LOGINShare
บทที่ 46
Last Updated:
2025-11-04 14:40:44ดึกสงัดแต่ผู้ทำหน้าที่รักษาความปลอดภัยกลับยังไม่ได้นอน คงคาเปิดรายการวิทยุคลื่นดังที่เล่าเรื่องลี้ลับเขย่าขวัญสั่นประสาทฟังเพื่อให้ตนเองยังตาสว่าง อากาศภายนอกยังอบอ้าวแต่กลับรู้สึกถึงน้ำค้างที่พัดเข้ามาผ่านหน้าต่างของป้อมยาม คืนนี้ไม่มีเสียงรถราสัญจรผ่านมากนัก เรื่องเล่าจากทางบ้านก็ยิ่งทำให้ รปภ.วัยกลางคนขนหัวลุก จนอยากให้เวลาเช้ามาเยือนโดยเร็วเสียที
มีเสียงก๊อกแก๊กและเสียงฝีเท้าแว่วในหู ใช้ไฟฉายส่องดูกลับไม่พบอะไรหรือใครทั้งนั้น ชายวัยกลางคนรีบหลับตา ซุกหน้าลงกับโต๊ะ ตราบใดที่เขาไม่เห็นผี ผีย่อมไม่เห็นเขา
ปึง ปึง
“พุธโธ ธัมโม สังโฆ ถ้าอยากโชว์ตัวไปรายการอวดผีเลย” คงคาทั้งสวดมนต์ขับไล่วิญญาณและชี้ทางแจ้งเกิดให้สิ่งลี้ลับ
“ลุง ลุงคง”
“ไม่ขานหรอก อย่ามาแกล้งเรียก” คนเฒ่าคนแก่สอนไว้ถ้ามีเสียงเรียกตอนกลางคืนแล้วขานรับ ผีร้ายจะเอาไปอยู่ด้วย เดี๋ยวนี้ผีไม่ได้เฮี้ยนอยู่ในป่าช้าหรือวัดแล้ว กลางเมืองมันก็ออกมาเล่นงานได้ เดี๋ยวเจอของดีของกูแน่ คงคาแข็งใจหยิบพระที่ห้อยคอ จำยอมเงยหน้าขึ้นมาชูใส่ “เจอนี่เป็นไง ไอ้ผีร้าย”
“เหอะ เพิ่งรู้ว่าลุงเรียกผมว่าไอ้ผีร้าย” กริชหัวเราะเบา ๆ ไม่ได้ถือสาที่ รปภ.รุ่นพ่อทำพฤติกรรมแปลกประหลาดใส่ เพียงแต่คืนนี้เขามีธุระที่โชว์รูมจึงจำเป็นต้องแวะเวียนมาบอกกล่าวคงคาเสียก่อน
“โอ๊ย ท่านประธานมาดึก ๆ ดื่น ๆ แบบนี้ คนแก่ใจหายใจคว่ำหมด” คงคาเก็บสร้อยพระเข้าลำคออีกครั้ง รู้สึกขัดเขินที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแสดงอาการขี้ขลาดหวาดกลัวออกมา ต้องโทษรายการโคตรช็อกที่ทำให้จินตนาการของเขาเตลิดเปิดเปิงจนทำขายหน้า
“เอาไป ผมซื้อกาแฟกับแฮมเบอร์เกอร์มาฝาก” โดยปกติกริชมักจะมาตรวจโชว์รูม แล้วติดเครื่องดื่มชูกำลังและอาหารหนักท้องมาให้ รปภ.ประจำศูนย์อยู่เสมอ เพียงแต่ครั้งนี้ดึกที่สุดเท่าที่เคยมาเพราะเขามีเรื่องที่ต้องทำเร่งด่วน
“คุณกริชมีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ” คงคาถามเพราะครั้งนี้เจ้านายไม่ได้มาคนเดียว เขามีชายหนุ่มวัยรุ่นช่วงต้น แต่งกายคล้ายช่างมาด้วยสองคน
“ผมมาติดกล้องน่ะ เผื่อเกิดเหตุด่วนเหตุร้ายจะได้มีหลักฐาน”
“ทำไมท่านประธานไม่มากลางวันล่ะครับ” รปภ.ถามอย่างคนซื่อ
“ผมไม่อยากรบกวนพนักงานไงลุง” จะให้บอกได้อย่างไรว่าเขาไม่อยากให้พนักงานบางคนรู้
กริชเปิดประตูเดินนำช่างเทคนิคมายังบริเวณโต๊ะประชาสัมพันธ์และชี้จุดที่เขาต้องการสอดส่อง มุมติดกล้องต้องไม่ประเจิดประเจ้อ ระหว่างรอเวลาให้ช่างทำงานคงคาก็มายืนเมียงมองข้างประธานบริษัท
“หันกล้องเข้าจุดนี้ก็ไม่เห็นลูกค้าหรือคนที่มาติดต่อน่ะสิครับคุณกริช” ในฐานะพนักงานอาวุโสคงคารีบตักเตือนเพราะหากเกิดเหตุร้ายขึ้นจริงกล้องวงจรปิดอาจจับภาพไม่ได้ ความจริงท่านประธานบริษัทใส่ใจรายละเอียดของศูนย์บริการจนมาติดกล้องวงจรปิดด้วยตนเองคงคาก็ซึ้งใจมาก ยิ่งอยากจะช่วยให้การลงทุนของเจ้านายคุ้มค่ามากที่สุด
กริชมอง รปภ.อาวุโสพร้อมชี้มือไปยังประตูที่มีกล้องจับอยู่ก่อนแล้ว เขาทำตามหลักความปลอดภัยทุกอย่าง เพียงแต่การติดกล้องครั้งนี้ชายหนุ่มทำเพื่อจับผิดคนอื่นไม่ได้จับโจร
“แต่หันกล้องเข้าหาเคาน์เตอร์อย่างนี้มันก็ไม่เห็นอะไรนะครับ มุมมันไม่กว้าง”
“มีแค่จุดเดียวเท่านั้นแหละ ที่ผมอยากจะมอง” กริชพูดเบา ๆ อยู่ในลำคอของตนเอง
“คุณกริชว่าอะไรนะครับ”
“เปล่าหรอก ไปรอข้างนอกกันดีกว่า ปล่อยให้ช่างทำไป พอดีผมมีเรื่องจะฝากลุงคงดูแลเป็นพิเศษด้วย” ชายหนุ่มเดินออกมานั่งบริเวณบันไดขั้นบนสุดหน้าโชว์รูม กิริยาของกริชเป็นไปแบบเรียบง่าย ไม่ถือตัว พยักหน้าให้คงคาลงมานั่งด้วยกัน
“ลุงคงกลัวผีใช่ไหม”
“คือผมก็ไม่อยากเจอนะครับ แต่ถ้าผีมาผมก็จะสู้ ไม่วิ่งหนีเด็ดขาด” คงคารีบบอกเจ้านายแสดงความรับผิดชอบต่อหน้าที่ เดี๋ยวนี้งานหายาก เขาเองก็ไม่อยากตกงานตอนแก่
“ผมจะย้ายลุงให้ไปทำเฉพาะกะกลางวัน” กริชมองชายวัยกลางคนที่ทำหน้าดีใจขึ้นมาทันทีแล้วพูดต่อช้า ๆ แต่ลุงต้องจับตามองพนักงานคนหนึ่งให้ผม รายงานทุกความเคลื่อนไหวไม่ว่าเขาจะไปไหน หรือใครเข้ามาพูดคุยกับเขาบ่อย ๆ”
คงคาทำหน้าแข็งขัน ถ้าได้ทำงานเฉพาะกะกลางวันก็สวรรค์เลย ใครจะอยากนั่งเฝ้าตู้ซ่อนผีตอนกลางคืนแบบนี้ ถ้าเลือกได้ก็ให้เด็กหนุ่ม ๆ มาทำเถอะ วัยอย่างเขาถ้าได้ทำงานกลางวันหลับกลางคืน แค่จับตามองพนักงานในศูนย์บริการไม่ใช่เรื่องใหญ่โต
“ว่าแต่ใครที่จะให้ผมคอยจับตามองครับ”
“พนักงานใหม่ที่ชื่อเมลานี”
“หา! น้องคนสวย เขาทำอะไรผิดครับ หรือว่าท่านประธานจะชอบเขา”
“ไม่ใช่ซะหน่อยลุง”
“จริงสินะ อย่างท่านประธานถ้าชอบก็เดินหน้าจีบเลย ไม่ต้องแอบมองเหมือนคนโรคจิตแบบนี้หรอก” กริชถึงกับหางคิ้วกระตุก แต่ไอ้โรคจิตชอบแอบมองก็ยังสั่งงานต่อไม่หยุด
“รู้แล้วอย่ากระโตกกระตาก ลุงต้องระวังอย่าเผลอให้เขารู้ว่าถูกจับตามองล่ะ”
“ฮ้า เขาทำอะไรผิดกันแน่ครับ” ตั้งแต่ประกอบอาชีพ รปภ.มา ยังไม่เคยมีประสบการณ์ในอาชีพที่น่าตื่นเต้นและเข้มข้นแบบนี้มาก่อน คงคาทำหน้าจริงจังพร้อมรับกับหน้าที่ใหม่
“เมลานีเป็นสายลับปลอมตัวมา รู้แล้วเหยียบไว้นะลุง” กริชพยายามกลั้นหัวเราะจนปวดกราม แต่ไหน ๆ เล่นใหญ่แล้วก็ต้องไปให้สุด
“ฮ้า มะ หมายความว่า”
“ผมกำลังตกอยู่ในอันตราย!” กริชทำหน้าเคร่งขรึมทั้งที่ในใจแอบอมยิ้ม ปล่อยให้คงคาตาโตด้วยความตกใจ ถึงแม้อยากจะถามต่อ แต่กริชไม่เปิดโอกาส เขารีบลุกขึ้นเดินออกไปจากโชว์รูมทันที เมื่อช่างเทคนิคทั้งสองคนปฏิบัติหน้าที่เสร็จแล้วเช่นกัน
Latest chapter
โซ่แค้นจองจำใจ Special Talk : พี่กริชและหนูเมล
Special Talk : พี่กริชถ้าช่วงชีวิตของคนเราจะมีเพลงประจำของมันอยู่ ชีวิตผมก็คงเริ่มด้วยเพลงบลูส์อันแสนเศร้าสร้อย...ผมจึงใช้มันเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดในใจ และทุกครั้งที่ผมขึ้นไปร้องเพลงบนเวที ผมจะเห็นเด็กสาวแสนสวยคนหนึ่งที่นั่งมองผมอยู่เงียบ ๆ ท่ามกลางผู้คนที่แต่งตัวมาประชันกันในบาร์ราคาแพงสายตาของผมกลับกวาดไปตกลงที่เธอเท่านั้นผมจำเธอได้ดี แม้วันนี้เธอจะไม่ใช่เด็กน้อยผมเปียแต่เติบโตเป็นหญิงสาวสวยสะพรั่ง ผมรอให้เธอเข้ามาหาเพื่อขอโทษกับสิ่งที่ทำร้ายผมในอดีต แต่เธอก็ไม่ได้ทำแบบนั้น นานวันเข้าจากที่เคยชินก็กลายเป็นผมที่เฝ้ารอให้เธอมานั่งฟังเพลงที่นี่ทุกคืน...และผมก็เลือกที่จะลงมือจัดการเธอผมเริ่มเกมด้วยความแค้นในจุดเริ่มต้น และเข้าสู่เส้นชัยด้วยความว่างเปล่าสามปีในมาเก๊า ผมอยู่กับความถวิลหาที่ไม่อาจเติมเต็ม แล้วกลับเมืองไทยอย่างคนไร้ชีวิตจิตใจ อุทิศพลังทั้งหมดเพื่อทำงาน ซมซานกลับไปโดดเดี่ยวในคอนโดหรูที่แสนเวิ้งว้างจนกระทั่งวันที่ผมได้ยินเสียงรับโทรศัพท์ของโอเปอเรเตอร์คนใหม่ ผมจึงเข้าใจว่าทำไมผมถึงเฝ้ามองหาเงาใครบางคนท่ามกลางฝูงชนอยู่ตลอดเวลาผมหันหลังไปยืมกีตาร์จากนักดนตรีในงานไมเนอร์
โซ่แค้นจองจำใจ ตอนพิเศษ 5
โซ่รักตอนพิเศษ โซ่รักวันเกิดของกริชเวียนกลับมาครบรอบอีกครั้งหนึ่ง ทุกคนต่างโหวตเป็นเสียงเดียวกันว่าอยากไปทะเลอีกครั้งเพราะติดใจวิลลาริมทะเลที่เคยไปในอดีต ป้าละไมขออยู่เฝ้าบ้านเพราะกำลังติดซีรีส์อินเดียอย่างหนักหน่วง เจ้าของวันเกิดผู้เป็นทาสเมียและทาสลูกสาวโดยสมบูรณ์จึงไม่อิดออดที่จะเอาใจสองสาวต่างวัย เพียงแต่ระหว่างทางเขาพาทั้งเมลานี และหนูพายแวะที่วัดแห่งหนึ่งก่อน“แวะที่นี่ก่อนนะคะหนูเมล” จังหวัดเดิมที่เคยอาศัยเป็นทางผ่านก่อนไปทะเล และกริชตั้งใจพาลูกสาวกับเมลานีมาที่นี่อยู่แล้ว จึงถือโอกาสพิเศษนี้แวะเสียเลย“ไหว้พระเหรอคะ”“ค่ะ พี่เตรียมสังฆทานใส่รถมาแล้วด้วย ความจริงตั้งใจจะมาที่นี่ในวันเกิดนั่นแหละ อยากมาทำบุญ”“ทำไมไม่บอกล่ะคะ เมลจะได้ช่วยเตรียมของ” เมื่อเปิดท้ายรถก็พบว่าชายหนุ่มเตรียมเครื่องสังฆทานกล่องใหญ่มาแล้ว เขาเลือกของด้วยตัวเองแล้วนำมาใส่กล่องใส ไม่ใช่สังฆทานสำเร็จรูปที่มักจะใส่กระป๋องสีเหลืองตามแบบที่ร้านขายเครื่องสังฆภัณฑ์มักจะทำกัน“ครั้งหน้านะคะ เมื่อคืนวานพี่เห็นเมลเหนื่อย หมดเรี่ยวหมดแรงก็เลยสงสารไม่อยากกวน” เขาว่านัยน์ตาเยิ้ม สื่อความนัยที่เขาและเมลานีเท่านั้นถึง
โซ่แค้นจองจำใจ ตอนพิเศษ 4
ซ่อน 2“งั้นมีรางวัลให้ผัวที่น่ารักคนนี้ไหมล่ะคะ” เสียงห้าวแหบพร่าแต่แววตาของเขากลับเปิดเปลือยความต้องการอันร้อนแรงขึ้นมาทันที ฝ่ามือร้อนผ่าวอีกข้างถลกกระโปรงทรงเอสั้นแค่เข่าของหญิงสาวขึ้นมาแล้วประกบมือลงไปบนเนินเนื้อสามเหลี่ยมอวบอิ่ม บีบเคล้นเบา ๆ แบบจาบจ้วงแต่ก็เร้าใจ“พี่กริช เดี๋ยว” เมลานีเสียงสั่นเมื่อเขาบีบเคล้นที่ความเป็นหญิงของเธออย่างเอาแต่ใจ แต่แล้วก็ต้องซบหน้าลงกับอกและใช้มือจิกไหล่กว้างไว้เป็นหลักยึดเมื่อถูกนิ้วเรียวยาวกรีดลงไปในร่องเนื้ออันไวต่อสัมผัส เมื่อพบติ่งเนื้อนิ้วสากระคายก็กดคลึงหมุนวนจนเรียกน้ำชุ่มฉ่ำออกมาได้สำเร็จ“ดื้อกับพี่นัก คนดื้อต้องถูกลงโทษให้หนัก”“อ๊ะ” ความเสียวแปลบเกิดขึ้นทันทีที่ชายหนุ่มสอดนิ้วเข้ามาในช่องทางที่ชุ่มฉ่ำ เขาหงายมือและงอนิ้วขึ้นด้านบน ควงคว้านจนเจอกับจุดที่ทำหญิงสาวครางกระเส่า จากนั้นจึงเพิ่มจำนวนนิ้วสอดเข้าไปเพื่อจัดการกับคนดื้อ ช่องทางของเธอแม้จะชุ่มฉ่ำแต่ก็ยังคับแน่นจนอึดอัด ชวนให้อยากจะเอาตัวตนของเขาสอดใส่เข้าไปแทนที่ในตอนนี้ให้รู้แล้วรู้รอดเมลานีเสียวซ่านไปทั้งสรรพางค์กาย เลื่อนมือข้างหนึ่งมารั้งข้อมือที่รังแกเธอไม่หยุดหย่อนไว้ แต
โซ่แค้นจองจำใจ ตอนพิเศษ 3
ซ่อน 1ตั้งแต่ย้ายไปบ้านหลังที่เตรียมไว้ ข้าวของต่าง ๆ ของเมลานีและหนูพายรวมถึงป้าละไมเพิ่งย้ายเสร็จเรียบร้อย ส่วนกริชที่ข้าวของส่วนตัวของเขาน้อยมาก กลายเป็นเมลานีต้องคอยดูคอยซื้อหาเสื้อผ้าใหม่ ๆ ให้กับเขาอยู่เสมอ พอเธอถามเขาก็บอกว่าขี้เกียจเก็บของจากคอนโดเก่า แต่จริง ๆ หญิงสาวเคยแวะไปที่คอนโดของเขาก็ไม่ได้มีเสื้อผ้าเครื่องใช้เหลืออยู่เท่าไรนัก และด้วยความที่มัวแต่วุ่นวายกับการตกแต่งบ้านหลังใหม่ เมลานีจึงเพิ่งมีโอกาสที่จะเข้าไปเก็บของให้หมดเสียที เพราะรู้ว่ากริชเองก็มัวแต่ยุ่งกับการขยายสาขาหญิงสาวหยิบคีย์การ์ดของคอนโดจากลิ้นชักที่โต๊ะเครื่องแป้งเพื่อเตรียมไปเก็บของให้เขา คอนโดของกริชทำเลดี และราคาแพงลิบลิ่ว เมลานีเคยเสนอให้เขาปล่อยเช่าหากไม่ต้องการอยู่ด้วยตนเอง แต่ชายหนุ่มอ้างว่ากลัวคนเช่าจะทำให้คอนโดของเขาเละเทะ และกริชก็ตั้งใจจะเก็บไว้เป็นสมบัติของลูกเสียมากกว่า“พี่กริชคะเมลกำลังออกไปเก็บของที่เหลือในคอนโดให้นะคะ” หลังจากสตาร์ตรถและขับมาได้ครู่หนึ่งหญิงสาวก็โทรแจ้งเจ้าของสินทรัพย์ให้ทราบ“ฮะ ไม่ เมลไม่ต้องไป” ปลายสายดูร้อนรนขึ้นมาทันทีจนหญิงสาวแปลกใจ“ทำไมคะ ก็ในเมื่อพี่กริชยุ่ง
โซ่แค้นจองจำใจ ตอนพิเศษ 2
ผมเปียตั้งแต่ฝึกฝนถักเปียกับสายไฟอยู่พักใหญ่จนมั่นใจว่าถูกต้อง กริชก็เริ่มลองถักผมยาวเหมือนแพรไหมของเมลานี ครั้งแรก ๆ เขาเกร็งมากเพราะกะน้ำหนักมือไม่ถูก กลัวจะทำให้หนังศีรษะของภรรยาหลุดติดมือมาด้วย แต่เมลานีก็คอยสอนคอยบอกจังหวะ ไม่นานเขาก็ถักเปียได้สวยและเป็นระเบียบจนอยากจะลองถักให้ลูกสาวดูบ้างพอได้ทำ ก็กลายเป็นกิจวัตรที่ทุกวันมานี้กริชจะต้องถักผมเปียให้หนูพายทุกเช้าก่อนไปโรงเรียน เวลาลูกและเมียชมว่าทำได้สวย เขาภูมิใจกับมันมากกว่าการได้รับรางวัลนักบริหารดีเด่นของวงการยานยนต์เสียอีก“สวยสุด ๆ ไปเลยลูกสาวพ่อ”“พ่อกิด ไม่ใช่แบบนี้ โน โน” หนูพายเอียงศีรษะข้างซ้ายที ข้างขวาที แล้วไปเขย่าแขนคนเป็นพ่อให้จัดการแก้ไข“อะไรคะ”“ไม่สวย จะเอาแบบที่คุณแม่ทำให้ค่ะ”“แต่ปกติพ่อก็ถักเปียแบบนี้ให้นี่คะลูก” กริชบอกอย่างเอาใจลูกสาวตัวน้อยในชุดนักเรียน“หนูชอบแบบใหม่มากกว่าค่ะ” หนูพายทำปากยื่น “พ่อกิด ทำใหม่ค่ะ”“ทำ...ทำแบบไหนดี” คนเป็นพ่อเริ่มเลิ่กลั่ก กว่าเขาจะสำเร็จวิชาถักเปียก็เสียสายไฟไปหลายขด หนูพายกลับเบื่อเปียของเขาเสียง่าย ๆ กลัวเหลือเกินว่าไอ้แบบใหม่ที่ลูกสาวว่ามันจะทำให้เขาต้องกุมขมับและซื้อ
โซ่แค้นจองจำใจ ตอนพิเศษ 1
บ้านใหม่ 1กลิ่นดอกโมกหอมอ่อน ๆ โชยกรุ่นทำให้อากาศยามเช้ายิ่งสดชื่น สนามหญ้าเขียวสบายตาที่ถูกดูแลอย่างดีมีละอองน้ำจากหยาดฝนที่เพิ่งทิ้งช่วงไปตอนเช้ามืดพร่างพรมไปทั่วครั้งหนึ่งกริชไม่ชอบบ้านเพราะพื้นที่กว้างขวางทำให้คนตัวคนเดียวอย่างเขายิ่งโดดเดี่ยว แต่พอรู้ว่ามีความรักและมีลูกสาว เขาก็ซื้อบ้าน ซื้อไว้รอตั้งแต่เมลานีบอกให้เขาตัดใจใต้ต้นสนริมทะเลเขาซื้อบ้านที่มีสนามหญ้ากว้างไว้ให้ลูกวิ่งเล่น และปลูกต้นโมกที่ลูกสาวเคยมอบให้ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันไว้รอบรั้ว ตกแต่งบ้านตามความชอบที่เมลานีเคยเพ้อฝันให้ฟังในสมัยเธอยังเป็นนักศึกษา ถ้าหลังกลับมาจากมาเก๊า เขาทุ่มเททุกอย่างเพื่อสร้างไพน์กรุ๊ป หลังกลับมาจากทะเลอย่างเจ็บปวดแสนสาหัสวันนั้น เขาก็อุทิศความหวังทั้งหมดลงมาที่บ้านหลังนี้ สร้างมันทีละส่วนอย่างตั้งใจ เหมือนกับที่เขารอคอยเมลานีอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คล้ายหวังอยู่ลึก ๆ ว่าเขาจะได้มีโอกาสเปลี่ยนบ้านที่เป็นแค่โครงสร้างให้กลายเป็นบ้านที่หมายถึงครอบครัวอย่างแท้จริงและเมื่อวันนั้นมาถึง หญ้าก็เขียวขจี ดอกโมกก็ส่งกลิ่นหอมขจรขจาย…กริชจรดศีรษะลงหอมแก้มนุ่มของลูกสาวตัวน้อยที่ขอแยกห้องนอนไปแล้ว เมื่อ
You may also like
สัญญารักมาเฟียร้าย
โซลสตาร์ seoulstar22.5K viewsของเล่นของไนต์
แว่นมอลต์8.8K viewsBad Dindan สัญญารักใต้เงามาเฟียร้าย
Story ปลายตะวัน5.2K viewsกับดักรักมาเฟีย
King0073.9K viewsEVIL LOVE รักร้ายนายฟีนิกซ์
ดาวแคระ (miss.mk)334 viewsเจ้าพ่อเพชฌฆาต
SUNISAYOK34 viewsแค้นล้างรัก ( ยัยตัวร้าย)
BAPHOMET SATAN318 viewsมาเฟียบ้านไร่
ศานิชล1.1K views
