공유

บทที่ 703

작가: อี้ซัวเยียนอวี่
หร่านชิวฝึกตนอยู่ในถ้ำด้านข้าง

เคล็ดวิชาดาราโรยหมื่นวิถีของนางได้บรรลุขั้นที่สองแล้ว มันราบรื่นกว่าที่นางคาดคิดเอาไว้เสียอีก

ดูเหมือนว่า เคล็ดวิชาดาราโรยหมื่นวิถีนี้เหมาะสมกับพื้นฐานร่างกายของสตรีมากกว่าจริง ๆ

นางอาจจะสามารถฝึกฝนได้เร็วกว่าหยางเหลียนซั่ว และดีกว่าด้วยซ้ำ!

ขอเพียงนางประสบความสำเร็จ ก็จะกลายเป็นอันดับหนึ่งของยุทธภพ ในตอนนั้น จักไม่มีผู้ใดเป็นคู่ต่อสู้ของนาง!

ทั่วทั้งยุทธภพจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของนาง ไม่เว้นแม้แต่ซูฮ่วน และตงฟางซื่อ!

ดวงตาของหร่านชิวเต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน และยังแสดงถึงความมุ่งมั่นที่จะเอาชนะไม่ลดน้อยลง

คนที่นางอยากจะกำจัดมากที่สุด ยังคงเป็นหยางเหลียนซั่ว

จนกระทั่งตอนนี้ยังไม่มีข่าวคราวของเขา ตราบใดที่เขายังไม่ตาย นางจะต้องซ่อนตัวฝึกตนต่อไป

หารู้ไม่ว่า ในขณะนี้หยางเหลียนซั่วอยู่ที่เป่ยเยี่ยน

ณ เป่ยเยี่ยน

ในพระราชวัง

หยางเหลียนซั่วได้รับการแนะนำโดยราชครูเป่ยเยี่ยน และได้เข้าเฝ้าฮ่องเต้เยี่ยนในที่สุด

ดวงตาของเขาถูกปกคลุมด้วยผ้าขาว จอนผมทั้งสองข้างกลายเป็นสีเทา

บนบัลลังก์สูง ฮ่องเต้เยี่ยนมองดู
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터
댓글 (2)
goodnovel comment avatar
Nongann Ann
สนุกมากค่ะ
goodnovel comment avatar
maybe vemnvvx
อะ กุว่าละ สองคนนี้มันมีซัมติง
댓글 모두 보기

최신 챕터

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1589

    “ดี! ดีมาก!” หนานเจียงอ๋องปีติยินดีอย่างยิ่งแคว้นตงซานยอมจำนนแล้ว ในที่สุดก็ยอมแล้ว!!เซียวเหิงเอ่ยต่อ“ส่วนกองทัพฉีที่อยู่นอกแคว้นตงซาน ท่านอ๋องวางใจได้ ถานไถเหยี่ยนควบคุม ‘ใยแมงมุม’ อยู่ ไม่มีทางพ่ายแพ้ต่อกองทัพฉีเป็นเด็ดขาด“เพียงแต่ ตอนนี้หนานฉีแข็งแกร่ง จำเป็นต้องหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้า ดังนั้นถานไถเหยี่ยนจึงต้องรีบนำทัพกลับหนานเจียงโดยเร็ว”หนานเจียงอ๋องรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย“หลีกเลี่ยงการเผชิญหน้า แล้วจะถอยออกมาได้อย่างปลอดภัยหรือไม่?“กองทัพฉีจะต้องไล่ตามอย่างไม่ลดละ และนั่งรอรับผลประโยชน์ โดยจะครอบครองแคว้นตงซานที่พวกเราบุกยึดมาได้เป็นของตนเอง”ในดวงตาของเซียวเหิงมีประกายแสงลึกลับวูบหนึ่งเขาถาม“เช่นนั้นท่านอ๋องคิดว่า ตอนนี้ควรทำอย่างไร?”หนานเจียงอ๋องครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง“จัดส่งกองกำลังเสริม มุ่งหน้าไปยังแคว้นตงซาน เพื่อรวมพลกับถานไถเหยี่ยน ปกป้องดินแดนที่ยึดมาได้อย่างยากลำบาก จากนั้นก็ใช้แคว้นตงซานเป็นฐานที่มั่นหลัก ในการโจมตีกลับหนานฉี ท่านราชครูคิดเห็นอย่างไร?”มุมปากของเซียวเหิงกระตุกทันทีจากนั้น เขาเอ่ยอย่างเคารพนอบน้อม“แผนการยอดเยี่ยมเช่นนี้ มีเพียงท่

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1588

    หร่วนฝูอวี้ถูกคุมขังอยู่ในกรง โดยมีทหารกองทัพชั้นยอดกลุ่มหนึ่งคุ้มกันไปตลอดทาง เดินทางออกจากหนานเจียง และมุ่งหน้าไปทางเหนือกรงนี้ทำจากเหล็กนิล ลำพังด้วยกำลังคนธรรมดา ก็ไม่อาจทำลายได้มือและเท้าของนางถูกพันธนาการด้วยโซ่ตรวน ซึ่งปลายอีกด้านหนึ่งของโซ่ตรวนเชื่อมติดกับมุมทั้งสี่ของกรง ดังนั้น จึงทำให้นางกลายเป็นหนึ่งเดียวกับกรงเหล็ก ไม่อาจหลบหนีได้ในเวลานี้ หร่วนฝูอวี้พิงอยู่ที่มุมหนึ่ง มือข้างหนึ่งวางอยู่บนหัวเข่าที่งอขึ้น กำลังหลับตาครุ่นคิด ตอนนี้นางคงหนีไม่พ้นแล้ว กรงนี้แข็งแรงอย่างมาก จึงกักขังนางไว้ได้เว้นแต่จะมีคนปล่อยนางออกไปหนานเจียงมีอันตรายรอบด้าน นางไม่อาจนั่งรอความตายได้ทันใดนั้น หร่วนฝูอวี้ก็ลืมตาขึ้นในดวงตาของนางฉายแววความเยือกเย็นวูบหนึ่ง......หนานเจียงหนานเจียงอ๋องได้รับรายงานการสู้รบอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าจึงเผยให้เห็นรอยยิ้มแห่งความยินดี“ดีมาก! อีกไม่นานถานไถเหยี่ยนก็จะยึดครองแคว้นตงซานได้แล้ว!”หากเป็นก่อนหน้านี้ ใครจะกล้าคิดว่า ด้วยกำลังทหารเพียงหมื่นนาย จะสามารถทะลุผ่านต้าเซี่ย แล้วเข้าไปยึดแคว้นตงซานได้โดยตรง? พิษมนุษย์โอสถ นกไม้กลไก... ใช่แ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1587

    ใบหน้าของหร่วนฝูอวี้แสดงความโกรธอย่างชัดเจน “ถึงแม้หนานเจียงจะไม่มีที่ให้ข้าอยู่ ข้าก็ยังเป็นชาวหนานเจียง! “ท่านคิดจะให้ข้าทรยศต่อหนานเจียง เปลี่ยนไปเข้าร่วมกับหนานฉี จนกระทั่งช่วยพวกท่านยึดครองหนานเจียงด้วยหรือ? ท่านกำลังเพ้อฝันอะไรอยู่! “ยังจะใช้ลูกชายมาล่อลวงข้าด้วย ท่านคิดว่าข้าจะสนใจรึ? “ผู้ชายมีถมเถไป ส่วนลูก ในอนาคตข้าก็มีได้อีก แต่หนานเจียงมีเพียงหนึ่งเดียว!” ใบหน้าของรุ่ยอ๋องซีดลง มองนางอย่างเหม่อลอย จี๋เอ๋อร์ที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาสะดุ้งตกใจ น้ำตาไหลพรากทันที “ท่านแม่...” ดวงตาของหร่วนฝูอวี้หม่นลงเล็กน้อย ตวาดอย่างเย็นชาไร้ความปรานี “หยุดเรียกได้แล้ว!” นางจากไปอย่างแน่วแน่ ไม่เหลือช่องว่างให้ตนเองได้เสียใจ รุ่ยอ๋องหายใจหนักหน่วง ทันใดนั้น พลันออกคำสั่ง หร่วนฝูอวี้เพิ่งเดินออกจากห้อง ก็ติดอยู่ในกับดักทันที นางยังไม่ทันได้ต่อต้าน ยอดฝีมือหลายคนพลันปรากฏตัว และใส่โซ่ตรวนที่ข้อมือของนางไว้ก่อน สีหน้าของหร่วนฝูอวี้ซีดเผือด หันไปมองด้วยความไม่เชื่อ และสบกับดวงตาของรุ่ยอ๋องที่สงบนิ่ง ราวกับน้ำในบ่อน้ำโบราณ “

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1586

    หยวนจั้นกดข่มความโกรธแค้น ลดกระบี่ลง “ถานไถเหยี่ยน จำไว้ว่า ชีวิตท่านเป็นของข้า!” การแก้แค้นไม่ยาก ที่ยากคือการปลดเปลื้องพันธนาการแห่งความแค้นนั้น…… ชั่วเวลาพริบตาก็ถึงเดือนสาม แคว้นซีหนี่ว์ เฟิ่งจิ่วเหยียนพักผ่อนรอคลอดบุตรอย่างสบายใจ นายหญิงเฟิ่งย้ายมาพักอยู่ในวัง เพื่อดูแลลูกสาวด้วยตนเอง ในบรรดาบุตรทั้งสามคน ผู้ที่นางเป็นห่วงมากที่สุดตอนนี้ ยังเป็นเวยเฉียง นางได้เอ่ยกับเฟิ่งจิ่วเหยียน เป็นการส่วนตัว “ชะตาชีวิตของเวยเฉียงช่างอาภัพนัก “เดิมคิดว่าซ่งหลีจะสามารถอยู่เคียงข้างนางตลอดไปได้ คิดไม่ถึงว่าเขาก็จากไปด้วย “จิ่วเหยียน เจ้าเป็นพี่สาว และยังเป็นสหายกับซ่งหลี น่าจะช่วยไกล่เกลี่ยให้ทั้งสองคืนดีกันได้” เฟิ่งจิ่วเหยียนสงบนิ่ง “หากวัวไม่กินน้ำ บังคับให้ดื่มก็ไร้ประโยชน์ หลักการนี้ ท่านแม่ควรจะเข้าใจดี “เรื่องของพวกเขา ต้องให้พวกเขาแก้ไขด้วยตนเอง” นายหญิงเฟิ่งไม่เห็นด้วย “นี่เป็นคนละเรื่องกัน...” นางเพิ่งจะเอ่ยปาก เฟิ่งเวยเฉียงก็กลับจากราชสำนักแล้ว “พี่หญิง ครั้งนี้แคว้นตงซานจบสิ้นแล้ว! “กองทัพห

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1585

    หยวนจั้นระงับความโศกเศร้า ประคองโลงศพและยืนขึ้น มองไปยังถานไถเหยี่ยน “ข้าจะฆ่าท่าน! ถานไถเหยี่ยน ข้าจะฆ่าท่าน——” ถานไถเหยี่ยนส่ายศีรษะอย่างผิดหวัง “ดี ในเมื่อเจ้าดื้อดึงไม่ยอมรับความจริง และยังต้องการทุ่มเทถวายชีวิตให้แก่แคว้นตงซาน ข้าก็จะไม่ปรานีเจ้าอีก” พลันออกคำสั่งทันที มือธนูหลายสิบคนก็ปรากฏตัวขึ้น…… วังหลวงแคว้นตงซาน ฮ่องเต้วิตกกังวลเหมือนนั่งอยู่บนเข็ม เขาถามองครักษ์อย่างรีบร้อน “ทางหยวนจั้นเป็นอย่างไรบ้าง?” “ฝ่าบาทโปรดวางพระทัย เขาจะสามารถถ่วงเวลาพวกถานไถเหยี่ยนได้แน่ ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือ การคุ้มกันท่านออกจากวังหลวงพ่ะย่ะค่ะ” ฮ่องเต้พยักศีรษะ “ใช่ รีบออกไปทันที!” เขาเป็นฮ่องเต้ เขาจะเป็นอะไรไปไม่ได้ สองชั่วยามให้หลัง ทิศตะวันออกของเมือง ถานไถเหยี่ยนมองไปที่หยวนจั้นซึ่งยังคงดื้อรั้นต่อต้านอย่างสิ้นหวัง ด้วยสายตาที่เย็นชา บรรดาทหารตงซานนั้น เหลือผู้ที่ยังคงต่อสู้อยู่ เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น ส่วนคนอื่นได้ถูกยิงด้วยห่าธนูจนสิ้นชีพหมด ชัดเจนว่า ลูกธนูเหล่านี้ไม่มีพิษมนุษย์โอสถ ก่อนหน้า

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1584

    ทหารคนนั้นหอบหายใจแรง “หยวนจั้น! เป็นหยวนจั้น! เจ้านั่นออกมาจากคุกหลวงแล้ว!”แววตาถานไถเหยี่ยนเคร่งขรึมหยวนจั้นหรือ...ศิษย์อาจารย์ไม่ได้พบกันนานแล้วทางด้านตะวันออกของเมืองหยวนจั้นนำทหารยอดฝีมือกลุ่มหนึ่ง ฝ่าแนวปิดล้อมของทหารหนานเจียง จากนั้นก็เปิดประตูเมือง ให้กองทัพสนับสนุนของแคว้นตงซานที่อยู่นอกเมืองเข้ามาภายในเมืองขุนพลที่นำทัพมาจากนอกเมือง เมื่อเห็นเขาแล้วก็ถึงกับตะลึง น้ำตารื้นขอบตา“แม่ทัพหยวน!”หยวนจั้นสวมเกราะเต็มยศ ขี่อยู่บนหลังม้า“รีบจัดการต่อสู้ให้จบโดยเร็ว!”“ขอรับ!”พวกเขาจะเริ่มโจมตีโต้กลับจากประตูเมืองไปยังพระราชวังทว่ายังไม่ทันไปได้ไกลเกินสิบกว่าลี้ ก็ถูกทหารศัตรูสกัดไว้ทหารศัตรูมีเพียงแค่พันคนหยวนจั้นไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาทว่า คนที่นำทัพ คือถานไถเหยี่ยนแววตาของหยวนจั้นฉายแววซับซ้อนอย่างที่สุดความโกรธแค้นปนเปกับความไม่เข้าใจ จนกลายเป็นคำตะโกนก้องถามด้วยความคับแค้นใจ“ถานไถเหยี่ยน! เจ้าทรยศแคว้นตงซาน ตอนนี้ยังนำคนหนานเจียงมารุกรานแคว้นตงซาน กลับใช้ชื่อของแคว้นต้าโจวมาบังหน้า เจ้าทำร้ายตระกูลหยวน! ทำไม! ! !”พวกเขารู้จักกันมาตั้งหลายปี เป็

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status