เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 659
บทล่าสุด
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1454
ซุนโฉวถูกธนูยิงทันทีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว!เซียวอวี้มองไปทางซุนโฉว ด้วยสายตาคมกริบดุจคมมีดในวินาทีนั้น โดยรอบปรากฏคนชุดดำหลายร้อยคนคนที่เป็นหัวหน้า ก็คือเซียวเหิงเซียวอวี้รู้จักเขาถึงแม้ก่อนหน้านี้เขาจะไม่เคยเห็นเซียวเหิงมาก่อน แต่หลังจากได้รู้ประวัติของเซียวเหิงในวันนั้น เขาก็สงสัยว่าเซียวเหิงคงเคยถูกลงโทษโดยการสักหน้า ใบหน้าควรจะเสียหาย จิ่วเหยียนยังเคยวาดภาพของเซียวเหิงให้เขาดูเซียวเหิงอยู่ในชุดคลุม มองเซียวอวี้ด้วยสายตาเยือกเย็น“ฮ่องเต้ฉี ท่านมาที่แคว้นตงซานของข้า เหตุใดถึงได้ดูย่ำแย่เพียงนี้เล่า?”เซียวอวี้ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แสดงการเย้ยหยัน“บางคนหนีมาไกลเป็นพันลี้จนมาถึงที่นี่ หากจะเทียบกับคนผู้นั้น เรายังเทียบไม่ติดเลย”สีหน้าของเซียวเหิงหมองคล้ำลงทันทีตัวตนของเขา นอกจากบุตรชายหยวนตั๋วแล้ว ก็ไม่เคยบอกผู้ใดมาก่อนเซียวอวี้เพิ่งมาถึงแคว้นตงซานไม่นาน จะรู้ได้อย่างไรว่าเดิมเขาเป็นชาวหนานฉี?หรือว่า นี่จะเป็นความบังเอิญ?เซียวเหิงไม่มีเวลาพูดเรื่องไร้สาระเขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ฮ่องเต้ฉี พวกท่านจับบุตรชายข้าไป ตอนนี้ขอเพียงส่งเขาค
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1453
ในวังใต้ดินบนเสื้อผ้าของเลี่ยอู๋ซินเต็มไปด้วยเลือดบนพื้นมีสัตว์ประหลาดล้มตายจำนวนหนึ่ง ที่มีชีวิตอยู่ก็ยังมีอีกมากพวกมันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและรุนแรงกว่าพวกมนุษย์โอสถ ซ้ำยังมีข้อได้เปรียบของสัตว์ป่าหลากหลายชนิด สังหารให้ตายได้ยากเรื่องการหากลไก เลี่ยอู๋ซินพยายามอย่างเต็มที่แล้วเขาไม่อาจช่วยได้จริง ๆ จึงได้แต่ช่วยเซียวอวี้สังหารสัตว์ประหลาดเหล่านั้น เพื่อช่วงชิงเวลาให้เขามากขึ้นทางด้านซุนโฉว นอกกรงเหล็กเต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดและยังมีอีกสองคนที่จับจ้องตาเขม็ง พร้อมกับกำลังค้นหากลไกเขาขยับหน้ากากบนใบหน้าให้ตรง เผยรอยยิ้มเยือกเย็นสัตว์ประหลาดมีแต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ พวกเขาตายอย่างแน่นอนเมื่อเทียบกับตัวเองที่อยู่ในกรงเหล็ก สถานการณ์ของพวกเขาอันตรายยิ่งกว่าขณะที่เขายืนยันกับตนเองด้วยความมั่นใจอยู่นั้น เซียวอวี้ก็ตะโกนบอกเลี่ยอู๋ซิน“ล่อสัตว์ประหลาดนอกกรงให้ออกไปที่อื่น!”ในตอนแรกเลี่ยอู๋ซินไม่เข้าใจ แต่หลังจากนั้นก็มองเห็น มือของเซียวอวี้วางอยู่ที่ตำแหน่งหนึ่ง หรือว่า...นั่นคือกลไกที่จะเปิดกรงเหล็ก!?ในตอนนั้น เลี่ยอู๋ซินไม่มีความลังเลใด ๆ เขารีบใช้ร่างกายเป็นเหยื
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1452
เซียวอวี้พุ่งไปยังตำแหน่งของซุนโฉวส่วนเลี่ยอู๋ซินหยิบแขนขาที่ขาดจากศพของสัตว์ประหลาดบนพื้นขึ้นมา ใช้กลิ่นคาวเลือดล่อสัตว์ประหลาดเหล่านั้นออกไปแผนการนี้ได้ผลจริง พวกสัตว์ประหลาดส่วนใหญ่พากันไปไล่ตามเลี่ยอู๋ซินภายในกรงเหล็กสายตาใต้หน้ากากของซุนโฉวดูเย็นชาอย่างยิ่งเขาเหมือนกำลังดูการประลองของสัตว์ป่าสายตาเผยให้เห็นความทะนงตนเป็นครั้งคราวตอนที่เซียวอวี้พุ่งเข้ามาหาเขา เขาอยู่ในกรงนิ่ง ๆ ไม่ขยับ ไม่เผยให้เห็นความกลัวแม้แต่น้อยเพราะเขามั่นใจว่า ภายในเวลาอันสั้นไม่มีผู้ใดสามารถหลบหนีสัตว์ประหลาด และเปิดกรงออกได้เซียวอวี้ถือกระบี่ฟันลงที่แม่กุญแจของกรงเหล็กแม่กุญแจและโซ่คล้องไม่เสียหายแม้แต่น้อยสายตาของเขาดูเคร่งขรึม ก่อนจะฟันแขนของสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งที่อยู่ข้าง ๆ จนขาด แล้วโยนแขนนั้นไปยังที่ไกล ๆจากนั้นเขารีบฉวยโอกาสฟันแม่กุญแจต่อซุนโฉวที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม เขาจะไม่ปล่อยไปเด็ดขาด!เลี่ยอู๋ซินเพื่อจะล่อสัตว์ประหลาดเหล่านั้น พร้อมกับปกป้องตัวเองมิให้ถูกสัตว์ประหลาดกัด ตอนนี้จึงปีนป่ายอยู่บนกำแพงเขากระโดดไปยังที่สูง สัตว์ประหลาดที่บินได้ก็พุ่งมาโจมตีเขาในวินาทีนั
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1451
เซียวอวี้และเลี่ยอู๋ซินไปจับซุนโฉว หาใช่ว่าไปเพียงลำพังไม่เฉินจี๋กับเหล่าองครักษ์ก็ตามเขาไป คอยอยู่ด้านนอกวังใต้ดินเพื่อรอให้การช่วยเหลือวังใต้ดินนั้นตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองหลวงทางเข้าคับแคบอย่างมากเฉินจี๋รออยู่ด้านนอก เมื่อเห็นฮ่องเต้จะทรงเข้าไปกับเลี่ยอู๋ซิน ก็เริ่มกังวลขึ้นมาทันที“ฝ่าบาท ทรงโปรดไตร่ตรองด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”เลี่ยอู๋ซินเหลือบมองเฉินจี๋ตอนนี้มาพูดโน้มน้าว จะทันได้อย่างไร?อีกอย่าง ฮ่องเต้ผู้นี้ดูเหมือนคนที่ฟังคำโน้มน้าวหรือไม่?เซียวอวี้สั่งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“เราตัดสินใจแล้ว ให้ทุกคนรออยู่ด้านนอก!”เฉินจี๋ยังไม่ยอมแพ้เขาถามเลี่ยอู๋ซินอีกครั้ง: “จำเป็นต้องให้ฝ่าบาทเสด็จเข้าไปให้ได้หรือ? พวกเราคนที่อยู่นี้ไม่ได้หรือ?”วรยุทธ์ของพวกเขาก็ไม่ด้อย จัดการซุนโฉวเพียงคนเดียว น่าจะเกินพอแล้วกระมัง!คำตอบของเลี่ยอู๋ซินมีความมั่นใจอย่างมาก“ฝีมือแค่นี้ของพวกเจ้า ไม่เข้าตาข้า”คำพูดนี้ของเขา ทำให้กลุ่มองครักษ์ต่างโกรธเคืองเซียวอวี้เร่งเร้าด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น“จับคนสำคัญกว่า”“ฝ่าบาท...” พวกเฉินจี๋ยังคิดจะห้ามปราม แต่ไม่อาจเป็นไปได้แล้วสุดท
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1450
เฟิ่งจิ่วเหยียนรู้สึกเสียใจอย่างยิ่งนางไม่ทันระวังตัวกับเซียวอวี้ ถึงได้ถูกยามอมเมาของเขาตอนนี้เขาตามเลี่ยอู๋ซินไปแล้ว ทำให้นางรู้สึกว้าวุ่นในจิตใจความรู้สึกของนางสับสนเป็นอย่างมากที่จริงนางก็เข้าใจเซียวอวี้เช่นกันเขาในฐานะกษัตริย์แห่งแว่นแคว้น ต้องคำนึงถึงราษฎรเป็นสำคัญเหล่าราษฎรในเมืองชายแดนถูกพิษมนุษย์โอสถ เขาไม่อาจนิ่งดูดาย รอให้ผู้อื่นไปเสี่ยงชีวิต และไปหายาถอนพิษหากมิให้เขาทำสิ่งใดบ้าง ในใจเขาจะไม่สงบแต่เขาไม่ควรหลอกนางจริงอยู่ นางก็หลอกเขาเช่นกันหากมิใช่เขาลงมือก่อน คืนนี้นางก็คงไปกับเลี่ยอู๋ซินแล้วเฟิ่งจิ่วเหยียนยิ้มอย่างขมขื่นเซี่ยหวั่นเฉินยืนอยู่ข้างนาง พลางเอ่ยปลอบใจ“ฮองเฮามิต้องเป็นกังวล ข้าเชื่อว่าฮ่องเต้ฉีจะสามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัย”เฟิ่งจิ่วเหยียนหันศีรษะไปมองเขา สายตาของเขาดูแน่วแน่และมั่นคง ดูเหมือนจะเชื่อมั่นเซียวอวี้มากกว่านางเสียอีก“เหตุใดท่านถึงเชื่อมั่นเพียงนี้?”สายตาของเซี่ยหวั่นเฉินทอดมองไปยังที่ไกล ๆ คล้ายกำลังมองดูดาวในท้องฟ้ากว้างใหญ่“ข้าเลื่อมใสฮ่องเต้ฉีมาตลอด“ตอนที่เขาเพิ่งขึ้นครองบัลลังก์ หนานฉีอยู่ในภาวะสั่นคลอน ศึกภา
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1449
แต่ไหนแต่ไรมา เซียวอวี้ไม่ค่อยมีความอดทนต่อคนอื่นเท่าใดนักเขาเห็นเลี่ยอู๋ซินนั่งเหม่อลอย ไม่มีการตอบสนองใด ๆ จึงเร่งเร้า“ได้ยินไม่ชัดหรือว่า จะไปจับซุนโฉวตอนนี้!”เขาเพิ่งจะใช้วิธีการบางอย่าง ทำให้จิ่วเหยียนหมดสติไปหากประเดี๋ยวจิ่วเหยียนตื่นขึ้นมา จะไม่ทันการแล้วเลี่ยอู๋ซินลุกขึ้นยืน และถามอย่างจริงจังเป็นพิเศษ“ทั้งที่ทราบว่ามีอันตรายอย่างมาก ท่านก็ยังจะไปอีกหรือ?”เซียวอวี้รู้สึกว่านี่เป็นคำพูดที่ไร้สาระ จึงไม่คิดจะตอบจิ่วเหยียนไม่ยอมให้เขาไป เป็นเพราะเขาคือฮ่องเต้ผู้สูงส่ง ต้องปกป้องเขาอย่างเต็มที่ส่วนเขาเองตัดสินใจที่จะไป ก็เพราะเขาคือฮ่องเต้เช่นเดียวกันการที่เขาไปจับซุนโฉว คือหน้าที่ของเขาในฐานะฮ่องเต้ราษฎรก็เป็นราษฎรของเขา หากเขาไม่อาจปกป้องพวกเขาได้ ยังจะมีหน้ากลับไปหนานฉี และนั่งบนบัลลังก์มังกรต่อไปได้อย่างไร?เลี่ยอู๋ซินไม่อาจขัดขืนเซียวอวี้ได้ และไม่อาจขัดขืนความเป็นลูกผู้ชายของตนเองที่พูดแล้วไม่อาจคืนคำได้เขาสัญญากับเฟิ่งจิ่วเหยียนไว้ก่อนแล้ว จะกลับคำพูดง่าย ๆ ได้อย่างไร?แต่คิดไปคิดมา เป็นเซียวอวี้ที่เริ่มลงมือก่อนเฟิ่งจิ่วเหยียนหมดสติไปแล้ว ตอนนี้ก
บางทีคุณอาจจะชอบ
แม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน21.8K viewsลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง116.9K viewsนางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง
ชวี่เหว่ย13.6K viewsฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ31.4K viewsท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว เล่ม2
มี่เยี่ยน190 viewsจารใจทุรยศ
เพลงมีนา2.9K viewsเมื่อฉันกลายเป็นภรรยาขี้โรคในยุค 80
หลี่จินผิง3.7K viewsท่านแม่ทัพข้าจะเอาตัวรอดจากท่านให้ได้
Futhaone1.0K views
