Все главы รุ่นพี่ที่รัก: Глава 21 - Глава 30

“ไอ้บ้านี่ก็นะ… นั่งยิ้มอยู่ได้ทั้งวัน ใกล้สอบเต็มทีแล้ว ไม่คิดจะทบทวนอะไรบ้างรึไงวะ?”“นั่นสิ เพ้อหาน้องเจสทั้งวันเลยจริง ๆ” ฮันน่าพูดเสริมพร้อมกลอกตาอย่างเอือมระอาปอร์เช่ไหวไหล่อย่างไม่ทุกข์ร้อน “คนอย่างกูไม่ต้องอ่านก็ได้เว้ย ฉลาดอยู่แล้ว”“เออ ว่าแต่… หวานใจสมัยเด็กของมึงนั่น กอบัวจริงดิ?” ฮันน่าถามอย่างอยากรู้คำถามนั้นทำให้บรรยากาศคึกคักเงียบลงทันที เซนเซกับปอร์เช่ชะงัก สายตาสองคู่ที่เคยสดใสพลันหลุบต่ำ เงียบงันจนน่าอึดอัด ฮันน่าเหลือบมองทั้งสอง ก่อนจะพยายามพูดกลบเกลื่อน“เอ่อ ช่างเถอะ มาทบทวน——”ยังไม่ทันพูดจบดี ปอร์เช่ก็พูดแทรกขึ้นมากะทันหัน“อืม… เด็กคนนั้นคือกอบัว”คำตอบนั้นยิ่งตอกย้ำความเงียบ เซนเซก้มหน้าหลบสายตาทุกคน ไม่เอ่ยคำใดแม้แต่นิดเดียว“แล้วมึงจะเอายังไงวะ?” ฮันน่าหันไปถามปอร์เช่ “ดูเหมือนนางจะชอบมึงนะ ช่วงนี้ก็เห็นพยายามเข้าหาตลอด แถมยังเป็นเพื่อนสนิทของน้องเจสด้วยอีกต่างหาก…”“กูรักเจสคนเดียว ส่วนกอบัว… กูคิดกับเธอแค่น้องสาว”เซนเซเงยหน้าขึ้นในที่สุด สีหน้าเย็นชา แฝงความประชดอย่างชัดเจน“แน่ใจเหรอวะ? มึงก็เคยชอบกอบัวไม่ใช่เหรอ แล้วมึงแน่ใจได้ไง… ว่าจะไม่กลับไปคิดแบ

ในห้องนอนที่มืดมิดปราศจากแม้แต่แสงสลัวจากหลอดไฟ หญิงสาวเปิดประตูเข้ามาอย่างหมดเรี่ยวแรง เสื้อผ้าบนร่างหล่อนยับย่นจากวันที่แสนหนักอึ้ง เธอแทบไม่มีแรงแม้แต่จะถอดรองเท้า เดินผ่านความเงียบงันไปทรุดตัวลงข้างเตียงอย่างช้า ๆ ร่างบางยกเข่าขึ้นกอดแน่น ราวกับจะปกป้องหัวใจตัวเองไม่ให้แตกสลายห้องเงียบสนิท มีเพียงเสียงสะอื้นแผ่วเบาที่ค่อยๆดังขึ้นตามแรงอารมณ์ คำถามมากมายถาโถมในหัวเธอไม่ต่างอะไรกับคลื่นที่ซัดซ้ำเข้าฝั่งอย่างไม่หยุดหย่อน“ควรเชื่อใจใคร?” “ควรเลือกใคร?” “ผิดไหมที่รู้สึกแบบนี้?”ริมฝีปากล่างถูกกัดแน่นจนเลือดซึมเล็กน้อย เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ็บกายหรือเจ็บใจมากกว่ากัน น้ำตาไหลพรากเป็นสายลงบนพวงแก้มที่ซีดเซียว เสียงร้องไห้ดังสะท้อนกับความเงียบของห้อง บาดลึกจนแทบหายใจไม่ออก“ฮึก…พี่ไม่คิดจะบอกหนูเลยรึไง…ฮือ…”น้ำเสียงแหบพร่าผ่านลำคอที่สั่นสะท้านเพราะความรู้สึกหนักหน่วง ราวกับคำพูดสั้นๆนั้นเป็นดาบที่แทงย้อนกลับเข้าหัวใจของตัวเองเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า จนกระทั่งรุ่งเช้า วันสอบวันสุดท้ายก็มาถึง…ในห้องสอบ นักศึกษาคนอื่นต่างตั้งใจขีดเขียนอย่างเคร่งเครียด แต่เธอกลับนั่งเหม่อลอย ดวงตาคู่งามเหม่

“อย่าคิดว่ากูต่อยยัยนั่นเพราะมันว่ามึงล่ะ กูทำเพราะหมั่นไส้มันเฉยๆ” “กูก็ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนี่ มึงจะรีบแก้ตัวทำไม” ได้ยินแบบนั้น กอบัวเงียบลงทันที ก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเองขึ้นมาแล้วเดินออกจากตรงนั้น ปล่อยให้เจสยืนอยู่ลำพังโดยไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติม ไม่นาน เจสสิก้าก็เดินออกจากคาเฟ่โดยไม่มองกลับหลัง เธอเดินเรื่อยๆ ไปตามทางเท้าที่ทอดยาวราวกับปล่อยให้มันพาไปตามความรู้สึก หัวใจที่ปั่นป่วนทำให้เธอต้องการความเป็นส่วนตัว แต่ความสงบในความโดดเดี่ยวนั้นก็จบลง เมื่อจู่ๆก็มีใครบางคนเดินเข้ามาทักเธออย่างไม่คาดฝัน “มีเรื่องไม่สบายใจอยู่หรอครับ” เสียงนั้น…เสียงที่คุ้นหูอย่างบอกไม่ถูก ใครกัน? เธอหันกลับไปมองต้นเสียง และพบกับชายหนุ่มร่างสูงในชุดแต่งกายสไตล์ผู้ชายจีนทันสมัย แต่ใบหน้าของเขากลับมองไม่เห็นชัดเจน เพราะหมวกสีดำกับแมสสีขาวที่บดบังใบหน้าทั้งหมด เขาเดินเข้ามาเคียงข้างเธออย่างใจเย็น หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยก่อนจะเอ่ยถาม “นายเป็นใคร?” “พี่ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกครับ รู้แค่ว่า…ตอนที่เราเจอกันครั้งล่าสุด พี่ก็อยู่ในสภาพแบบนี้…แต่เพิ่มเติมคือกลิ่นควันบุหรี่” “อ้อ…นายคือเด็กคนนั

“ทำไมไม่ยิ้มหน่อยวะไอ้ปอร์เช่” “นั่นดิ กูเห็นมึงเหม่อตั้งนานละ” เสียงเพื่อนสองคนดังขึ้นติดกัน คล้ายจะดึงสติชายหนุ่มให้กลับมาจากภวังค์ แต่ปอร์เช่ก็ยังคงนั่งเงียบ สีหน้าเรียบนิ่งจนเกือบจะดูเย็นชา ดวงตาเขาไม่หยุดเหลือบมองไปทั่วบริเวณคล้ายกำลังตามหาใครบางคน ทว่า…ไม่ว่าจะมองเท่าไรก็ไม่เห็นเธอคนนั้นเลย “…..” ไม่มีคำตอบ ไม่มีคำอธิบาย มีแค่ความเงียบที่แผ่ซ่านไปทั่วโต๊ะ จนเพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยเริ่มรู้สึกอึดอัดแทน “อ่อ กูรู้ละ…” “เอาน่า ไม่เป็นไรหรอก มึงจะคิดมากทำไม น้องเจสเขาอาจจะติดธุระอยู่ก็ได้” เซนเซพูดพลางตบบ่าเบา ๆ เหมือนจะปลอบใจ แต่ปอร์เช่กลับไม่แม้แต่จะหันมามอง ริมฝีปากเม้มแน่นเล็กน้อยเหมือนกำลังพยายามสะกดกลั้นบางอย่างไว้ ทันใดนั้น เขาก็ลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ คว้าโทรศัพท์ในมือแน่น ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร “เอ้า! มึงจะไปไหนวะ!” เสียงเพื่อนร้องตามหลัง แต่ชายหนุ่มไม่ได้หยุดเดิน เขากดโทรศัพท์หาหมายเลขเดิมอีกครั้ง รอสาย แต่ก็เหมือนเดิม หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้… มือที่ถือโทรศัพท์เริ่มสั่นเล็กน้อย เขายืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เสียงบรรยากาศงานด้านหลังก็ดูจะค่อยๆ เ

สหรัฐอเมริกา “ข่าวเด็ดสดๆใหม่ๆค่ะคุณผู้ชม! ประธานแห่ง K กรุ๊ป ผู้ที่เพิ่งก้าวขึ้นรับตำแหน่งได้เพียงหนึ่งปี กลับสามารถสร้างอิทธิพลในแวดวงธุรกิจได้อย่างน่าเหลือเชื่อ แต่ประเด็นร้อนที่เราจะมาพูดถึงในวันนี้ ไม่ใช่เรื่องอิทธิพลของคุณปอร์เช่นะคะ แต่เป็นเรื่องของหัวใจค่ะ! ใช่แล้วค่ะ ภาพหลุดของคุณปอร์เช่กับซูเปอร์สตาร์ชื่อดังหน้าใหม่อย่างคุณกอบัว กำลังเป็นประเด็นร้อนในโลกโซเชียล! หลายคนกำลังลุ้นกันว่า หรือทั้งคู่จะแอบคบหากันอยู่จริงๆ!?” หญิงสาวผู้หนึ่งนั่งฟังข่าวจากอีกซีกโลกผ่านไอแพดในมือ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาทั้งคมและเย็นชาราวกับรู้อะไรมากกว่าที่ใครคิด “หึ…คบกันงั้นเหรอ…น่าสนใจดีนี่” “คุณหนูเล็กคะ คุณท่านให้มาตามให้ไปรับประทานของว่างค่ะ” เสียงของสาวใช้ดังขึ้นจากหน้าห้อง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเพียงเล็กน้อยก่อนตะโกนตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “เดี๋ยวเจสลงไปค่ะ” ⸻ ด้านล่างคฤหาสน์ “มาเร็วสิหลานรัก ย่าทำของโปรดไว้ให้เพียบเลยนะจ๊ะ” มาเดลิน ผู้เป็นย่าเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม ขณะหญิงสาวเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร เจสสิก้ารีบเดินตรงไปยังโต๊ะที่เต็มไปด้วยของว่างหน้าตาน่ารับ