ตอนที่ 22 เสียวจนได้เข้าเฝ้าเง็กเซียนฮ่องเต้ nc

ในช่วงเย็นของวันนั้น หวังเจียเหอ ฮ่องเต้ ได้เรียกตัวแม่ทัพฉินเย่เหวินเข้ามาพบในตำหนักส่วนตัว ภายในห้องที่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายแห่งราคะ หลี่หวงซิน ฮองเฮา นั่งอยู่ในห้องด้วยชุดที่ไม่ค่อยรัดกุมเท่าไหร่ ราวกับว่าเพิ่งผ่านความร้อนแรงจากสมรภูมิบนเตียงมากับฮ่องเต้ นางเผยให้เห็นเรือนร่างอันเย้ายวนซึ่งทำให้บรรยากาศในห้องยิ่งเพิ่มความตึงเครียดและท้าทายสำหรับแม่ทัพหนุ่ม

หวังเจียเหอ ฮ่องเต้เปิดบทสนทนาด้วยเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความภูมิใจและคาดหวัง “แม่ทัพฉินเย่เหวิน ด้วยทักษะเชิงดาบของท่านเป็นที่เลื่องลือไปทั่วทั้งกองทัพ และตัวท่านเองก็ได้ขึ้นเป็นแม่ทัพตั้งแต่อายุยังน้อย ข้าคาดหวังเป็นอย่างยิ่งว่าท่านจะมาฝึกสอนวิชาเชิงดาบให้กับบุตรชายของเรา”

ในขณะที่ฮ่องเต้พูด เขาไม่ได้ละสายตาหรือมือไปจากหลี่หวงซิน ฮองเฮาเลย มือของเขาลูบไล้ไปตามท่อนขาที่อวบอิ่มของนางอย่างไม่แยแสต่อการมีอยู่ของแม่ทัพหนุ่ม แม้แต่การกระทำที่ดูจะหยามหน้าเช่นนี้ยังทำให้แม่ทัพฉินเย่เหวินรู้สึกหายใจติดขัด สายตาของเขาไม่อาจละออกจากเรือนร่างของฮองเฮาได้ ความทรงจำจากคืนก่อนหน้านั้นซึ่งเต็มไปด้วยความเร่าร้อนผุดขึ้นมาในหัวเขา ทำให้ร่างกายของเขาตอบสนองทันที เจ้าท่อนเนื้อของเขาเริ่มตั้งชูชันขึ้นภายในชุดเกราะ

เขาต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อดึงสติของตนกลับมา ควบคุมความคิดที่พรั่งพรูเข้ามาไม่หยุดยั้ง จากนั้นเขาก็สูดลมหายใจลึก แล้วตอบฮ่องเต้ด้วยความเคารพ “ด้วยความยินดี ข้าจะตั้งใจฝึกสอนองค์ชายอย่างสุดความสามารถ”

แม้ว่าเขาจะพยายามทำให้คำพูดของตนฟังดูมั่นคง แต่ใจของเขาก็ยังคงสั่นคลอน ภาพของหลี่หวงซิน ฮองเฮาผู้เร่าร้อนยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเขา ขณะที่สายตาของนางจ้องมองเขาอย่างมีเลศนัย ท่ามกลางบรรยากาศที่ชวนให้หลงใหลในห้องนั้น เขารู้ดีว่านี่ไม่ใช่การพบกันครั้งสุดท้ายของเขากับนาง และเขายังคงต้องต่อสู้กับความรู้สึกที่เกินควบคุมนี้อีกหลายครั้งในอนาคต

เมื่อแม่ทัพหนุ่มก้าวออกจากตำหนัก เขาได้พบกับหวังเสี่ยวจื้อ ขันทีเฒ่าวัย 65 ปี ที่ยืนรออยู่ ขันทีเฒ่าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์และหื่นกระหาย "เป็นเราเองที่แนะนำเจ้าให้กับฮ่องเต้ เจ้าพอจะมีรางวัลให้กับข้าบ้างไหม?"

แม่ทัพหนุ่มนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มบาง ๆ จากนั้นเขาก็คว้ามือของขันทีเฒ่าและพาไปยังมุมอับของสายตาที่ห่างไกลจากผู้คน เมื่อถึงที่หมาย แม่ทัพหนุ่มก็ปลดกางเกงของตัวเองออกอย่างช้า ๆ

ขันทีเฒ่าเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึงและคาดไม่ถึง ท่อนเนื้อของแม่ทัพหนุ่มนั้นมันใหญ่ยาวขึ้นกว่าที่เจอกันในครั้งนั้นอีก ขันทีเฒ่าค่อยๆย่อร่างของตัวเองลงต่ำอย่างช้าๆหลังจากนั้นเขาก็ดูดเลียท่อนเอ็นของแม่ทัพหนุ่มอย่างหิวกระหาย

“อ๊า...อ่า...นี่ท่านไปอดอยากมาจากไหนกัน” แม่ทัพหนุ่มถึงกับส่งเสียงร้องครวญครางออกมาหลังจากเจอลีลาในการดูดเลียของขันทีเฒ่าเข้าไป เจ้าเฒ่าผู้นี้ไฟราคะของมันนั้นไม่เคยพอยิ่งแก่ตัวไปยิ่งมีความหื่นกระหาย ฉวบ ฉวบ ฉวบ เสียงดูดเลียท่อนเอ็นของขันทีเฒ่าดังเป็นจังหว่ะอย่างไม่กลัวคนได้ยิน โดยมีขันทีคนอื่นๆค่อยช่วยดูต้นทางให้

แม่ทัพฉินเย่เหวินหายใจหอบถี่ ร่างกายสั่นสะท้านไปด้วยความปรารถนาที่ไม่อาจระงับได้ เขากล่าวเสียงแผ่วแต่เต็มไปด้วยความเร่าร้อน "อ่า... ข้าทนความหื่นกระหายไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว หากข้าระเบิดความร่านออกมา จะต้องมีผู้คนได้ยินแน่... พวกเรารีบกลับตำหนักของท่านเถอะ"

ขันทีเฒ่าที่อยู่ใกล้ๆ ได้ยินดังนั้น ก็แสยะยิ้มบางๆ ออกมา เขามองแม่ทัพหนุ่มด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความพึงพอใจและความเข้าใจในความต้องการของอีกฝ่าย "ไม่ต้องกังวลไปท่านแม่ทัพ ข้าจะพาท่านกลับจวนโดยเร็ว เพื่อให้ท่านได้ปลดปล่อยความปรารถนานั้นอย่างเต็มที่" ขันทีเฒ่ากล่าวอย่างนอบน้อมและเปี่ยมด้วยความจริงใจ ก่อนจะยื่นมือมาประคองแม่ทัพที่ดูอ่อนล้าและเต็มไปด้วยความต้องการ

ขันทีเฒ่าพาแม่ทัพฉินเย่เหวินกลับไปยังจวนของตนอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางความเงียบสงัดของยามราตรี มีเพียงเสียงหอบหายใจของแม่ทัพที่ดังขึ้นเป็นระยะๆ เมื่อมาถึงจวน ขันทีเฒ่าก็รีบพาแม่ทัพเข้าไปในห้องส่วนตัวโดยไม่รอช้า ปิดประตูให้แน่นหนา ก่อนที่จะกล่าวด้วยเสียงนุ่มนวลว่า "ที่นี่ไม่มีผู้ใดมาขัดขวางท่านอีกแล้ว ท่านสามารถปลดปล่อยทุกอย่างออกมาได้ตามใจปรารถนา"

ขันทีเฒ่าส่งเสียงร้องครวญครางออกมาอย่างไม่อาจกลั้นไว้ได้ ขณะที่แม่ทัพฉินเย่เหวินเคลื่อนไหวด้วยความหนักแน่นและรุนแรง "อุ๊ย...ท่านแม่ทัพ อ่า... สุดยอดจริงๆ ช่องแคบของข้าในยามนี้นั้น มันทั้งจุกทั้งแน่นเต็มไปหมด ท่านไปเอาพลังช้างสารมาจากไหนกัน" เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พลางนอนจิกหมอนแน่นจนมือสั่น ราวกับเป็นสาวน้อยที่พึ่งสัมผัสกับรักแรก

ดวงตาของขันทีเฒ่าเบิกกว้างและเต็มไปด้วยความสุขสม ขณะที่แม่ทัพฉินเย่เหวินขยับเคลื่อนไหวอย่างไม่หยุดยั้ง ท่ามกลางความร้อนแรงและเสียงครางที่ก้องไปทั่วห้อง ขันทีเฒ่ารู้สึกถึงแรงดันและความแน่นที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน มันเป็นประสบการณ์ที่ทำให้เขาต้องยอมรับในความแข็งแกร่งและความต้องการของแม่ทัพหนุ่ม เขาจมดิ่งไปในความรู้สึกที่ไม่อาจควบคุมได้ ปล่อยให้ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามแรงปรารถนาที่พลุ่งพล่านอยู่ในใจ

ขันทีเฒ่าอยู่ในภาวะที่เต็มไปด้วยความสุขและความพอใจ เสียงครวญครางของเขาเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่เขาหมกมุ่นอยู่กับความรู้สึกที่ไม่อาจควบคุมได้ เสียงของเขาผสมกับเสียงกระแทกที่ดังก้องไปทั่วห้องสร้างบรรยากาศอันร้อนแรงและดุเดือด

ขณะเดียวกัน ขันทีหนุ่มน้อยคนอื่นๆ ที่อยู่ใกล้ๆ ต่างก็แอบฟังด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ความรู้สึกอิจฉาและอารมณ์ที่คุกรุ่นภายในใจพวกเขาค่อยๆ เพิ่มขึ้น เสียงร้องครวญครางของขันทีเฒ่าในห้องที่อยู่ห่างออกไปฟังดูก็เหมือนเพลงที่สร้างความตื่นเต้นและเร้าใจให้กับพวกเขา

เสียงกระแทกของเนื้อหนังที่ดังขึ้นเป็นระยะๆ จนถึงระดับที่ดังก้องกังวาน ก็ไม่ได้แตกต่างไปจากเสียงกลองที่ปลุกเร้าให้เกิดความรู้สึกหื่นกระหาย ความดังกึกก้องของมันทำให้บรรยากาศภายในตำหนักเต็มไปด้วยความร้อนแรง

ขันทีหนุ่มน้อยเหล่านี้นอนอยู่ในห้องของตนเอง ต่างก็พยายามเก็บความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจ โดยเฉพาะเมื่อเสียงของขันทีเฒ่าดังขึ้นพวกเขาก็รู้สึกว่าความร้อนแรงและความต้องการที่อัดแน่นอยู่ในตัวของพวกเขานั้นยิ่งเพิ่มมากขึ้น เสียงก้องที่ดังออกมาจากห้องนั้นเป็นเหมือนสัญญาณกระตุ้นให้ความปรารถนาของพวกเขา

แม่ทัพหนุ่มกระแทรกเรือนร่างของขันทีเฒ่าหนักขึ้นถี่ขึ้นจนถึงขั้น ขันทีเฒ่าแทบที่จะไปเข้าเฝ้าเง็กเซียนฮ่องเต้ด้วยความเสียวสะท้านที่ได้รับนั้นมันมีมากจนเกินไป

พร๊วดดดด อ๊า....

“สวรรค์นั้นมีอยู่จริงๆ ข้าเสียวสะท้านเสียจนได้ไปเข้าเฝ้าเง็กเซียนเมื่อครู่...”