LOGINShare
บทที่ 29
Last Updated:
2025-11-04 13:58:11“วันจันทร์นี้เมลไปสัมภาษณ์นะ หัวหน้าเรียกสัมภาษณ์แค่คนเดียว เราการันตีความสามารถและความสวยไปแล้ว”
ณัชชาเย้าเล่นเรื่องความสวย แต่ตำแหน่งที่ต้องเป็นหนังหน้าไฟกับลูกค้าที่จะเข้ามาเคลมความเสียหายและเป็นเหมือนจุดแรกของการต้อนรับผู้คน เชื่อว่าบริษัทก็คงมองหาคนที่มีบุคลิกสบายตาหรือมีความสวยอยู่บ้างนั่นแหละ ข้อนี้ณัชชามั่นใจว่าเมลานีจะชนะขาดอีกเหมือนเดิม
“ไม่รู้ว่าเราจะทำให้ณัชเสียชื่อหรือเปล่า”
“เมลเก่ง เราเองก็จะได้อยู่กับเพื่อนกับหลาน ต่อไปเราก็ไม่เหงาในกรุงเทพฯ คนเดียวแล้ว”
“ขอบคุณนะณัชที่ไม่เคยทิ้งเรากับลูกเลย”
ณัชชายิ้มรับ เพราะพอรู้ว่าเมลานีมีโอกาสได้งานนี้แทบร้อยเปอร์เซ็นต์ เธอก็บอกคืนอะพาร์ตเมนต์และมองหาบ้านเช่าไว้รอเพื่อนรักกับเจ้าหลานสาวตัวอวบที่กำลังเคี้ยวฟักทองต้มตุ้ย ๆ ไม่หยุดปาก
“เมลกับหนูพายเป็นครอบครัวของเรานะ เราจะทิ้งได้ยังไง เอ้อ...เมลโอเคไหมถ้าต้องเริ่มงานทันที คือตำแหน่งนี้ผู้บริหารอยากให้รับคนมาเร็วหน่อย เพราะปกติเวลาลูกค้าโทรมาคอมเพลนเกี่ยวกับสินค้าหรือบริการจะไม่มีคนรับเรื่อง แล้วส่งต่อไปยังแผนกอื่น ๆ น่ะ”
“ได้สิ เมลบอกป้าละไมให้เตรียมตัวไว้แล้ว ส่วนนายหน้ารับฝากขายบ้านหลังนี้ก็บอกว่าคนซื้อกู้ผ่านเรียบร้อยพร้อมโอน เท่ากับว่าเมลจะมีเงินสำรองไว้อีกก้อนหนึ่งสำหรับเป็นค่ารักษาพยาบาลของหนูพายเผื่อฉุกเฉิน”
บ้านเล็ก ๆ หลังนี้เป็นบ้านเดิมที่พ่อกับแม่สร้างไว้ให้ จึงไม่ถูกยึดทรัพย์ในตอนที่เมฆาถูกจับ แต่มันก็เก่าและมีห้องนอนเพียงห้องเดียว ช่วงที่เมฆารุ่งเรืองมีเงินทอง พี่ชายไม่เคยกลับมาซ่อมแซมบ้านหลังนี้เพราะเขาไปซื้อบ้านหลังใหม่ต้นซอยแต่ก็ถูกยึดตามกระบวนการยุติธรรมไปเรียบร้อย
บ้านที่อาศัยตอนนี้จึงเป็นสมบัติชิ้นเดียวที่เหลืออยู่ เมลานีจำเป็นต้องหักใจขายเพราะต้องการเงินก้อนไว้ในกรณีฉุกเฉินหากลูกสาวล้มป่วยฉับพลันและไม่สามารถรอคิวของโรงพยาบาลรัฐบาลได้
อีกอย่างหลังจากปรึกษากับณัชชาจนตัดสินใจไปทำงานที่กรุงเทพฯ ก็เพื่อความสะดวกหลายอย่างของหนูพายในอนาคต เมลานีก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขายสมบัติดั้งเดิมของพ่อแม่ชิ้นนี้ เพราะสำหรับเธอคงไม่มีสมบัติใดในโลกที่จะมีค่ามากไปกว่าลูกสาว
การลาออกจากมหาวิทยาลัยมาอยู่ลำพังในช่วงตั้งท้องจนกระทั่งคลอด นอกจากความช่วยเหลือจากกัลยาณมิตรอย่างณัชชา เมลานีก็ได้รับความช่วยเหลือจากป้าละไม คนเก่าแก่ในซอยแห่งนี้ พูดกันตามจริงก็คือทั้งเธอและป้าละไมต่างอยู่ในจุดที่ต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ตอนที่เธอท้องแก่ใกล้คลอด คุณป้าก็ถูกไล่ที่ไม่มีที่อยู่เช่นเดียวกัน
เมลานีจึงช่วยเหลือให้ป้าละไมเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังน้อยด้วยกัน หลังจากนั้นมาคุณป้าก็เป็นอีกหนึ่งชีวิตที่ทำให้เมลานีคลายความโดดเดี่ยวไปได้บ้าง
“งั้นก็ลงตัวเลยเมล บ้านเช่าณัชก็หาไว้แล้วเป็นทาวน์เฮาส์ใกล้ที่ทำงาน แล้วนี่ป้าละไมไปไหนล่ะ”
“ออกไปซื้อกับข้าวเห็นว่าจะเตรียมทำแกงส้มไว้ให้ณัชนี่แหละ”
“ฉ้ม หม่ำฉ้ม” เจ้าก้อนแป้งที่เพิ่งหม่ำฟักทองต้มได้ยินคำว่าแกงส้มก็นึกว่าเป็นผลไม้อีกชนิดหนึ่งที่ตนเองโปรดปรานซึ่งก็คือ ส้มเขียวหวาน ถึงกับเงยหน้าขึ้นมองผู้เป็นแม่และน้าสาวตาปรอย เอ่ยคำขอหม่ำส้มไม่หยุดปาก
“แกงส้มค่ะ ไม่ใช่ส้มที่เป็นผลไม้” เมลานีส่ายหัวให้ลูกสาวตัวน้อย
“ฉ้ม ฉ้ม” หนูน้อยกำสองมือแน่นแล้วเขย่าตัวเป็นจังหวะพร้อมพูดคำว่า ‘ฉ้ม ฉ้ม’ เหมือนยืนยันหนักแน่นว่าตนเองนั้นต้องการกินส้มจริง ๆ นะคะพวกผู้ใหญ่ ทำเอาณัชชาถึงกับหลุดหัวเราะออกมา
“เดี๋ยวณัชออกไปซื้อส้มให้หลานก่อนนะ ยอมแพ้ตาใส ๆ แก้มยุ้ย ๆ ของเจ้าหนูพาย อยากได้อะไรน้าจะหาให้หมดเลย”
“นัด ฉ้ม ฉ้ม”
“ไปแล้ว ไปแล้ว รอน้าหน่อยนะ เดี๋ยวจะเสกส้มมาให้เจ้าหมูอ้วนซักสามกิโลเลย”
เมลานีมองตามหลังของเพื่อนสนิทที่รีบวิ่งออกไปซื้อผลไม้ที่ตลาดหน้าปากซอย ณัชชาหลงหนูพายจนยอมตามใจไปทุกอย่าง อย่าว่าแต่เพื่อนเลยเธอเองก็ใจอ่อนและหลงรักเจ้าตัวน้อยหมดหัวใจเช่นกัน สัญญากับตัวเองว่าจะดูแลฟูมฟักให้ดีที่สุดแม้จะมีแค่เธอเพียงลำพังก็ตาม
Latest chapter
โซ่แค้นจองจำใจ Special Talk : พี่กริชและหนูเมล
Special Talk : พี่กริชถ้าช่วงชีวิตของคนเราจะมีเพลงประจำของมันอยู่ ชีวิตผมก็คงเริ่มด้วยเพลงบลูส์อันแสนเศร้าสร้อย...ผมจึงใช้มันเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดในใจ และทุกครั้งที่ผมขึ้นไปร้องเพลงบนเวที ผมจะเห็นเด็กสาวแสนสวยคนหนึ่งที่นั่งมองผมอยู่เงียบ ๆ ท่ามกลางผู้คนที่แต่งตัวมาประชันกันในบาร์ราคาแพงสายตาของผมกลับกวาดไปตกลงที่เธอเท่านั้นผมจำเธอได้ดี แม้วันนี้เธอจะไม่ใช่เด็กน้อยผมเปียแต่เติบโตเป็นหญิงสาวสวยสะพรั่ง ผมรอให้เธอเข้ามาหาเพื่อขอโทษกับสิ่งที่ทำร้ายผมในอดีต แต่เธอก็ไม่ได้ทำแบบนั้น นานวันเข้าจากที่เคยชินก็กลายเป็นผมที่เฝ้ารอให้เธอมานั่งฟังเพลงที่นี่ทุกคืน...และผมก็เลือกที่จะลงมือจัดการเธอผมเริ่มเกมด้วยความแค้นในจุดเริ่มต้น และเข้าสู่เส้นชัยด้วยความว่างเปล่าสามปีในมาเก๊า ผมอยู่กับความถวิลหาที่ไม่อาจเติมเต็ม แล้วกลับเมืองไทยอย่างคนไร้ชีวิตจิตใจ อุทิศพลังทั้งหมดเพื่อทำงาน ซมซานกลับไปโดดเดี่ยวในคอนโดหรูที่แสนเวิ้งว้างจนกระทั่งวันที่ผมได้ยินเสียงรับโทรศัพท์ของโอเปอเรเตอร์คนใหม่ ผมจึงเข้าใจว่าทำไมผมถึงเฝ้ามองหาเงาใครบางคนท่ามกลางฝูงชนอยู่ตลอดเวลาผมหันหลังไปยืมกีตาร์จากนักดนตรีในงานไมเนอร์
โซ่แค้นจองจำใจ ตอนพิเศษ 5
โซ่รักตอนพิเศษ โซ่รักวันเกิดของกริชเวียนกลับมาครบรอบอีกครั้งหนึ่ง ทุกคนต่างโหวตเป็นเสียงเดียวกันว่าอยากไปทะเลอีกครั้งเพราะติดใจวิลลาริมทะเลที่เคยไปในอดีต ป้าละไมขออยู่เฝ้าบ้านเพราะกำลังติดซีรีส์อินเดียอย่างหนักหน่วง เจ้าของวันเกิดผู้เป็นทาสเมียและทาสลูกสาวโดยสมบูรณ์จึงไม่อิดออดที่จะเอาใจสองสาวต่างวัย เพียงแต่ระหว่างทางเขาพาทั้งเมลานี และหนูพายแวะที่วัดแห่งหนึ่งก่อน“แวะที่นี่ก่อนนะคะหนูเมล” จังหวัดเดิมที่เคยอาศัยเป็นทางผ่านก่อนไปทะเล และกริชตั้งใจพาลูกสาวกับเมลานีมาที่นี่อยู่แล้ว จึงถือโอกาสพิเศษนี้แวะเสียเลย“ไหว้พระเหรอคะ”“ค่ะ พี่เตรียมสังฆทานใส่รถมาแล้วด้วย ความจริงตั้งใจจะมาที่นี่ในวันเกิดนั่นแหละ อยากมาทำบุญ”“ทำไมไม่บอกล่ะคะ เมลจะได้ช่วยเตรียมของ” เมื่อเปิดท้ายรถก็พบว่าชายหนุ่มเตรียมเครื่องสังฆทานกล่องใหญ่มาแล้ว เขาเลือกของด้วยตัวเองแล้วนำมาใส่กล่องใส ไม่ใช่สังฆทานสำเร็จรูปที่มักจะใส่กระป๋องสีเหลืองตามแบบที่ร้านขายเครื่องสังฆภัณฑ์มักจะทำกัน“ครั้งหน้านะคะ เมื่อคืนวานพี่เห็นเมลเหนื่อย หมดเรี่ยวหมดแรงก็เลยสงสารไม่อยากกวน” เขาว่านัยน์ตาเยิ้ม สื่อความนัยที่เขาและเมลานีเท่านั้นถึง
โซ่แค้นจองจำใจ ตอนพิเศษ 4
ซ่อน 2“งั้นมีรางวัลให้ผัวที่น่ารักคนนี้ไหมล่ะคะ” เสียงห้าวแหบพร่าแต่แววตาของเขากลับเปิดเปลือยความต้องการอันร้อนแรงขึ้นมาทันที ฝ่ามือร้อนผ่าวอีกข้างถลกกระโปรงทรงเอสั้นแค่เข่าของหญิงสาวขึ้นมาแล้วประกบมือลงไปบนเนินเนื้อสามเหลี่ยมอวบอิ่ม บีบเคล้นเบา ๆ แบบจาบจ้วงแต่ก็เร้าใจ“พี่กริช เดี๋ยว” เมลานีเสียงสั่นเมื่อเขาบีบเคล้นที่ความเป็นหญิงของเธออย่างเอาแต่ใจ แต่แล้วก็ต้องซบหน้าลงกับอกและใช้มือจิกไหล่กว้างไว้เป็นหลักยึดเมื่อถูกนิ้วเรียวยาวกรีดลงไปในร่องเนื้ออันไวต่อสัมผัส เมื่อพบติ่งเนื้อนิ้วสากระคายก็กดคลึงหมุนวนจนเรียกน้ำชุ่มฉ่ำออกมาได้สำเร็จ“ดื้อกับพี่นัก คนดื้อต้องถูกลงโทษให้หนัก”“อ๊ะ” ความเสียวแปลบเกิดขึ้นทันทีที่ชายหนุ่มสอดนิ้วเข้ามาในช่องทางที่ชุ่มฉ่ำ เขาหงายมือและงอนิ้วขึ้นด้านบน ควงคว้านจนเจอกับจุดที่ทำหญิงสาวครางกระเส่า จากนั้นจึงเพิ่มจำนวนนิ้วสอดเข้าไปเพื่อจัดการกับคนดื้อ ช่องทางของเธอแม้จะชุ่มฉ่ำแต่ก็ยังคับแน่นจนอึดอัด ชวนให้อยากจะเอาตัวตนของเขาสอดใส่เข้าไปแทนที่ในตอนนี้ให้รู้แล้วรู้รอดเมลานีเสียวซ่านไปทั้งสรรพางค์กาย เลื่อนมือข้างหนึ่งมารั้งข้อมือที่รังแกเธอไม่หยุดหย่อนไว้ แต
โซ่แค้นจองจำใจ ตอนพิเศษ 3
ซ่อน 1ตั้งแต่ย้ายไปบ้านหลังที่เตรียมไว้ ข้าวของต่าง ๆ ของเมลานีและหนูพายรวมถึงป้าละไมเพิ่งย้ายเสร็จเรียบร้อย ส่วนกริชที่ข้าวของส่วนตัวของเขาน้อยมาก กลายเป็นเมลานีต้องคอยดูคอยซื้อหาเสื้อผ้าใหม่ ๆ ให้กับเขาอยู่เสมอ พอเธอถามเขาก็บอกว่าขี้เกียจเก็บของจากคอนโดเก่า แต่จริง ๆ หญิงสาวเคยแวะไปที่คอนโดของเขาก็ไม่ได้มีเสื้อผ้าเครื่องใช้เหลืออยู่เท่าไรนัก และด้วยความที่มัวแต่วุ่นวายกับการตกแต่งบ้านหลังใหม่ เมลานีจึงเพิ่งมีโอกาสที่จะเข้าไปเก็บของให้หมดเสียที เพราะรู้ว่ากริชเองก็มัวแต่ยุ่งกับการขยายสาขาหญิงสาวหยิบคีย์การ์ดของคอนโดจากลิ้นชักที่โต๊ะเครื่องแป้งเพื่อเตรียมไปเก็บของให้เขา คอนโดของกริชทำเลดี และราคาแพงลิบลิ่ว เมลานีเคยเสนอให้เขาปล่อยเช่าหากไม่ต้องการอยู่ด้วยตนเอง แต่ชายหนุ่มอ้างว่ากลัวคนเช่าจะทำให้คอนโดของเขาเละเทะ และกริชก็ตั้งใจจะเก็บไว้เป็นสมบัติของลูกเสียมากกว่า“พี่กริชคะเมลกำลังออกไปเก็บของที่เหลือในคอนโดให้นะคะ” หลังจากสตาร์ตรถและขับมาได้ครู่หนึ่งหญิงสาวก็โทรแจ้งเจ้าของสินทรัพย์ให้ทราบ“ฮะ ไม่ เมลไม่ต้องไป” ปลายสายดูร้อนรนขึ้นมาทันทีจนหญิงสาวแปลกใจ“ทำไมคะ ก็ในเมื่อพี่กริชยุ่ง
โซ่แค้นจองจำใจ ตอนพิเศษ 2
ผมเปียตั้งแต่ฝึกฝนถักเปียกับสายไฟอยู่พักใหญ่จนมั่นใจว่าถูกต้อง กริชก็เริ่มลองถักผมยาวเหมือนแพรไหมของเมลานี ครั้งแรก ๆ เขาเกร็งมากเพราะกะน้ำหนักมือไม่ถูก กลัวจะทำให้หนังศีรษะของภรรยาหลุดติดมือมาด้วย แต่เมลานีก็คอยสอนคอยบอกจังหวะ ไม่นานเขาก็ถักเปียได้สวยและเป็นระเบียบจนอยากจะลองถักให้ลูกสาวดูบ้างพอได้ทำ ก็กลายเป็นกิจวัตรที่ทุกวันมานี้กริชจะต้องถักผมเปียให้หนูพายทุกเช้าก่อนไปโรงเรียน เวลาลูกและเมียชมว่าทำได้สวย เขาภูมิใจกับมันมากกว่าการได้รับรางวัลนักบริหารดีเด่นของวงการยานยนต์เสียอีก“สวยสุด ๆ ไปเลยลูกสาวพ่อ”“พ่อกิด ไม่ใช่แบบนี้ โน โน” หนูพายเอียงศีรษะข้างซ้ายที ข้างขวาที แล้วไปเขย่าแขนคนเป็นพ่อให้จัดการแก้ไข“อะไรคะ”“ไม่สวย จะเอาแบบที่คุณแม่ทำให้ค่ะ”“แต่ปกติพ่อก็ถักเปียแบบนี้ให้นี่คะลูก” กริชบอกอย่างเอาใจลูกสาวตัวน้อยในชุดนักเรียน“หนูชอบแบบใหม่มากกว่าค่ะ” หนูพายทำปากยื่น “พ่อกิด ทำใหม่ค่ะ”“ทำ...ทำแบบไหนดี” คนเป็นพ่อเริ่มเลิ่กลั่ก กว่าเขาจะสำเร็จวิชาถักเปียก็เสียสายไฟไปหลายขด หนูพายกลับเบื่อเปียของเขาเสียง่าย ๆ กลัวเหลือเกินว่าไอ้แบบใหม่ที่ลูกสาวว่ามันจะทำให้เขาต้องกุมขมับและซื้อ
โซ่แค้นจองจำใจ ตอนพิเศษ 1
บ้านใหม่ 1กลิ่นดอกโมกหอมอ่อน ๆ โชยกรุ่นทำให้อากาศยามเช้ายิ่งสดชื่น สนามหญ้าเขียวสบายตาที่ถูกดูแลอย่างดีมีละอองน้ำจากหยาดฝนที่เพิ่งทิ้งช่วงไปตอนเช้ามืดพร่างพรมไปทั่วครั้งหนึ่งกริชไม่ชอบบ้านเพราะพื้นที่กว้างขวางทำให้คนตัวคนเดียวอย่างเขายิ่งโดดเดี่ยว แต่พอรู้ว่ามีความรักและมีลูกสาว เขาก็ซื้อบ้าน ซื้อไว้รอตั้งแต่เมลานีบอกให้เขาตัดใจใต้ต้นสนริมทะเลเขาซื้อบ้านที่มีสนามหญ้ากว้างไว้ให้ลูกวิ่งเล่น และปลูกต้นโมกที่ลูกสาวเคยมอบให้ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันไว้รอบรั้ว ตกแต่งบ้านตามความชอบที่เมลานีเคยเพ้อฝันให้ฟังในสมัยเธอยังเป็นนักศึกษา ถ้าหลังกลับมาจากมาเก๊า เขาทุ่มเททุกอย่างเพื่อสร้างไพน์กรุ๊ป หลังกลับมาจากทะเลอย่างเจ็บปวดแสนสาหัสวันนั้น เขาก็อุทิศความหวังทั้งหมดลงมาที่บ้านหลังนี้ สร้างมันทีละส่วนอย่างตั้งใจ เหมือนกับที่เขารอคอยเมลานีอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คล้ายหวังอยู่ลึก ๆ ว่าเขาจะได้มีโอกาสเปลี่ยนบ้านที่เป็นแค่โครงสร้างให้กลายเป็นบ้านที่หมายถึงครอบครัวอย่างแท้จริงและเมื่อวันนั้นมาถึง หญ้าก็เขียวขจี ดอกโมกก็ส่งกลิ่นหอมขจรขจาย…กริชจรดศีรษะลงหอมแก้มนุ่มของลูกสาวตัวน้อยที่ขอแยกห้องนอนไปแล้ว เมื่อ
You may also like
