All Chapters of เมีย(ไม่)พลอยโจน: Chapter 41 - Chapter 50

บทที่ 42“ไปเต้นรำกันมั้ยครับคุณนัสริน” หมออรรณพเอ่ยชวน ซึ่งนัสรินตั้งใจจะปฏิเสธ แต่พอเหลือบไปเห็นว่าตอนนี้ปราณต์กับเมธาวีควงกันออกไปเต้นรำ เธอจึงตอบรับคำเชิญของหมออรรณพภาพที่นายแพทย์หนุ่มหล่อเนื้อหอมอย่างปราณต์ โอบกอดเมธาวีขยับไปตามจังหวะเพลง ทำให้เมธาวีกลายเป็นที่อิจฉาของผู้หญิงทั้งงาน เพราะปราณต์เป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดในงานนี้ แถมทุกคนก็รู้ดีว่าเขาเป็นทายาทคนโตของแม่เลี้ยงระดับเศรษฐีนีอันดับต้นๆ ของเชียงใหม่ จึงไม่แปลกที่เขาจะเป็นที่หมายปองของสาวๆ นัสรินเองก็เป็นอีกคนหนึ่งที่มองไปยังคู่เต้นรำนั้นอย่างอดไม่ได้ หมออรรณพซึ่งพอจะมองออกว่าหญิงสาวที่กำลังเต้นรำกับตนอยู่ตอนนี้ ก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ให้ความสนใจกับหมอปราณต์ เขาจึงรีบพูดหยั่งเชิงพร้อมกับกันท่าไปในคราวเดียวกัน“คุณนัสรินกำลังมองคู่ของหมอปราณต์กับหมอเมธาวีอยู่เหมือนกันเหรอครับ”“ค่ะ...” นัสรินไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรเพราะตัวเองก็กำลังมองไปยังทั้งคู่อยู่จริงๆ จึงได้แต่ยอมรับสั้นๆ“ไม่แปลกหรอกครับที่คุณนัสรินจะมอง คู่นี้หล่อสวยแถมรวยทั้งคู่ ผมได้ยินทุกคนในงานพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าคู่นี้ช่างสมกันเหลือเกิน ไม่นานก็น่าจะมีข่าวดี”“งั้น

บทที่ 44รถญี่ปุ่นยี่ห้อดังแล่นฉิวไปตามถนนที่ค่อนข้างโล่ง เพราะเป็นเวลากลางคืนซึ่งมีการจราจรบางเบา นัสรินพยายามจะห้ามน้ำตา แต่มันก็ยังไหลรินออกมาตลอดเวลา และแล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น หญิงสาวมัวแต่ว้าวุ่นกับความคิดของตัวเองจนลืมหยุดรถ ทั้งที่ตอนนี้ไฟจราจรตรงหน้าเปลี่ยนจากสีเหลืองเป็นสีแดงแล้ว รถที่แล่นออกไปกลางสี่แยกจึงถูกกระแทกด้วยรถกระบะที่พุ่งออกมาจากอีกฟากถนนอย่างแรง เสียงกระแทกของรถดังโครมสนั่นกลางสี่แยก ท่ามกลางความแตกตื่นตกใจของคนที่เห็นเหตุการณ์ โชคยังดีเหลือคณาที่รถกระบะคันนั้นไม่ได้กระแทกเข้าที่ตอนหน้าของรถ แต่กระแทกเข้าที่ตอนหลังของรถเท่านั้น ทว่าแรงกระแทกก็ทำให้รถของนัสรินเสียหลักและหมุนติ้วๆ ก่อนจะพุ่งไปชนกับเกาะกลางถนน ตอนนั้นเองรถจึงหยุดการเคลื่อนไหวนัสรินรู้สึกมึนงงอยู่ชั่วขณะ เธอพยายามตั้งสติ แต่ก็แพ้ต่อการกระทบกระเทือนทางร่างกาย แม้ว่าถุงลมนิรภัยจะพองตัวออกมาป้องกันการกระแทก แต่เธอก็รู้สึกแน่นหน้าอกราวกับจะขาดอากาศหายใจ จนกระดิกตัวช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ จมูกเหมือนมีของเหลวหนืดข้นไหลออกมา เมื่อยกมืออันสั่นเทาจับดูจึงรู้ว่ามันคือเลือด หรือว่าเธอกำลังจะตาย ความ

บทที่ 46วันนี้เป็นวันที่สามที่นัสรินได้รับอนุญาตจากหมอให้ออกจากโรงพยาบาล อาการของเธอเป็นปกติเกือบจะร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว กิตติหัวหน้าของเธอโทร.มาไถ่ถามอาการ และบอกว่าบริษัทจัดเตรียมรถคันใหม่สำหรับให้เธอขับไปทำงานเรียบร้อยแล้ว ส่วนคันเก่าและรถของคู่กรณีก็ส่งซ่อมโดยใช้สิทธิ์เคลมกับประกัน นัสรินจึงไม่ต้องรับผิดชอบค่าเสียหายใดๆ แต่เธอก็ยังรู้สึกผิดกับความประมาทของตัวเองจนทำให้ทรัพย์สินของบริษัทเสียหาย และทำให้คนอื่นพลอยเดือดร้อนไปด้วยอยู่ดี ดังนั้นเมื่อร่างกายไหว เธอจึงไม่รีรอที่จะเดินทางไปพบคู่กรณี กล่าวขอโทษกับความประมาทของตัวเอง พร้อมกับมอบเงินเล็กๆ น้อยๆ เป็นค่าทำขวัญ ฝ่ายคู่กรณีจะไม่รับเพราะเห็นว่าเธอเจ็บหนักจนต้องเข้าโรงพยาบาล ส่วนเขาแค่เพียงรถเสียหายเท่านั้น แต่นัสรินก็คะยั้นคะยอให้รับจนได้ ทั้งสองฝ่ายจึงจบปัญหากันด้วยดีหลังจากนั้นนัสรินก็ออกไปทำงานตามปกติ เธอตั้งใจจะทำงานให้เต็มที่ เพื่อที่อย่างน้อยก็จะได้ชดเชยให้กับบริษัทบ้างตามที่ตัวเองมีกำลังจะทำได้ร่างบางนั่งลงที่โต๊ะทำงานของตัวเอง โดยก่อนเข้ามาทั้งแม่บ้านและรปภ.ต่างก็ไถ่ถามด้วยความห่วงใย นัสรินได้แต่บอกเธอเองไม่เป็นอะไรมาก แ

บทที่ 48“มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอออย”“ก็เร็วนะ...แต่อย่างที่เราบอกนั่นแหละ หมอปราณต์เพิ่งจะขอคบ ยังไม่ได้ขอเป็นแฟน เราก็เลยคิดว่าจะลองคุยดู”“ออยคิดว่าออยรู้จักเขาดีแค่ไหน”“ก็เพราะยังไม่รู้จักดีนี่แหละ เลยอยากจะลองคบหาศึกษานิสัยใจคอดู”“ออยไม่ถือใช่มั้ยที่เขาเคยเป็นสามีเรา” คราวนี้นัสรินถามตรงๆ บ้าง“โอ๊ย...ไม่ถือหรอก เราชิลชิลกับเรื่องนี้ เธอเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับวงร็อกในตำนานมั้ย มันเป็นเรื่องรักสามเส้าน่ะนะ ผู้หญิงคนเดียวในวงแต่งกับอีกคนเพราะรักกัน แต่มีผู้ชายอีกคนในวงแอบรักผู้หญิงคนนั้น พอทั้งคู่แต่งงานกันได้ไม่นาน ก็หย่ามาแต่งกับอีกคนในวง ทั้งสามคนก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้เลย เพราะฉะนั้นเรื่องแค่นี้เราเลยไม่คิดว่าจะมีปัญหา อีกอย่างเราเพิ่งรู้นะว่าหมอปราณต์กับเธอไม่ได้แต่งงานกันเพราะความรัก แต่แต่งเพราะถูกผู้ใหญ่บังคับ ถึงว่าสิเราก็สงสัยอยู่ตั้งนานว่าเธอกับเขาทำไมหย่ากันเร็วนัก ทั้งๆ ที่เพิ่งแต่งกันได้สามเดือน การแต่งงานที่ไม่ได้เกิดจากพื้นฐานของความรักมันก็แบบนี้แหละ เพราะอย่างนี้ไงเราถึงคิดว่าจะเปิดใจคบกับหมอปราณต์ดู เราเสียดายน่ะถ้าจะต้องตัดโอกาสตัวเองจากผู้ชายดีๆ คนหนึ่ง

บทที่ 50“เมื่อไหร่จะเลิกอ้างสิทธิ์บ้าๆ นี่เสียที” นัสรินแหวออกมาอย่างสุดจะทนฟังถ้อยคำเช่นนั้น เขาจะมาเรียกเธอว่าเมียทำไม เธอก็แค่เครื่องสนองอารมณ์การแก้แค้นของเขา ส่วนเขามีแฟนอยู่แล้วและตอนนี้ก็ทำท่าจะจีบเพื่อนของเธออีก“ก็บอกแล้วว่าเมื่อผมเบื่อ ซึ่งไม่น่าจะเร็วๆ นี้ ตอนนี้เกมเพิ่งเริ่มแถมยังสนุกมากขึ้นแล้วนัสริน” ปราณต์กล่าวประโยคนั้นด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมลงอีกครั้ง ความเป็นกันเอง ขี้เล่น เมื่อครู่นี้เหมือนจะเลือนหายไปตามความคิดของนัสริน ทำเอาหัวใจดวงน้อยแห้งเฉาไปด้วย เธอนึกโกรธตัวเองอยู่ไม่น้อย ที่ไม่ว่าปราณต์จะพูดจะทำอะไรเธอก็มีอารมณ์ร่วมกับเขาอย่างง่ายดาย“ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยนัสค่ะ นัสจะไปกินข้าว กินเยอะๆ ให้อ้วนไปเลย คุณจะได้เบื่อเร็วๆ”“ไม่เป็นไรกินให้เต็มที่เลย ผมมีวิธีรีดไขมันก็แล้วกัน แล้วนี่ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าที่ผมซื้อให้”“นัสยังไม่ได้ซักนี่คะ” นัสรินคร้านจะยืนกรานว่าไม่อยากให้เขามาบงการเรื่องการแต่งตัว เพราะรู้ดีว่าต้องถูกปราณต์เล่นงานเอาอีกแน่ๆ จึงได้แต่บอกปัดๆ“เอาละพรุ่งนี้ผมจะมาใหม่ หวังว่าจะได้เห็นคุณใส่ชุดใดชุดหนึ่งที่ผมซื้อให้ ถ้าผมยังเห็นคุณใส่ชุดวับๆ แวมๆ อยู่แบ