Semua Bab เสน่หาอาญารัก: Bab 11 - Bab 20

ตอนที่ 11.ชายหนุ่มลากให้หล่อนเดินตามออกมานอกห้องทำงาน แม้ตยาคีย์จะพยายามฝืนตัวแค่ไหน แต่ก็ไม่อาจจะต้านทานแรงเพียงเล็กน้อยของเขาได้ จำใจต้องก้าวตามเขาไปอย่างไม่มีทางเลือก เขาพาหล่อนเดินมาหยุดที่หน้าลิฟท์ ก่อนกดให้มันเปิดออกและดันร่างบางของหล่อนให้ก้าวเข้าไปข้างใน บรรยากาศอึมครึมราวกับฝนกำลังจะตก เขาเงียบกริบ... หล่อนเองก็ไม่อาจจะหาคำพูดไหนมาใช้ในเวลานี้ได้เช่นกัน ทุกอย่างสงบเงียบจนประตูลิฟท์เปิดออก และก็เป็นเขาอีกนั่นแหละที่ดึงแขนหล่อนให้เดินตามไปหยุดอยู่ที่หน้ารถลีมูซีนคันหรู และไม่ไกลจากนั้นรถสปอร์ตคันที่เขาใช้ขับไปส่งหล่อนเมื่อคืนก็จอดอยู่ใกล้ๆ เขาหันมามองหล่อนเมื่อคนขับรถวัยชราวิ่งมาคำนับและเปิดประตูรถให้อย่างนอบน้อม “เข้าไปสิ รถคันนี้จะไปส่งคุณถึงที่บ้าน”หญิงสาวรู้ดีว่าไม่มีทางจะคัดค้านสิ่งที่เขาต้องการได้ จึงจำใจต้องก้าวขึ้นไปในรถ เสียงปิดประตูรถแผ่วเบาบอกให้รู้ว่าตอนนี้หล่อนกำลังจะต้องจากเขาไป และไม่ช้ารถคันหรูก็เคลื่อนตัวออกไป หญิงสาวหันกลับไปมองเขา มองจนลับสายตา อยากอยู่ใกล้ๆ เขาไม่อยากที่จะต้องห่างเลยแม้แต่นาทีเดียว... เมื่อส่งตย

ตอนที่ 13.ความแออัดของช่วงกลางวันที่ร้อนตับแทบแตกภายนอก ส่งผลให้ผู้คนต่างยัดเยียด เข้ามาอยู่ภายในร้านอาหารขนาดกลางที่ตยาคีย์ทำงานอย่างล้นเหลือ และส่วนมากก็จะเป็นพวกผู้ชายซะส่วนใหญ่ เพราะเถ้าแก่ของที่นี่จะรับแต่พนักงานที่เป็นผู้หญิงทั้งนั้น และก็ต้องสวย อึ๋ม เอ็กซ์ ซะด้วย ถึงจะมีสิทธิ์เข้ามาทำงานในร้านอาหารนี้หญิงสาวก้มลงสำรวจชุดฟอร์มของร้านที่อยู่บนเรือนร่างของตนเองด้วยความกระดากใจ แม้จะใส่มาแล้วกี่ครั้งแต่มันก็ทำให้รื่นรมย์ไม่ได้สักครั้งยามที่สวมใส่เจ้าชุดนี้บนร่างกาย เสื้อเอวลอยไร้แขนสีขาวกับกระโปรงสั้นเหนือเข่ามากๆ สีดำ ใส่แล้วก็เหมือนผู้หญิงที่ขายเนื้อตัวเสียมากกว่าจะเสิร์ฟอาหารตยาคีย์ถอนหายใจออกมาหนักหน่วง ขณะมือบางพยายามดึงกระโปรงให้มันเข้าที่เข้าทาง และหากเป็นไปได้หล่อนอยากจะให้มันยาวคลุมตาตุ่มเสียจริงๆ เพราะพอเห็นสายตาแขกผู้ชายที่จ้องมองส่วนเว้าส่วนโค้งของตัวเองทีไร ความอับอายที่พยายามข่มไว้ใต้ฝ่าเท้าก็หลุดรอดออกมาโชว์หราบนแก้มนวลเสียทุกที“มัวทำอะไรอยู่ล่ะ แขกแน่นร้านแล้วนะยะ” พนักงานหญิงที่แต่งตัวไม่ต่างจากหล่อนชะโงกหน้าเข้ามาเรียกด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ตยาคีย์รีบก้มหน้าขอโ

ตอนที่ 15.“มายจะลง!” หล่อนย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงสั่นเทาน่าอับอาย นี่ถ้าเขาแตะตัวของหล่อนคงจะรู้ว่ามันสั่นสะท้านขนาดไหน“ไม่มีใครเคยสอนคุณเลยหรือไงว่า ผู้ชายที่กำลังโกรธ น่ากลัวยิ่งกว่าภูเขาไฟที่กำลังระเบิดเสียอีก”ชัดถ้อยชัดคำทุกความหมาย แม้จะไม่เคยมีใครสอน แต่ตอนนี้หล่อนก็พอจะรู้แล้วล่ะว่าอารมณ์โกรธของมาร์โคผู้ชายที่เหมือนจะใจดีกับหล่อนนั้นรุนแรงยิ่งกว่าคลื่นสึนามิเสียอีก“มายไม่เข้าใจว่าคุณเป็นเจ้าของชีวิตของมายตั้งแต่เมื่อไหร่ เราเคยพบกันแค่สองครั้ง และ...”“และจูบกันทุกครั้งที่เจอกัน”เขาต่อให้เสร็จสรรพ และนั่นก็ทำให้แก้มสาวแดงระเรื่อ ภาพสนิทชิดเชื้อของหล่อนและเขาในลิฟท์ หรือบนโต๊ะทำงาน... กลับมาอีกครั้ง“มันก็แค่จูบ” เถียงเขาเสียงตะกุกตะกัก ความอับอายพุ่งขึ้นสู่ใบหน้าจนแดงก่ำ“ถ้าปากดีอย่างนี้ ระวังผมจะทำมากกว่าจูบ”ไอพิศวาสที่มาพร้อมกับคำพูดที่ฟังดูแล้วมันน่ากลัวกว่าท่าทางของเขากระแทกเข้าใส่หล่อนจนสะเทือน ร่างกายชาดิกไม่รู้แม้กระทั่งตอนที่เขาเลี้ยวเข้ามาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่... ใหญ่มากๆ หรือบางทีน่าจะเรียกคฤหาสน์ด้วยซ้ำ“คุณพามายมาที่นี่ทำไมคะ” หันมองรอบตัวด้วยความประหลาดใจ“ก็พ

ตอนที่ 17.“คุณสวยทั้งเนื้อทั้งตัว... ผมชอบคุณ...” ปลายนิ้วแกร่งสะกิดยอดทรวงแผ่วเบา และมันก็สามารถเรียกเสียงครางจากสาวน้อยใต้ร่างออกมาจนได้“ได้โปรดอย่าทำร้ายมายเลยค่ะ มาร์คคะ ได้โปรด...”หญิงสาวพูดได้แค่นั้น ก็ต้องอุทานออกมาอย่างตกใจ เมื่อยอดอกถูกปากร้อนๆ ของมาร์โคครอบครอง ร่างอรชรสะท้านวูบ ความเสียวซ่านที่ไม่เคยย่างกายเข้าใกล้มาก่อนสาดซัดเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง ยิ่งเขาตวัดปลายลิ้นไล้เลียยอดอกไปมาด้วยความเร่าร้อนด้วยแล้ว สาวน้อยก็ต้องบิดกายไปมาอย่างควบคุมไม่อยู่ สำนึกดีมลายหายไปต่อหน้าต่อตา “คนสวยคุณร้อนได้อย่างไม่น่าเชื่อ... ผมไม่เคยคิดเลยว่าผู้หญิงที่ดูเหมือนเรียบร้อยแบบคุณ จะเร่าร้อนบนเตียงแบบนี้ คุณน่ารักมาก”มาร์โคคร่ำครวญออกมาเสียงพร่า พยายามอย่างที่สุดที่จะผละออกห่างร่างอวบอัดของเจ้าหล่อน แต่ก็ไม่อาจจะทำได้ ตอนนี้สิ่งเดียวที่เขาต้องการก็คือ การแยกเรียวขานวลของหล่อนออกจากกัน แล้วก็ฝังตัวเองเข้าไปสู่ความอบอุ่นอันแสนหวานนั้น “มาร์ค... ได้โปรด” หญิงสาวไม่รู้เลยว่าคำว่า ได้โปรด ของหล่อนนั้น หมายความว่าอะไรได้โปรดปล่อย หรือว่า ได้โปรดช่วยให้หล่อนได้หายอึดอัดจากไอ้อาการร้อนวูบวาบนี้ก

ตอนที่ 19.ใบหน้าราบเรียบ เย็นชา ไร้ความรู้สึกเมื่อครู่นี้ระบายยิ้มออกมา นัยน์ตาสีดำราวกับสีของนิลเนื้อดีของผู้ชายตรงหน้าวาบวับ“ถ้าอยากใส่แบบนั้นล่ะก็ ไว้ในห้องนอนของผมก็แล้วกัน” คำพูดของเขาทำให้เลือดลมของหล่อนสูบฉีดรุนแรง มันวิ่งพล่านไปตามกระแสเลือดก่อนจะแตกกระจายเต็มใบหน้าหญิงสาวได้ยินเขาหัวเราะ ฮึ ฮึ เบาๆ ในลำคอ คล้ายกับว่าอารมณ์ดี แต่เชื่อเถอะ ว่าหล่อนไม่ได้รู้สึกอารมณ์ดีแบบเขาสักนิด เขามันพวกเผด็จการ พวกจอมบงการ พอใครไม่ทำตาม เขาก็จะใช้สิ่งที่เหนือกว่ามาขู่บังคับเพื่อให้ได้สิ่งที่ตนเองปรารถนา เขามันคือมนุษย์ผู้ชายเฮงซวย...แต่หล่อนก็ชอบเขาไม่ใช่หรือ!มาร์โคลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะเดินอ้อมโต๊ะมาหยุดตรงหน้าหล่อน เรือนกายสูงใหญ่ตระหง่านอยู่เหนือศีรษะ ไม่ช้าเขาก็โน้มตัวลงมาหาหล่อน โดยใช้สองแขนเท้าไว้กับโซฟา กักหล่อนไว้ในอ้อมกอดซาตานนั้น“คุณจะทำอะไร...” ถามเขาเสียงสั่นสะท้านเขาอมยิ้ม ขณะทรุดกายใหญ่โตมากๆ นั่งลงบนส้นเท้าของตนเอง จ้องหน้าหล่อน ใบหน้าหล่อเหลาช่างปลุกต่อมไม่รักดีของหล่อนให้ทำงานได้ดีเกินคาด หญิงสาวจ้องมองเขาตาค้างทำไมผู้ชายหล่อ ๆ ต้องรวมเอานิสัยแย่ๆ ไว้ในตัวด้วยน