MasukShare
บทที่ 7 เชอรี่?
Terakhir Diperbarui:
2025-06-03 20:40:52#ห้างสรรพสินค้า
คุณหญิงแคทเล่นพาเอาว่าที่ลูกสะใภ้ที่ตนหมายปองเดินช็อปกันไปทั่วห้าง ของที่ซื้อถมที่ได้เลยทีเดียว สองคนควงแขนกันเดินไปทั่วจนเหนื่อย “หนูเจส เราไปร้านอาหารกันก่อนเถอะ น้าเริ่มหิวแล้ว” “งั้นก็ไปกันค่ะคุณน้า” “ส่วนพวกเธอ ไม่ต้องรอฉัน เอาของกลับไปเก็บได้เลย” แคทเมื่อพูดกับว่าที่สะใภ้เสร็จก็หันมาสั่งการ์ดที่เดินตามหลังถือของพะรุงพะรัง เมื่อลูกน้องรังคำ สองคนจึงเดินควงแขนกันเข้าไปในร้านอาหารหรูอย่างสนิทสนม #ในร้านอาหาร พนักงานเดินออกมาต้อนรับดิบดี แต่เมื่อเข้าไปยังไม่ทันได้นั่ง แไดคุณหญิงก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอของขึ้นได้ในพริบตาเลยทีเดียว หญิงสาวหันมองตามสายตาของน้าเธอก็ต้องชะงักไปกับสิ่งที่เห็นเช่นกัน “หนูเจส! หนูไม่ต้องห่วงนะลูก หนูคือสะไภ้คนเดียวของน้าเท่านั้น!” “ห..ห้ะ?คุณน้———“ “เดี๋ยวน้าจัดการเอง!” สายตาแคทตอนนี้จ้องไปทางสองคนนั้นไม่หยุด บ่งบอกว่าแม่นั่นชะตาขาดแล้วแหละ แค่คิดก็รีบลากเจสสิก้ามุ่งเข้าไปหาจุดหมายทันที ปัง!!!!! แคทเข้าไปทุบโต๊ะอาหารที่มีสองคนนั่งอยู่เสียงดังสนั่นไปทั่วร้านจนไม่เพียงแต่คนบนโต๊ะแต่สายตารอบๆร้านก็ต่างพากันหันมามองไม่หยุด ไม่นานเสียงซุบซิบก็ได้เกิดขึ้น “แก เค้าเป็นอะกันอ่ะ” “นั่นสิ ผู้หญิงคนนั้นดูโกรธมากนะ” “เรื่องชู้สาวหรอ” “ที่รัก เราไปร้านอื่นกันดีกว่าเสียบรรยากาศหมดเลย” “ไปค้าบ” ซุบซิบๆๆ “แม่!!” นั่นและ โต๊ะที่แคทเข้าไปทุบและคนที่นั่งกันอยู่สองคนก็ไปใครไม่ได้นอกจาก ไอ้ลูกชายตัวดีอย่างปอร์เช่! ส่วนอีกคนน่ะหรอ.. “ค…ใครหรอคะปอร์ เชอรี่กลัวจังค่ะ” ใช่! เธอชื่อเชอรี่…ก็คงจะไม่ได้เป็นอะไรไจาหรอกนอกเสียจาก หนึ่งในเด็กในสต็อกของเสืออย่างปอร์เช่ “แม่มาได้ไงครับ” “ขี่ม้ามามั้ง ถามได้! ว่าแต่แกเถอะ จะไม่ฟังที่ฉันสั่งเลยสินะ!?” “โถ่แม่..ผมแค่มาทานข้าวเอง” “ทานข้าวเสร็จแล้วทานไรล่ะ? กระรี่? แล้วแกอย่าลืมด้วยนะว่าเงินที่แกใช้อยู่ทุกวันคือเงินฉัน แล้วที่แกพาหนูเจสไปคอนโดล่ะ? แกไม่นึกถึงความรู้สึกน้องเลยรึไง” คุณหญิงเล่นเทสนาธรรมชุดใหญ่ไม่แม้แต่จะหยุดพักหายใจจนคนฟังสำนึกแทบไม่ทัน หันไปมองรุ่นน้องสาวที่ยืนอยู่เบื้องหลังมารดาเงียบๆ “เจส……” คนถูกเรียกหันมองหน้าเขาด้วยแววตาเหมือนงงอยู่กับเหตุการ ทว่าใบหน้ากลับนิ่งไม่แสดงถึงความรู้สึกไดๆออกมาทั้งสิ้น อะไรวะเนี่ย อยู่ๆก็มาลงดราม่าใส่เธอเสียอย่างนั้น เจสสิก้าเงียบอยู่นานก่อนสมองเกิดคิดการแกล้งไอ้คนเจ้าชู้มันให้เข็ดหลาบจำ ถือสะว่าเป็นค่าจูบเมื่อเช้าก็แล้วกัน หึๆ นึกแล้วก็การแสดงเข้ามาเต็ม “ฮึก…ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณน้า…หนูเข้าใจ มันคงจะเป็นความสุขของพี่เค้าอยู่แล้ว” “โถ่..หนูเจส..น้าไม่ยอมหรอก!เราเป็นผู้หญิงนะ เราไม่ควรยอมมัน!” แคทพูดโอ๋ว่าที่ลูกสะใภ้เสร็จก็หันกลับมามองจิกลูกชายตัวดี “สรุปแกจะไม่หยุดใช่ไหม?” “แม่คิดจะทำอะไรครับ?” ปอร์เช่เอ่ยถามด้วยสีหน้ากังวล เมื่อเห็นมารดาสบตาเขาด้วยแววตาที่แฝงบางสิ่งไว้ ซึ่งเขาเดาได้เลยว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน ก่อนที่คุณหญิงแคทจะค่อยๆหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าแล้วกดอะไรบางอย่างลงไปอย่างนิ่งเฉย ขณะที่ลูกชายตัวดีได้แต่มองงงๆ ไม่เข้าใจว่าเธอกำลังทำอะไร เมื่อแคทจัดการบางอย่างเสร็จ ก็เก็บโทรศัพท์กลับใส่กระเป๋าตามเดิม แล้วหันไปมองหญิงสาวอีกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นอย่างไม่พอใจนัก “หึ… ถ้าเธอยังอยากได้ลูกชายฉันนัก ก็เชิญเอาไปเลย!” เชอรี่ที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มกว้างจนเห็นฟันครบทุกซี่ แทบจะกระโดดดีใจ “จริงเหรอคะ!” “ถ้าเธอเลี้ยงเขาไหว ก็เอาไปเลย” “ห-หมายความว่ายังไงคะ?” “แม่! แม่หมายความว่ายังไงครับ!” “ก็หมายความว่า… ตอนนี้แกเหลือแค่ตัวแล้ว ฉันระงับบัตรทุกใบของแกเรียบร้อย!” “ห้ะ แม่!!!” “อ…เอ่อ…คือหนูปวดท้องน่ะค่ะ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ!” เชอรี่รีบลุกขึ้นวิ่งออกไปแทบจะทันทีหลังพูดจบ “อี๋! เหลือแต่ตัว? จะเอามาทำอะไรได้วะ! กูไม่เอาหรอก! กลับไปหาไอ้เสี่ยหน้าโง่นั่นยังดีกว่า!!” เชอรี่เบ้ปากบ่นพึมพำออกมาด้วยความหงุดหงิดขณะเดินจากไป หล่อล้นฟ้าเธอก็ไม่เอาหรอกถ้ากระเป๋าไม่หนัก! — ร้านอาหาร — “แม่! แม่ระงับบัตรผมจริงๆ เหรอ!!” “ไม่จริงมั้ง! ไปกันเถอะ หนูเจส ในเมื่อลูกชายน้าไม่ดี เดี๋ยวน้าหาผัวใหม่ให้!” “ไปค่ะ!” “แม่!!” ทั้งสองควงแขนกันเดินออกจากร้านไปโดยไม่สนใจเสียงเรียกโวยวายของปอร์เช่เลยแม้แต่น้อย “เหอะ… แม่รู้จักผมน้อยไปแล้วสิ คิดว่าผมมีแค่เงินจากแม่เหรอ?” คนหน้าบูดหยิบแบล็คการ์ดใบหนึ่งขึ้นมาแล้วเรียกพนักงานมาเช็กบิลอย่างไม่สะทกสะท้าน “มีพ่อเป็นเสือก็ดีแบบนี้แหละ ขู่เอาเงินค่าปิดปากได้สบายๆ โฮะๆ!” เขาเค้นหัวเราะออกมาอย่างสะใจ ก่อนจะชะงักไปเล็กน้อย “เฮ้ย! ลืมไปเลยว่าเราจีบเจสอยู่นี่หว่า!! แบบนี้แล้วกูจะไปต่อยังไงเนี่ย!” จากที่อารมณ์กำลังดี กลับต้องเปลี่ยนเป็นความหงุดหงิดทันทีเมื่อเรื่องเจสสิก้าผุดขึ้นมาในหัว แล้วเดี๋ยวนะ… คุณหญิงผู้เอาแต่ใจเพิ่งจะบอกว่าจะพาเจสสิก้าไปหาผัวใหม่ เหอะ หาเจอเข้าจริงเมื่อไหร่ ได้เจอดีกับเขาแน่ กล้าก็ลองดูสิ! — ไม่นานยามเวลาก็ผ่านไปสู่ค่ำคืนอันมืดมิด คอนโดเจสสิก้า หญิงสาวเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย และกำลังจะขึ้นเตียงพักผ่อน แต่แล้ว… ก๊อก ก๊อก ก๊อก!! เสียงเคาะประตูดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ เธอชะงัก แล้วลุกเดินไปเปิดประตูด้วยความสงสัย เอี๊ยด— !!!! เมื่อบานประตูเปิดออก หญิงสางก็ต้องตกใจสุดขีดกับคนที่ยืนอยู่หน้าห้องเธอ!
Bab terbaru
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 44 The End
“คุณเจสครับ…” เสียงของชายหนุ่มร่างสูงในชุดบอดี้การ์ดดังขึ้นเบาๆ เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังกอดร่างไร้วิญญาณที่ถูกคลุมด้วยผ้าห่มผืนใหญ่แน่นจนตัวสั่นสะท้าน น้ำตาไหลพรากไม่หยุดราวกับจะขาดใจ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาทั้งน้ำตา เมื่อได้ยินเสียงเรียกนั้น “ใจเย็นก่อนเถอะครับ…คุณเจส” “ฮึก…จะให้ใจเย็นได้ยังไง!” เธอตะโกนเสียงสั่น “คนที่เป็นเหมือนทั้งชีวิตของฉันจากไปแล้ว…พวกนายยังมีหน้ามายืนอยู่เฉยๆ อีกเหรอ!” บอดี้การ์ดหนุ่มถอนหายใจแผ่ว ดวงตาเศร้าหมองไม่แพ้กัน “พวกเราก็เจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าคุณหรอกครับ แต่ก่อนที่นายจะจากไป เขาฝากคำขอไว้ข้อหนึ่ง…คำขอสุดท้ายที่สำคัญมาก” หญิงสาวเงียบกริบ ก่อนถามทั้งน้ำตา “เขาขออะไรไว้…รีบไปทำสิ!” “ไม่มีใครทำได้หรอกครับ…นอกจากคุณเจสคนเดียว” “ทำอะไรล่ะ ก็รีบพูดมาสิ!” ชายลูกน้องสูดลมหายใจลึก ก่อนจะเอ่ยออกมาเบาๆ “นาย…อยากให้คุณเจสให้อภัยเขาครับ” เธอสะอื้นหนักกว่าเดิม หัวใจดวงน้อยบีบรัดจนหายใจแทบไม่ออก “ฮึก…ฉันให้อภัยเขาไปตั้งนานแล้ว เรากำลังจะกลับมาเริ่มต้นกันใหม่อยู่แล้วแท้ๆ…ฮึก…ทำไมเขาต้องมาทิ้งฉันไปแบบนี้ด้วย…” เธอหันกลับไปมองร่างที่นิ่งสงบ ดวงตาแดงช้ำเต็มไปด้วยควา
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 43 ฟื้นขึ้นมาสิ
หญิงสาวกลับมาถึงคอนโดหรูของตัวเอง ร่างเล็กไม่อาจอยู่นิ่งได้ เดินวนไปมารอบห้องอย่างกระวนกระวาย ใจเต้นแรงด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ตีรวนอยู่ข้างใน มือที่กำโทรศัพท์ไว้แน่นถูกยกขึ้นมองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก่อนที่เธอจะตัดสินใจจะโทรออกไปยังหมายเลขที่ห่างหายจากการติดต่อมานาน ทว่าปลายนิ้วที่เตรียมจะกดโทรกลับต้องชะงัก เมื่อเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นเบาๆ ตริ้ง! เธอแตะเข้าไปดูข้อความนั้น และถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาคล้ายคนที่ยังถูกความรู้สึกเก่าทำร้ายไม่เลิก “พี่ครับ ออกมาเจอผมที่ร้าน XXX หน่อยได้มั้ยครับ ผมอยากเล่าความจริงทั้งหมดให้พี่ฟัง ผมขอร้องนะครับ” เอาเถอะ ในเมื่อปัญหาอย่างหนึ่งเพิ่งจะถูกคลี่คลาย เหลือเพียงเรื่องนี้เท่านั้นที่ยังค้างคาอยู่ในใจ ก็คงถึงเวลาต้องจัดการให้มันจบสิ้นเสียที ส่วนเรื่องที่เธอกำลังจะทำเมื่อครู่ ก็คงต้องเลื่อนออกไปก่อน ⸻ “พี่ครับ ทางนี้” เมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาในร้านอาหารหรูตามนัด เธอก็พบกับเด็กหนุ่มผู้เป็นเจ้าของข้อความนั่งรออยู่ที่โต๊ะด้านใน เขาโบกมือเรียกเธอด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ หญิงสาวเดินเข้าไปหาด้วยใบหน้าเรียบเฉยและไร้อารมณ์ “เข้าประเด็นเลยดีกว่า” เพิ่งจะนั่งลง เธอก็พ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 42 จากลาด้วยนํ้าตาแห่งความสุข
“อีเจส มึงรู้ป่ะ กูโคตรเกลียดมึงเลย” “แต่ยังไงเราก็ยังเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ” “มึงโลกสวยไปป่ะ มึงมันอีตัวขัดขวาง… อีตัวทำลายชีวิตกู ถ้าไม่มีมึงเข้ามาในชีวิตกูตั้งแต่แรก กูคงจะมีแต่ความสุข!” “กูผิดขนาดนั้นเลยเหรอ…” “มึงยังไม่รู้ตัวอีกเหรอวะ? ไร้ยางอายสิ้นดี! จำใส่หัวมึงไว้ด้วยว่ากูเกลียดมึงเข้าไส้เลย มึงมันอีเพื่อนทรยศ!!!” “ไม่จริง…” อีเพื่อนทรยศ “ไม่จริง!!!!” เฮือก!… แฮก… แฮก… หญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างตกใจ ทั้งร่างชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อเย็นๆ ความฝันอันเจ็บปวดนั้นเหมือนจริงยิ่งกว่าความจริง เธอกวาดตามองไปรอบห้อง ก่อนพบว่าตนเองกำลังสวมชุดผู้ป่วย และอยู่ภายในห้องพักฟื้นของโรงพยาบาล “เจส!! เป็นอะไรรึเปล่า?” เสียงทุ้มด้วยความตระหนกทำให้เธอหันไปมองต้นเสียงทันที แล้วก็พบกับสีหน้าอันเต็มไปด้วยความกังวลของชายหนุ่มที่แม้เธอจะหลบซ่อนจากเขายังไง ก็ไม่มีวันรอดพ้นสายตาเขาได้… และครั้งนี้ก็เช่นกัน “เปล่า… แค่ฝันร้าย” “ดูสิ เหงื่อเต็มเลย” ปอร์เช่รีบยื่นมือมาแตะใบหน้าจิ้มลิ้มเพื่อเช็ดเหงื่อให้เธอ เจสไม่ได้ห้ามปรามแต่อย่างใด เพียงแต่นิ่งเฉย ปล่อยให้เขาทำไป “กอบัวล่ะ… กอบัวเป็นยังไงบ้าง?”
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 41 ถอนหายใจ
“เฮ้ย! จัดการดิ รออะไรอยู่ล่ะ? เหยื่อสวยๆ ขาวๆ อึ๋มๆ แบบที่พวกแกชอบเลยไม่ใช่เหรอ เอาให้เต็มที่เท่าที่พวกแกต้องการเลย ฮ่าฮ่าฮ่า!” เสียงหัวเราะสะใจดังลั่นจากริมฝีปากของ วิว เธอยืนกอดอกด้วยท่าทีพึงพอใจ มองเหตุการณ์ตรงหน้าราวกับเป็นฉากละครที่เธอรอคอยมานานแสนนาน “หึ ได้เลย แบบนี้แหละ…ของชอบ~” หนึ่งในชายร่างใหญ่กล่าวขึ้น พลางยักคิ้วให้พรรคพวกอย่างพออกพอใจ ก่อนที่ชายฉกรรจ์ทั้งห้าคนจะก้าวเท้าเข้าหาเหยื่อสาวสองคนอย่างไม่ลังเล “เดี๋ยวก่อน!!” เสียงหวานแฝงไปด้วยความเด็ดเดี่ยวของ กอบัว ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เรียกความสนใจของพวกมันได้ทันที “อะไรวะ?” “ถ้าจะทำอะไร ก็แก้มัดฉันก่อนสิ! มัดไว้กับเก้าอี้แบบนี้ จะทำอะไรก็ลำบากมั้ยล่ะวะ!” “เออว่ะ จริงของมึง” หนึ่งในชายห้าคนเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวร่างเล็กด้วยเจตนาที่ไม่บริสุทธิ์ แต่หารู้ไม่ว่านั่นคือกับดัก เจส ที่อยู่ข้างกอบัวค่อยๆ ชักมีดพับขนาดเล็กซึ่งเธอซ่อนไว้บริเวณเอวอย่างแนบเนียน เธอเตรียมไว้ตั้งแต่สัมผัสได้ถึงความผิดปกติของสถานที่นี่ “เฮ้ย! มันมีมีด!!” ชายที่กำลังจะเข้ามาแก้มัดรีบถอยกรูดด้วยความตกใจ เมื่อเห็นมีดแหลมคมวาววับสะท้อนแสงในมือหญิงสาว
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 40 โง่
“เฮือก!” หญิงสาวสะดุ้งลืมตาขึ้นด้วยความตกใจ พร้อมหอบหายใจแรงเหมือนคนเพิ่งเผชิญกับอะไรบางอย่างที่น่ากลัวสุดขีด เธออยู่ในสภาพเหมือนช็อก ความรู้สึกเหมือนจิตหลุดออกจากร่าง “นี่ฉันฝันไปเหรอเนี่ย…ฝันบ้าอะไรวะ” เธอยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองเบาๆ ราวกับจะเรียกสติกลับคืนมา หัวใจยังเต้นระรัวขณะที่เธอครุ่นคิดถึงภาพในฝันเมื่อครู่ มันทั้งน่าอาย น่าเวทนา และเหมือนจริงเสียจนเธอแทบแยกไม่ออก “พึมพำอะไรแต่เช้าครับ…ที่รัก” “เฮือก!!” เสียงทุ้มข้างๆเรียกคนตัวเล็กให้รีบหันควับไปมอง แล้วต้องตกใจยิ่งกว่าเดิม ภาพตรงหน้าแทบจะทำให้เธอหยุดหายใจ ชายหนุ่มรูปร่างเซ็กซี่ หุ่นกำยำ นอนเปลือยท่อนบนอยู่ข้างๆ ร่างกายเขาถูกคลุมไว้เพียงท่อนล่างด้วยผ้าห่ม บนใบหน้าประกบด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ มือขาวข้างหนึ่งยังโอบเธอไว้แน่นราวกับเธอเป็นของเขา “อร๊าย!!” เจสสิก้ากรี๊ดเสียงดังลั่นห้อง พร้อมดีดตัวลุกขึ้นทั้งที่ยังเอาผ้าห่มคลุมร่างเปลือยเปล่าของตัวเองไว้แน่น ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ปล่อยให้ชายหนุ่มนอนยิ้มพอใจอยู่บนเตียงกับปฏิกิริยานั้นของเธอ “หึ…เด็กน้อย…” แกร๊ก! ไม่นานนัก ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก ร่างเล็กเดินออ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 39 ตื่นมาแล้วอย่าโวยวายหล่ะ 18+
“มันเรื่องบ้าอะไรอีกวะ ทำไมเรื่องบ้าพวกนี้ถึงต้องเกิดกับฉันด้วย ทำไมมันไม่จบไม่สิ้นสักที” ในที่ที่ดังไปด้วยเสียงเพลง เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย แสงสีกระจัดกระจาย หญิงสาวในชุดราตรียาวสีขาวนั่งกระดกเหล้าอยู่หน้าเคาน์เตอร์ ไม่สนว่าคนรอบๆ จะมีใครมองหรือพูดจานินทา ใบหน้าจิ้มลิ้มแดงก่ำไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่นั่งดื่มมาตั้งแต่ช่วงเย็น หญิงสาวดื่มพลางถามคำถามตัวเองที่ตอบไม่ได้ “ชอบของขวัญสำหรับงานแต่งวันนี้มั้ยครับ ที่รัก…” ก่อนที่เธอจะกระดกเข้าปากอีกแก้วนั้น ได้มีเสียงชายรูปหล่อกระซิบเข้ามาในหูเธอเสียก่อน หญิงสาวหันไปมองก็พบกับชายหนุ่มคนนั้นอีกแล้ว… คนที่เธอแอบรอเขาอยู่ลึกๆ แต่ก็ไม่โผล่มา แต่มาตอนนี้กลับมาถามว่าชอบของขวัญที่เขาให้หรือเปล่า คนตัวเล็กหรี่ตามองใบหน้าหล่อเหลานั้น ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นของเธอ “หึ… เมื่อกี้คงเป็นแผนของนายสินะ” “เป็นไงครับ ชอบมั้ย” “ชอบหรอ… อืม… คงจะชอบมากกว่านี้ถ้าหากนาย—” ฟึบ! “อ้าว… ทำไมไม่พูดให้จบล่ะ” เมื่อเธอพูดยังไม่ทันจบก็ฟุบหลับไปกับโต๊ะ ทั้งในมือยังคงถือแก้วเหล้าเอาไว้แน่น “พี่เธอมานั่งตั้งแต่ร้านเปิดเลยครับ เหล้าหมดไปเป็นเจ็ดขวดแล้วครับ” ชาย
Anda juga akan menyukai
คลั่งรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn28.7K Dibacaท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที
ผลิกา(เลอบัว)37.9K Dibacaภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์22.7K Dibacaเศรษฐีสาวขอเอาคืน
เกาลัดไม่หวาน70.3K Dibacaพาล Blaming Her Sin
ลิขิตา Likita1.3K Dibacaคาสโนว่าร้อยรัก
วรดร/กัญนิชา/วิรัญชนา116 Dibacaรักแรก แลกรัก
กาแฟหอมกรุ่น144 Dibacaอคิณณ์หวงรัก
ริตต้า6191.6K Dibaca
