเพราะความรัก เขาทำมันเพียงเพราะแรงอารมณ์! อยากจะร้องต่อต้าน แต่ก็เหมือนเป็นการเผยอริมฝีปาก ปล่อยให้เขาสอดปลายลิ้นเข้ามา เรียวลิ้นร้อนตวัดชอกชอนในโพรงปาก ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้เรี่ยวแรงของฉันหายจนไม่มีจะต่อต้าน พี่แม็กซ์เลื่อนมือมาบีบแก้มฉัน พยายามให้ฉันเปิดปาก ปล่อยให้เขามอบจูบแทบกระชากวิญญาณ แล้วจังหวะที่ฉันหอบหายใจแรงเพราะจวนจะไม่ไหว เขาก็ถอนปากออกไป แล้วก้มลงมาซุกไซ้ซอกคอของฉันแทน "พะ พี่แม็กซ์ ไม่ อื้อออ~" สัมผัสที่หยาบโลนทำฉันขนลุกซู่ เขาใช้ริมฝีปากขบเม้ม และดูดบริเวณลำคอของฉัน ความรู้สึกแปลกใหม่ที่เขามอบให้ มันทำให้ฉันใจสั่น ขาสั่น เรี่ยวแรงหดหาย หากไม่ติดที่ว่าเขาเกี่ยวกอดร่างของฉันเอาไว้ได้ทัน ฉันคงล้มพับลงไปกอง "ใสๆ เหมือนไม่เคยมาก แต่ก็ท้าทายดี" แล้วสิ่งที่ฉันไม่เคยวาดฝันมันก็เกิดจนได้ มือหนาสอดเข้ามาในเสื้อของฉัน ตะขอบราถูกปลดอย่างชำนิชำนาญ และนั่นทำให้ฉันผวากอดตัวเองไว้ทันที ในขณะที่เขายิ้มมุมปากออกมา "ปากหวาน กลิ่นน้ำหอมสเปคฉันมาก เหมือนเธอจะรสนิยมคล้ายฉัน หรือไม่ เธอก็คงทำทุกอย่างที่คิดว่าฉันจะชอบเพื่อเรียกร้องความสนใจ" "พี่แม็กซ์!" "ไม่ต้องพูด หุบปาก เก็บเสียงไว้ครางตอนที่ฉันกระแทกก็พอ!" แล้วร่างของฉันก็ลอยละลิ่วด้วยฝีมือของอีกคน ต่อให้ฉันร้องและพยายามห้ามปราม เขาก็ไม่คิดที่จะฟังหรือสน จนกระทั่งร่างสูงใหญ่อุ้มร่างฉันไปโยนลงบนเตียงภายในห้องนอน "ห้องนอนเก๋ดีว่ะ หอมชะมัด!" พรึ่บบ~ แล้วเขาก็ถอดเสื้อ พร้อมกับโยนมันออกไป "พี่แม็กซ์บ้าหรือเปล่า พี่แม็กซ์เมาหรือไง พี่แม็กซ์จะทำกับกัสแบบนี้ไม่ได้" "จูบปากไปแล้ว ที่เหลือก็แค่สอดใส่ แล้วเธอก็จะเป็นของฉันแบบที่เธอต้องการ...แต่ก่อนจะเป็นของฉัน บอกตัวเองด้วย ว่ารับมือฉันให้ไหวก็แล้วกัน!" "ไม่ กรี๊ดดดดด!" ฉันร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อเขากระชากข้อเท้าของฉันเข้าหา ก่อนที่เขาจะถาโถมตัวลงมา พี่แม็กซ์ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะให้ความสนใจ เพราะฉันกำลังตกใจเมื่อเสื้อผ้าของฉันถูกกระชากให้หลุดตาม "ไม่นะ กัสไม่ อื้อออ~" เป็นอีกครั้ง ที่เขาบดจูบลงมาที่ปากฉัน เช่นเดียวกับ สวบ ปึกกกก! "อื้อออออออออ!" ฉันกัดฟัน ข่มเสียงร้อง พร้อมทั้งน้ำตาที่ร่วงเผาะออกมา เมื่อรับรู้ในวินาทีแรกเลยว่า ร่างกายของฉันถูกรุกราน "อ๊าาาส์ ซิงเหรอวะ แน่นฉิบ!" "จะ เจ็บ เอาออกนะ เอาออกไป!!" ฉันทุบไหล่พี่แม็กซ์หนักๆ แต่เขาไม่ฟัง ซ้ำยังเลือกที่จะอัดกระแทกความใหญ่โตเข้าใส่จนสุดความยาวของมัน ปึกก! "กรี้ดดดดดดดดดด!" ความเจ็บปวดถาโถมเข้าใส่จนกายของฉันสั่นสะท้าน เจ็บมาก เหมือนส่วนนั้นที่ถูกรุกรานฉีกขาด ฉันกัดปาก ดิ้นพล่าน ถดถอยกายหนี แต่เขาก็ใจร้ายมากพอที่จะไม่ปล่อยฉันไป "เธอต้องการแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่หรือไง ต้องการก็ต้องรับให้ไหว อ่าาส์" "ไม่!!" ปึก! ปึก! ปึกก! "กรี๊ดดดดดดด!" แก่นกายใหญ่อัดกระแทกเข้าสู่ตัวฉันอย่างหนัก เอวสอบกระแทกกระทั้นเข้าหาช่องทางคับแคบอย่างบ้าคลั่ง เสมือนเขาต้องการลงโทษฉัน ลงโทษทั้งที่ฉันไม่ได้ทำผิดอะไรเลย ปึก! ปึก! ปึก! สองชั่วโมงต่อมา ฉันนอนขดตัวอยู่บนเตียงกว้าง เม็ดน้ำตายังไม่แห้งเหือดออกไปจากตา อาการเจ็บจุกที่ช่องท้องส่งผลให้ฉันถึงกับกุมหน้าท้องของตัวเอง "สองแสน ส่งเลขบัญชีมา!" ฉันตวัดสายตาไปมองพี่แม็กซ์ทันที "กัสไม่ได้ขายตัวให้พี่นะ" "ให้ฟรี?" เขาถามพร้อมกับกวาดมองไปตามร่างฉัน ซึ่งมันเต็มไปด้วยรอยแดงช้ำ ที่เขาเป็นคนทำ "ให้ค่าความบริสุทธิ์ของเธอต่ำจังเลยนะ" ใจหายวาบเมื่อคำพูดร้ายกาจนั้นหลุดออกมา "ใจร้าย ทำไมถึงใจร้ายแบบนี้ ทำไมต้องทำกันแบบนี้!" "ก็อย่ามารักฉัน เพราะฉันร้ายได้มากกว่าที่เธอคิด ส่งเลขบัญชีมา ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิดคูณสองเลยก็แล้วกัน!" ฉันหันหน้าหนีทันที ฟันคมกัดกลีบปากตัวเองจนมันเจ็บแปล๊บ อยากให้คืนนี้เป็นฝันร้าย แต่เจ้าของใบหน้าคมคายที่ขยับตัวเข้ามาใกล้ฉันอยู่ในตอนนี้เป็นเครื่องยืนยันว่าฉันไม่ได้ฝันไป "สองแสนไม่พอใจ จะเอาเท่าไหร่ก็รีบบอกมา" "พี่แม็กซ์จะรับผิดชอบกัสด้วยเงินเหรอคะ?" "แล้วจะให้ฉันรับผิดชอบด้วยการเอาเธอมาเป็นเมียเหรอวะ โทษทีว่ะ ฉันไม่ดีขนาดนั้น!" ******* พี่แม็กซ์ อย่าคลานเข่ามากอดขานางเองเนมในภายหลังก็แล้วกัน!!MAXWELL : PARTตาแดงช้ำ! คงร้องไห้อีกตามเคย! ผมปรายตามองอีกคนในจังหวะที่เธอกำลังจะเดินผ่าน พลางดันลิ้นกับกระพุ้งแก้มเมื่อเห็นว่ายัยนั่นไม่มองหน้าผมเลยกลิ่นแป้งเด็ก และกลิ่นโลชั่นอ่อนๆ ผ่านจมูกผมไปในจังหวะที่เวกัสเดินผ่าน แต่ผมก็ไม่ได้คิดที่จะหันกลับไปมอง"ยัยนั่นมาฟ้องอะไรคุณแม่งั้นเหรอครับ" ผมตั้งคำถามอย่างไม่สบอารมณ์ ผมรู้อยู่แก่ใจว่ายัยนั่นเป็นอะไรอยากเฉย ก็เฉยให้ได้ตลอดก็แล้วกัน! "ทำไมต้องมองน้องในแง่ร้ายตลอด น้องแค่เหนื่อย" "เหนื่อยเหรอครับ แต่ที่ผมเห็น คือเวกัสร้องไห้แล้วกอดคุณแม่นะครับ มาฟ้องอะไรคุณแม่หรือเปล่า" ผมถามอย่างไม่แน่ใจ ใครจะไปรู้วะ เกิดยัยนั่นเล่าอะไรต่อมิอะไรให้แม่ผมฟัง ผมอาจจะพังได้เหมือนกัน"น้องแค่เหนื่อย เป็นธรรมดาของวัยรุ่นนั่นแหละแม็กซ์ น้องไม่มีใคร แม่ก็แค่กอดให้กำลังใจเท่านั้นเอง ทำเหมือนอิจฉาเลยนะเรา" "เปล่านี่ครับ ไม่ได้รู้สึกแบบนั้น จริงๆ ผมว่าคุณแม่ใจดีกับเวกัสมากเกินไปนะครับเขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับครอบครัวเราด้วยซ้ำ แต่สิ่งที่คุณแม่ทำ อย่างกับเขามีส่วนเกี่ยวข้องในครอบครัวของเราเลย" "ไม่เกี่ยวข้องทางสายเลือด แต่เกี่ยวข้องทางความรู้สึก แม่รู้จั
VEGAS : PARTบ้านของแม็กซ์เวลล์คำว่า 'ของเล่น' ที่ออกมาจากปากของพี่แม็กซ์ มันควรเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันถอดใจนะ แต่ดูสิ เพียงแค่ฉันเห็นภาพน่ารักๆที่เขาหยอกล้อ คุยกันกระหนุงกระหนิงแบบพ่อลูก หัวใจของฉันกลับเต้นแรง พร้อมกับเผลออมยิ้มออกมา"ดีกันนะครับ คนสวยของแด๊ดดี้" คนเป็นพ่อชูนิ้วก้อยพร้อมกับขยับไปมาตรงหน้าบุตรสาว ใบหน้าหล่อเหลาเผยรอยยิ้มเล็กๆ ในขณะที่ตาคมเฉียบคู่นั้น กระพริบปริบๆ เหมือนต้องการออดอ้อนไปมา"คูมพ่อไม่ดุพี่กัสแล้ว มิลินรักคูมพ่อค่ะ" แล้วจากนั้นนิ้วก้อยเล็กๆ ก็สอดเข้าไปเกี่ยวปลายนิ้วของบิดาทันที พ่อกับลูกเขายิ้มให้กัน กอดกัน บอกรักกัน ภาพแบบนั้นเป็นอะไรที่อบอุ่นหัวใจที่สุดเลย"พี่กัสเจ็บแผลไหมคะ" แล้วคนตัวเล็กก็หันมาหาฉันที่แอบมองอยู่ใกล้ๆ ฉันจึงรีบส่ายหน้ากลับไปรัวๆ"ไม่เจ็บแล้วค่ะ แผลแค่ตึงๆ นิดหน่อย เดี๋ยวก็หาย" "มิลินเป่าแผลให้นะคะ" แล้วมิลินก็ทำแบบที่ว่าโดยการเป่าแผลของฉันเบาๆ ฝ่ามือของฉันสัมผัสกับศีรษะเล็กของเด็กน้อยวัยห้าขวบ แล้วยิ้มออกมาฉันรักมิลินจริงๆ นะ ฉันพบเด็กคนนี้มาตั้งแต่แรกเกิด น้องถูกแม่ทิ้งตั้งแต่ไม่ทันได้รู้เรื่องอะไร ชีวิตของน้องคล้ายฉัน คล้ายฉันในหล
VEGAS : PART"ฉันทำดีกับเธอก็ได้ ไม่ว่าเธอแล้วก็ได้ แต่เตือนตัวเองเอาไว้ ว่าอย่ารักฉัน เพราะคนที่จะเจ็บมันคือเธอ!"อืม คนที่เจ็บมันคือฉัน คือฉันคนเดียวจริงๆ เจ็บทั้งตัว เจ็บไปทั้งหัวใจ!ฉันไม่น่ามารู้สึกกับคนใจร้ายแบบเขาเลย!พี่แม็กซ์อุ้มฉันแล้วพาเดินลงมาจากบันไดจากชั้นบนสุดของบ้าน ความใกล้ชิดในแบบที่ไม่ได้ตั้งใจ ส่งผลให้ฉันได้กลิ่นน้ำหอมจากตัวเขาอย่างชัดเจน ทุกครั้งที่ได้กลิ่น มันทำให้ลมหายใจของฉันพ่นออกมาอย่างติดขัด มันมีอิทธิพลเหมือนตอนที่เขาเลื่อนสายตามามองสบตากับฉัน เพราะแบบนั้น ทำให้ฉันเลือกที่จะเมินหน้าออกไปอีกทาง"ไม่ต้องมาทำเป็นเมินฉัน แขนเธอที่กอดคอฉันอยู่มันแน่นพอที่จะทำให้ฉันรู้ว่าเธอตื่นเต้นมาก" "..." คำพูดนั้นส่งผลให้ฉันคลายวงแขนออกจากลำคอของเขาอัตโนมัติ แต่ทันทีที่ฉันทำแบบนั้น ร่างของฉันก็เหมือนจะร่วงลงสู่พื้นเสียง่ายๆ ความตกใจทำให้ฉันรวบลำคอเขาไว้แบบเดิมพอเลื่อนสายตามองหน้าเขา ก็เห็นรอยยิ้มแห่งความพอใจ ผุดขึ้นที่มุมปาก"เธอเนี่ย จะว่าอ่านง่ายมันก็ง่าย จะว่าอ่านยากมันก็ยากนะ แอบชอบฉันมาหลายปี ผู้หญิงแบบนี้ไม่น่าจะยังซิงด้วยซ้ำ ทำตัวแรดทั้งที่ยังเด็กมาก" ฉันเม้มปาก หั
MAXWELL : PARTปลายลิ้นร้อนดันเข้าหากระพุ้งแก้มอย่างหงุดหงิด เกิดมาผมไม่เคยต้องมาทำอะไรงี่เง่าแบบนี้เลยสักนิด"ขอโทษ!" ผมพูดออกไปพร้อมกับตวัดสายตาไปมองหน้าเวกัสใหม่ ยัยนั่นยังคงยกมือปาดน้้ำตาออกจากแก้มลวกๆ ปากอิ่มเม้มเข้ากันจนมันเป็นเส้นตรง เธอไม่ได้คิดจะสนคำพูดของผมเลย"บอกว่าขอโทษไงเวกัส" "กลับไปเถอะค่ะ กัสไม่อยากเห็นหน้าพี่แม็กซ์แล้ว กัสรำคาญ!" ยัยบ้านี่! ผมบดกรามอย่างหงุดหงิด หากไม่คิดได้ว่าเธอมีความสำคัญต่อมิลินแค่ไหน ผมจะไม่สน ไม่เสียเวลามายืนขอโทษแบบนี้เลย"ตกลงจะไม่รับคำขอโทษจากฉัน?" ผมเลิกคิ้วถาม แต่ยัยนั่นกลับเงียบปาก ผมจึงเลือกที่จะเดินไปหยุดที่ตรงหน้ายัยนั่นแทน"ที่พูด ฟังอยู่ไหมวะ!" ผมตะคอกออกมาเสียงดัง ยัยนั่นถึงกับลุกพรวดพราดเผชิญหน้ากับผมทันที"คำขอโทษที่ไม่ได้ออกมาจากใจ ใครจะอยากรับไว้ กัสบอกให้พี่แม็กซ์กลับไปไง กลับไปเลย ไม่ต้องมายุ่งกับกัสเลย" เป็นอีกครั้งที่ผมกำลังอ้าปากเตรียมตอบกลับ แต่ทว่า น้ำตาของยัยนั่นกลับไหลพราก เออดีว่ะ พอตัวเองตะคอกบ้าง แล้วมาร้องไห้เองแบบนั้น แล้วจะให้กูทำยังไงวะ!"กัสรู้ว่าพี่แม็กซ์มาเพราะโดนคุณป้าว่า แต่พี่แม็กซ์ก็ไม่จำเป็นต้องแคร์นี่ค
MAXWELL : PARTบ้านของแม็กซ์เวลล์หลังจากที่ไอ้นิกกี้กระแนะกระแหนผมจนจบบทใหญ่ๆ มันก็ขอตัวกลับไป และไม่ลืมที่จะทิ้งท้ายเอาไว้ '...ถ้ามึงไม่หยุดทำร้ายคนที่ดีกับมึง เดี๋ยวกูเป่าหูให้น้องเกลียดขี้หน้ามึงแม่งเลย!'ผมคิดถึงคำนั้นพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก อย่างยัยนั่นน่ะนะ จะเกลียดขี้หน้าผมได้ เชื่อไหมล่ะว่าต่อให้ผมจะร้ายใส่แค่ไหน หากโดนผมเอาใจนิดหน่อยคงหลงผมจะเป็นจะตาย ซื่อบื้อ ขี้แย ไม่ทันใครแบบยัยนั่น ครองความโสดความซิงมาได้ไงกันตั้งยี่สิบกว่าปี สภาพนี้ไม่น่ารอดมือใครต่อใครจนตกมาอยู่ในมือของผมได้เลย!ผมคีบบุหรี่ออกจากปากเมื่อสายตาปะทะกับร่างของมารดาที่พึ่งเดินเข้ามาในรั้วบ้าน พบผมนั่งสูบบุหรี่ที่สวนข้างบ้าน ดูก็รู้ ว่าผมคงโดนกระทงใหญ่ๆ อีกหนึ่งกระทง"สบายใจแล้วใช่ไหมที่ทำเขาร้องไห้ได้" ประโยคธรรมดาๆ กับสีหน้าเรียบเฉยของแม่ทำผมชะงักไปทันที ผมดับบุหรี่ที่อยู่ในมือพร้อมกับเมินหน้าออกไปอีกทาง"เกลียดน้องงั้นเหรอแม็กซ์" "ไม่ได้เกลียดครับ แค่ไม่ชอบที่ยัยนั่นบอกมิลินเรื่องคริส" "แล้วมันไม่ใช่ความจริงงั้นเหรอ คริสตินาจะกลับมาหาลูก กลับมาหาผัว ทั้งที่ทิ้งลูกทิ้งผัวไปตั้งแต่ลูกได้แค่เดือนเดียวน่ะน
VEGAS : PARTบ้านแม็กซ์เวลล์"มิลินทำแบบนี้ไม่ได้แล้วนะ ย่าบอกหลายครั้งแล้วว่ามิลินจะข้ามถนนโดยไม่มีผู้ใหญ่พาไปแบบนี้ไม่ได้!" เสียงป้ามารีญาดุจริงจัง พี่นิกกี้วางร่างฉันลงบนโซฟา เสียงมิลินร้องไห้ยังดังเล็ดเข้ามาเป็นระยะๆ แต่ฉันไม่ได้คิดจะขัดอะไรเพราะเรื่องที่มิลินข้ามถนนโดยไม่มีผู้ใหญ่มาด้วยเป็นเรื่องที่อันตรายจริงๆ หากฉันไม่เห็นเข้า ครั้งนี้อาจจะพลาดพลั้งจนเกิดอันตรายซึ่งฉันเห็นดีว่าควรตัดไฟตั้งแต่ต้นลม อบรมมิลินให้เข้าใจจะได้ไม่กล้าทำแบบนี้ซ้ำ"พี่กัสต้องเจ็บตัวเพราะหนู หนูรู้ตัวหรือเปล่า" มิลินยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้น แขนเล็กๆ รวบลำคอแด๊ดดี้ของน้องไปกอดไม่ยอมห่าง โดยที่แด๊ดดี้ของน้องมองมาที่ฉันอย่างไม่สบอารมณ์"ฟังที่ย่าสอนหรือเปล่า คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกเข้าใจไหม" "พอเถอะครับแม่ มิลินยังเด็ก แล้วเด็กจะไปรู้เรื่องอะไร มิลินไม่ได้ตั้งใจหรอกครับ""หยุดเถียงแทนลูกนะแม็กซ์เวลล์ มิลินห้าขวบ บางอย่างไม่รู้ แต่ผู้ใหญ่ควรบอกควรสอน บ้านอยู่ติดถนนเป็นเรื่องที่อันตราย ผู้ใหญ่ควรประกบก็จริง แต่มิลินควรรู้และจดจำว่าการข้ามถนนเพียงลำพังมันไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ!" "คุณแม่จะเอาแต่โทษหลานคุณแม่ที่อาย