ตอนที่ 11 รำลึกความหลัง nc

ในท่ามกลางแสงสีที่สลัว พื้นที่รอบตัวแม่ทัพ ฉินเย่เหวิน ดูเงียบสงัด แต่เต็มไปด้วยความเย้ายวนใจจากบรรดานางสนมนับร้อยชีวิตที่ค่อยๆ ย่างก้าวเข้ามาอย่างเชื่องช้า พวกนางแต่ละคนมีใบหน้าที่งดงามดั่งนางฟ้า พร้อมด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ที่ยากจะต้านทาน กลิ่นหอมของน้ำอบผสมกับกลิ่นไอแห่งราคะล่องลอยมาตามลม ทำให้บรรยากาศรอบตัวแม่ทัพหนุ่มเต็มไปด้วยความร้อนแรงและความเย้ายวนใจ

ฉินเย่เหวิน ยืนอยู่ท่ามกลางบรรยากาศที่อบอวลด้วยมนต์สะกดของบรรดานางสนม เขาจ้องมองไปที่เรือนร่างของพวกนางแต่ละคนด้วยสายตาที่ไม่อาจละไปได้ ความงามที่ยากจะพบเจอทำให้เขารู้สึกว่าทุกความพยายามที่ผ่านมาเพื่อได้เข้ามายังสถานที่แห่งนี้นั้นช่างคุ้มค่าเหนื่อยอย่างแท้จริง ความทุ่มเททั้งหมดนั้นถูกเติมเต็มด้วยภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า ความสวยงามและเย้ายวนของนางสนมทั้งหลายเหล่านี้เป็นสิ่งที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงและเต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างรุนแรง

ฉินเย่เหวิน ก้าวเข้าสู่สวนสวรรค์ส่วนตัวที่ไม่มีผู้ใดจะกล้าเหยียบย่างหากไม่ได้รับพระบัญชาจากฮ่องเต้ ทว่าเขากลับมาที่นี่โดยไม่มีสิ่งใดหยุดยั้ง ซูเหม่ยฉิง อดีตภรรยาผู้เคยเป็นที่รักของเขา พบเจอเขาเข้าก็รู้สึกตกตะลึง น้ำเสียงของนางสั่นเครือเล็กน้อย "ฉินเย่เหวิน เจ้ากลับมาที่นี่ได้อย่างไร?" นางถามด้วยความตกใจ เพราะรู้ดีว่าการเข้ามาในสถานที่แห่งนี้โดยไม่ได้รับคำสั่งเป็นเรื่องต้องห้าม

ฉินเย่เหวิน เพียงแค่ยิ้มเล็กน้อยด้วยความหื่นกระหาย สายตาของเขาจับจ้องที่ความงดงามของนางสนม "ข้าเพียงแค่คิดถึงความงดงามของพวกเจ้า ขอเพียงเจ้าไม่พูด ข้าไม่พูด แล้วใครจะรู้?" เขากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความปรารถนาอันแรงกล้า

ซูเหม่ยฉิงที่เคยรู้จักเขาดี ทว่าบรรดานางสนมที่รายล้อมอยู่รอบกายเขานั้นกลับไม่สนใจสิ่งใด หนึ่งในพวกนางยิ้มเล็กน้อยก่อนจะกล่าวด้วยเสียงที่เย้ายวน "คิก คิก แน่นอนเจ้าค่ะท่านแม่ทัพ พวกเราเหล่าสนมไม่มีทางที่จะพูดเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้แน่นอน พวกเราลองมาสนุกกันให้เต็มที่เถอะนะเจ้าค่ะ"

แล้วนางก็เริ่มปลดเปลื้องอาภรณ์ที่ห่อหุ้มร่างกายอย่างช้าๆ เผยให้เห็นเรือนร่างที่เปลือยเปล่า ภายใต้แสงจันทร์และบรรยากาศที่เต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวนใจ ทุกอย่างดูเหมือนถูกต้องตามความปรารถนาของฉินเย่เหวิน หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นพร้อมกับความตื่นเต้นที่พุ่งพ่านอย่างไม่อาจห้ามได้

ทั่วทั้งตำหนักผีเสื้อแห่งนี้อวลไปด้วยกลิ่นหอมของกำยานที่ถูกจุดขึ้นตามพระบัญชาของฮ่องเต้ หวังเจียเหอ กลิ่นกำยานนี้มีลักษณะคล้ายกับกลิ่นของดอกไม้ที่หอมเย้ายวน ทว่ามันกลับซ่อนความลับอันร้อนแรงเอาไว้ ผู้ใดที่สูดดมกลิ่นหอมนี้เข้าไป ย่อมไม่อาจต้านทานอารมณ์ทางเพศที่พลุ่งพล่านในกายได้ ความรู้สึกปรารถนานั้นจะทวีความรุนแรงขึ้นแทบจะตลอดเวลา จึงไม่แปลกที่บรรยากาศภายในตำหนักผีเสื้อแห่งนี้จะเต็มไปด้วยความรุ่มหลงและความเร่าร้อน

แม่ทัพหนุ่ม ฉินเย่เหวิน ผู้เข้ามาในสถานที่แห่งนี้ แม้จะเพียงชั่วขณะ กลิ่นกำยานก็เริ่มทำงานอย่างรวดเร็ว ร่างกายของเขาตอบสนองต่อสิ่งเร้าที่แอบแฝงอยู่ในอากาศนั้น ท่ามกลางเหล่านางสนมที่งดงามนับร้อย หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้น ความต้องการในกายเริ่มเดือดพล่าน ตรงกลางระหว่างขาของเขาเริ่มเกิดการแข็งตัว พร้อมที่จะสู้ศึกแห่งความปรารถนา ไม่ว่าพวกนางจะมีจำนวนมากเพียงใด เขาก็รู้ดีว่าตนเองพร้อมที่จะเผชิญหน้าและปลดปล่อยพวกนางจากอารมณ์ที่หื่นกระหายนี้อย่างเต็มที่

กลิ่นกำยานที่หวังเจียเหอสั่งให้จุดนั้นได้สร้างบรรยากาศที่ไม่อาจควบคุมได้ภายในตำหนักแห่งนี้ ความหอมหวานอันตรายแผ่ซ่านไปทั่วทุกมุม ทำให้ทุกคนในที่นั้นจมอยู่ในวังวนแห่งราคะและความปรารถนาอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง

สาวงามจากทั่วทั้งตำหนักผีเสื้อ ต่างพากันเข้ามารุมล้อมเรือนร่างของแม่ทัพฉินเย่เหวินอย่างกระตือรือร้น ไม่ต่างจากผึ้งที่พากันตอมดอกไม้ พวกนางนับสิบชีวิตพากันโอบล้อมเขาอย่างใกล้ชิด มือเรียวและริมฝีปากอ่อนนุ่มของพวกนางค่อยๆ สัมผัสทั่วเรือนร่างของเขา สาวงามเหล่านั้นใช้ลิ้นอันชำนาญเลียอาบโฉลมผิวกายของเขาอย่างอ่อนโยน แต่เต็มไปด้วยความเร่าร้อน

เสียงร้องกระเส่าที่หลุดออกมาจากริมฝีปากของพวกนางยิ่งเสริมให้บรรยากาศอบอวลไปด้วยความเสน่ห์หา ร่างกายของเขาถูกห่อหุ้มด้วยสัมผัสแห่งความปรารถนาที่ไม่รู้จบ ความเร่าร้อนที่พุ่งพล่านในกายของเขายิ่งทวีความรุนแรงเมื่อถูกลิ้มรสและโอบล้อมด้วยความอ่อนโยนและความกระหายของเหล่าสาวงามนับสิบที่ไม่อาจยับยั้งได้

ในห้วงเวลานั้น เขากลายเป็นศูนย์กลางแห่งความปรารถนา และทุกการเคลื่อนไหวของพวกนางเป็นดั่งเปลวไฟที่คอยเติมเชื้อเพลิงให้ไฟแห่งราคะในใจเขาลุกโชนอย่างไม่อาจควบคุมได้

ซูเหม่ยฉิง อดีตภรรยาผู้ยังคงมีไฟรักร้อนแรงในใจ แม้เวลาจะผ่านไปนานเท่าใดก็ตาม นางค่อยๆ กระซิบที่ข้างหูของฉินเย่เหวินด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความปรารถนา "ฉินเย่เหวิน เจ้ารู้ไหมว่าข้าคิดถึงท่านเพียงใด ข้าแอบคิดถึงท่านทุกคืนวัน เจ้าฮ่องเต้โง่นั้น มันไม่สามารถตอบสนองอารมณ์ของข้าได้เลย" หลังจากกล่าวจบ นางก็ไม่รอช้า ดูดเลียท่อนเนื้อของเขาอย่างดุเดือดและเร่าร้อน ราวกับนางหิวกระหายมานานแสนนาน

ฉินเย่เหวิน ไม่พูดให้เสียเวลา เขาตอบสนองต่อความปรารถนาของนางด้วยการประกบริมฝีปากของนางอย่างรุนแรงและเร่าร้อน เสียงหายใจถี่และเสียงครางแผ่วๆ ก้องอยู่ในบรรยากาศ ขณะที่เหล่าสนมนางอื่นๆ ก็ช่วยกันบิ้วอารมณ์โดยใช้สัมผัสและเสียงครางกระเส่าที่เย้ายวน ความเร่าร้อนที่พลุ่งพล่านทำให้ทั้งสองหลอมรวมเรือนร่างกันและกันเป็นหนึ่งเดียว

สาวงามนับร้อยที่ยืนล้อมอยู่รอบตัวพวกเขา ต่างจับจ้องภาพตรงหน้าด้วยดวงตาที่เป็นประกายด้วยความคาดหวัง แต่ละนางรอคอยอย่างใจจดใจจ่อว่านางจะเป็นคนถัดไปที่จะได้รับความสุขจากแม่ทัพหนุ่มผู้นี้ พวกนางที่ถูกปลุกเร้าด้วยกลิ่นกำยานหอมหวานที่ฮ่องเต้สั่งให้จุดนั้น ตกอยู่ในสภาพที่หื่นกระหายถึงขีดสุด แต่ความไร้น้ำยาของฮ่องเต้ทำให้พวกนางไม่เคยได้รับการปลดปล่อยจากไฟแห่งราคะที่ลุกโชนในกาย

ฉินเย่เหวิน ปลดปล่อยความคิดถึงและความปรารถนาที่อัดอั้นมานานด้วยการดูดเลียเรือนร่างของซูเหม่ยฉิงอย่างดุเดือด เขาไม่ละเว้นแม้แต่ส่วนใดส่วนหนึ่งของนาง ท่ามกลางเสียงครางที่หลุดออกจากริมฝีปากของนาง เขาเร่งจังหวะและกระแทกร่างของนางด้วยความแรงและรุนแรง น่าอกคู่ใจของนางพริ้วไหวไปมาตามแรงกระแทก ทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยความเร่าร้อนและเย้ายวน

ความคิดถึงที่สะสมในใจเขาถูกระบายออกมาผ่านการกระทำที่รุนแรงจนสาแก่ใจ เมื่อถึงจุดที่ไม่อาจทนได้อีกต่อไป เขาก็ปลดปล่อยน้ำราคะอันร้อนแรงออกมา อัดฉีดเข้าสู่ภายในเรือนร่างของนางอย่างไม่เกรงใจ ซูเหม่ยฉิง สาวน้อยผู้ที่เต็มไปด้วยความเคลิ้มเคลิ้ม รู้สึกถึงความร้อนแรงที่หลั่งไหลเข้ามาภายในตัวนาง น้ำกามจากอดีตชายคนรักที่นางโหยหามานานกลับมาสู่ตัวนางอีกครั้ง นำพานางสู่ความสุขสมที่แสนหวานและลึกซึ้ง

ในห้วงเวลานั้น ความสัมพันธ์ระหว่างสองคนดูเหมือนจะหวนกลับมาเป็นหนึ่งเดียวอีกครั้ง ความเคลิ้มเคลิ้มที่เต็มไปด้วยความเสน่หาและการปลดปล่อยความปรารถนาทำให้ทุกอย่างรอบตัวดูเหมือนจะหยุดนิ่งอยู่ชั่วขณะ มีเพียงความสุขสมที่ก่อตัวขึ้นในใจของทั้งสองที่ยังคงดำเนินต่อไป

เมื่อฉินเย่เหวินเข้ามา พวกนางก็เต็มไปด้วยความหวัง ว่าแม่ทัพผู้แข็งแกร่งและทรงพลังผู้นี้จะเป็นผู้ที่สามารถปลดปล่อยพวกนางจากความทรมานที่เก็บกดอยู่ในกาย พวกนางแต่ละคนต่างเฝ้าคอยเวลาที่จะได้เข้าถึงสัมผัสของเขา หวังว่าเขาจะสามารถดับไฟแห่งราคะในใจพวกนางได้อย่างที่ไม่มีใครทำได้มาก่อน