บทที่ 10

ฉันเอ่ยปากอย่างใจเย็น

“ฉันกับเขาไม่เคยแต่งงานกันเลย แล้วก็ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันทั้งนั้น พวกคุณจับฉันมาก็ไม่มีประโยชน์”

“เหอะ นังผู้หญิงนี่ ปากดียังไม่เบาเลยนะ!”

ชายร่างใหญ่คนหนึ่งหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา

“พวกเรารู้มาจากสายข่าวแล้ว เธอบอกว่าคนที่เจียงเยี่ยนเฉินรักที่สุดก็คือแก”

“วันนี้ข้าก็อยากจะเห็นกับตาสักหน่อย ว่าผู้กองเจียงจะทำเพื่อผู้หญิงของตัวเองได้ถึงขนาดไหน!”

ประวัติศาสตร์ราวกับจะซ้ำรอยเดิมอีกครั้ง

ฉันอยากจะดิ้นรน แต่ก็เปล่าประโยชน์ ทำได้เพียงตัดสินใจแน่วแน่

ถ้าหากเจียงเยี่ยนเฉินมาอีกครั้ง ฉันยอมฆ่าตัวตายเสียดีกว่า ดีกว่าจะต้องมาติดค้างบุญคุณอะไรเขาอีก

แต่ฉันคิดไม่ถึงเลยว่า คนที่มาถึงก่อนกลับเป็นลู่จื่อหาว

ในขณะที่พวกโจรลักพาตัวกำลังสบถด่า เขาก็แอบพุ่งเข้ามาจากด้านหลัง

ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอย่างดุเดือด

เมื่อเห็นว่าสู้ไม่ได้ โจรลักพาตัวคนหนึ่งก็คว้ามีดขึ้นมา พุ่งเข้ามาหาฉันอย่างโหดเหี้ยม

“ถึงตายก็ต้องขอลากใครสักคนไปเป็นเพื่อนด้วย!”

เมื่อมองดูคมมีดที่ค่อยๆ ใกล้เข้ามาทีละน้อย ฉันก็หลับตาลงอย่างสิ้นหวัง

ทว่า ความเจ็บปวดที่คาดไว้กลับไม่เกิดขึ้น

ฉันลืมต