ホーム / โรแมนติก / รุ่นพี่ที่รัก / บทที่ 1 เพลย์เกิร์ล

共有

รุ่นพี่ที่รัก
รุ่นพี่ที่รัก
作者: Milady

บทที่ 1 เพลย์เกิร์ล

作者: Milady
last update 最終更新日: 2025-05-25 19:32:34

โรงอาหารหรูในวิทยาลัย

ซุบซิบๆๆๆ

ทุกคนต่างแตกตื่นพร้อมกับเสียงซุบซิบดังลั่นไปกับอะไรบางอย่างท่ามกลางโรงอาหาร

“อร๊าย!!!!กรี๊ด!!แก!อีเจส!!อร๊าย!!!”

วิว เด็กสาวที่บนหัวเต็มไปด้วยนํ้าซุบและเส้นหมี่ได้ยืนกำมือตัวเองแน่นและกรี๊ดออกมาดังลั่นไปทั่วโรงอาหาร สายตานับพันในนั้นต่างจับจ้องมาที่พวกเธอแต่ไม่มีใครกล้าที่จะเข้ามายุ่งหรือไปเรียกครู หลังจากที่เธอได้กรี๊ดออกมาอย่างพอใจ เธอเดินเข้ามาหาคนที่ถือจานก๋วยเตี๋ยวยืนสะใจอยู่ตรงหน้าพร้อมยกมือข้างนึงขึ้นจะตบไปยันหน้าเธอคนนั้น

เพี๊ย!!!

เสียงฝ่ามือกระทบบนใบหน้าดังสนั่น แต่คนที่ตบนั้นไม่ใช่วิวทว่ากลับเป็นเธอเองที่โดนตบแทน แรงกระทบบนหน้าเธอแรงมากจนหน้าหันไปตามแรงตบก่อนที่เธอจะหันกลับมาพร้อมกับเอามือกุมบนใบหน้าที่แดงชํ้าเป็นรอยฝ่ามือ

เด็กหญิงที่ตบเธอยืนกอดอกมองอย่างสะใจด้วยรอยยิ้มอันพึงพอใจในตัวเองก่อนจะพูดขึ้น

“หึ!อย่ามาซ่ากับกู!!”

รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอเลือนหายไปพร้อมกับคำพูดที่สิ้นสุดลง ใบหน้าอันแสนคมสวยกับตากลมโตที่น่ารักอยู่ตลอดนั้นตอนนี้กลับน่ากลัวอย่างเห็นได้ชัดว่าความอดทนของเธอนั้นเหลืออีกไม่มากนัก

“เจส…พอเถอะแก…อย่ามีเรื่องเลย”

เพื่อนสนิทอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆได้ยื่นมือเล็กของเธอออกมาจับบนแขนเจสอย่างเบามือกับสายตาที่บ่งบอกเพื่อนว่าให้ใจเย็นๆ เจสหันมามองเพื่อนตัวเองที่ส่ายหัวเบาๆให้เธอ เธอมองผู้เป็นเพื่อนอยู่สักพักก่อนจะถอนหายใจเบาๆ

“เฮ้อ…”

“เธอรีบไปสิ!ยืนบื้อทำซากอะไรอยู่ล่ะ”

กอบัว เพื่อนสนิทเมื่อเห็นเจสใจเย็นลงแล้วก็รีบไล่วิวออกไปก่อนที่จะมีเรื่องกันอีกครั้ง

“ชิ!ขู่ยัยนั่นกำลังสนุกเลยอ่ะ!”

เจสที่เห็นวิวเดินออกไปแล้วก็ได้เปลี่ยนสีหน้าทันทีอย่างกับว่าที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟเมื่อครู่ไม่ใช่เธออย่างไงอย่างงั้น เธอสบัดมือออกจากกอบัวก่อนจะกอดอกแล้วหน้ามุ่ยเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหาร

“อ้าว…เจส!นี่แกแกล้งทำเป็นโมโหหรอกหรอ??สรุปแกไม่ได้โมโหจริง?”

กอบัวที่อึ้งไปกับเพื่อนตัวเองที่เปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วอย่างกับฟ้าผ่า ได้แต่เดินตามเจสอย่างงงๆ ส่วนเจสที่กลับไปนั่งก็ไม่ได้สนใจอะไร พร้อมจะสวบข้าวตรงหน้าอย่างสบายใจอีกต่างหาก อ้าปากกำลังจะตักข้าวเข้าปากอย่างหิวโหยแต่ก็ต้องตกใจเมื่อมีเสียงแหลมดังสนั่นมาแต่ไกล

“อีเจส!!!อีชะนี!!!”

เสียงที่คุ้นเคยได้ดังมาแต่ไกลก่อนจะเห็นเจ้าตัวโผล่ออกมาตามเสียง ชายหนุ่มรูปร่างผู้ชายแต่ใจเป็นหญิงวิ่งกระดุ๊กกระดิ๊กมาทางโต๊ะที่เจสกับกอบัวนั่งอยู่อย่างเร็วแสง

“อร๊าย!!!ตายแล้วแม่เจ้า!!!”

ชายหนุ่มวิ่งมาก็ต้องเบรคด้วยความเร็วเมื่อนํ้าในแก้วที่ถือมาตอนวิ่งได้หกใส่กางเกงตัวเองจนเปียก

“หกหมดแล้วมั้ยนั่นอีจีโน่!” กอบัวพูด

“มึงจะรีบไปไหน อีตุ๊ดแก่”

เจสที่เท้าคางมองอยู่นั้น พูดออกมาด้วยนํ้าเสียงยียวน จีโน่เมื่อได้ยินเจสพูดแบบนั้นก็เท้าเอวมองเธอตอบสวนเสียงแหลมวี๊ด

“อีเจส!!กูยังไม่แก่มั้ย ห๊ะ!!ว่าแต่มึงเถอะ มีเรื่องนี่ไม่เคยชวนกูเลยอีชะนี!”

จีโน่พูดเสร็จเดินสะบัดตุดมานั่งข้างๆกอบัว

ทั้งสามนั่งกินข้าวกันไปสักพัก แต่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องหนึ่งในพวกเค้าสามคนเอาไว้ตลอด ดั่งว่าพร้อมจะเข้ามาขยํ้าเธอได้ทุกเมื่อ

อีกด้านในโรงอาหาร

“แฮ่ม!มองน้องเค้าขนาดนั้นไม่เดินเข้าไปงับกินเลยหล่ะครับคุณเพื่อน”

เซนเซ ชายหนุ่มผู้นั่งมองเพื่อนตัวเองอยู่นานก็อดใจที่จะแซะไม่ได้เมื่อเห็นเพื่อนเอาแต่จ้องโต๊ะฝั่งตรงข้าม

ปอร์เช่ที่กำลังจ้องมองอย่างใจจดใจจ่อก็ได้เหล่ตามามองเพื่อนก่อนจะสวนตอบ

“เสือกครับ!”

“โห่ แรงส์!!” ฮันน่าเพื่อนสนิทอีกคนพูดขึ้น

“ว่าแต่มึงจ้องน้องเค้าขนาดนั้น ชอบเค้าล่ะสิ~”

เซนเซเอ่ยปากถามเขาด้วยนํ้าเสียงยียวนกวนตีนแต่

“หึ…!”

สีหน้าปอร์เช่ที่ได้ยินคำถามนั้นกลับบ่งบอกถึงอะไรบางอย่างพร้อมกับยกยิ้มขึ้นด้วยสายตาที่ไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด

“เห้ย…อย่าบอกนะว่าเหยื่อคนต่อไปของมึงคือน้องเจส??”

ฮันน่าเมื่อเห็นปอร์เช่ทำหน้าแบบนั้นก็ได้ยักคิ้วถามด้วยความสงสัย

“กูว่าถ้ามึงคิดแบบที่ไอน่าพูดจริงๆนะ คงยากแล้วแหละ”

เซนเซพูดพร้อมกับหยิบแก้วนํ้าขึ้นมาดูด ฮันน่าหันมาทางเซนเซแล้วยักคิ้วถามชายหนุ่มอีกครั้ง

“ทำไมหล่ะ?”

เซนเซวางแก้วนํ้าที่ถือลงบนโต๊ะก่อนตอบคำถามฮันน่าสีหน้าจริงจังยิ่งกว่าอะไร

“นี่มึงไม่รู็จริงดิ! น้องเจสคณะบริหารน่ะ ก็ไม่ได้ต่างอะไรจากไอ้ปอร์มันเลย หักอกหนุ่มๆคือที่หนึ่ง!”

ฮันน่าตั้งหูตั้งตาฟังที่คนตรงหน้าพูดเป็นอย่างดีพร้อมกับพยักหน้าไปกับที่ได้ยิน

“ใครบอกล่ะ… บางที…อาจจะไม่ใช่แค่เหยื่อก็ได้…”

ปอร์เช่พูดโดยที่ตายังคงมองไปทางเธออย่างไม่ละสายตาด้วยรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์บนใบหน้า

“เอาแล้วๆ~~” ทั้งสองต่างมองมาที่ปอร์เช่

“หึ…หักอกคนอื่นคือที่หนึ่งงั้นหรอ…คงจะเป็นเพลย์เกิร์ลสินะ! ของชอบเลยด้วยสิ…”

มุมปากหยักเหยียดยิ้มพึมพำอยู่คนเดียวโดยไม่สนใจเพื่อนสองตัวข้างๆเลยสักนิด!

この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード

最新チャプター

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 30 คู่หมั้น

    สหรัฐอเมริกา “ข่าวเด็ดสดๆใหม่ๆค่ะคุณผู้ชม! ประธานแห่ง K กรุ๊ป ผู้ที่เพิ่งก้าวขึ้นรับตำแหน่งได้เพียงหนึ่งปี กลับสามารถสร้างอิทธิพลในแวดวงธุรกิจได้อย่างน่าเหลือเชื่อ แต่ประเด็นร้อนที่เราจะมาพูดถึงในวันนี้ ไม่ใช่เรื่องอิทธิพลของคุณปอร์เช่นะคะ แต่เป็นเรื่องของหัวใจค่ะ! ใช่แล้วค่ะ ภาพหลุดของคุณปอร์เช่กับซูเปอร์สตาร์ชื่อดังหน้าใหม่อย่างคุณกอบัว กำลังเป็นประเด็นร้อนในโลกโซเชียล! หลายคนกำลังลุ้นกันว่า หรือทั้งคู่จะแอบคบหากันอยู่จริงๆ!?” หญิงสาวผู้หนึ่งนั่งฟังข่าวจากอีกซีกโลกผ่านไอแพดในมือ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาทั้งคมและเย็นชาราวกับรู้อะไรมากกว่าที่ใครคิด “หึ…คบกันงั้นเหรอ…น่าสนใจดีนี่” “คุณหนูเล็กคะ คุณท่านให้มาตามให้ไปรับประทานของว่างค่ะ” เสียงของสาวใช้ดังขึ้นจากหน้าห้อง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเพียงเล็กน้อยก่อนตะโกนตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “เดี๋ยวเจสลงไปค่ะ” ⸻ ด้านล่างคฤหาสน์ “มาเร็วสิหลานรัก ย่าทำของโปรดไว้ให้เพียบเลยนะจ๊ะ” มาเดลิน ผู้เป็นย่าเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม ขณะหญิงสาวเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร เจสสิก้ารีบเดินตรงไปยังโต๊ะที่เต็มไปด้วยของว่างหน้าตาน่ารับ

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 29 เค้าไม่กลับมา

    ประเทศสหรัฐอเมริกา เสียงเบรกของรถหรูดังขึ้นเบาๆ หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ เอี๊ยด~ รถยนต์คันงามจอดนิ่งสนิทอยู่หน้าคฤหาสน์สุดหรู ก่อนที่ประตูหน้าจะเปิดออกพร้อมร่างสูงในชุดสูทดำของบอดี้การ์ดคนสนิท เขาก้าวเท้าไปยังประตูหลังด้วยท่วงท่าสง่างามและมั่นคง ก่อนจะเปิดมันออกอย่างสุภาพเพื่อรับหญิงสาวคนสำคัญ ขาเรียวยาวของหญิงสาวเหยียบลงจากรถทีละข้างอย่างเรียบหรูร่างของเธอปรากฏพร้อมกับเสื้อผ้าสุดหรูดูมีระดับ และทันทีที่คนตัวเล็กก้าวลงมาเต็มตัว ชายชุดดำก็ก้มศีรษะทำความเคารพด้วยความนอบน้อม “หลานรักของย่า~~~” เสียงหญิงชราเอ่ยขึ้นอย่างเปี่ยมสุข รอยยิ้มอบอุ่นของท่านปรากฏอยู่ที่หน้าประตูคฤหาสน์ ผู้เป็นย่ายืนกางแขนออกพร้อมต้อนรับหลานสาวที่ตนรักสุดหัวใจ “คุณย่า!!” หญิงสาวร้องเรียกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ร่างเล็กรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดร่างอันอบอุ่นของย่าที่ไม่ได้เจอกันมานาน ทั้งสองสวมกอดกันแน่นราวกับโลกนี้มีกันแค่สองคน “คิดถึงที่สุดเลยหลานรักของย่า” “หนูก็คิดถึงคุณย่ามากกกกเลยค่ะ” เสียงใสๆ ที่แฝงด้วยความน่ารักของหญิงสาวทำเอาผู้สูงวัยยิ้มกว้าง ดวงตาเปล่งประกายไปด้วยความรักและความคิดถึง ทั้งสองเดินเคี

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 28 ไม่เคยลืม

    “ทำไมไม่ยิ้มหน่อยวะไอ้ปอร์เช่” “นั่นดิ กูเห็นมึงเหม่อตั้งนานละ” เสียงเพื่อนสองคนดังขึ้นติดกัน คล้ายจะดึงสติชายหนุ่มให้กลับมาจากภวังค์ แต่ปอร์เช่ก็ยังคงนั่งเงียบ สีหน้าเรียบนิ่งจนเกือบจะดูเย็นชา ดวงตาเขาไม่หยุดเหลือบมองไปทั่วบริเวณคล้ายกำลังตามหาใครบางคน ทว่า…ไม่ว่าจะมองเท่าไรก็ไม่เห็นเธอคนนั้นเลย “…..” ไม่มีคำตอบ ไม่มีคำอธิบาย มีแค่ความเงียบที่แผ่ซ่านไปทั่วโต๊ะ จนเพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยเริ่มรู้สึกอึดอัดแทน “อ่อ กูรู้ละ…” “เอาน่า ไม่เป็นไรหรอก มึงจะคิดมากทำไม น้องเจสเขาอาจจะติดธุระอยู่ก็ได้” เซนเซพูดพลางตบบ่าเบา ๆ เหมือนจะปลอบใจ แต่ปอร์เช่กลับไม่แม้แต่จะหันมามอง ริมฝีปากเม้มแน่นเล็กน้อยเหมือนกำลังพยายามสะกดกลั้นบางอย่างไว้ ทันใดนั้น เขาก็ลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ คว้าโทรศัพท์ในมือแน่น ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร “เอ้า! มึงจะไปไหนวะ!” เสียงเพื่อนร้องตามหลัง แต่ชายหนุ่มไม่ได้หยุดเดิน เขากดโทรศัพท์หาหมายเลขเดิมอีกครั้ง รอสาย แต่ก็เหมือนเดิม หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้… มือที่ถือโทรศัพท์เริ่มสั่นเล็กน้อย เขายืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เสียงบรรยากาศงานด้านหลังก็ดูจะค่อยๆ เ

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 27 แตกสลาย

    ซ่า… ซ่า… ซ่า… เสียงเนื้อที่กำลังถูกผัดอยู่ในกระทะดังต่อเนื่องในห้องครัวของคอนโดสุดหรู หญิงสาวร่างบางกำลังยืนเตรียมอาหารเช้าด้วยท่าทีคล่องแคล่ว ขณะที่แสงแดดยามเช้าส่องผ่านม่านโปร่งบางเข้ามาอาบตัวเธอเบาๆ ฟุ่บ… แขนแกร่งวงใหญ่เข้ามารัดรอบเอวเธอจากด้านหลัง พร้อมกับใบหน้าคมที่ซุกลงมาตรงซอกคอขาวอย่างออดอ้อน “หอมจัง ที่รักทำอะไรครับ” เสียงทุ้มแหบเอ่ยถามพลางสูดกลิ่นหอมจากผิวเนียนตรงลำคอ “ที่รัก หนูทำอาหารอยู่นะคะ อย่าเพิ่งกวนสิ” “ก็พี่คิดถึงนี่นา” เขาไม่ฟังเลยสักนิด มือยังคงกอดแน่นราวกับไม่อยากให้เธอขยับไปไหน ร่างสูงเอาแต่แนบชิดจนหญิงสาวต้องถอนหายใจนิดๆ อย่างเอ็นดู “อีกไม่กี่วันก็วันรับปริญญาแล้ว พี่อยากได้อะไรคะ?” “พี่อยากได้หนู” “หนูบ้านหรือหนูนาคะ?” “ที่รักอ่ะ!” หญิงสาวหลุดหัวเราะออกมากับสีหน้าและน้ำเสียงแบบเด็กน้อยสามขวบของเขา ใบหน้าที่เคยเคร่งขรึมกลายเป็นออดอ้อนราวกับแมวที่อ้อนเจ้าของ เพราะรู้ว่าเขาจะไม่มีวันหยุดกวนหากยังยืนอยู่แบบนี้ ร่างเล็กจึงยื่นมือไปปิดเตาแก๊ส และหันกลับมาเผชิญหน้า— !!! แต่ไม่ทันตั้งตัว ร่างสูงก็พุ่งเข้าประกบริมฝีปากนุ่มอย่างรวดเร็ว พร

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 26 รีน่า

    “อย่าคิดว่ากูต่อยยัยนั่นเพราะมันว่ามึงล่ะ กูทำเพราะหมั่นไส้มันเฉยๆ” “กูก็ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนี่ มึงจะรีบแก้ตัวทำไม” ได้ยินแบบนั้น กอบัวเงียบลงทันที ก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเองขึ้นมาแล้วเดินออกจากตรงนั้น ปล่อยให้เจสยืนอยู่ลำพังโดยไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติม ไม่นาน เจสสิก้าก็เดินออกจากคาเฟ่โดยไม่มองกลับหลัง เธอเดินเรื่อยๆ ไปตามทางเท้าที่ทอดยาวราวกับปล่อยให้มันพาไปตามความรู้สึก หัวใจที่ปั่นป่วนทำให้เธอต้องการความเป็นส่วนตัว แต่ความสงบในความโดดเดี่ยวนั้นก็จบลง เมื่อจู่ๆก็มีใครบางคนเดินเข้ามาทักเธออย่างไม่คาดฝัน “มีเรื่องไม่สบายใจอยู่หรอครับ” เสียงนั้น…เสียงที่คุ้นหูอย่างบอกไม่ถูก ใครกัน? เธอหันกลับไปมองต้นเสียง และพบกับชายหนุ่มร่างสูงในชุดแต่งกายสไตล์ผู้ชายจีนทันสมัย แต่ใบหน้าของเขากลับมองไม่เห็นชัดเจน เพราะหมวกสีดำกับแมสสีขาวที่บดบังใบหน้าทั้งหมด เขาเดินเข้ามาเคียงข้างเธออย่างใจเย็น หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยก่อนจะเอ่ยถาม “นายเป็นใคร?” “พี่ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกครับ รู้แค่ว่า…ตอนที่เราเจอกันครั้งล่าสุด พี่ก็อยู่ในสภาพแบบนี้…แต่เพิ่มเติมคือกลิ่นควันบุหรี่” “อ้อ…นายคือเด็กคนนั

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 25 จมูกซิลิโคน

    “พี่ยอมรับว่าพี่เคยชอบกอบัวจริงๆ แต่นั่นมันก็นานมาแล้ว… ตอนนั้นพี่ยังไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำว่าความรักมันคืออะไร แต่ตั้งแต่ที่พี่ได้เจอเจส…พี่พูดได้เลยว่า นอกจากแม่แล้ว พี่ไม่เคยรักผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้เลย”เสียงของปอร์เช่เอ่ยขึ้นช้าๆ แววตาเขาสงบนิ่งขณะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเหนือหัว ดวงดาวนับพันดวงลอยอยู่กลางความมืด เสียงลมหอบเบาๆ พัดผ่านเส้นผมของคนทั้งคู่ที่นั่งอยู่บนดาดฟ้าสูง ทำให้บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความเงียบสงบและอบอุ่นเจสนั่งอยู่ข้างๆ มองเขาเงียบๆ ดวงตาของเธอสะท้อนแสงดาว และบางอย่างในใจเธอก็เริ่มชัดเจนขึ้น เธอยิ้มบางๆ ออกมาอย่างอ่อนโยน…ยิ้มที่แฝงด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งโล่งใจ ทั้งเศร้า ทั้งอบอุ่นและเสียใจไปพร้อมๆกัน หากย้อนเวลากลับไปได้ เธอคงไม่หนี ไม่หลบหน้าปอร์เช่อย่างที่เคยทำ เธอควรจะฟังเขาตั้งแต่แรก“ทีนี้หนูเข้าใจแล้วใช่มั้ย?” เขาหันมาถามเสียงนุ่ม“เข้าใจแล้ว~” เจสตอบกลับด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย ดวงตาเธอมองเขาอย่างแน่นิ่ง เหมือนคนที่เพิ่งยอมรับความจริงบางอย่างได้อย่างเต็มหัวใจ“เจส…” เขาเรียกชื่อเธออีกครั้ง คราวนี้สายตาเขาจริงจังขึ้น เหมือนกำลังจะพูดอะไรที่สำคัญแต่ก่อนที่เข

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status