All Chapters of ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ: Chapter 1 - Chapter 10

“เอาล่ะ... อ่านจบภายในวันนี้แน่นอน!” หลินเข่อซิงพูดกับตัวเองอย่างมุ่งมั่น มือข้างหนึ่งถือแก้วชานมไข่มุก ส่วนอีกข้างกำลังไถนิ้วผ่านหน้าจอมือถือที่แสดงหน้าแอพนิยายออนไลน์ เธอนั่งพิงโซฟานุ่มๆ ในห้องนอน พลางห่อหมอนใบใหญ่ไว้ในอ้อมแขน เสมือนเป็นอุปกรณ์เสริมในการอ่านที่ขาดไม่ได้ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เธออ่านต่อเนื่องมาหลายเดือนแล้วชื่อเรื่องว่า “บุปผาซ่อนใจ คุณชายไร้รัก” นิยายจีนโบราณที่หลินเข่อซิงหลงใหลตั้งแต่บทแรก นางเอกเรื่องนี้คือคุณหนูหลินผู้อ่อนหวานและบริสุทธิ์ซ้ำยังมีชื่อเหมือนกันกับเธออีกด้วย ส่วนพระเอกคืออวิ๋นเฟยหลง คุณชายสุดหล่อที่เย็นชาแต่เท่ห์เหลือเกิน นี่มันสูตรสำเร็จของนิยายจีนโบราณชัดๆ! “ฮ่า ๆ ๆ” เข่อซิงหัวเราะออกมาเมื่อถึงฉากที่นางร้าย อย่าง “หยางเฟยฮุ่ย” ทำหน้าเหมือนจะชนะนางเอก แต่ก็โดนตลบหลังอย่างงดงาม เธออดที่จะนึกขำไม่ได้ หยางเฟยฮุ่ยนะเหรอ! ตัวร้ายที่ทำทุกอย่างเพื่อพระเอก ร้ายลึกจนแทบไม่มีที่ว่างให้ความดีเข้ามาแทรก “แหม... คนแบบนี้ในชีวิตจริงนี่คงปวดหัวน่าดู แต่ก็ทำให้เรื่องสนุกใช่เล่นนะ!” หลินเข่อซิงถอนหายใจยาว เมื่อเลื่อนหน้าจอไปยังบทสุดท้าย ความตื่นเต้นเริ่มค

หลังจากคำพูดเย็นชาของอวิ๋นเฟยหลงที่บอกเธอว่า “จืดชืด” หลินเข่อซิงยังคงยืนตัวแข็งทื่ออยู่ที่เดิม ใจหนึ่งเธอยังไม่อยากเชื่อว่าพระเอกในนิยายที่เธออ่านมานานจะพูดแบบนั้นออกมา...กับเธอ! โอ๊ย! ทำไมฉันถึงต้องมาเจอเรื่องนี้! ตอนอ่านไม่เห็นจะรู้สึกว่าเขาเย็นชาและขวานผ่าซากขนาดนี้เลยนี่นา ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าเบาๆ ก็ดังขึ้นจากด้านหลัง หญิงสาวที่เดินเข้ามาในลานนั้นส่งเสียงหัวเราะนุ่มๆ ราวกับระฆังเงิน “อวิ๋นเฟยหลง ท่านพูดจาร้ายกาจกับคนอื่นแบบนี้อีกแล้วหรือ?” หลินเข่อซิงหันไปมองต้นเสียง และพบกับภาพที่ทำให้เธอต้องอึ้งค้าง หยางเฟยฮุ่ย นางร้ายของเรื่อง ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ หญิงสาวผู้งดงามในชุดโบราณหรูหรา สีแดงแซมชมพูอ่อนดูสวยสง่าราวกับภาพวาด ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความมั่นใจและเสน่ห์พราวระยับ เธอก้าวเข้ามาใกล้พร้อมกับแววตาที่ฉายความเป็นเจ้าของทุกอย่างรอบตัว ‘โอ้โห... นางร้ายในเรื่องสวยมากจริงๆ! ตัวจริงของหยางเฟยฮุ่ยสวยกว่าที่ฉันคิดไว้เสียอีก’ หลินเข่อซิงคิดในใจ ไม่แปลกใจเลยที่ผู้ชายทุกคนในนิยายจะถูกเธอดึงดูด... หยางเฟยฮุ่ยเดินมาหยุดยืนข้างอวิ๋นเฟยหลง ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้เขา “ข้าได้ยินมาว่าท่านเพิ่ง

ในห้องโถงที่เงียบสงบ หลินเข่อซิงนั่งอยู่หน้าตำรับสมุนไพรโบราณกองโต ซึ่งถูกจัดวางอย่างประณีตบนโต๊ะไม้ขนาดใหญ่ ด้านหลังของเธอมีหลิงเฉินที่กำลังจัดสมุนไพรต่างๆ ใส่จานเล็กๆ หลายใบ วางเรียงอยู่ตรงหน้า หลินเข่อซิงยืดอก นั่งทำทีราวกับหมอยามือหนึ่งที่นางเคยเห็นในซีรี่ย์บ่อย ๆ ร่างบอบบางพยายามทำตัวให้ดูสำรวมและมีสมาธิและน่าเชื่อถือที่สุด ‘โอเค หลินเข่อซิง! นี่คือแผนของเธอจ้ะ แค่ทำเป็นรู้เรื่องพวกนี้มากๆ พูดถึง ‘สูตรลับ’ อะไรสักอย่าง แล้วรอดชัวร์!’ หลิงเฉินขยับเข้าใกล้พร้อมกับกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู “คุณหนูหลินเจ้าคะ สมุนไพรชนิดนี้เป็นสมุนไพรแก้อักเสบเจ้าค่ะ ท่านจำไว้ว่าท่านต้องทำเป็นว่ารู้จักมันอย่างดี” หลินเข่อซิงพยักหน้ารับ โอเค ได้! เธอสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะยกสมุนไพรขึ้นมาดูด้วยท่าทีราวกับเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูงที่รู้ทุกอย่าง “อืม... สมุนไพรชนิดนี้เรียกว่า... เอ่อ... เสวี่ยหงชี่” เธอตั้งชื่อขึ้นมาสดๆ ร้อนๆ พร้อมกับทำท่าพินิจพิจารณาอย่างจริงจัง “มีสรรพคุณช่วยบรรเทาอาการอักเสบได้ดี ข้าจะใช้มันเป็นส่วนผสมหลักในยาของข้า” อวิ๋นเฟยหลงนั่งมองอยู่จากมุมหนึ่งของห้อง เขามองท่าทางของหลินเข่อซิงอย่างส

เช้าวันใหม่มาเยือนจวนตระกูลอวิ๋น ลานกว้างหน้าตำหนักใหญ่ดูสงบเงียบแต่แฝงด้วยความสง่า แต่ภายในกลับเต็มไปด้วยการเคลื่อนไหวของเหล่าข้ารับใช้ที่รีบเร่งทำงานประจำวัน มีเพียงบุคคลหนึ่งที่เดินด้วยความสง่างามและเป็นที่เกรงขามที่สุดในจวนนี้ อวิ๋นเหอ ท่านโหวแห่งตระกูลอวิ๋น ผู้เป็นบิดาของอวิ๋นเฟยหลง อวิ๋นเหอเป็นชายวัยกลางคนที่ยังคงแข็งแกร่ง สายตาคมและออร่าของเขายังคงทำให้คนในจวนต่างเกรงกลัว เขาเป็นอดีตแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ที่เคยนำทัพสู้รบในศึกใหญ่หลายครั้ง ปัจจุบันแม้จะเกษียณจากสนามรบแล้ว แต่ความยิ่งใหญ่ของเขายังคงไม่เสื่อมคลาย ท่านโหวยืนมองออกไปยังลานฝึกซ้อม พลางถอนหายใจยาว "หลงเอ๋อร์…เจ้าไม่ใช่เด็กแล้ว ถึงเวลาที่เจ้าต้องคิดถึงอนาคตของตระกูลบ้าง" เขาพึมพำกับตัวเอง ในลานฝึกซ้อม ท่ามกลางการต่อสู้จำลองของเหล่าทหารฝึกหัด ผู้ที่ดูโดดเด่นที่สุดคือแม่ทัพหนุ่มผู้สง่างามอวิ๋นเฟยหลง เขายืนอยู่ท่ามกลางสนามฝึกด้วยท่าทีเยือกเย็น ดาบยาวในมือของเขาเคลื่อนไหวด้วยความรวดเร็วและแม่นยำ แต่ละท่วงท่าดูราวกับเป็นศิลปะที่ทรงพลังยิ่ง ร่างกายของเขาสมบูรณ์แข็งแรง ฝีมือการต่อสู้ของเขาโดดเด่นจนทหารทุกคนต่างยกย่องว่าไม่มีใครเ

หลินเข่อซิงเดินตามอวิ๋นเฟยหลงมาจนถึงศาลาริมน้ำอันเงียบสงบภายในจวน เมื่ออวิ๋นเฟยหลงหยุดเดิน เธอก็หันไปมองเขาอย่างสงสัย "ตกลงท่านมีเรื่องอะไรหรือเจ้าคะ?" อวิ๋นเฟยหลงนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ "ข้าต้องการให้เจ้าปรุงยาสมุนไพรให้ข้าอีก" ห๊ะ!? อะไรนะ เธอเบิกตากว้าง "เอ่อ…คือว่า ตำรับยานั้น…” หญิงสาวถึงกับพูดติด ๆ ขัด ๆ ขึ้นมาทันที "ข้าเชื่อว่าเจ้ารู้ว่ากำลังทำอะไร" โอ๊ย! นายกำลังเข้าใจผิดอย่างแรงเลยนะ! ฉันไม่ใช่หมอยาจริง ๆ สักหน่อย! "หรือเจ้าจะบอกว่าตำรับยาของตระกูลเจ้ามีแค่ถ้วยเดียว?" "...!!!" หลินเข่อซิงสะอึก โอ๊ย! นี่ฉันเผลอขุดหลุมฝังตัวเองอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย!? คำพูดของอวิ๋นเฟยหลงยังคงดังก้องอยู่ในหัวของหลินเข่อซิง เธอกะพริบตาปริบ ๆ มองชายหนุ่มตรงหน้า ดวงตาคมของเขาจ้องเธออย่างเงียบขรึม ราวกับจะท้าทายให้เธอปฏิเสธ โอ๊ย! ฉันเผลอโม้ไว้ว่ามันเป็น ‘สูตรลับของตระกูล’ ไปแล้วนี่นา จะถอยกลับตอนนี้ก็ไม่ได้แล้วสิ! เธอสูดหายใจลึก ๆ พยายามเรียกสติกลับมา "เอ่อ... แน่นอนว่ามีมากกว่านั้นเจ้าค่ะ" เธอแสร้งยิ้มบาง ๆ "แต่ตำรับยาของตระกูลข้าใช้วัตถุดิบหายากมากซึ่งครั้งล่าสุดที่ทำให้