All Chapters of ผู้ใดก็บอกว่าสามีของข้านั้นอัปลักษณ์: Chapter 1 - Chapter 10

ยามเหม่า (05:00-06:59) สองสามีภรรยาตื่นขึ้นมาเตรียมตัวเข้าป่าทั้งสองถือตระกร้าขึ้นสะพายหลังคนละอัน"อย่าอยู่ห่างจากข้า เจ้าอย่าลืม" หวังลี่หมิงเอ่ยย้ำกับภรรยาอีกครั้ง"ขอรับ ข้าจะไม่อยู่ห่างท่านแม้แต่ก้าวเดียว" หลี่เฟินหนิงพยักหน้ารับสามี สองสามีเดินทางเข้าป่า โดนเข้าไปลึกหน่อยเขตป่าบริเวณนี้ไม่มีชาวบ้านเข้ามาเพราะค่อนข้างลึกและอันตราย ในหมู่บ้านที่ทั้งสองอาศัยอยู่ไม่มีคนล่าสัตว์ส่วนมากไปทำงานรับจ้างมากกว่าส่วนหวังลี่หมิงนั้นมักจะเข้ามาล่าสัตว์ออกไปขายที่เหลาอาหารไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากรับจ้างเพียงแต่ไม่มีใครจ้างเพียงเพราะเขามีหน้าตาอัปลักษณ์ ไอ้คนพวกนี้ช่างมีทัศนคติติดลบนัก หลี่เฟินหนิงได้แต่คิดในใจระหว่างเดินสองสามีภรรยาก็กวาดตามองหาของที่จะสามารถนำไปกินได้ ตอนนี้ในตะกร้าของหลี่เฟินหนิงเต็มไปด้วยพริก ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด มะนาว น่าแปลกที่มันมีวัตถุดิบประกอบอาหารไทยแต่ก็ช่างเถอะคงไม่มีอะไรเหนือความคาดหมายมากกว่าเขาได้มาเกิดในร่างนี้ ณ ที่แห่งนี้แล้วล่ะ ตอนแรกหวังลี่หมิงก็บอกว่าวัตถุดิบที่เขาเก็บไปนั้นกินไม่ได้เถียงกันอยู่นานสุดท้ายหลี่เฟินหนิงก็ชนะ"ท่านพี่ นั่นหมูป่านี่ขอรับ" หลี่เฟิ

ยามเหม่า (05:00-06:59) สองสามีภรรยาตื่นเช้าเช่นเคย วันนี้หวังลี่หมิงตั้งใจว่าจะเข้าป่าล่าสัตว์เช่นเคย แม้ว่าตอนนี้เขาจะมีเงินจากการขายเห็ดหลินจือได้แต่เงินนั้นใช้ไปเรื่อยๆวันนึงมันก็ต้องหมด เพราะงั้นหวังลี่หมิงจึงคิดว่าตอนที่ยังมีแรงควรหาเก็บไว้ดีกว่าภายภาคหน้าภรรยาของเขาจะได้มิลำบาก"ท่านพี่จะเข้าป่ารึขอรับ" หลี่เฟินหนิงเห็นสามีเตรียมอุปกรณ์สำหรับเข้าป่าจึงเอ่ยถาม"ใช่ พี่ว่าจะลองเข้าป่าดูสักหน่อยเผื่อจะได้สัตว์อะไรมาบ้าง" หวังลี่หมิงเอ่ยตอบภรรยา"งั้นข้าขอไปด้วยอีกได้หรือไม่ขอรับ" หลี่เฟินหนิงเอ่ยถาม เขาอยากเข้าป่าอีกครั้งเผื่อว่าเจอของดีอีก"พี่ว่าเจ้าพักอยู่บ้านไม่ดีกว่าหรือ" หวังลี่หมิงไม่อยากให้ภรรยาต้องเหน็ดเหนื่อย หรือเจออันตรายในป่า"ข้าอยากไปกับท่านพี่ขอรับ ข้ามีเรื่องจะบอกท่านพี่ด้วย" หลี่เฟินหนิงคิดจะบอกหวังลี่หมิงเรื่องมิติ เพราะอย่างไรเสียหวังลี่หมิงก็มิใช่คนโลภมากอีกทั้งยังเป็นสามีของเขา"งั้นวันนี้พี่จะพาเจ้าไปหาของป่าตามลำธาร" หวังลี่หมิงไม่อยากให้ภรรยาต้องเหนื่อยจึงเปลี่ยนจากการล่าสัตว์ในป่าลึกเป็นการหาของป่าแถวลำธารที่อยู่ไม่ไกลมากแทน"ขอรับ" หลี่เฟินหนิงขอตัวไปเตร

หลังจากกลับมาจากในเมืองหลี่เฟินหนิงก็บอกเล่าถึงสิ่งที่เขาต้องการทำให้กับหวังลี่หมิงฟังทันที"ข้าคิดจะขายข้าวเหนียวหมูปิ้ง ข้าวเหนียวไก่ปิ้งขอรับ" หลี่เฟินหนิงเอ่ยบอกสามี"ข้าวเหนียวหมูปิ้งไก่ปิ้งอย่างนั้นหรือ มันเป็นเช่นไรพี่ไม่เคยเห็น" หวังลี่หมิงเอ่ยถามอย่างสงสัยกับชื่ออาหารแปลกประหลาด"ไว้ข้าจะทำให้ท่านพี่ชิมดูขอรับ" หลี่เฟินหนิงเอ่ยบอกสามี"ได้ แล้วเจ้าจะไปขายเมื่อใด" หวังลี่หมิงเอ่ยถาม"อีกสามวันเตาปิ้งย่างถึงจะเสร็จ ข้าคิดว่าจะไปขายหลังจากนั้นขอรับ ระหว่างนี้ข้าอยากขอให้ท่านพี่ไปตัดต้นไผ่มาทำไม้เสียบหมูให้ข้าได้หรือไม่ขอรับ" หลี่เฟินหนิงคิดว่าเมื่อได้เตามาแล้ววันต่อมาเขาก็จะลองเปิดร้านขายเลย ระหว่างนี้ก็ต้องเตรียมวัสดุอุปกรณ์เสียก่อน"ได้สิ พรุ่งนี้พี่จะไปตัดต้นไผ่มาทำให้เจ้า" เขาต้องตามใจภรรยาอยู่แล้ว ไม่ว่าหลี่เฟินหนิงจะให้เขาทำสิ่งใดเขาก็ยินดีที่จะทำให้"ขอบคุณท่านพี่ขอรับ" หลี่เฟินหนิงคลี่ยิ้มให้สามี"เป็นพี่มากกว่าที่ต้องขอบคุณที่เจ้ายอมรับและไม่รังเกียจคนอัปลักษณ์เช่นพี่" นอกจากภรรยาคนนี้แล้วตอนนี้เขาไม่มีคนอื่นที่เป็นครอบครัวอีก และเขาสัญญากับตัวเองไว้ว่าจะรักษาคนในครอบค

ยามโหย่ว(17:00-18:59) หลี่เฟินหนิงเตรียมวัตถุดิบที่จะนำไปขายในวันพรุ่งนี้ โดยมีหวังลี่หมิงคอยเช็ดใบบัวไว้สำหรับห่อข้าวเหนียวหมูปิ้งให้ลูกค้า"ท่านพี่หิวหรือยังขอรับ" หลี่เฟินหนิงเอ่ยถามเพราะเห็นว่าตอนนี้ก็ยามโหย่วแล้วเกรงว่าสามีของตนจะหิว"พี่รู้สึกหิวนิดหน่อย" หวังลี่หมิงเอ่ยตอบภรรยาแม้ว่าความจริงเขาจะหิวมากก็เถอะ"เช่นนั้นข้าจะทำอาหารให้ท่านพี่กินก่อนนะขอรับ กินข้าวเสร็จเราค่อยมาหมักหมูกับไก่ไว้" หลี่เฟินหนิงเอ่ยบอกพร้อมกับนำวัตถุดิบออกมาจากมิติ โดยที่หวังลี่หมิงยังคงตกใจทุกครั้งที่อยู่ๆของก็โผล่มาตรงหน้า"มีอันใดให้พี่ช่วยหรือไม่" หวังลี่หมิงถามอย่างกระตือรือร้น เขาไม่อยากให้ภรรยาเหนื่อยเพียงฝ่ายเดียว"ท่านพี่ช่วยข้าหุงข้าวได้หรือไม่ขอรับ" หลี่เฟินหนิงเอ่ยบอก"ได้สิ" พูดจบหวังลี่หมิงก็ลุกขึ้นไปก่อไฟเพื่อเตรียมหุงข้าวทันทีส่วนหลี่เฟินหนิงก็กลับมาสนใจการเตรียมวัตถุดิบวันนี้หลี่เฟินหนิงจะทำเมนู ต้มยำทะเลน้ำข้น หมึกผัดผงกะหรี่ และไข่เจียวปู หลี่เฟินหนิงนำกุ้งมาปลอกเปลือกและผ่าหลังเอาเส้นดำออก จากนั้นจึงมาหั่ั่่นปลาหมึกและแล่เนื้อปลากระพงโดยแร่เอาแต่เนื้อ นำทั้งหมดไปล้างด้วยเกลือแ

เมืองหลวงแค้นเป่ยหลี่"ฝ่าบาท ได้ข่าวของน้องบ้างหรือไม่" สตรีสูงศักดิ์ที่อยู่เหนือคนทั้งแผ่นดินเอ่ยตามบุตรชายที่ตอนนี้ครองตำแหน่งฮ่องเต้ปกครองแคว้น"มิมีผู้ใดพบเห็นผู้ที่มีลักษณะคล้ายน้องรองเลยพะยะค่ะเสร็จแม่" บุรุษที่อยู่ในชุดลายมังกรเอ่ยด้วยอ่อนใจ"นานมากแล้ว แม่ไม่รู้ว่าเยี่ยนเออร์จะเป็นเยี่ยงไรบ้าง" ไทเฮาเอ่ยขึ้นด้วยความเศร้าโศก เกือบยี่สิบปีแล้วที่เขาไม่รู้ว่าบุตรคนรองเป็นตายร้ายดีเช่นไร"เสด็จแม่อย่าได้กังวลพระทัย ลูกสัญญาว่าจะตามหาเยี่ยนเออร์จนกว่าจะพบ หากยังไม่พบลูกจะมิมีวันเลิกตามหาน้องพะยะค่ะ" เซียวเฟยหลงเอ่ยกับมารดาด้วยน้ำเสียงแน่วแน่"แม่เป็นห่วงน้องเหลือเกินฝ่าบาท" ไทเฮาพูดพลางน้ำตาคลอ ตั้งแต่โอรสคนรองหายไปนางรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากแต่จำต้องเข้มแข็งมิเช่นนั้นบัลลังค์โอรสองค์โตของนางอาจสั่นคลอนได้"ท่านแม่โปรดถนอมพระวรกายเถิดพะยะค่ะ ไม่ใช่แค่ลูกที่ส่งคนออกตามหาน้อง ตอนนี้คนของน้องสามเองก็เริ่มตามหาน้องรองเช่นกัน" หน่วยเหยี่ยวดำที่เพิ่งถูกสร้างขึ้นโดยชินอ๋องได้ไม่นานมากนักขึ้นชื่อเรื่องการสืบข่าว ยามนี้ปลอดภัยสงครามแล้วชินอ๋องจึงให้หน่วยเหยี่ยวดำเริ่มออกตามหาน้องชายของตนห