Semua Bab เสน่หาอาญารัก: Bab 31 - Bab 40

ตอนที่ 32. “คงทำเป็นครั้งแรกล่ะสิ ขึ้นรถมาเลย สวยๆ สดๆ อย่างนี้พี่สู้ราคาไม่อั้น” เฒ่าบ้าตัณหากวักมือให้หล่อนเดินขึ้นไปนั่งบนรถ หญิงสาวกลืนศักดิ์ศรีของตนเองลงคอ ก่อนจะฝืนยิ้มแต่เรียกร้องขอค่าตัวออกไป ทุกคำที่กานติมาสอน ทุกจริตที่กานติมาสั่งหล่อนต้องนำมาใช้ให้หมด “หนูต้องการสามแสน พี่สู้ไหวไหม...” กัดฟันพูดออกไปน้ำตาคลอเบ้า หัวใจเจ็บปวดราวกับถูกมีดแทง จะมีก็แต่รอยยิ้มเท่านั้นที่มันแสดงตรงกันข้ามกับหัวใจ “เฮ้ย! ทำไมมันแพงนักล่ะ แค่ห้าหมื่นก็เต็มกลืนแล้ว...” ผู้ชายที่อยู่ในรถร้องออกมาด้วยความเหลือเชื่อ ตยาคีย์หน้าซีดเผือด รู้สึกได้ถึงความอับอายที่วิ่งเข้าวิ่งออกไปทั่วทุกรูขุมขน“ตะ... แต่...ครั้งแรกของหนู สามแสน... ครั้งเดียว…” เหมือนกำลังต่อรองซื้อสินค้ากันอยู่ ตยาคีย์แทบไม่อยากจะเชื่อหูว่าตนเองจะกล้าพูดออกไปแบบนั้นพูดเหมือนมืออาชีพก็ไม่ปาน... หญิงสาวคิดเยาะหยันตัวเองอยู่ภายในใจด้วยความเศร้าหมอง อาชีพที่ไม่เคยอยู่ในหัวสมองแม้แต่น้อย ไม่ว่าจะขัดสนเงินทองแค่ไหน แต่ตอนนี้ ขณะนี้ หล่อนกำลังยืนซื้อขายบริการทางเพศกับนักท่องราตรีอยู่“ไม่เอาโว๊ย! โก่งราคาฉิบหาย... ไ

ตอนที่ 34.กานติมาเดินคอตกออกมาจากคฤหาสน์ของมาร์โค หลังจากที่ทราบจาก รปภ. ว่ามาร์โคออกไปข้างนอก และก็ไม่มีกำหนดเวลาที่แน่ชัดด้วยว่าจะกลับตอนไหน ฉะนั้นหากหล่อนจะยังทนนั่งรอเขาต่อไปมันก็คงจะไม่มีประโยชน์อะไร“ไอ้เราก็อุตส่าห์จะมาเล่าความจริงเรื่องข่าวให้ฟังสักหน่อย กลับไม่อยู่เสียอีก แล้วอย่างนี้ใครจะช่วยมายล่ะ”ความรู้สึกผิดเกาะกินในจิตใจราวกับปลิงตัวเขื่อง และมันก็ทำให้น้ำตาไหลออกมาคลอเบ้า หากไม่ใช่เพราะความเห็นแก่ตัวของหล่อน ตยาคีย์ก็คงไม่ต้องไปทำอะไรที่ไร้ศักดิ์ศรีแบบนั้น“หรือว่าต้องปล่อยให้เป็นไปตามโชคชะตา...”กานติมาถอนหายใจออกมาอย่างเคร่งเครียด ใบหน้าเต็มไปด้วยความผิดหวังชัดเจน ก่อนจะโบกแท็กซี่กลับไปเฝ้าทวิภาคที่โรงพยาบาลดั่งเดิม“เริ่มทำหน้าที่ของคุณได้แล้วคนสวย...!”เรือนร่างสูงใหญ่เหมือนกำแพงอิฐสิบชั้นในชุดนอนผ้าลินินก้าวเดินออกมาจากห้องน้ำ ตยาคีย์แก้มแดงก่ำ ก้มหน้าหลบตาด้วยความหวาดหวั่น มือบางพยายามดึงผ้าห่มขึ้นมาปกปิดเนื้อหนังมังสาของตนเอง ที่ตอนนี้มีเพียงกางเกงชั้นในตัวจิ๋ว กับผ้าเช็ดตัวผืนเล็กพันไว้ตั้งแต่หน้าอกยาวถึงต้นขาเท่านั้น... “คะ คือ...”เมื่อถึงเวลาจริงๆ

ตอนที่ 36.“อย่าค่ะ”ร้องออกมาเสียงหลง เมื่อมือหนาสีอำพันเลื่อนมาหยุดอยู่ที่ขอบผ้าห่มที่ห่อกายอยู่“อย่าเสแสร้งเลย ผมรับรองว่าจะเบามือกับคุณ จะไม่ทำให้คุณสึกหรอมากไปกว่าที่เป็นอยู่หรอกน่า”เขากระซิบคำเหยียดหยามแผ่วเบาที่ริมใบหูพรึ่บ!!!เสียงผ้าห่มที่ห่อกายกระเด็นหวือไปตกที่ข้างเตียง สายลมเย็นฉ่ำจากเครื่องปรับอากาศชั้นดีแผ่ไอเย็นมาปะทะผิวกายที่ตอนนี้เกือบเปลือยเปล่า มีเพียงผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนจิ๋วเท่านั้นที่ปกปิดร่างกายเอาไว้ให้พ้นจากสายตาคมกล้า“ได้โปรด...” พยายามอ้อนวอนมาร์โคแสยะยิ้ม ดวงตาคมกล้าจ้องมองใบหน้างามอย่างหลงใหล ก่อนที่จะกระชากผ้าเช็ดตัวสีขาวปราการด่านสุดท้ายเหวี่ยงทิ้งลงพื้น“รูปร่างดีเป็นบ้า!” เขาอุทานออกมาอย่างพอใจ ขณะจ้องมองภาพเปลือยอล่างฉ่างของสาวสวยตรงหน้าด้วยความทึ่งจัดหล่อนสวยเหลือ... สวยน่ากลืนกิน และเขาก็ไม่อาจทานทนต่อเสน่ห์นางได้อีกต่อไปภาพทรวงอกอวบอิ่มขาวเนียนเด่นชัดเต็มสองตา ประดับด้วยอัญมณีสีชมพูระเรื่อเย้ายวน ความหิวกระหายจนน่าละอายกระแทกเข้าใส่จนมึนงง ความอึดอัดจากทุกมุมโลกพาเหรดกันวิ่งเข้าใส่เขาไม่หยุด เปลวไฟสวาทเร่าร้อนกำลังเผาผลาญร่างกายจนแทบจะมอดไหม้

ตอนที่ 38.มาร์โคก้มลงมองใบหน้างามที่เปื้อนคราบน้ำตาด้วยสายตาคาดคั้น กิจกรรมที่แสนจะสนิทชิดเชื้อเมื่อครู่นี้หยุดนิ่งราวกับนาฬิกาหมดถ่าน ความเจ็บปวดที่ระบายอยู่บนใบหน้างามทำให้เขารู้สึกผิดเต็มหัวใจไม่ต้องรอให้หล่อนตอบคำถามเลย... เพราะสิ่งที่ได้เห็น รวมถึงที่ได้สัมผัส มันก็บอกอยู่โต้งๆ แล้วว่าเจ้าหล่อนยังบริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่ระยำ!!! ชายหนุ่มสบถออกมาด้วยความโมโหตัวเอง“ผมขอโทษ... ผมรุนแรงกับคุณ...” ตยาคีย์เบือนหน้าหนีด้วยความน้อยใจ ใบหน้างามเปียกชื้นไปด้วยนคราบน้ำตา“มาย... ผมขอโทษ ผมไม่คิดว่าคุณจะยัง...”ความรู้สึกผิดเจืออยู่เต็มกระแสเสียง ชายหนุ่มก้มลงมองสตรีสาวที่นอนนิ่งอยู่ใต้ร่างราวกับท่อนไม้ด้วยสายตารักใคร่ กำแพงแห่งความเข้าใจผิดใดๆ ถูกทลายลงมาจนหมดสิ้น ความละอายใจโจมตีอยู่ภายในอก“อย่าสนใจมายเลยค่ะ ทำให้มันจบๆ ไปเถอะ”น้ำตาทะลักออกมาอย่างสุดกลั้น ความสูญเสียที่แม้จะเตรียมใจยอมรับมาบ้างแล้วทำให้หัวใจของหล่อนเจ็บปวด เขาไม่ได้รักหล่อน เขาต้องการแค่เรือนร่างของหล่อนเท่านั้น และไอ้อาการที่เขากำลังแสดงอยู่ตอนนี้มันก็แค่ละครฉากหนึ่งเท่านั้น“หากคุณจะรู้สึกดีขึ้นบ้าง... ผมขอโทษ ขอโทษกั

ตอนที่ 40.“ผมปรนเปรอให้คุณตั้งหลายรอบ ยังมีแรงไปนอนกับคนอื่นต่ออีกหรือไง!”เขาพาลพาโลได้อย่างน่ารังเกียจ ตยาคีย์ยกมือบางขึ้นปิดกลั้นเสียงสะอื้นของตนเองเอาไว้ น้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม ความเจ็บช้ำจากคำพูดโหดร้ายของเขาทำให้หล่อนแทบกระอักเลือด“ถ้าเห็นว่ามายเลวนัก... จะคิดยังไงก็เชิญ” หล่อนกัดปากแน่น น้ำตายังไหลไม่ขาดสาย“คุณคงไม่คิดว่าผมจะใจดีถึงขนาดปล่อยผู้หญิงของตนเองให้ไปนอนกับคนอื่นหรอกนะ”เขาคำราม ขณะกระชากร่างอรชรของหล่อนให้เข้าไปหาเต็มแรง หญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ“ผมหวงของนะจะบอกให้...” ดวงตาสีนิลของเขาเต็มไปด้วยเพลิงแห่งอารมณ์“และคุณก็เป็นของผม ฉะนั้นอย่าบังอาจแม้แต่จะคิด... ว่าจะไปจากผม”คำพูดที่แสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ของพ่อบุรุษที่กำลังโกรธหน้าดำหน้าแดงอยู่เบื้องหน้า ทำให้ตยาคีย์มึนงงนี่เขาเป็นอะไรไป... และกำลังพูดอะไรกัน มันหมายความว่ายังไง“มายไม่เข้าใจ... คุณต้องการอะไรกันแน่...”เขาแสยะยิ้ม “ต้องการอะไรหรือ... ก็ต้องการคุณยังไงล่ะ ได้ยินชัดหรือยัง” หญิงสาวส่ายหน้าทั้งน้ำตา เมื่อเข้าใจในความหมายของเขาจนหมดเปลือก ความน้อยใจที่มันเต็มร้อยอยู่แล้วมันก็พุ่งสูงเกิ