Share

บทที่ 7

Author: ซูซี
เซลีนสามารถบอกได้ว่าเซบาสเตียนไม่ชอบเธออย่างมาก

เธอรู้สึกราวกับว่ามีเข็ม 10,000 เล่ม แทงไปที่หัวใจ มันเจ็บปวด น่าอาย และน่ารำคาญมาก

อย่างไรก็ตาม เธอกลัวเซบาสเตียนจับใจ

เธอกำลังจะพูดอีกสองสามอย่างด้วยน้ำเสียงอันน่ารักที่ตรงข้ามกับความจริงของเธอ แต่สายนั้นก็จบลงอย่างกะทันหัน

หัวใจของเซลีนจมดิ่งลง

“มีอะไรเหรอเซลีน?” เจดรีบถาม

“แม่คะ… นายท่านเซบาสเตียน… เขาไม่ตกลงที่จะมาหารือเรื่องการแต่งงานของเรา เขา…คงจะไม่รู้เรื่องนี่ใช่ไหมคะ?”

เซลีนเริ่มร้องไห้ด้วยความกลัว “เขาคงไม่รู้ว่าหนูแอบอ้างเป็นซาบริน่าใช่ไหมคะ? แม่คะ เราควรทำอย่างไงกันดี? มือของเซบาสเตียนเปื้อนเลือดของคนนับไม่ถ้วน หนูกลัว… ”

ทั้งเจดและลินคอล์นต่างก็หวาดกลัวในความคิดของพวกเขาเช่นกัน

ทั้งครอบครัวใช้เวลาตลอดบ่ายด้วยความหวาดกลัว จนสาวใช้มารายงาน “คุณท่านคะ ซาบริน่ามาแล้วค่ะ เธอบอกว่าเธอมาที่นี่เพื่อเก็บภาพของเธอและแม่ของเธอค่ะ”

“บอกมันให้ไสหัวไปซะ!” เซลีนระบายความโกรธของเธอกับซาบริน่าทันที

ในขณะนี้ เซลีนทำได้เพียงมุ่งความสนใจไปที่ความหวาดกลัวเท่านั้น จนเธอลืมไปว่า เมื่อวานนี้เธอได้ขอให้ซาบริน่ามาเก็บภาพเก่า ๆ ของแม่ของเธอ

สิ่งที่เซลีนตั้งใจไว้ในตอนแรกคือแสดงความรักกับเซบาสเตียนต่อหน้าของซาบริน่า เพื่อที่ซาบริน่าจะได้อารมณ์เสีย!

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้คาดคิดว่าเซบาสเตียนจะปฏิเสธคำเชิญของเธออย่างเด็ดขาดแบบนั้น

แม่บ้านก็พูดไม่ออก

“เดี๋ยวก่อน! ฉันจะไปคุยกับเธอเอง!” เซลีนลุกขึ้นและเดินออกไป

เพราะร้องไห้ตลอดช่วงบ่ายทำให้ตาของเซลีนบวมขึ้น และผมของเธอก็กระเซอะกระเซิงอย่างไม่น่าเชื่อ เธอลืมส่องกระจกแล้วรีบวิ่งออกไป

“นางตัวแสบ! เธอน่ะนางตัวแสบที่ชอบทำมาหากินแบบนั้น เธอทำให้บ้านของฉันเสื่อมเสียทุกครั้งที่มาที่นี่ และบ้านของเราไม่ต้อนรับคนอย่างเธอ! ไสหัวไปเลยนะ!” เซลีนพูดอย่างชั่วร้าย

ซาบริน่าแสยะยิ้มออกมา “เซลีน เธอเป็นคนขอให้ฉันมาเก็บรูปแม่ของฉันเองนะ”

“ไป! ไป! ไปไหนก็ไป! ไสหัวไปเลยนะ!” เซลีนตะโกนออกมาอย่างไร้เหตุผล

ซาบริน่าโกรธมากจนเธอหัวเราะออกมา

เธอมองดูเซลีน

ทันใดนั้น ซาบริน่าก็ตระหนักได้ว่าเซลีนอารมณ์เสียโดยไม่มีเหตุผล

ซาบริน่าแสดงสีหน้าไร้เดียงสาและถามอย่างเรียบเฉยไปว่า “เซลีน ฉันเห็นตาของเธอบวม และผมของเธอก็ยุ่งเหยิงเหมือนรังไก่ หรือว่าเธอท้องกับลูกของผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้แต่ก็ถูกทิ้งใช้ไหมล่ะ?”

เซลีนโกรธมากจนทำท่าทางข่มขู่ และอยากจะกระโดดขึ้นไปบนตัวซาบริน่า “ฉันจะตบเธอให้ตายเลย… ”

ซาบริน่าไม่ได้แม้แต่จะสบตา เพียงแต่พูดขึ้นอย่างใจเย็น “เธอกล้าที่จะตบฉันให้ตายที่หน้าบ้านแบบนี้ เธอคงอยากที่จะเน่าอยู่ในคุกสินะ?”

เซลีนตะโกนกลับไป “แก… แก! ไปลงนรกซะ! ไปเลยนะ! ไป! เดี๋ยวนี้เลยนะ! ไปซะ… ”

ซาบริน่าเยาะเย้ย หันหลังกลับและจากไป

เธอไม่มีเวลาที่จะต่อล้อต่อเถียงกับเซลีนหรอก

เธอหิวมากแล้ว และจำเป็นต้องกินด้วย

เธอหิวง่ายตั้งแต่มีเจ้าตัวน้อยอยู่ในท้อง เธอต้องการสิ่งที่มีคุณค่าทางโภชนาการ แต่เธอก็ไม่มีเงิน

เธอไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องกลับไปที่ที่เธออาศัยอยู่ และกินแซนวิชเห็ดสองสามชิ้นที่เธอซื้อมาจากแผงลอยขายของ

ขณะที่เธอกำลังเพลิดเพลินกับแซนด์วิช เธอเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ข้างหน้าเธอ

ชายคนนั้นคือคิงส์ตัน ผู้ช่วยของเซบาสเตียนนั่นเอง

เธอตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอยังคงกินแซนด์วิชต่อไป เธอเดินผ่านคิงส์ตันไปโดยไม่พูดอะไรเลยและมุ่งหน้ากลับไปยังที่พักของเธอ

สิ่งต่าง ๆ ระหว่างเซบาสเตียนกับเธอ เป็นเพียงข้อตกลงตามสัญญาเท่านั้น นอกจากต้องแสดงละครต่อหน้าเกรซ พวกเขาก็ไม่มีความสัมพันธ์อย่างอื่น

ซาบริน่าไม่เคยริเริ่มสร้างความสัมพันธ์ เพียงเพื่อประโยชน์ของเธอเท่านั้น

“คุณสก๊อตต์” คิงส์ตันเรียกเธอตามหลัง เขาไม่ได้คาดคิดว่าซาบริน่าจะไม่ทักทายเขา

ซาบริน่าหันกลับมา “คุณเรียกฉันเหรอ?”

“ขึ้นรถ” คิงส์ตันพูดสั้น ๆ

ซาบริน่างงงวย

“วันนี้ คุณผู้หญิงจะโทรไปถามที่บ้าน ถ้าเธอรู้ว่าคุณกับท่านเซบาสเตียนไม่ได้อยู่ด้วยกัน… ”

“เข้าใจแล้ว” เมื่อเริ่มแสดงละคร พวกเขาต้องอยู่ในบทบาทของตัวละครนั้น ซาบริน่าขึ้นรถ

ที่ที่พวกเขาไปไม่ใช่คฤหาสน์ฟอร์ด แต่เป็นย่านหรูใจกลางเมือง คิงส์ตันพาซาบริน่าไปที่ชั้นล่างของอาคาร และเขาก็จากไปหลังจากที่ส่งซาบรินาให้กับแม่บ้านสาววัยสี่สิบปี

“คุณคงเป็นนายหญิงคนใหม่ ใช่ไหมคะ?” ผู้หญิงคนนั้นยิ้มขณะมองไปที่ซาบริน่า

ซาบริน่ารู้สึกอึดอัด “… คุณคือ?”

ผู้หญิงคนนั้นแนะนำตัวเองว่า “ฉันป้าควินตันค่ะ เป็นแม่บ้านที่รับใช้คุณผู้หญิงมามากว่าสิบปีแล้ว คุณผู้หญิงโทรมาแจ้งฉันเป็นพิเศษ และขอให้ฉันดูแลลูกสะใภ้ของเธอให้เป็นอย่างดี รีบตามฉันมาค่ะ”

นี่คือห้องดูเพล็กซ์ระดับที่ดีที่สุด และการตกแต่งภายในก็ดูหรูหราโดยที่ไม่จำเป็นต้องมีการแนะนำเพิ่มเติมแต่อย่างใด อย่างไรก็ตาม ที่อยู่อาศัยประเภทนี้ไม่ใช่สิ่งที่ครอบครัวธรรมดาสามารถจ่ายได้อย่างแน่นอน

ซาบริน่าถามป้าควินตันไปว่า “ที่นี่คือ… ”

“นี่คือบ้านเก่าของนายน้อยเซบาสเตียนค่ะ” ป้าควินตันตอบ

ซาบริน่าเข้าใจแล้ว คิงส์ตันรับเธอมาที่นี่เอง ดังนั้นบางทีเซบาสเตียนก็คงจะไม่มาที่นี่

นี่สมบูรณ์แบบมากเลย เธอก็ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีที่พักอีกต่อไปแล้ว

เธอวางแผนที่จะนำสัมภาระธรรมดาของเธอ ออกจากร้านเช่าเตียงในวันพรุ่งนี้

โทรศัพท์บ้านในห้องนั่งเล่นดังขึ้นทันทีที่เธอนั่งบนโซฟา ป้าควินตันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา จากนั้นเผยรอยยิ้มและพูดขึ้น “คุณผู้หญิงคะ ใช่ เธออยู่นี่ เธออยู่นี่ค่ะ นายหญิงนั่งอยู่บนโซฟาค่ะ”

ป้าควินตันส่งโทรศัพท์บ้านไปให้ซาบริน่า “คุณผู้หญิงโทรมาค่ะ”

ซาบริน่าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วพูดว่า “อา...แม่ สบายดีนะคะ?”

เกรซถามอย่างอ่อนโยน “แซบบี้ บอกแม่ที ลูกคุ้นเคยกับที่นี่แล้วใช่ไหม?”

ซาบริน่าตอบไปว่า “ดีมากเลยค่ะ หนูไม่เคยอยู่ในบ้านที่สวยงามเช่นนี้มาก่อนเลย”

“เจ้าเด็กแสบนั่นอยู่ที่ไหน? เขาอยู่กับหนูหรือเปล่า?” เกรซถามอีกครั้ง

ซาบริน่ารู้ดีว่าถ้าเธออยู่ที่นี่ เซบาสเตียนจะไม่มาที่นี่แน่นอน อย่างไรก็ตาม เธอยังคงพูดไปว่า “เซบาสเตียนจะกลับมาเร็ว ๆ นี้ค่ะ หนูรอเขามาทานอาหารเย็นด้วยกันค่ะ”

“ดี ดี แม่จะไม่รบกวนลูกสองคนแล้ว แม่จะวางสายแล้วนะ”

“สวัสดีค่ะ แม่”

ในช่วงเย็น ซาบริน่ารับประทานอาหารเย็นอย่างหรูหรา และป้าควินตันก็อาบน้ำให้เธอเอง

“นายหญิง นี่คือน้ำมันหอมระเหย น้ำนมอาบน้ำ และกลีบกุหลาบ การใช้สิ่งเหล่านี้เพื่อแช่ตัวในอ่างอาบน้ำ จะช่วยให้ผิวของคุณดีขึ้น”

“ฉันเตรียมเสื้อคลุมอาบน้ำไว้ให้คุณแล้ว วางไว้นอกห้องน้ำ คุณสามารถหยิบมันขึ้นมาได้เมื่อคุณออกไป ฉันจะไปเตรียมที่นอนให้คุณเดี๋ยวนี้”

ป้าควินตันเป็นแม่บ้านที่รอบคอบ

ซาบริน่ารู้สึกหนักใจเล็กน้อยกับการปรนนิบัติที่เธอได้รับ

ซาบริน่าถูกดึงดูดจากห้องน้ำที่กว้างขวาง อ่างอาบน้ำอเนกประสงค์ขนาดใหญ่ น้ำมันหอมระเหยที่มีกลิ่นหอม และกลีบกุหลาบ

เธออาศัยอยู่ในเตียงเช่าเท่านั้น ดังนั้น เธอจึงต้องใช้ห้องอาบน้ำสาธารณะทุกครั้ง ที่ต้องการทำความสะอาดตัวเอง

เธอไม่ได้อาบน้ำผ่อนคลายอย่างเหมาะสม ตั้งแต่เธอออกมาจากเรือนจำ

เธอจะไม่ยอมเสียโอกาสที่ดีในวันนี้ไป

หลังจากแช่ตัวอยู่ครู่หนึ่ง ซาบริน่ารู้สึกว่าเธอสบายไปทั่วทั้งร่างกาย และเริ่มง่วงนอน

ในสภาพที่ง่วงนอน เธอลุกออกจากอ่างอาบน้ำ ร่างกายยังเปียกอยู่ จากนั้น เธอเปิดประตูเพื่อหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำ ทันใดนั้น เธอชนเข้ากับร่างสูงและแข็งแรง

“อ๊ะ…!” ซาบริน่ากรีดร้องสุดเสียงด้วยความตกใจ
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • โทษทัณฑ์พิพาทใจ   บทที่ 330

    คิงส์ตัน มาร์คัส และ ซาบริน่าต่างตกตะลึงมาร์คัสพยายามปกป้องซาบริน่าที่อยู่ข้างหลังของเขา ขณะที่มองเซบาสเตียนอย่างสยองขวัญ “เซบาสเตียน...ถ้านายมีปัญหาอะไร เข้ามาหาฉัน อย่าแตะต้องซาบริน่า เพราะยังไง เธอก็เป็นแม่ของลูกนายนะ“ถ้า...นายอยากจะฆ่าใครสักคน ให้มันเป็นฉันเถอะนะ”เซบาสเตียนไม่ตอบ เขาเพียงแค่ถอดเนกไทและปลดกระดุมเสื้อของเขาออก ในชั่วขณะนั้น ร่างที่กำยำของเขาก็สัมผัสกับมาร์คัสจากนั้น เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ว่า “นายกำลังคิดอะไรอยู่? รถค่อนข้างอับชื้น ฉันก็เลยรู้สึกร้อนเฉย ๆ ดังนั้น ฉันจึงแกะกระดุมเพื่อให้เย็นลงเล็กน้อย”มาร์คัสรู้สึกโล่งใจ “อ๋อ...เซบาสเตียน นาย...คอของนาย ได้รับบาดเจ็บได้ยังไง?“อ๋อ ฉันได้รับบาดเจ็บจากแมวป่า” เซบาสเตียนตอบอย่างไม่ใส่ใจทั้งคิงส์ตันและซาบริน่ายังคงถูกแช่แข็งอยู่กับที่ใบหน้าของซาบริน่าเปลี่ยนเป็นสีแดงจนเธอละสายตาจากทุกคนที่นั่น และมุ่งความสนใจไปที่การลูบผมของไอโนะลิ้นของคิงส์ตันผูกเป็นปมในขณะคิดกับตัวเอง'นายน้อย คุณไม่ใช่คนโกหกเก่งเลย แมวป่าพันธุ์ไหนที่ทิ้งร่องรอยของฟันไว้ได้''แม้ว่าจะเป็นแมวป่า แต่คุณไม่รู้หรือว่าแมวและมนุษย์ม

  • โทษทัณฑ์พิพาทใจ   บทที่ 329

    “ฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีก“ถ้าในอนาคตเธอต้องการเงิน ไม่ว่าจะมากขนาดไหน เธอก็มาหาฉันได้เสมอ“อย่าปล่อยให้ตัวเองต้องทนทุกข์เพียงลำพังซาบริน่ารับนามบัตรโดยกล่าวว่า “ขอบคุณค่ะ นายน้อยชอว์”ความจริงแล้ว เธอไม่อยากรับนามบัตร แล้วเธอจะรับไปเพื่ออะไร? ซาบริน่าและลูกสาวของเธออยู่กับเซบาสเตียนแล้ว ดังนั้น พวกเขาจึงไม่ต้องกังวลเรื่องเงินอีกในอนาคต นอกจากนี้ เธอยังได้งานทำแล้ว ซึ่งเธอตัดสินใจที่จะอุทิศเวลาของเธอและสร้างเนื้อสร้างตัวเธอไม่จำเป็นต้องพึ่งพาใครอีกต่อไปแต่เมื่อเห็นว่ามาร์คัสเคยช่วยเธอมาก่อน เธอไม่ต้องการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของมาร์คัสด้วยการปฏิเสธนามบัตรไปขณะที่เธอกำลังเอื้อมมือไปหยิบการ์ดนั้น ก็มีรถจอดอยู่ข้างหลังทั้งคู่ มาร์คัสและซาบริน่าต่างหันความสนใจไปที่รถท่าทีของซาบริน่าเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันเหตุใดจึงเป็นเรื่องบังเอิญที่เซบาสเตียนกลับมาถึงบ้านในขณะนั้น?ด้วยเหตุผลบางอย่าง ซาบริน่ากลัวว่าภาพก่อนหน้านี้จะทำให้เซบาสเตียนหึง แต่หลังจากคิดถึงเรื่องนี้แล้ว เธอก็ตระหนักว่ามันไม่สมเหตุสมผลเลยที่เซบาสเตียนจะรู้สึกแบบนั้นซาบริน่าคิดมากไปคนแรกที่ลงจากรถคือคิงส์ตัน เมื่อเห็นมาร

  • โทษทัณฑ์พิพาทใจ   บทที่ 328

    มาร์คัสถึงกับพูดไม่ออกเขาไม่รู้จะปลอบเด็กสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างไร เขาได้แต่แบ่งปันความเจ็บปวดของเธอในใจ ในขณะนั้นเอง ฝนก็เริ่มตกราวกับว่ามีใครให้สัญญาณฝนเริ่มตกหนักขึ้นภายในไม่กี่วินาทีซาบริน่ายกแขนขึ้นเพื่อกันศีรษะจากฝน แต่มาร์คัสดึงเธอเข้าไปในล็อบบี้ของอาคารชั้นหนึ่งทันทีขณะที่ทั้งสองตั้งสติ มาร์คัสหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลข “ซินดี้ ช่วยฉันเอาเอกสารไปที”ซาบริน่าไม่พูดอะไรมาร์คัสไม่ได้ตั้งใจที่จะขึ้นไปข้างบนเหรอ? ทำไมเขาถึงเรียกใครบางคนมาที่นี่เพื่อรับเอกสารไปแทน?ไม่นานหลังจากนั้น หญิงสาวสวยในชุดอย่างมืออาชีพและรองเท้าส้นสูงก็มาถึงล็อบบี้ มาร์คัสจึงส่งเอกสารบางส่วนให้กับผู้หญิงคนนั้นและสั่งว่า “บอกผู้อำนวยการของเธอว่าฉันจะไม่ขึ้นไปชั้นบน มีบางอย่างที่ฉันต้องจัดการที่นี่”“ค่ะ ผู้อำนวยการชอว์” หญิงสาวตอบด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินกลับขึ้นไปชั้นบนมาร์คัสหันมาสนใจซาบริน่าอีกครั้ง “เธอจะไปไหน? เดี๋ยวฉันจะไปส่ง”ซาบริน่าไม่รู้จะตอบอย่างไร เธออยากกลับบ้านหลังจากชะงักเล็กน้อยเธอก็เริ่มพูดอีกครั้ง “ไม่จำเป็นหรอกค่ะ นายน้อยชอว์ ฉันไปเองได้”มาร์คัสยิ้ม “เธอกำลังจ

  • โทษทัณฑ์พิพาทใจ   บทที่ 327

    ความสัมพันธ์ที่ซาบริน่ามีกับครอบครัวลินน์เป็นความทรงจำที่เจ็บปวดสำหรับเธอเสมอมา มันเป็นรอยแผลเป็นที่เธอไม่อยากเปิดเผย อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่เรื่องน่าอายแต่อย่างใดแม้ว่ามาร์คัสจะเชื้อเชิญ แต่ซาบริน่าก็ไม่ได้ไปร้านกาแฟกับเขา ตอนนี้ ทั้งสองคนยืนอยู่บนถนนสายหลักนอกทางเข้าบริษัท ซาบริน่าตั้งใจที่จะเล่าเรื่องราวอย่างง่าย ๆ ที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับครอบครัวลินน์ เพราะเธอต้องการกลับบ้านโดยเร็วเพื่อจะได้รู้ว่าไอโนะทำอะไรลงไปที่บ้านตระกูลฟอร์ด“ตอนอายุน้อยกว่าสิบสองปี ฉันอาศัยอยู่ในบ้านเกิดของฉัน ซึ่งอยู่ในเขตชานเมืองของเมืองเล็ก ๆ พ่อแม่ของฉันอาศัยอยู่ที่นั่นโดยปลูกผักครัวเรือน ในช่วงที่ซบเซา พ่อของฉันก็จะไปเป็นคนส่งสินค้าให้โกดังด้วย“ตอนที่ฉันอายุได้สิบขวบ ตอนที่พ่อของฉันทำงานอยู่ที่โกดัง เขาถูกของบางอย่างตกใส่เขา ของทับจนเสียชีวิต ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น แม่ของฉันป่วยและไม่อาจรักษาหายได้ตลอดทั้งปี“หลังจากนั้น เธอก็ไม่ดีขึ้นเลย และร่างกายของเธอก็อยู่ในสภาพที่เปราะบางอยู่เสมอ“แต่เพราะฉันเรียนเก่ง แม่ของฉันอยากให้ฉันเรียนต่อ สองปีต่อมา เธอพาฉันมาที่เมืองเซ้าท์ ซิตี้“นั่นเป็นค

  • โทษทัณฑ์พิพาทใจ   บทที่ 326

    มาร์คัส ชอว์เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่าเมื่อหกปีก่อนมาก และมีลักษณะเป็นนักวิชาการ ซาบริน่านึกถึงความช่วยเหลือทุกอย่างที่เขาให้ไว้กับเธอในตอนที่เธอหนีไปจากเมืองเซ้าท์ ซิตี้ แม้แต่ตอนเธอออกมาจากบ้านเช่าเพื่อไปห้ามไม่ให้เซบาสเตียนแต่งงาน มาร์คัสก็ยังอยู่ที่นั่นเพื่อช่วยเธอเมื่อซาบริน่ามองเข้าไปในดวงตาของมาร์คัส เธอรู้ได้เลยว่าดวงตาคู่นั้นอ่อนโยนและใจดีเพียงใดเขาเริ่มถามว่า “ซาบริน่า สบายดีไหม? ฉันรู้ว่าเซบาสเตียนเป็นคนจับตัวและพาเธอกลับมาที่นี่ แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ ครอบครัวของฉันเริ่มจับตาดูฉันอย่างเข้มงวดมากขึ้น ดังนั้น หากว่าฉันไปหาเธออย่างไม่ระมัดระวัง ก็รังแต่จะยั่วโมโหเซบาสเตียนมากขึ้นเรื่อย ๆ ฉันจึงไม่พยายามติดต่อเธอมาโดยตลอด บอกฉันทีว่าตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง?“เซบาสเตียนปฏิบัติต่อเธอยังไงบ้าง...”"ดีมาก" ซาบริน่าตอบเพียงสองคำเธอเพียงยิ้มให้มาร์คัสโดยไม่ได้อธิบายอะไรแม้ว่าเธอจะรู้สึกอยากขอบคุณใครสักคน แต่ซาบริน่าก็ยังเป็นคนที่เก็บความรู้สึกของเธอไว้ข้างในเสมอ แทนที่จะใช้คำพูดเพียงผิวเผินเพื่อแสดงความรู้สึกเหล่านั้น มันเหมือนกับความสำนึกบุญคุณที่เธอรู้สึกต่อไนเจลในตอนนั้นที่เธอไ

  • โทษทัณฑ์พิพาทใจ   บทที่ 325

    เด็กน้อยคนนี้ไม่เคยกลัวเลยจริง ๆ ในช่วงสองปีที่เธอใช้เวลาอยู่ในโรงเรียนอนุบาลที่เขตเมืองเคียร์ราย เธอตีกับเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนแน่นอน ไอโนะเคยทะเลาะกับเด็กคนอื่น ๆ เท่านั้น เมื่อพวกเขาล้อเลียนเธอว่าไม่มีพ่อหรือดูถูกแม่ของเธอไอโนะจะเอาชนะเด็กคนอื่นอย่างกล้าหาญทุกครั้งหลังจากทะเลาะกับเด็กในโรงเรียนอนุบาล ตอนนี้ เธอไปยั่วยุพวกผู้ใหญ่แล้วเหรอ?ซาบริน่าโพล่งออกมาด้วยเหงื่อเย็นเยียบโลกของผู้ใหญ่นั้นซับซ้อนขนาดไหน? มันไม่ใช่สิ่งที่เด็กห้าขวบอย่างไอโนะจะเข้าใจได้อย่างแน่นอน ลูกของเธอยังเล็กอยู่ ดังนั้น ไม่ว่าเธอจะดุร้ายหรือกล้าหาญแค่ไหน เธอก็ยังไม่สามารถเอาชนะผู้ใหญ่ด้วยสติปัญญาหรือพละกำลังได้ซาบริน่ากังวลเรื่องความปลอดภัยของลูกสาวเป็นหลักเธอดุไปทางโทรศัพท์ “ไอโนะ! บอกเลยถ้าหนูทำร้ายผู้ใหญ่อีก แม่จะตีก้นหนูจนบวมเลย! แม่ไม่อยากเจอหนูอีกแล้ว!”ไอโนะตกใจกับคำพูดรุนแรงของแม่ของเธอจนถึงกับร้องไห้ออกมา เธอเช็ดจมูกขณะสะอื้นไห้ “แม่จ๋า หนูแค่อยากช่วยแม่...”“แม่ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากหนู แม่ไม่อยากให้หนูออกสร้างปัญหาข้างนอกนั่น!” ซาบริน่าดุเธออย่างเคร่งครัด เธอมักจะเข้มงวดกั

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status