Share

บทที่ 1615

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
ถานไถเหยี่ยนนั่งสงบนิ่งอยู่ที่โต๊ะ เล่นหมากรุกกับตนเอง

เม็ดหมากสีดำขาวบนโต๊ะวางสลับกันไปมา ยากจะตัดสินผู้ชนะ

เขาฟังรายงานด่วนทางทหารอย่างเงียบ ๆ ท่าทีสงบเยือกเย็น

พร้อมกับที่เม็ดหมากขาวในมือถูกวางลงไป เขาถาม

“กองทัพใหญ่ที่นำโดยราชครู ยังมาไม่ถึงอีกหรือ?”

ผู้ติดตามที่ยืนอยู่ข้างหลังของเขาโค้งคำนับ และตอบกลับ

“เพราะท่านราชครูใช้ลูกธนูอาบยาพิษ ทำให้ทางตะวันออกได้เกิดกบฏมนุษย์โอสถขึ้น ช่องเขาตะวันออกทั้งหมดถูกยึดครองแล้ว คนของพวกเราได้ไปสมทบกับท่านราชครู วางแผนว่าหลังจากกวาดล้างมนุษย์โอสถที่รวมตัวในช่องเขาตะวันออกแล้ว ค่อยให้กองทัพใหญ่เข้าเมืองขอรับ”

ถานไถเหยี่ยนมองกระดานหมากรุกบนโต๊ะ สีหน้ามีความเวทนา

“กวาดล้างหรือ

“จะมีคนตายอีกจำนวนไม่น้อยเลย”

คิดจะกวาดล้างมนุษย์โอสถ ต้องเผาทิ้ง

ครั้นแม่ทัพผู้รายงานสถานการณ์ทางทหารได้ฟัง รีบห้ามปรามทันที

“ท่านกุนซือ มนุษย์โอสถที่ช่องเขาตะวันออก ก็มีทหารหนานเจียงของพวกข้าอยู่ด้วย! มิใช่พวกเขาก็จะถูกเผาทั้งเป็นด้วยหรือ!”

ถานไถเหยี่ยนเงยหน้าขึ้นเบา ๆ จ้องมองแม่ทัพผู้นั้น ย้อนถามอย่างอ่อนโยน

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (2)
goodnovel comment avatar
Laa Laa
ยังรู้สึกว่าถานไถเหยียน ช่วยหนานฉีรวมใต้หล้าทางอ้อม
goodnovel comment avatar
Orawin
ศึกนี้ยาวนานนัก
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1615

    ถานไถเหยี่ยนนั่งสงบนิ่งอยู่ที่โต๊ะ เล่นหมากรุกกับตนเอง เม็ดหมากสีดำขาวบนโต๊ะวางสลับกันไปมา ยากจะตัดสินผู้ชนะ เขาฟังรายงานด่วนทางทหารอย่างเงียบ ๆ ท่าทีสงบเยือกเย็น พร้อมกับที่เม็ดหมากขาวในมือถูกวางลงไป เขาถาม “กองทัพใหญ่ที่นำโดยราชครู ยังมาไม่ถึงอีกหรือ?” ผู้ติดตามที่ยืนอยู่ข้างหลังของเขาโค้งคำนับ และตอบกลับ “เพราะท่านราชครูใช้ลูกธนูอาบยาพิษ ทำให้ทางตะวันออกได้เกิดกบฏมนุษย์โอสถขึ้น ช่องเขาตะวันออกทั้งหมดถูกยึดครองแล้ว คนของพวกเราได้ไปสมทบกับท่านราชครู วางแผนว่าหลังจากกวาดล้างมนุษย์โอสถที่รวมตัวในช่องเขาตะวันออกแล้ว ค่อยให้กองทัพใหญ่เข้าเมืองขอรับ” ถานไถเหยี่ยนมองกระดานหมากรุกบนโต๊ะ สีหน้ามีความเวทนา “กวาดล้างหรือ “จะมีคนตายอีกจำนวนไม่น้อยเลย” คิดจะกวาดล้างมนุษย์โอสถ ต้องเผาทิ้ง ครั้นแม่ทัพผู้รายงานสถานการณ์ทางทหารได้ฟัง รีบห้ามปรามทันที “ท่านกุนซือ มนุษย์โอสถที่ช่องเขาตะวันออก ก็มีทหารหนานเจียงของพวกข้าอยู่ด้วย! มิใช่พวกเขาก็จะถูกเผาทั้งเป็นด้วยหรือ!” ถานไถเหยี่ยนเงยหน้าขึ้นเบา ๆ จ้องมองแม่ทัพผู้นั้น ย้อนถามอย่างอ่อนโยน

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1614

    บนกำแพงเมือง ทหารหนานเจียงจำนวนหลายร้อยนายตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย “เร็วเข้า! ยิงลูกธนูอาบยาพิษ!” มีคนคัดค้าน “ไม่ได้! ลูกธนูอาบยาพิษใช้ไม่ได้ผล!” ก็จริง ลูกธนูอาบยาพิษจะสามารถยิงไปถึงที่สูงขนาดนั้นได้อย่างไร? ยิ่งกว่านั้น เหล่าทหารฉีแบ่งเป็นกลุ่มนั่งอยู่บนนกไม้กลไก แม้จะโชคดี ยิงโดนพวกเขา อย่างมากที่สุดแค่แพร่เชื้อให้ทหารบนนกไม้กลไกตัวเดียว ไม่พอที่จะทำลายกองทัพใหญ่ทั้งหมดได้... สถานการณ์ปัจจุบัน ไม่เป็นผลดีต่อพวกเขาอย่างยิ่ง เหล่าทหารหนานเจียงได้แต่ยืนมองนกไม้กลไกบินข้ามกำแพงเมืองสูง แต่ไร้หนทางจะขัดขวาง ชั่วขณะหนึ่ง ดวงตาสะท้อนแต่ความหวาดกลัว และสิ้นหวัง นกไม้กลไกมากมายขนาดนั้น! หนานฉีสร้างสิ่งนี้ขึ้นตั้งแต่เมื่อใด! มิน่าถึงตั้งฐานทัพอยู่นอกชายแดนมาโดยตลอด กลับไม่ยอมบุกโจมตีเสียที ที่แท้ก็แอบผลิตอาวุธอยู่... “รีบส่งนกพิราบสื่อสารออกไป แจ้งท่านกุนซือทันที!!!” ทว่า นกพิราบสื่อสารเพิ่งจะได้บินออกไป ก็ถูกลูกศรคมกริบดอกหนึ่งยิงเข้าที่ปีก กระพือปีกดิ้นรนไม่กี่ครั้ง ก็ร่วงลงมาด้วยความเร็วสูง ทหารบนกำแพงเมืองมองตามนกพิราบสื่อสา

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1613

    เซี่ยหวั่นเฉินจ้องมองเซียวอวี้อย่างตะลึงงัน ดวงตาเบิกกว้างเซียวอวี้ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แค่นหัวเราะเย็นชา“จนถึงวันนี้ ยังมีคนอ้างชื่อแคว้นต้าโจวเพื่อฟื้นฟูแผ่นดิน เรื่องเช่นนี้ เราจะไม่ให้เกิดขึ้นอีก”เขาไม่อยากให้ในอนาคต เมื่ออาหลิ่นขึ้นครองราชย์แล้ว ยังต้องมาลำบากกำจัดเศษซากของแคว้นตงซานบางเรื่อง จำเป็นต้องถอนรากถอนโคนเซี่ยหวั่นเฉินกัดฟันแน่น “ข้าขอเพียงฮ่องเต้ฉี…ไว้ชีวิตลูกของข้า เขายังเล็กขนาดนั้น ย่อมไม่อาจมีใจเคียดแค้นแคว้นหนานฉีได้”ลูกชายของเขาเพิ่งลืมตาดูโลกได้ไม่นาน ควรเติบโตขึ้นอย่างปลอดภัยเขาคิดว่า ฮ่องเต้ฉีเองก็มีลูก ย่อมไม่โหดเหี้ยมถึงเพียงนั้นทว่า ท่าทีของเซียวอวี้กลับหนักแน่น“เด็กไม่มีความเคียดแค้น แต่ป้องกันไม่ได้ว่าผู้ใหญ่รอบกายจะสอนให้เขาเกลียดชัง แล้วไปล้างแค้น สิ่งที่เราต้องการคือ ความมั่นใจว่าปลอดภัยอย่างไร้ข้อผิดพลาด”เซี่ยหวั่นเฉินไม่คิดเลยว่า ฮ่องเต้ฉีจะโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้ทว่า เมื่อมองจากมุมของอีกฝ่าย ใช่ว่าเขาจะไม่เข้าใจโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อมีถานไถเหยี่ยนเป็นตัวอย่างให้เห็นอยู่ตรงหน้าแคว้นต้าโจวล่มสลายมากว่าห้าร้อยปี ยังมีผู้คนอ้างชื่

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1612

    เซี่ยหวั่นเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย“หากข้าไร้อำนาจ แล้วจะปกป้องราษฎรในแผ่นดินได้อย่างไร?”ก่อนหน้านี้เพราะเขาไร้อำนาจ จึงไม่สามารถปกป้องตระกูลหยวนและหยวนจั้นได้ตอนนี้ หากเขามอบแคว้นตงซานให้แคว้นหนานฉีไป ก็ย่อมไม่อาจปกป้องราษฎรของแคว้นตงซานได้แล้วถึงอย่างไร ไม่มีใครจะรับประกันได้ว่า แคว้นหนานฉีจะปฏิบัติต่อราษฎรเหล่านั้นด้วยความเมตตา?ความกังวลของเซี่ยหวั่นเฉิน เฟิ่งจิ่วเหยียนเข้าใจดีนางพูดตามตรง “ฝ่าบาทจะไม่สังหารราษฎร ข้อนี้ ข้าสามารถรับรองด้วยชีวิต หากแผ่นดินนี้ไร้คนเพาะปลูก เลี้ยงดู วันหนึ่งก็ต้องกลายเป็นแดนรกร้าง”สีหน้าเซี่ยหวั่นเฉินเคร่งขรึมเขาย่อมรู้ดี เมื่อเทียบกับถานไถเหยี่ยน ฮ่องเต้ฉีถือว่ามีเมตตาทว่าเรื่องนี้สำคัญมาก เกี่ยวพันถึงความเป็นความตายของแคว้น เขาจำต้องคิดให้รอบคอบเฟิ่งจิ่วเหยียนก็ไม่ได้เร่งให้เขาตัดสินใจ เพียงเหลือเสบียงแห้งไว้ให้เขาเล็กน้อย แล้วก็พาตงฟางซื่อจากไปพวกเขายังต้องออกตามหาดวงตาค่ายกล……เซี่ยหวั่นเฉินนั่งอยู่ข้างกองไฟเพียงลำพัง แหงนมองดวงดาวเต็มฟ้า ความรู้สึกไร้พลังเอ่อล้นมากขึ้นทุกทีสิ่งที่เขาทำได้ช่างน้อยเหลือเกินในเวลาเดียวกันเมื

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1611

    เซี่ยหวั่นเฉินถึงกับรู้สึกเหมือน “เจอคนรู้จักในแดนไกล”เวลานี้เขาหิวจนหน้ามืดตาพร่ามัว ก้าวลงจากหลังม้าอย่างโซซัดโซเซ รีบเดินตรงไปหาเฟิ่งจิ่วเหยียนพูดให้ถูกก็คือ เขาเดินไปยังหม้อที่เฟิ่งจิ่วเหยียนตั้งไฟไว้ ข้างในต้มเนื้อสัตว์ป่า กลิ่นหอมชวนให้น้ำลายสอ!ท่ามกลางซากปรักหักพัง หม้อใบนี้กลับดูไม่เข้ากับบรรยากาศเอาเสียเลยตงฟางซื่อไม่รู้จักเซี่ยหวั่นเฉิน พอเห็นท่าทีเหมือนหมาป่าหิวโซพุ่งใส่ ก็ก้าวไปขวางไว้ทันทีเฟิ่งจิ่วเหยียนลุกขึ้นมาแนะนำ “เขาคือรัชทายาทแคว้นตงซาน”ได้ยินดังนี้ ตงฟางซื่อถึงกับชะงักลดแขนลง ปล่อยให้เซี่ยหวั่นเฉินเดินผ่านตนเองไปตรงหม้อเซี่ยหวั่นเฉินไม่ทันได้สนใจแนะนำตัว ยิ่งไม่ทันได้สนใจเรื่องมารยาทแม้เฟิ่งจิ่วเหยียนเขาก็ไม่ได้ทักทายด้วย รีบคว้าเนื้อเข้าปากก่อน เพื่อดับความหิวหยวนจั้นช่วยเขาออกมาจากคุกหลวง ให้ม้าแก่เขาเพียงตัวหนึ่ง หาได้คิดถึงเสบียงให้ติดตัวมาไม่ตลอดทาง เขาต้องหิวโหยกัดฟันเดินทาง ไม่กล้าหยุดพัก กลัวถูกทหารติดตามไล่ล่าจนถึงตอนนี้ ครั้นเห็นฮองเฮาแคว้นฉี เขาค่อยคลายความกังวลลงได้บ้าง……เซี่ยหวั่นเฉินใช้กิ่งไม้แทนตะเกียบ กินอย่างเอร็ดอร่อย ร

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1610

    นอกจากถานไถเหยี่ยน ใครยังจะรู้ทางลับของ “ใยแมงมุม” ในที่แห่งนี้อีก?เซียวเหิงมั่นใจ ต้องเป็นถานไถเหยี่ยนที่หักหลังเขาแน่ ๆ!ถานไถเหยี่ยนสมควรตายจริง ๆ!!!ทว่า เหมือนจะดูถูกเขาเกินไปหน่อยแล้ว!กองทัพเหลียงแข็งแกร่งมาก ทว่าการทำสงครามพื้นราบ ย่อมเห็นทั้งหมดเพียงปราดเดียวเซียวเหิงออกคำสั่งมือธนูเหล่านั้น ให้ยิงลูกธนูอาบยาพิษออกไปไม่นาน มนุษย์โอสถตัวแรกก็โผล่มาตามมาด้วยตัวที่สอง ที่สาม…กองทัพเหลียงพลันโกลาหลเซียวเหิงตัดสินใจเด็ดขาด ให้ทหารหนานเจียงที่เหลือถอนตัวจากวงล้อมส่วนคนที่โดนพิษเหล่านั้น หากพาพวกเขาไปด้วยคงไปไม่ได้ไกล จำต้องทิ้งตัวถ่วงเหล่านี้ไว้ทหารหนานเจียงเห็นด้วยตาว่าราชครูทอดทิ้งตนเอง พวกเขาที่โดนสารพิษเห็นมนุษย์โอสถมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็ตะโกนอย่างสิ้นหวัง“ไม่! ช่วยข้าด้วย——” “กลับมา! กลับมา!!”“อ๊าก!!!”……ครึ่งชั่วยามต่อมา เซียวเหิงพาคนที่เหลือหนีมายังพื้นที่สูงที่แห่งนี้คือป่าทึบ ง่ายต่อการหลบซ่อนกรงของเสียวอู่ไม่สะดวกต่อการเคลื่อนย้าย จึงถูกปล่อยออกมา เปลี่ยนเป็นใช้โซ่เหล็กล่ามไว้แทนเขาถูกบังคับให้วิ่งตามตลอดทาง ถามอย่างหอบหายใจไม่ทัน “ท่านอา ข

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status