6/3 ลูกสาวเจ้าพ่อออกฤทธิ์

“อืม...ก็อาจจะใช่ แต่เธอคงไม่ปฏิเสธเรื่องเอกสารที่ปลอมขึ้นมาหรอกนะ”

“มันช่วยไม่ได้ ก็บริษัทคุณมันห่วย!”

“เกล็ดมุก!” มือใหญ่ของชายหนุ่มคว้าข้อมือเล็กมากำไว้แน่น ดวงตาสีนิลดุดันวาวโรจน์ด้วยความโกรธ

“ปล่อยนะ! คุณไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนี้อีกแล้ว” เธอร้องเสียงหลง เจ็บข้อมือน้ำตาเล็ด

“ถ้าฉันไม่มีสิทธิ์แล้วใครมีสิทธิ์! ผัวแก่ของเธอหรือไง ผู้หญิงร่าน!”

เขาว่าไม่ยั้ง เกล็ดมุกหน้าเจื่อน กลัวคนอื่นจะได้ยิน ยังดีที่เสียงเพลงบนเวทีช่วยเธอเอาไว้

“หยาบคาย! ถ้าใช่แล้วจะทำไม! ถึงจะแก่แต่เขาก็มีสิทธิ์ ส่วนคุณไม่มี!”

“เกล็ดมุก! อย่าให้มันมากนัก อยากให้ฉันประกาศตรงนี้เลยไหมว่ามีสิทธิ์อะไรในตัวเธอบ้าง” วาคิมคอแข็งเป็นเอ็น หล่อนไม่เคยเป็นแบบนี้ เขาไม่ชินเลย ให้ตายสิ!

“คุณคิดจะทวงสิทธิ์ที่ไม่เคยต้องการเหรอ! ไปตายแล้วเกิดใหม่เถอะถ้าอยากจะได้!”

“เกล็ดมุก! มันจะมากไปแล้วนะ”

“แค่นี้ทำเป็นรับไม่ได้! คุณเคยประณามฉันมากกว่านี้ด้วยซ้ำ เป็นไงล่ะ พอหัวใจน้ำแข็งมันโดนกะเทาะเลยเจ็บจี๊ดขึ้นมาหรือไง!”

“ผู้หญิงอะไรปากร้ายที่สุด เธอไม่เคยแบบนี้”

วาคิมระบายออกมาอย่างเหลืออด แววตาคู่คมหม่นแสงลงชั่วครู่ ครู่เดียวจริง ๆ เพราะเกล็ดมุกยังไม่ทันได้เห็นมันด้วยซ้ำ

“นี่แหละตัวฉัน! ฉันไม่ใช่ลูกแมวเชื่องๆ ให้คุณลูบหัวเล่นอีกแล้ว วันนี้ฉันมีอิสระมากพอที่จะทำ จะพูด จะคิด หรือแม้แต่ขึ้นเตียงกับใครก็ได้ กรุณาปล่อยฉันไปและอย่ามาระรานกันอีก ฉันจะไม่ยอมคุณอีกแล้ว!”

“เฮอะ! เธอจะทำอะไรฉันได้ล่ะ” วาคิมท้าทาย

“ทำได้ทุกอย่าง ทำให้หยุดหายใจยังได้ถ้าคุณอยากจะลอง”

เธอยังยั่วเขาไม่เลิก สะใจชะมัดที่เห็นวาคิมพูดไม่ออก ได้แต่นิ่งสงบสยบความโมโหที่กำลังปะทุ

“เธอไม่กล้าหรอก เพราะเธอ ‘รัก’ ฉัน” ประกาศออกมาด้วยความมั่นอกมั่นใจ แขนแกร่งกระชากร่างบางเข้าหาตัว กลิ่นกายจากร่างอวบอิ่มเต็มตึงลอยกรุ่นที่ปลายจมูก

“เคยรักต่างหาก ผู้ชายหัวใจเย็นชาอย่างคุณรู้จักคำนั้นดีแค่ไหนถึงกล้าเอามาอ้าง ฉันขอสละสิทธิ์จะดีกว่า ถ้าอยู่ใกล้หัวใจน้ำแข็งของคุณมากกว่านี้ ฉันคงได้หนาวตาย” เธอจ้องหน้าคมเข้มอย่างไม่หวั่นเกรง ได้ยินเสียงกรามแกร่งบดกันดังกรอดๆ 

วาคิมสุดจะทน เลื่อนสองมือไปบังคับท้ายทอยของหล่อนเอาไว้ กักกันหล่อนเพื่อให้รอรับจูบ ทว่าเขายังไม่ได้ลงทัณฑ์หล่อนด้วยจุมพิตร้อนๆ วาจาเสียดแทงแสลงหูมันก็ดังขึ้นเสียก่อน

“อย่านะ! เพราะอย่างนี้ไงวาคิม น้ำแข็งในใจคุณมันถึงไม่เคยละลายสักที คนที่คอยเติมความเย็นลงไปก็คือเจ้าของของมันนี่เอง หัวใจคุณมันด้านชาไร้ความรู้สึก ไม่เคยคิดถึงจิตใจคนอื่น ทำทุกอย่างตามที่ตัวเองต้องการ คนอื่นจะเป็นยังไงก็ช่างหัว! แค่นี้พอไหม สำหรับเหตุผลที่ฉันต้องเกลียดคุณ!”

วาคิมจ้องหน้าอดีตเมียเก็บอย่างโกรธกรุ่น หล่อนเกลียดเขาอย่างนั้นหรือ ไม่! หล่อนเกลียดเขาไม่ได้ ต้องรักเท่านั้น!

ก่อนที่สงครามประสาทจะลุกลามไปมากกว่านี้ เจ้าสัวใหญ่พร้อมโทนี่ก็เดินเข้ามายุติมันเสียก่อน หนุ่มสาวแทบจะผละจากกัน แต่มือของฝ่ายชายยังกุมข้อมือฝ่ายหญิงไว้อย่างแน่นเหนียว

“อะแฮ่ม! มีอะไรกันหรือครับ”

เจ้าสัวเมฆินทร์ถามเสียงต่ำ มองมือใหญ่ที่กุมข้อมือเล็กของบุตรสาวไว้แน่นอย่างไม่พอใจ วาคิมยังไม่ยอมปล่อยเกล็ดมุก แม้ว่าท่านจะทำทีกระแอมเพื่อเตือนสติ

กวินตามหาวาคิมจนพบเลยเดินมาสมทบอีกคน สีหน้าของบอดี้การ์ดหนุ่มไม่สู้ดีนัก จากสิ่งที่ตามองเห็น รู้สึกว่าเจ้านายที่รักจะกำลังหาเรื่องใส่ตัว เจ้าหมียักษ์บอดี้การ์ดของเจ้าสัว ยิ้มเหี้ยมให้เขาอย่างเจ้าเล่ห์ เขาได้แต่ถลึงตาใส่เพราะไม่อาจหยิบปืนออกมาดวนกับมันได้

เกล็ดมุกพยายามดึงข้อมือให้หลุดจากมือหนา วาคิมจำต้องปล่อยอย่างขัดใจ เขานึกชังน้ำหน้าเจ้าสัวเมฆินทร์ขึ้นมาตงิดๆ

“อ่า...เปล่านี่คะป๋า ไม่มีอะไรค่ะ พอดีมุกเดินชนคุณวาคิมเข้าน่ะ ดีที่เขาไม่เอาเรื่อง มุกนี่ซุ่มซ่ามจริงๆ” เกล็ดมุกรีบออกตัวแทนชายหนุ่มเมื่อได้ยินน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำเกินปกติของบิดา สำหรับบิดาคนนี้ หากอะไรที่มากไปหรือน้อยไป นั่นแสดงว่าท่านผิดปกติ เธอยังไม่อยากให้วาคิมต้องเดือดร้อนเพราะเธอเป็นต้นเหตุ

ทว่ากาลกลับตาลปัตร เพราะวาคิมเข้าใจอีกอย่าง

วาคิมหน้าบึ้งตึง ด้วยคิดว่าเกล็ดมุกพยายามกลบเกลื่อนสามีแก่ของหล่อนว่าไม่ได้รู้จักเขาเป็นการส่วนตัว แต่...ไม่สิ ในเมื่อคนที่ไปรับหล่อนออกมาจากห้องชุดของเขาก็เป็นคนของเจ้าสัวแห่งเพิร์ลนี่นา ถ้าอย่างนั้นเจ้าสัวร่างท้วมย่อมรู้เห็นเป็นใจให้อีหนูของท่านมาอยู่บนเตียงของเขาน่ะสิ แล้วเหตุใดอีหนูเล็กๆ ของเจ้าสัวแห่งเพิร์ล ถึงยังบริสุทธิ์ผุดผ่องมาถึงมือเขา น่าคิดจริงๆ นี่มันเรื่องตลกบ้าบออะไรกัน

“อ้อ...ถ้าอย่างนั้นผมก็ต้องขอโทษด้วยที่ ‘คนพิเศษ’ ของผม สร้างความลำบากให้คุณ หนูมุกก็อย่างนี้ ซุ่มซ่ามขี้หลงขี้ลืมเป็นประจำ บางทีจำทางกลับบ้านตัวเองไม่ได้ก็มี ต้องให้ผมไปตามอยู่เรื่อย เฮ้อ...แต่อย่างว่าละ ของของเราเราก็ต้องหวงเป็นธรรมดา แม้จะบุบสลายไปบ้าง แต่มันก็ยังเป็นของเรา จริงไหมคุณวาคิม หึๆๆ”

เสียงหัวเราะของชายสูงวัยทำเอาวาคิมเสียวสันหลังวาบ เขารู้สึกว่าทุกคำที่ท่านเอ่ยออกมามันมากกว่าการประชดประชันธรรมดา ดวงตาของท่านมันแฝงนัยบางอย่าง มันจ้องเขาอย่างเอาเรื่อง แต่เขาไม่กลัวหรอก จ้องมาเขาก็จ้องกลับ ไม่มีหวั่นเกรง

กวินเพ่งดวงตาเรียวรีไปยังร่างสาวสวย วันนี้เกล็ดมุกงดงามเหลือเกิน สง่างามเกินกว่าจะเป็นเพียงคู่ควงของเจ้าสัวสูงวัยท่านนี้ เขาต้องส่งคนไปสืบอีกสักรอบ บางทีข้อมูลที่ได้มาในตอนแรกอาจมีบางอย่างหล่นหาย