บทที่ 23

เมลานีลืมตาขึ้นมาเพราะเสียงเรียกและแรงเขย่าเบา ๆ ที่ต้นแขนทั้งที่ยังอยู่ใต้ผ้านวมอุ่นหนา ความเหนื่อยและวิตกกังวลตลอดจนการปะทะอารมณ์กับกริชเมื่อคืน ทำให้เธอหลับสนิทอย่างไม่น่าเชื่อ

“ณัช มาที่นี่ได้ยังไง” เสียงของเมลานีค่อนข้างแหบแห้งเพราะเพิ่งตื่น พอขยับตัวลุกขึ้นนั่งก็พบว่าตนเองเปลือยเปล่าอยู่ใต้ผ้าห่ม หญิงสาวรีบดึงรั้งผ้าขึ้นคลุมหน้าอกของตนเองไว้เมื่อเหลือบมองไปแล้วพบว่าเธอไม่ได้อยู่ตามลำพังกับเพื่อน แต่ยังมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่บริเวณปลายเตียง จับจ้องมาที่เธอเหมือนกับเป็นศัตรูคู่อาฆาต

เมลานีหันกลับมามองเพื่อนสนิทของตนเองอีกครั้งราวกับจะขอคำอธิบายเพิ่มเติม แต่หญิงสาวที่ยืนอยู่พูดแทรกเสียงเย็นขึ้นมาก่อน

“อุจาดตา ถ้าพอจะมียางอายอยู่บ้าง ก็ใส่เสื้อผ้าแล้วออกมาข้างนอก ฉันมีเรื่องจะตกลงกับเธอ” จารวีกระแทกเสียงใส่โดยไม่เก็บอาการ ก่อนจะสะบัดหน้า เดินลงส้นเท้าออกจากห้องนอนของกริชไป

“เมลไม่ต้องติดคุกแล้ว ณัชดีใจที่สุดเลย” ณัชชากอดเพื่อนสาวไว้แน่น เรื่องอื่นเอาไว้ทีหลัง ตอนนี้แค่เมลานีไม่ต้องถูกดำเนินคดีทางกฎหมายก็ถือเป็นเรื่องที่เธอวางใจ คลายความกังวลได้มากที่สุด

“ณัชยังไม่ได้บอกเมลเลยว่าตกลงมาที่นี่ได้ยังไง”

“คุณเจตน์กับคุณจ๋า ผู้หญิงหน้าตาเกรี้ยวกราดคนเมื่อกี้แหละ เขาไปรับณัชที่หอให้มาหาเมลที่นี่ พาเมลกลับหอไปอยู่ด้วยกัน”

“แล้วเขาไปไหนกันหมด”

“พอคุณเจตน์มาถึงที่นี่ก็จอดรถส่งเรากับคุณจ๋าไว้ แล้วพี่กริชก็ลากกระเป๋าออกมาขึ้นรถไปกับคุณเจตน์แทน ณัชไม่รู้ว่าไปไหนหรอกนะ แต่ก่อนจะขึ้นรถเขาบอกว่าค่อยปลุกเมลตอนสาย ๆ เราก็อยากให้เมลได้นอนต่ออีกนิด แต่คุณจ๋าจอมวีนเร่งเรายิก ๆ เลย” ณัชชานำชุดของตนเองมาเผื่อให้เมลานีไว้เปลี่ยนด้วยตามคำแนะนำของเจตน์ เมลานีตอนนี้เปลือยเปล่าชวนให้คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย

“ผู้ชายคนนั้นบังคับขืนใจเมลหรือเปล่า” เมลานีส่ายหน้าจนผมเผ้ากระจาย อายเพื่อนแต่เมื่อคืนกริชไม่ได้ทำอะไรเธอจริง ๆ หญิงสาวผ่านประสบการณ์เรื่องเซ็กซ์มาแล้ว เธอไม่ได้ไร้เดียงสาถึงขนาดจะไม่รู้หากมีความผิดปกติกับตนเอง

“เมื่อคืนเขาไม่ได้ทำอะไรเรา” เธอต่างหากที่กรีดมือเขาจนได้เลือด แต่พอเห็นเพื่อนทำหน้าแปลกประหลาดเพราะเห็นรอยจ้ำแดงกระจายอยู่ที่ผิวเนื้อ เมลานีจึงบอกต่อเสียงเบาลง “แค่กอดจูบ”

“แค่กอดจูบทั้งที่เมลเปลือยแบบนี้เนี่ยนะ เขาเสื่อมสมรรถภาพเร็วจัง อายุยังไม่มากซักหน่อย”

“ไม่นะ ปกติเขาไม่เป็นแบบนี้”

“ยังไงเมล นี่ตัวเองเคยมีอะไรในกอไผ่กับพี่กริชแล้วเหรอ” ณัชชาเสียงเข้มเหมือนแม่แก่ใส่เพื่อนรัก แม้ว่าพอจะเดาได้ราง ๆ อยู่ในใจ แต่เมื่อเมลานีพยักหน้ายอมรับโดยไม่ปิดบังต่อเพื่อนสนิท ณัชชาจึงถามขึ้นอีกครั้งด้วยความหวั่นใจ

“แล้วนี่ตัวเองป้องกันไหม”

“เราตั้งใจจะกินยาคุมฉุกเฉิน แต่มันก็มีเรื่องอื่นเกิดขึ้นจนเราลืมไป ทั้งเรื่องพี่เมฆ ทั้งเรื่องที่เราถูกจับอีก ณัชเรากลัว” คำถามของณัชชากระตุ้นให้เมลานีกลับมาตระหนักถึงอีกปัญหาใหญ่ที่อาจจะเกิดขึ้น ลำพังตัวเธอเองก็ไม่รู้จะเอาตัวรอดอย่างไร ถ้ามีลูกขึ้นมาคงเกิดเรื่องใหญ่

“ไม่เป็นไร ๆ ตอนนี้เราออกไปคุยธุระให้เสร็จแล้วกลับกันเถอะ ส่วนวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น ณัชจะช่วยเมลแก้ไปทีละเปลาะเอง” ณัชชาปลอบใจและให้พลังใจเพื่อนไปในตัว

เวลานี้เมลานียังไม่พร้อมที่จะเจอปัญหาเพิ่มเข้ามาอีก เธอก็หวังเพียงแค่ว่าความโชคร้ายทั้งหมดทั้งมวลของเมลานีจะหยุดลงแค่เท่านี้ก่อน อย่างน้อยก็อย่าให้หญิงสาวท้องขึ้นมาอีกเลย ไม่อย่างนั้นเพื่อนคงลำบากเลือดตาแทบกระเด็นแน่