All Chapters of ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ: Chapter 1 - Chapter 10

“เอาล่ะ... อ่านจบภายในวันนี้แน่นอน!” หลินเข่อซิงพูดกับตัวเองอย่างมุ่งมั่น มือข้างหนึ่งถือแก้วชานมไข่มุก ส่วนอีกข้างกำลังไถนิ้วผ่านหน้าจอมือถือที่แสดงหน้าแอพนิยายออนไลน์ เธอนั่งพิงโซฟานุ่มๆ ในห้องนอน พลางห่อหมอนใบใหญ่ไว้ในอ้อมแขน เสมือนเป็นอุปกรณ์เสริมในการอ่านที่ขาดไม่ได้ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เธออ่านต่อเนื่องมาหลายเดือนแล้วชื่อเรื่องว่า “บุปผาซ่อนใจ คุณชายไร้รัก” นิยายจีนโบราณที่หลินเข่อซิงหลงใหลตั้งแต่บทแรก นางเอกเรื่องนี้คือคุณหนูหลินผู้อ่อนหวานและบริสุทธิ์ซ้ำยังมีชื่อเหมือนกันกับเธออีกด้วย ส่วนพระเอกคืออวิ๋นเฟยหลง คุณชายสุดหล่อที่เย็นชาแต่เท่ห์เหลือเกิน นี่มันสูตรสำเร็จของนิยายจีนโบราณชัดๆ! “ฮ่า ๆ ๆ” เข่อซิงหัวเราะออกมาเมื่อถึงฉากที่นางร้าย อย่าง “หยางเฟยฮุ่ย” ทำหน้าเหมือนจะชนะนางเอก แต่ก็โดนตลบหลังอย่างงดงาม เธออดที่จะนึกขำไม่ได้ หยางเฟยฮุ่ยนะเหรอ! ตัวร้ายที่ทำทุกอย่างเพื่อพระเอก ร้ายลึกจนแทบไม่มีที่ว่างให้ความดีเข้ามาแทรก “แหม... คนแบบนี้ในชีวิตจริงนี่คงปวดหัวน่าดู แต่ก็ทำให้เรื่องสนุกใช่เล่นนะ!” หลินเข่อซิงถอนหายใจยาว เมื่อเลื่อนหน้าจอไปยังบทสุดท้าย ความตื่นเต้นเริ่มค

หลังจากคำพูดเย็นชาของอวิ๋นเฟยหลงที่บอกเธอว่า “จืดชืด” หลินเข่อซิงยังคงยืนตัวแข็งทื่ออยู่ที่เดิม ใจหนึ่งเธอยังไม่อยากเชื่อว่าพระเอกในนิยายที่เธออ่านมานานจะพูดแบบนั้นออกมา...กับเธอ! โอ๊ย! ทำไมฉันถึงต้องมาเจอเรื่องนี้! ตอนอ่านไม่เห็นจะรู้สึกว่าเขาเย็นชาและขวานผ่าซากขนาดนี้เลยนี่นา ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าเบาๆ ก็ดังขึ้นจากด้านหลัง หญิงสาวที่เดินเข้ามาในลานนั้นส่งเสียงหัวเราะนุ่มๆ ราวกับระฆังเงิน “อวิ๋นเฟยหลง ท่านพูดจาร้ายกาจกับคนอื่นแบบนี้อีกแล้วหรือ?” หลินเข่อซิงหันไปมองต้นเสียง และพบกับภาพที่ทำให้เธอต้องอึ้งค้าง หยางเฟยฮุ่ย นางร้ายของเรื่อง ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ หญิงสาวผู้งดงามในชุดโบราณหรูหรา สีแดงแซมชมพูอ่อนดูสวยสง่าราวกับภาพวาด ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความมั่นใจและเสน่ห์พราวระยับ เธอก้าวเข้ามาใกล้พร้อมกับแววตาที่ฉายความเป็นเจ้าของทุกอย่างรอบตัว ‘โอ้โห... นางร้ายในเรื่องสวยมากจริงๆ! ตัวจริงของหยางเฟยฮุ่ยสวยกว่าที่ฉันคิดไว้เสียอีก’ หลินเข่อซิงคิดในใจ ไม่แปลกใจเลยที่ผู้ชายทุกคนในนิยายจะถูกเธอดึงดูด... หยางเฟยฮุ่ยเดินมาหยุดยืนข้างอวิ๋นเฟยหลง ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้เขา “ข้าได้ยินมาว่าท่านเพิ่ง

ในห้องโถงที่เงียบสงบ หลินเข่อซิงนั่งอยู่หน้าตำรับสมุนไพรโบราณกองโต ซึ่งถูกจัดวางอย่างประณีตบนโต๊ะไม้ขนาดใหญ่ ด้านหลังของเธอมีหลิงเฉินที่กำลังจัดสมุนไพรต่างๆ ใส่จานเล็กๆ หลายใบ วางเรียงอยู่ตรงหน้า หลินเข่อซิงยืดอก นั่งทำทีราวกับนักปรุงยาผู้เชี่ยวชาญ พยายามทำตัวให้ดูสำรวมและมีสมาธิที่สุด โอเค หลินเข่อซิง! นี่คือแผนของเจ้า แค่ทำเป็นรู้เรื่องพวกนี้มากๆ พูดถึง ‘สูตรลับ’ อะไรสักอย่าง แล้วเจ้าจะรอด! หลิงเฉินขยับเข้าใกล้พร้อมกับกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู “คุณหนูหลินเจ้าคะ สมุนไพรชนิดนี้เป็นสมุนไพรแก้อักเสบเจ้าค่ะ ท่านจำไว้ว่าท่านต้องทำเป็นว่ารู้จักมันอย่างดี” หลินเข่อซิงพยักหน้ารับ โอเค ได้! เธอสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะยกสมุนไพรขึ้นมาดูด้วยท่าทีราวกับเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูงที่รู้ทุกอย่าง “อืม... สมุนไพรชนิดนี้เรียกว่า... เอ่อ... เสวี่ยหงชี่” เธอตั้งชื่อขึ้นมาสดๆ ร้อนๆ พร้อมกับทำท่าพินิจพิจารณาอย่างจริงจัง “มีสรรพคุณช่วยบรรเทาอาการอักเสบได้ดี ข้าจะใช้มันเป็นส่วนผสมหลักในยาของข้า” อวิ๋นเฟยหลงนั่งมองอยู่จากมุมหนึ่งของห้อง เขามองท่าทางของหลินเข่อซิงอย่างสงสัย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ใบหน้าของเขาเรียบเ

เช้าวันใหม่มาเยือนจวนตระกูลอวิ๋น ลานกว้างหน้าตำหนักใหญ่ดูสงบเงียบแต่แฝงด้วยความสง่า แต่ภายในกลับเต็มไปด้วยการเคลื่อนไหวของเหล่าข้ารับใช้ที่รีบเร่งเตรียมงานสำคัญ มีเพียงบุคคลหนึ่งที่เดินด้วยความสง่างามและเป็นที่เกรงขามที่สุดในจวนนี้ อวิ๋นเหอ ท่านโหวแห่งตระกูลอวิ๋น ผู้เป็นบิดาของอวิ๋นเฟยหลงอวิ๋นเหอเป็นชายวัยกลางคนที่ยังคงแข็งแกร่ง สายตาคมและออร่าของเขายังคงทำให้คนในจวนต่างเกรงกลัว เขาเป็นอดีตแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ที่เคยนำทัพสู้รบในศึกใหญ่หลายครั้ง ปัจจุบันแม้จะเกษียณจากสนามรบแล้ว แต่ความยิ่งใหญ่ของเขายังคงไม่เสื่อมคลายท่านโหวยืนมองออกไปยังลานฝึกซ้อม พลางถอนหายใจยาว "เฟยหลง…เจ้าไม่ใช่เด็กแล้ว ถึงเวลาที่เจ้าต้องคิดถึงอนาคตของตระกูลบ้าง" เขาพึมพำกับตัวเอง---ในลานฝึกซ้อม ท่ามกลางการต่อสู้จำลองของเหล่าทหารฝึกหัด ผู้ที่ดูโดดเด่นที่สุดคือแม่ทัพหนุ่มผู้สง่างาม—อวิ๋นเฟยหลง เขายืนอยู่ท่ามกลางสนามฝึกด้วยท่าทีเยือกเย็น ดาบยาวในมือของเขาเคลื่อนไหวด้วยความรวดเร็วและแม่นยำ แต่ละท่วงท่าดูราวกับเป็นศิลปะที่ทรงพลัง ร่างกายของเขาสมบูรณ์แข็งแรง ฝีมือการต่อสู้ของเขาโดดเด่นจนทหารทุกคนต่างยกย่องว่าไม่มีใครเทีย

หลินเข่อซิงปูเสื่อกกนั่งอยู่ในสวนใต้ต้นไม้ใหญ่ สายลมเย็นแผ่วๆพัดพาปอยผมคลอเคลียดวงหน้าหวาน ดวงตากลมโตดำขลับยามนี้กำลังปิดเปลือกตาลง ดื่มด่ำกับบบรยากาศยามเช้าที่สดชื่น นี่ฉันก็มาอยู่ในโลกนี้ได้หนึ่งอาทิตย์แล้ว ความสัมพันธ์กับอีตาพระเอกก็ไม่คืบหน้าไปไหนเลย แถมยังมีก้างชิ้นใหญ่ขวางคอเสียด้วย เฮ้ออ~คิดแล้วหญิงสาวก็ล้มตัวลงนอน มองท้องฟ้า ก้อนเมฆเล็กใหญ่ลอยผ่านหน้าเธอไป คงต้องเริ่มทำอะไรสักอย่างแล้ว ก่อนยัยตัวร้ายจะทำคะแนนไปก่อนคิดได้อย่างนั้น หลินเข่อซิงก็ผุดลุกขึ้นมา เธอปัดๆชายกระโปรงตัวเอง และเดินกลับไปที่ห้องของเธอ“หลิงเฉิง ปกติถ้าฉันอยากตัดชุด ต้องทำยังไงเหรอ”“คุณหนูสามารถไปที่ร้านผ้าในตลาด และบอกกับเถ้าแก่ว่าอยากได้แบบไหนเจ้าค่ะ” หลิงเฉิงตอบ“โอเค งั้นเจ้าไปเตรียมรถม้านะ เดี๋ยวเราออกไปตลาดกัน จะได้ถือโอกาสเที่ยวด้วยซะเลย” หลินเข่อซิงยิ้มแก้มปริ เมื่อจะได้ออกไปเที่ยวนอกจวนตั้งแต่มาที่โลกนี้ เธอยังไม่เคยไปที่ไหนเลย นอกจากจวนตระกูลอวิ๋น แต่ก็ไปเพียงครั้งเดียว นอกนั้นก็นั่งๆนอนๆอยู่แต่ในจวนตระกูลหลิน จนเธอจะเฉาตายด้วยความเบื่อหน่ายอยู่แล้วเมื่อทั้งสองนายบ่าวมาถึงตลาดแล้ว เธอก็