LOGINShare
บทที่ 4 บุญคุณต้องทดแทน
Last Updated:
2025-04-02 18:53:03“หนูแอมค่ะคุณลุง หนูกลับมาแล้วค่ะ”
“กลับมาแล้วเหรอ ลุงนึกว่าชาตินี้จะไม่ได้พบหนูอีกแล้วเสียอีก ช่วยพยุงลุงลุกนั่งที”
ชนิดาภารีบเข้าไปช่วยพยุงและนำหมอนใบโตวางพิงรองหลังให้ผู้มีพระคุณ ก่อนที่จะก้มลงกราบอย่างนอบน้อม
“หนูเรียนจบแล้วสินะ ลุงขอโทษด้วยที่ไม่สามารถช่วยอะไรหนูได้เลย หากพ่อหนูยังอยู่คงโกรธลุงน่าดู”
“คุณพ่อไม่โกรธคุณลุงหรอกค่ะ แต่คงอยากขอบคุณคุณลุงมากกว่าด้วยซ้ำที่ช่วยหนูมาโดยตลอด หากไม่ได้คุณลุงหนูคงไม่มีวันนี้”
“ชนิดาภากล่าวอย่างสำนึกในบุญคุณของคุณลุงเจสันผู้เป็นเพื่อนรักของบิดาของเธอ
“ที่ผ่านมาหนูลำบากมากหรือเปล่า ทำไมถึงไม่ติดต่อมาหาลุงบ้างเลย”
“หนูต้องขอโทษคุณลุงด้วยนะคะ ที่เงียบหายไปเฉย ๆ แบบนั้น”
“ไม่เป็นไรหรอก ลุงเข้าใจ แค่หนูเรียนจบกลับมาอย่างปลอดภัยลุงก็ดีใจแล้ว ว่าแต่ตอนนี้หนูพักอยู่ที่ไหน ได้งานทำหรือยัง”
“ยังเลยค่ะคุณลุง หนูเพิ่งกลับมาถึงเมื่อวาน วันนี้หนูก็ตั้งใจจะมากราบคุณลุงเป็นคนแรก”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ดีแล้วที่นึกถึงลุงเป็นคนแรก หากนึกถึงลุงเป็นคนสุดท้ายลุงคงเสียใจน่าดู”
“ก็หนูไม่เหลือใครแล้วนี่คะ หนูมีเพียงคุณลุงคนเดียวเท่านั้นที่ยังคงรักและห่วงใยหนู ญาติห่าง ๆ ของคุณพ่อพวกเขาต่างก็รังเกียจหนูตั้งแต่คุณพ่อจากไปเพราะธุรกิจล้มละลาย พวกเขาก็ตัดความเป็นญาติกับหนูหมดแล้วล่ะค่ะ”
หญิงสาวกล่าวอย่างซึมเศร้าถึงเรื่องราวชีวิตของเธอ
“ในเมื่อหนูยังไม่ทำงานอะไร ก็มาอยู่ด้วยกันที่นี่และทำงานที่เกาะนี้”
“เอ่อ… จะดีเหรอคะคุณลุง คุณลุงก็รู้ว่าคุณผู้หญิงและนายหัวเกลียดหนูมากแค่ไหน หนูไม่อยากมีปัญหากับคุณผู้หญิงและนายหัวอีกค่ะ”
“เอาเถอะเอาเถอะ ลุงเข้าใจดี แต่ถ้าหากหางานไม่ได้จริง ๆ ก็โทรมาบอกลุงนะ ลุงพอรู้จักเพื่อนฝูงเจ้าของกิจการหลายแห่งอยู่ ลุงจะฝากฝังให้หนูเข้าทำงานเอง”
“ขอบคุณค่ะคุณลุง คุณลุงคะ แอมคงต้องขอตัวกลับก่อนพอดีแอมมีธุระต้องกลับไปจัดการต่อ แล้วแอมจะมาเยี่ยมคุณลุงบ่อย ๆ นะคะ”
ดวงหน้าเรียวสวยยกมือขึ้นพนมกราบชายวัยกลางคนที่ขอบเตียงด้วยสีหน้าที่นอบน้อม
“แล้วลุงจะรอ หากไม่มีเงินใช้ขาดแคลนอะไร ต้องนึกถึงลุงเป็นคนแรกนะหนูแอม”
“ค่ะคุณลุง แอมจะนึกถึงคุณลุงเป็นคนแรกเสมอนะคะ”
ชนิดาภาค่อย ๆ ลุกขึ้นเดินออกจากห้องนอนของคุณเจสัน นักธุรกิจผู้ร่ำรวยมหาเศรษฐีติดอันดับ 1 ใน 5 ของอเมริกา แต่ในปัจจุบันธุรกิจทุกอย่างของตระกูลทามาเรซ ถูกยกให้กับนายหัวราเชนทร์ที่ชอบใช้ชีวิตอยู่ที่นี่เป็นส่วนมากและการเดินทางข้ามประเทศไปมาเพื่อดูแลธุรกิจของตระกูล
แต่ชีวิตส่วนใหญ่ของเขากลับอยู่ที่เกาะแก้วแห่งนี้ เพราะชายหนุ่ม ชอบที่นี่เป็นที่สุดเช่นเดียวกับบิดาและมารดา
ถึงแม้ท่านทั้งสองจะเคยมีเรื่องบาดหมางทะเลาะกันบ่อยครั้ง เมื่อตอนที่บิดาของชายหนุ่มต้องการให้นายหัวราเชนทร์แต่งงานกับชนิดาภาทั้งที่นายหัวราเชนทร์มีคนที่พึงพอใจอยู่ที่กรุงเทพฯ อยู่แล้ว
ด้านหน้าของคฤหาสน์หลังใหญ่โต ชนิดาภาที่กำลังเดินออกมาจากภายในตัวคฤหาสน์เพื่อที่จะไปขึ้นเรือของเกาะแก้วมายา สำหรับรับ-ส่งนักท่องเที่ยวเดินทางเข้าออก
“จะกลับแล้วเหรอคะคุณแอม”
อึ่งที่เคยสนิทสนมกับชนิดาภาเมื่อครั้งอดีต ร้องทักเสียงดังมาแต่ไกลอย่างยิ้ม ๆ พร้อมกับพาร่างผอมเพรียวของตนเองวิ่งมาหาอดีตเจ้านายสาว
“ใช่จ้า ฉันจะกลับแล้ว ฝากดูแลคุณท่านด้วยนะอึ่ง แล้วฉันจะมาเยี่ยมคุณท่านบ่อย ๆ”
“ได้เลยค่ะคุณแอม คุณแอมไม่ต้องห่วงนะคะ คุณท่านน่ะ มีคนช่วยกันดูแลเยอะแยะไปหมด คุณแอมไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ”
“งั้นก็ดีแล้วล่ะ”
“คุณแอมคะ ของฝากที่คุณแอมซื้อมาให้สวยมากเลยค่ะ อึ่งช้อบชอบ ฮิ ฮิ ผ่านไปตั้งหลายปีคุณแอมสวยขึ้นเปลี่ยนไปมากเหมือนดารานางเอกเลยค่ะ
"ใครอนุญาตให้เธอมาที่นี่ สำหรับที่นี่แล้ว ถ้าฉันไม่อนุญาต ก็อย่าเอาเท้าติดเสนียดของเธอ มาเหยียบที่นี่เป็นอันขาด ยัยกาฝาก"
ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มที่เต็มไปด้วยหนวดเคราของนายหัวราเชนทร์ เขามายืนฟังได้สักพักแล้ว ก่อนหน้านี้นายหัวราเชนทร์ตอนที่ยังไม่เห็นหน้าของชนิดาภาอย่างชัด ๆ เพราะเธอกำลังหันหลังให้กับเขาอยู่
ครั้งแรกที่เห็นรูปร่างทางด้านหลังของชนิดาภาหัวใจของนายหัวราเชนทร์ถึงกับกระตุกเต้นสั่นรัว ราวกับหนุ่มน้อยที่กำลังจะพบรักกับหญิงที่ตนเองกำลังตามหาและรอคอย จนเขาถึงกับหยุดเดินนิ่งมองดูเธอสนทนากับสาวใช้ภายในบ้านอย่างอยากรู้ว่าเธอคือใคร แต่เมื่อรู้ว่าเธอคือชนิดาภาอดีตภรรยาที่เขาเกลียดชิงชังที่สุด หัวใจดวงแกร่งก็พลันเกลียดชังและแทบอยากจะเข้าไปจับร่างเล็กโยนลงทะเลให้พ้นจากเกาะส่วนตัวของเขา
"นายหัวเชนทร์ คือ… แอม เอ่อ… ฉัน แค่มากราบคุณท่านเท่านั้นค่ะ เดี๋ยวแอมก็จะออกไปจากที่นี่แล้ว แอมรู้ตัวดีค่ะ ว่าคุณเกลียดแอมแค่ไหน"
ดวงหน้าเรียวสวยกล่าวอย่างเจียมตัว เต็มไปด้วยความโศกเศร้าก้มหน้าเล็กน้อย ไม่กล้ามองสบตาคมกริบด้วย
"รู้ตัวก็ดีนี่"
Latest chapter
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 83 พี่จะเป็นเจ้าชายของเธอตลอดไป(จบ)
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แหม... นายหัวนี่ตลกนะคะ” ป้าแม่บ้านหัวเราะทั้งน้ำตาเช่นเดียวกับคุณกรกนกด้านหน้าโรงพยาบาลสามแม่ลูกพึ่งลงจากรถโดยสารสีหน้าเศร้าสร้อยไร้ซึ่งความสุข ดวงตาของชนิดาภากับนิคยังบวมเบ่งแดงก่ำ“หม่ามี้คุณย่าจะไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ” นิคเงยหน้าถามในขณะที่กำลังอยู่ในลิฟท์กับมารดา“แน่นอน พวกเราคือกำลังใจของท่าน ต่อไปเราจะไม่กลับไปที่เชียงรายอีก หม่ามี้ตัดสินใจแล้วที่จะขายที่นั่น เราจะอยู่ที่เกาะแก้วมายาเป็นเพื่อนและดูแลคุณย่าของหนู”“เย้ ดีจังเลยครับ ถ้าคุณย่ารู้ต้องดีใจมากแน่”รอยยิ้มดีใจของนิคที่เธอพึ่งได้เห็นเป็นครั้งแรก ตั้งแต่นิคได้รู้ข่าวของบิดา เขาเศร้าตลอด จนเธอนึกเสียใจที่ตนเองมีส่วนทำลายความสุขของลูกด้วย เธอเองก็เสียใจและเจ็บปวดไม่แพ้นิคกับคนอื่นก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูดังก่อนเปิดเข้ามา ชนิดาภากับนิคยืนนิ่งราวกับช็อค น้ำตาทั้งสองไหลพล่านจนตัวโยน ความฐิติในใจหญิงสาวหายหมดสิ้น ขอเพียงเขายังมีชีวิตอยู่“แด๊ดยังไม่ตาย หม่ามี้แด๊ดยังไม่ตาย ไชโย” นิควิ่งเข้ากอดบิดาแน่นเช่นเดียวกับราเชนทร์ ที่อ้าแขนรอรับ“แด แด กอด นันนี่ ด้วย”เสียงใสที่ยังพูดไม่ชัดเท่าไหร่นัก กับสองแขนท
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 82 ผีนายหัว
“เอ่อ... คือ... เท่าที่ผมรู้ นายหัวประสบอุบัติเหตุขากลับจากเชียงรายจนรถไหม้ทั้งคัน เมื่อหนึ่งเดือนที่แล้ว หลังจากมาพบคุณ”“หมายความว่า... ฮือ ฮือ เขา... เขา... ““ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ พอดีมีงานต้องไปจัดการต่อ หากเป็นไปได้รบกวนคุณแอมนำเอกสารของตัวเองและเด็กไปให้ผมด้วยนะครับ ผมจะได้ติดต่อทำเรื่องตามพินัยกรรมให้เสร็จ”“ขอบคุณค่ะที่คุณทนายอุตส่าห์เสียเวลามาที่นี่ตั้งไกล”“มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วครับ เอ่อ... ไม่ทราบว่าคุณแอมทราบหรือเปล่าครับ ว่าคุณกรกนกตอนนี้ก็กำลังอยู่ที่โรงพยาบาล เพราะตรอมใจที่เสียคุณราเชนทร์ ตอนนี้กำลังใจเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด”“พรุ่งนี้เราทั้งสามจะไปที่นั่นค่ะ ขอบคุณนะคะ พวกเราไม่เคยรู้มาก่อน อาจเป็นเพราะไม่มีใครรู้ว่าจะติดต่อพวกเราที่ไหน”ทนายความกลับไปแล้ว น้ำตาของเธอยังคงหลั่งไหลเช่นเดิม เป็นเพราะคำพูดของเธอ เขาถึงได้จากไปแบบนี้ชนิดาภานึกโทษตัวเอง ความเจ็บปวดในใจกับการสูญเสียจนนึกอยากตายตามเขาไป หากเธอไม่มีลูกให้ต้องดูแล เธอคงเลือกตามคนรักไปแล้ว เธอไม่คิดว่าเขาจะยกเงินในบัญชีมากมายให้กับเธอ นี่เขารักเธอจริงงั้นเหรอ เธอไม่น่าปฏิเสธเขาเลย “ฮือ ฮือ แอมม
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 81 พินัยกรรม
“ปล่อยค่ะ ฉันมีคนรักแล้ว เกิดเขามาเห็นเข้าจะเข้าใจผิดได้นะคะ ฉันหมดรักคุณแล้ว ปล่อยเถอะค่ะ เราเป็นแค่พ่อและแม่ของนิคกับฮันนี่เท่านั้น”อ้อมแขนแกร่งหมดเรี่ยวแรงปล่อยเธอเป็นอิสระ ร่างสูงในตอนนี้เสมือนร่างไร้วิญญาณ มองดูเธออย่างรักหมดใจ น้ำตาที่หญิงสาวไม่เคยเห็นหลั่งลงมาอย่างไม่อาย “ขอบคุณที่เคยรักและจริงใจกับพี่เสมอมา พี่ไม่ดีเอง พี่มันเลว ไม่สมควรจะได้ความรักตอบจากแอมมี่หรอก ตอนนี้พี่รู้ตัวเองแล้ว ว่าพี่มันเลว ต่อให้แก้ไขตัวเองให้ดีในตอนนี้คงไม่มีความหมายสำหรับแอมมี่แล้ว ขอให้ผู้ชายคนนั้นรักแอมมี่ให้มาก ๆ และเอ็นดูลูกของเราเสมือนลูกแท้ ๆ ลาก่อน”รถยนต์วิ่งออกไปนานแล้ว แต่ชนิดาภายังคงยืนนิ่งทั้งน้ำตาอยู่ตรงนั้น ทุกคำพูดของชายหนุ่มเจ้าของหัวใจเธอยังดังก้องในหัวเหมือนคำสั่งลาไม่มีผิด จนใจดวงเล็กรู้สึกเป็นห่วงและสังหรณ์แปลก ๆ ตลอดทั้งคืนเธอนอนแทบไม่หลับ อีกทั้งยังฝันร้ายให้ต้องหวาดผวาหนึ่งเดือนต่อมาเกาะแก้วมายาเต็มไปด้วยความเศร้าเมื่อคุณกรกนกตรอมใจล้มป่วยหนักเข้าโรงพยาบาล ตั้งแต่ราเชนทร์ขับรถกลับจากเชียงรายในครั้งนั้นประสบอุบัติเหตุรถยนต์ไหม้เกรียมทั้งคัน ตำรวจสันนิฐานว่าเขาตายในกองเพลิ
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 80 ตามเมีย
“เราไม่มีสิทธิ์จะไปห้ามหนูแอมมี่ได้รู้มั้ย เขาหย่ากับเราตั้งนานแล้ว ตอนนี้มีแค่สถานะพ่อและแม่ของนิคกับฮันนี่เท่านั้น แค่หนูแอมมี่ไม่กีดกันการพบเจอกับลูกแกก็ดีเท่าไหร่แล้ว”คำตอบมารดาทำให้ชายหนุ่มใจห่อเหี่ยวแทบหมดแรงกายแรงใจที่จะสู้ต่อ ขากำยำทั้งสองรู้สึกเหมือนแผ่นดินตรงหน้ากำลังจะทรุดตัวลงหายไป“แต่เธอเป็นเมียผม ถึงจะเป็นเมียที่หย่าไปแล้ว แต่ผมเชื่อว่าที่ผ่านมาเธอมีผมคนเดียวแน่ ผมจะไปตามทุกคนกลับมา ผมจะแต่งงานกับแอมมี่ใหม่ ขอตัวนะครับแม่”ราเชนทร์รีบเดินขึ้นไปบนห้องอาบน้ำแต่งตัวใหม่ เก็บเสื้อผ้าเข้ากระเป๋าใบเล็ก“เฮ่อ... แม่ขออวยพรให้แกสมหวังนะราเชนทร์”จ. เชียงราย ราเชนทร์เคยมาที่นี่ครั้งหนึ่ง เมื่อหลายปีก่อนตอนที่พัสกรกับแพรลตาจัดงานแต่งงานกัน ชายหนุ่มขับรถมาเพียงคนเดียวด้วยความรีบร้อน แม้ร่างกายยังไม่ได้พักผ่อนเลยสักนิดก็ตาม“อุ้ย พี่ราเชนทร์นั่นเอง แพรนึกว่าใครที่ไหนซะอีกค่ะ เชิญเข้าบ้านก่อนสิคะ”แพรลตายิ้มกว้างเมื่อเห็นหน้าแขกในยามวิกาลใกล้สามทุ่ม“ขอโทษทีนะ ที่พี่มารบกวนในตอนนี้”“รบกวนอะไรกันคะ แพรชวนพี่มาเที่ยวที่นี่ตั้งหลายครั้ง แต่พี่ก็ไม่ยอมมาเลย”“เออ... น้องแพรค
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 79 เมียไม่ยอม
“พี่จะนอนด้วย”“ไม่ค่ะ ออกไปสิคะ”ราเชนทร์ไม่ฟังเดินเลี่ยงร่างบางในชุดนอนน่ารักเหมือนเด็กสาววัยรุ่นลายคิดตี้สีชมพูยาวเหนือหัวเข่า โชว์เรียวขาขาวนวลเนียวสวยจนเขาแอบลอบกลืนน้ำลายลงคอด้วยความกระหายหิว อยู่ใกล้กันแต่ไม่อาจจับเธอมากลืนกินได้ ทรมานเขาโดยแท้“แด แด มาแย้ว”มือเล็กกลมป้อมยกชูให้บิดาอุ้มปากเล็กยิ้มกว้างทั้งน้ำตาอาบแก้ม เมื่อเห็นพ่อแม่เดินมาหาตน“มาครับเด็กดี แด๊ดดี้มาแล้ว ขอนอนด้วยคนนะครับ”“นอน นอน นี่ แด้ เหม็น”หนูน้อยย่นจมูกโด่งเรียวเล็ก เมื่อได้กลิ่นเหล้าโชยมาแตะปลายจมูก ราเชนทร์กำลังจะก้มลงหอมแก้มลูกสาวโดยลืมไปว่าเขาพรมเหล้าตามเสื้อผ้าและดื่มมาเล็กน้อยตามแผนการที่หารแนะนำ เพื่อแกล้งเมาเข้าหาเมีย แต่ตอนนี้แผนเสียหมดแล้ว“ขอโทษที แด๊ดไปอาบน้ำก่อน”ร่างสูงเดินเข้าไปในห้องน้ำสักพัก ก่อนออกมาในชุดเสื้อคุมเรียบร้อย ชายหนุ่มมองภาพบนเตียงอึ้งปนอิจฉาลูกสาวตัวน้อย ที่มือเล็กอวบกำลังล้วงจับแตะต้องดอกบัวตูมของมารดาเล่น“แบ่งแด๊ดเล่นด้วยได้หรือเปล่าฮันนี่”ปากกล่าวกับบุตรสาว แต่ดวงตาเร่าร้อนมองสบตาเธอ จนหญิงสาวหน้าร้อนผ่าวเขินอาย ชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลายครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนนี้เขากล้
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 78 ตกสวรรค์
เกาะแก้วมายาตลอดทั้งอาทิตย์ที่มาอยู่ที่นี่ ชนิดาภาไม่ยอมคุยและคอยหลบหน้านายหัวราเชนทร์เสมอ ส่วนนิคกับมีความสุขกับเพื่อนเก่าบนเกาะ จนลืมความโกรธเคืองที่มีต่อบิดาและคุณย่าหมดแล้ว เขาชอบที่นี่และอยากอยู่ที่นี่ ยิ่งตอนนี้บิดากับคุณย่าเอาใจเขาทุกอย่าง จนความบาดหมางแทบไม่เหลือตามประสาเด็กโกรธง่ายลืมง่าย“นิคมานี่สิลูก” เสียงอ่อนโยนของคุณย่าเรียกขาน“มีอะไรหรือครับคุณย่า โอ้โห เรื่องเพชรเยอะจังเลยครับ”“หลานชอบชุดไหน ย่าจะยกให้ เอาเก็บไว้วันข้างหน้าเวลาหลานไปสู่ขอสาวไงลูก”“เออ... จะดีหรือครับ ตอนนี้พึ่งแปดขวบเองนะครับ อีกนานกว่าผมจะโต”“ดีสิจ๊ะ ถือว่ารับขวัญหลานชายคนโต ส่วนหลานฮันนี่ต้องชุดนี้ หลานว่าสวยมั้ย”“สวยมากครับ งั้นผมเอาก็ได้ครับ ตอนนี้ผมยังเก็บไม่เป็นให้หม่ามี้เก็บให้ได้หรือเปล่าครับคุณย่า”“ได้สิจ๊ะ ชุดใหญ่นี้ย่าจะให้หม่ามี้ของหลาน จะได้มีไว้สวมใส่ออกงานกับพ่อหนู”“คุณย่าไม่เกลียดหม่ามี้แล้วเหรอครับ” คุณกรกนกชะงักอึ้งเล็กน้อยก่อนจะยิ้มกว้างกับคำถาม“ตอนนั้นย่าผิดไปแล้วลูก ตอนนี้ย่าปรับปรุงตัวเองแล้ว ย่าน่ะรักแม่หนูเหมือนลูกสาวคนหนึ่งแล้วล่ะ ดีมั้ย”“ดีจังเลยครับที่คุณย่ารักหม่
You may also like
