All Chapters of องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Chapter 1541 - Chapter 1548

ยามพลบค่ำเมืองซั่วเป่ยซูเฟิ่งหลิงได้ยินเสียงร้องไห้และวิงวอนขอชีวิตดังไม่หยุดภายเมืองภายในนั้นยังมีเสียงโอดครวญด้วยความเจ็บปวดไม่น้อยซูเฟิ่งหลิงมองข้ามเหล่าทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือที่กำลังคุกเข่าอ้อนวอน มองเห็นเพียงซากศพนอนเกลื่อนภายในเมืองอันมืดมนแมลงวันบินว่อน น้ำหนองเจิ่งนองถนนที่เคยสะอาดเป็นระเบียบบัดนี้กลับเต็มไปด้วยร่างของทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือที่ตายเพราะโรคระบาดนางไม่กล้าคิด ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือภายในเมืองใช้ชีวิตเยี่ยงไร?หรือบางที...นางไม่กล้าจินตนาการเลยด้วยซ้ำ ภายในเมืองซั่วเป่ยแห่งนี้ยังมีคนอีกมากน้อยเพียงใดที่ยังไม่ติดเชื้อโรคระบาดนี้!ซูเฟิ่งหลิงขมวดคิ้วน้อยๆจู่ๆ เสียงเตือนของหลี่หลงหลินก่อนออกเดินทางก็สะท้อนขึ้นมาในสมอง สันหลังเยียบเย็นขึ้นมาซูเฟิ่งหลิงยกมือขึ้น ตะเบ็งเสียงออกคำสั่ง“กองทัพสกุลซูทั้งหมดฟังคำสั่ง!”“รีบถอนกำลังออกจากเมืองซั่วเป่ยเดี๋ยวนี้!”นางไม่ลังเลแม้แต่น้อย รีบกระตุกบังเหียนม้าหันหลังกลับ ควบม้าพุ่งออกจากเมืองซั่วเป่ยในทันทีเหล่าทหารสกุลซูต่างก็รู้สึกแปลกใจอย่างมากพวกเขาไม่เข้าใจเลยว่าเหตุใดท่าทีของซูเฟ

หลี่หลงหลินพยักหน้าซูเฟิ่งหลิงไม่เข้าเมืองซั่วเป่ยนั่นถูกต้องแล้วเรื่องนี้มองดูแล้วคล้ายธรรมดามากแต่นี่จำเป็นต้องมีความสามารถในการควบคุมอันแข็งแกร่งหาไม่แล้วหากวู่วามบุกเข้าไปในเมือง ติดโรคระบาด ย่อมเกิดปัญหาหนักหลี่หลงหลินเอ่ยปากถาม “มีทหารภายในเมืองติดโรคระบาดมากน้อยเพียงใด?”ซูเฟิ่งหลิงคำนวณคร่าวๆ “ที่หม่อมฉันเห็น อย่างน้อยก็นับหมื่นนาย หากนับรวมพวกนอนแน่นิ่งเหล่านั้นด้วย น่ากลัวว่ายังมีมากยิ่งกว่านั้นเพคะ...”ได้ยินดังนั้น เหล่าทหารภายในกระโจมต่างหายใจเย็นเฮือกหนึ่งมากกว่าหนึ่งหมื่นคนกระนั้น?เช่นนั้นสภาพภายในเมืองซั่วเป่ยตอนนี้จะโหดร้ายเพียงใด!พูดเพียงว่านรกบนโลกมนุษย์ เดิมทีพวกเขายังนึกภาพไม่ออกแต่เมื่อมีตัวเลขจำนวนผู้คนวางไว้ตรงหน้าภาพในหัวของพวกเขาก็ปรากฏขึ้นในทันทีเหล่าทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือนับหมื่นนอนตายเกลื่อนในน้ำหนอง หนอนแมลงตอมร่าง ตายตาไม่หลับเหล่าทหารต้าเซี่ยต่างพากันสูดลมหายใจเย็นเฮือกหนึ่งอย่างสุดระงับ ทอดสายตาเปี่ยมความเลื่อมใสมองทางหลี่หลงหลินคิดไม่ถึงเลยว่าหลี่หลงหลินจะมีจิตใจโหดเหี้ยมเพียงนี้!เพียงดีดนิ้ว ทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทาง

เซียวหงฝันไปก็คิดไม่ถึงเขาแม่ทัพชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง ถึงขั้นไม่มีโอกาสสวามิภักดิ์เพื่อเอาชีวิตรอด ต่อให้ต้องเป็นสุนัขของหลี่หลงหลินก็ยอม!หลี่หลงหลินกลับไม่ยอม!เซียวหงแม่ทัพเลื่องชื่อของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ได้รับคำสรรเสริญเยินยออย่างล้นหลามไม่เคยได้รับสายตาเย็นชาเช่นนี้มาก่อนสายตาของเขาเผยแววเหลือจะเชื่อ!เขาเป็นคนโดดเด่นในชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ!แต่ในสายตาของหลี่หลงหลินกลับคล้ายหนูสกปรกในท่อระบายน้ำ!ต่ำต้อยไม่อาจแหงนหน้าขึ้นได้!ทหารต้าเซี่ยล้วนเผยสีหน้าตกตะลึงพรึงเพริดพวกเขาคาดไม่ถึงเลยว่าเทพสงครามของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือในปีนั้นจะตกต่ำกลายเป็นเช่นนี้ไปได้!คล้ายสุนัขไร้บ้านก็มิปาน คุกเข่าต่อหน้าหลี่หลงหลินทหารทั้งหมดต่างพากันซุบซิบนินทา“เขาเป็นเทพสงครามแห่งชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเลยนะ!”“ปีนั้นผู้ภักดีทั้งตระกูลซูต้องตายไปภายในเงื้อมมือของเขา!”หลี่หลงหลินพูดเสียงเย็นชา “ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าเป็นแค่ทหารที่พ่ายแพ้ในเงื้อมมือของข้าเท่านั้น ไม่มีคุณสมบัติเสนอเงื่อนไขกับข้า”ฆ่าคน ต้องแทงที่หัวใจ!เพิ่งสิ้นเสียงเซีย

ภายในกระโจมทหารทหารหนึ่งนายเข้ามารายงาน “องค์ชาย หมอเทวดาซุนกลับมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”หลี่หลงหลินลุกขึ้น สีหน้าเองก็จริงจังขึ้นมา “รีบเชิญนางเข้ามา”ได้เห็นซุนชิงไต้สวมชุดกระโปรงสีฟ้าเดินเนิบๆ เข้ามาภายในกระโจม ดวงตาคู่นี้คล้ายน้ำในฤดูใบไม้ผลิ ผิวพรรณขาวเนียนทำให้นางดูอ่อนเยาว์เป็นพิเศษ คล้ายสาวร้อยแรกแย้มหากนางไม่แบกกล่องยาไว้บนหลัง ย่อมไม่มีคนสามารถมองออกว่านางคือหมอเทวดาอันดับหนึ่งของต้าเซี่ยซุนชิงไต้วางกล่องยาลง ถอดหน้ากากลง “คารวะองค์ชาย”หลี่หลงหลินเอ่ยถาม “พี่สะใภ้สาม ท่านเพิ่งกลับจากเมืองซั่วเป่ย สถานการณ์ที่นั่นเป็นเช่นไร?”หลี่หลงหลินส่งซุนชิงไต้ไปเมืองซั่วเป่ย ก็คือให้นางดูสถานการณ์ของเมืองซั่วเป่ยอย่างไรเสียซุนชิงก็เป็นหมอเทวดาแห่งต้าเซี่ยย่อมตัดสินใจทางด้านนี้ได้แม่นยำยิ่งกว่าซุนชิงใต้เผยสีหน้าโศกเศร้า ส่ายหน้า! “ทุกคนภายในเมืองซั่วเป่ยล้วนติดโรคระบาด ไม่มีเหลือรอด บัดนี้ภายในเมืองกำลังวุ่นวาย...”“สถานการณ์วุ่นวายอย่างมากเพคะ.....”หลี่หลงหลินไม่แปลกใจเขาไม่ได้กังวลความเป็นตายของทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือแต่เมื่อใดถึงจะสามารถยึดเมืองซั่วเป่ยกลับคืนมา