บทที่ 19

ถึงแม้ว่าจะเป็นเวลาสองปีมาแล้วที่กริชออกจากเรือนจำ แต่ก็มักจะกลับมาเยี่ยมเพื่อนบางคนที่มีน้ำใจกับเขาในคุกเสมอ ในสถานที่มืดดำและโหดร้าย น้ำใจจากเพื่อนมนุษย์และอาจรวมถึงการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ก็มีให้เห็นกันอยู่

กริชแจ้งชื่อของนักโทษที่เขาต้องการเข้าเยี่ยมกับผู้คุม ไม่นานชายอายุราวห้าสิบกลาง ๆ ก็ออกมาพบกับกริชด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ถึงจะอยู่ในชุดนักโทษแต่ท่าทางภูมิฐานและแววตาคมปลาบก็ยังทำให้ชายผู้นี้ดูทรงอำนาจและเปี่ยมไปด้วยชั้นเชิงที่ใครก็ยากจะเทียบ

“แวะมาเยี่ยมกันอีกแล้วรึเจ้ากริช คราวนี้เอาหนังสือใหม่ ๆ มาให้บ้างหรือเปล่า”

“ป๋าสบายดีใช่ไหมครับ” ในระหว่างที่อยู่ในเรือนจำ มิตรภาพระหว่างคนสองรุ่นที่เบื้องหลังแตกต่างกันราวฟ้ากับเหวก็เริ่มต้นเพียงเพราะการแบ่งปันหนังสือธรรมดาให้กันอ่าน ต่อด้วยการพูดคุยที่ถูกคอ คนหนุ่มที่เฉลียวฉลาดและคนที่ผ่านประสบการณ์ชีวิตมาโชกโชนสามารถเป็นเพื่อนกันได้เพราะการอ่านหนังสือจนมาสู่การอ่านนิสัยใจคอซึ่งกันและกัน

“ก็เรื่อย ๆ ได้ข่าวว่าแก้แค้นสำเร็จแล้วนี่ไอ้ลูกชาย สบายใจขึ้นไหม” ศักดามองสีหน้าเด็กหนุ่มรุ่นลูกที่ดูกระสับกระส่ายและหม่นหมอง มันดูไม่ใช่คนที่เพิ่งก้าวถึงเส้นชัย แต่เหมือนคนที่กำลังสะดุดขาตัวเองแล้วไถลออกนอกลู่ แม้ถึงเส้นชัยแต่ก็ยังเจ็บตัว เป็นการได้ชัยชนะที่ไม่ต่างจากคนแพ้

“ผมยินดีจะรับข้อเสนอของป๋า” กริชไม่มีเวลาให้โอ้เอ้ เขาเข้าเรื่องอย่างตรงไปตรงมา การที่ท่านศักดาอยู่ในคุกแต่ทราบเรื่องทุกอย่างที่เขาทำ กริชไม่แปลกใจเลยสักนิดเพราะอิทธิพลและเส้นสายของท่านมีอยู่ทั่วไป การที่ท่านติดคุกก็ด้วยปัญหาความขัดแย้งทางการเมือง แต่เมื่อใดเกิดการพลิกผันเปลี่ยนขั้ว ศักดาก็จะออกไปผงาดในที่ทางของเขาเช่นเดิม โชคดีที่ระหว่างอยู่ในเรือนจำ ศักดาชื่นชอบความสามารถและนิสัยใจคอ รวมถึงสงสารที่เขาได้รับความอยุติธรรม ท่านจึงดูแลชายหนุ่มดีกว่านักโทษคนอื่น ๆ และคอยให้ความช่วยเหลือในการทำธุรกิจอยู่กลาย ๆ กริชเองก็ไม่เคย

ลืมเลือนน้ำใจคน เขาจึงมักมาเยี่ยมเยียนศักดาแทบทุกอาทิตย์

“ทำไมถึงเปลี่ยนใจ ไหนบอกไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจแบบนี้” ศักดาถามหนุ่มรุ่นลูกอีกครั้ง หากเด็กหนุ่มคนนี้ยินยอมช่วยในสิ่งที่เขาร้องขอ เขาย่อมยินดี แต่ก็อยากถามถึงเหตุผลที่ทำให้กริชยอมก้าวข้ามสิ่งที่ตนเองตั้งมั่น

ศักดาเคยพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องที่จะให้กริชช่วยไปเป็นตัวแทนดูแลกาสิโนที่มาเก๊าตั้งแต่เมื่อสองปีก่อนสมัยชายหนุ่มเพิ่งพ้นโทษ เพราะศักดาเห็นความผิดปกติของหุ้นส่วน เขาเองมีธุรกิจในไทยหลายประเภทแต่แหล่งที่ทำเงินให้เป็นกอบเป็นกำชนิดไม่เคยขาดทุนคือกาสิโนในต่างแดน ดังนั้นศักดาจึงปล่อยมือจากธุรกิจนี้ไม่ลง

แต่ครั้นจะให้เพลงเพลินลูกสาวคนเดียวที่กำลังเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยที่ฮ่องกงเข้าไปเป็นผู้ดูแล คนเป็นพ่อก็นึกห่วง ธุรกิจเทา ๆ แบบนี้เขาชอบที่จะลงมือเอง แม้จะมีเครือญาติบางคนที่อาสามาช่วย แต่ศักดากลัวจะเป็นการถือมีดมาแทงข้างหลังกันเสียมากกว่า กาสิโนที่เขามีหุ้นอยู่ทำเงินได้มหาศาล หากสามารถแทรกแซงหรือใช้กลโกงเล่นแร่แปรธาตุยักยอกเอาไป เขาจะยิ่งสูญเสียมากกว่าเก่า

ศักดาจึงมองหาคนที่ฉลาดพอตัว มีไหวพริบพอที่จะอยู่กับธุรกิจสีเทาได้ แต่ต้องซื่อตรงและไม่ปามีดใส่เขาลับหลัง กริชเป็นตัวเลือกที่เขาเห็นว่าเหมาะสมที่สุดที่พอมองหาได้ในยามนี้ แต่เด็กหนุ่มกลับปฏิเสธข้อเสนอตั้งแต่เมื่อสองปีก่อน เพราะเจ้าตัวบอกว่าไม่อยากยุ่งเกี่ยวทุกสิ่งที่เป็นสีเทา ๆ อีกทั้ง ธุรกิจที่ชายหนุ่มสนใจคือแวดวงยานยนต์

“เอางี้ สองสามปีนี้กริชไปคุมกาสิโนให้ป๋าที่มาเก๊า แล้วเราก็ข้ามฝั่งไปดูโรงงานชิ้นส่วนรถที่ฝั่งจีนสิ ป๋าจะให้คอนแท็กต์ไป แล้วก็ส่งกลับมาขายที่ไทย ส่วนที่นี่แกก็ให้เพื่อนดูแลไปพลาง ๆ พอกลับมาธุรกิจที่นี่ก็น่าจะโตขึ้นพอสมควร”

“ได้ครับ ผมก็คิดว่าทางนี้คงดีที่สุด ได้ทำงานให้ป๋าและก็หาลู่ทางที่ตัวเองสนใจด้วย” กริชเผยรอยยิ้มที่ดูจืดเจื่อนขัดกับคำพูดพอสมควร

“แต่หน้าเรามันไม่ได้บอกแบบนั้นนะ เอาเถอะ จะหาว่ารีบรวบรัดมัดมือชกก็ได้ ป๋าขอบคุณแล้วกัน แล้วก็ฝากดูแลยายเพลงด้วยนะ ลูกสาวอยู่ฮ่องกง พ่ออยู่ห้องขัง” ศักดาล้อเลียนตัวเองอย่างอารมณ์ดี เขาผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก แต่การอยู่ที่นี่ก็เพื่อรอเวลาออกไปสู่ภายนอก ความผันผวนในชีวิตสอนให้ชายวัยกลางคนไม่จมอยู่กับความทุกข์นานจนเกินไป เวลาในชีวิตเป็นของขวัญจากเบื้องบน สุดแต่มนุษย์จะเลือกใช้เพื่อจมกับความทุกข์ หรือแสวงหาความสุขให้กับตนเอง

“ผมยินดีจะไปดูแลผลประโยชน์ของป๋าที่มาเก๊า รวมถึงข้ามไปช่วยดูแลคุณเพลงเพลินหากเธอต้องการความช่วยเหลือ แต่ผมมีคำขอร้องให้ป๋าช่วยเพียงอย่างเดียว”

“อะไรรึไอ้ลูกชาย” ศักดาเองก็รอจะฟังสาเหตุที่ทำให้ชายหนุ่มผู้ที่ยืนกรานหนักแน่นมาตลอดว่าไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจกาสิโนยอมเปลี่ยนใจมาขอร้องเขาถึงที่ด้วยตัวเอง

แล้วคำตอบของกริชก็ทำให้ศักดารู้ว่าเด็กหนุ่มคนนี้สะดุดขาตนเองเมื่อถึงเส้นชัยที่วางไว้จริง ๆ แถมสะดุดแล้วยังถลาตกลงไปในหลุมพรางที่ขุดขึ้น ไม่รู้ว่าจะเป็นหลุมรักหรือหลุมร้าย แต่ที่แน่ ๆ คงจะลึกจนแทบถูกฝังกลบอยู่ในนั้นโดยไม่รู้จะหาทางปีนขึ้นมาอย่างไรแน่ ๆ และต่อให้จะโยนเชือกหรือบันไดให้ปีนป่าย หากกริชยังอยากจมอยู่ในนั้น ใครก็จนปัญญาจะฉุดดึงเขาขึ้นมา