Semua Bab เล่ห์แค้นจินฉาน: Bab 111 - Bab 120

...หลังจากเหตุการณ์น่าสลดที่อี๋เหม่ยเหรินนั้น ฮ่องเต้จึงได้ปรึกษากับฮองเฮาว่าจะเลื่อนตำแหน่งของจินฉานจากเหม่ยเหรินเป็นผิน เพื่อเป็นการปลอบขวัญที่นางได้สูญเสียบุตรในครรภ์ไป ซึ่งฮองเฮาแม้จะรู้สึกขัดแย้งในใจ แต่เมื่อเห็นว่ามิใช่การเลื่อนตำแหน่งแบบก้าวกระโดด ทั้งมิอาจทำให้ป๋ายอี้ทรงอิทธิพลไปมากกว่าที่เป็นอยู่ และถือเป็นการปลอบใจเล็กๆ น้อยๆ ที่ฮองเฮาเช่นนางพอจะให้ได้ จึงได้เห็นด้วยกับการเลื่อนตำแหน่งในครานี้ อีกทั้งยังประทานของขวัญสมทบเพิ่มเข้าไปอีกเท่าหนึ่ง แล้วให้หลี่ฮุ่ยเป็นผู้นำราชโองการแต่งตั้งและของขวัญหีบโตไปยังตำหนักผิงอันด้วยตนเองจินฉานเองเมื่อเห็นราชโองการแต่งตั้งและสิ่งของมากมายก็ทำเพียงคุกเข่าหันไปทางทิศที่ตั้งของตำหนักใหญ่ก่อนโขกศีรษะขอบพระทัยทั้งที่หลี่ฮุ่ยปรามแล้วว่าฮ่องเต้ไม่มีรับสั่งให้ทำเพราะเห็นแก่ที่ว่าจินฉานเองเพิ่งจะอาการดีขึ้น แต่นางก็ยังโขกศีรษะขอบพระทัยต่อ จากนั้นจึงหันไปยังทิศที่ตั้งของตำหนักเฟิ่งหวงเพื่อโขกศีรษะขอบพระทัยฮองเฮาด้วย หลังจากโขกศีรษะเสร็จสิ้นจึงให้ชุนเยี่ยนนำก้อนทับทิมดิบขนาดเท่าไข่พิราบใส่ถุงแพรขนาดเล็กมอบให้หลี่ฮุ่ยเป็นการตอบแทน ก่อนให้ชุนเยี่ยนเ

หลังจากพักผ่อนร่างกายอยู่นานนับเดือน จินฉานที่อาการดีขึ้นได้รับคำแนะนำจากหมอหลวงว่าควรออกไปเดินเล่นรับลมรับแสงแดดเสียบ้าง อย่าได้อุดอู้อยู่แต่ในตำหนัก ซึ่งนางก็ทำตามนั้น ทว่าทิศทางที่ไปกลับมิใช่ราชอุทยานเพื่อชื่นชมสายลมอ่อนโชย แสงแดดอุ่นในช่วงวสันตฤดู หรือแม้กระทั่งความงามของพรรณไม้ที่ผลิดอกใบอวดประชันโฉม นางมุ่งตรงไปยังตำหนักหรูหลันเพื่อเข้าเฝ้าหวงไทโฮ่วหลังจากที่ไม่ได้เข้าเฝ้ามานานแรมเดือนเมื่อจินฉานไปถึง สือม่านถัวนางกำนัลคนสนิทของหวงไทโฮ่วเดินมารายงานด้วยสีหน้าสงบ “เรียนพระสนมอี๋ผิน หวงไทโฮ่วเพิ่งตื่นบรรทม ตอนนี้กำลังให้นางกำนัลเกล้ามวยประทินโฉมอยู่เพคะ”“ตัวข้าทราบแล้ว เช่นนั้นตัวข้าจะรอที่หน้าตำหนักนี้ก่อน” จินฉานอมยิ้มละมุนตอบ ขณะที่สือม่านถัวรับคำ พลันได้ยินเสียงของหวงไทโฮ่วดังมาจากห้องบรรทม“พวกเจ้าเองก็อยู่รับใช้ข้ามานาน ไฉนวันนี้มือของพวกเจ้าจึงได้อ่อนยวบเพียงนี้ เกล้าผมเช่นไรก็ยังไม่ได้ตามที่ตัวข้าต้องการเสียที คราวต่อไปถ้าเป็นเช่นนี้อีก ตัวข้าจะไล่ให้พวกเจ้าไปปลูกต้นไม้ในอุทยานแทนเห็นทีจะประเสริฐกว่า”จินฉานได้ยินเช่นนั้นจึงหันไปสบตากับสือม่านถัวซึ่งพยักหน้าตอบรับว่าตอนน

...หลังจากที่แต่งกายประทินโฉมให้หวงไทโฮ่วเสร็จเรียบร้อยแล้ว จินฉานจึงเดินตามสือม่านถัวไปยังตำหนักปีกขวาของตำหนักหรูหลัน เมื่อไปถึงก็เห็นเฉากวงนั่งคัดอักษรอยู่เงียบๆ ท่าทีสงบเสงี่ยมเรียบร้อยผิดวิสัย อีกทั้งยังจรดจ่อเกินความพอดีคล้ายอาศัยการกระทำนั้นทำให้ความรู้สึกกลัดกลุ้มที่สุมระอุอยู่ในใจเกินวัยที่เกิดขึ้นตลอดหลายวันที่ผ่านมานั้นถ่ายโอนไปยังน้ำหมึกที่ประทับอยู่บนกระดาษหอม จินฉานเห็นเช่นนั้นให้รู้สึกสงสารจับใจ นางเดินไปหาเฉากวงที่โต๊ะเขียนหนังสือแล้วใช้มือเนียนละเอียดแตะที่หลังมือที่ถือพู่กันแผ่วเบา พร้อมเอ่ยเสียงนุ่ม “เฉากวงเด็กดี เจ้าเขียนอันใดอยู่หรือ?”เฉากวงยังไม่หยุดเขียน แต่เอ่ยเสียงเบา “ข้ากำลังคัดพระสูตร”“เหตุใดจึงคัดพระสูตร?”“ข้าเคยเห็นเสด็จย่าทวดคัดให้ท่านลุงหลี่หยวน บอกว่าทำเช่นนี้จะทำให้ท่านลุงไปสวรรค์ ข้าเองก็อยากให้อามู่กับน้องไปสวรรค์เช่นกัน”“น้อง? หมายถึงเด็กในท้องของข้าเช่นนั้นหรือ”เฉากวงจับจ้องหน้าท้องราบเรียบของจินฉาน ก่อนช้อนตาขึ้นมอง ดวงตาทั้งสองข้างรื้นปริ่มด้วยหยาดน้ำตา “ที่อามู่กับลูกของพี่หญิงอี๋ต้องตายเป็นเพราะข้ามิใช่หรือ ถ้าหากตอนนั้นข้าจับตัวอามู่เอา

หลังจากเหตุการณ์ผ่านไปสี่เดือน เซวียนเฟยเวินเชี่ยนหยุน อายุครรภ์ได้เก้าเดือน นับกว่าใกล้คลอดเต็มที ดังนั้นฟู่หยวนหลี่ที่ถือว่าเป็นหมอหญิงที่มีฝีมือและได้รับความไว้วางใจจากฮ่องเต้และเหล่าสนมจึงกลับเข้ามายังวังหลวงเพื่อดูแลเซวียนเฟยที่กำลังจะมีกำหนดคลอดอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า และหลังจากนั้นจึงแวะไปตรวจอาการของจินฉานตามรับสั่งเพิ่มเติมของฮ่องเต้ ดังนั้น ฟู่ถิงเฟิงผู้เป็นสามีของนางจึงได้มาส่งนางถึงประตูวังด้วยตนเองพร้อมสัมภาระห่อใหญ่สำหรับค้างคืนในวังหลวงที่ดูจะกินเวลายาวนานกว่าทุกที“ดั่งเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา ข้ามาส่งเจ้าได้เพียงประตูวังหน้านี้เท่านั้น ที่เหลือเมื่อเจ้าเข้าไปยังฝ่ายในแล้วข้าคงไม่อาจตามไปดูแลเจ้าได้ เจ้าต้องระวังตัวให้มาก ส่วนเพ่ยเอ๋อร์ ข้าจะดูแลนางให้เป็นอย่างดี เจ้าอย่าได้กังวล” เขาว่าขณะเอ่ยถึงบุตรสาวเพียงคนเดียวของพวกเขา“ถิงเฟิง เจ้าอย่าได้กังวลแทนข้าเลย เพ่ยเอ๋อร์อายุเพียงสี่ขวบ อายุน้อยกว่าพวกเราตั้งไม่รู้กี่เท่ายังรู้ความมากกว่าเจ้าเสียอีก ข้าต้องเป็นฝ่ายห่วงเจ้ามากกว่าว่าจะไปทำสิ่งใดให้ลูกเดือดร้อนหรือไม่” หยวนหลี่รับสัมภาระนั้นมาหอบหิ้วเอาไว้พร้อมกับล่วมยา ก่อน

การตระเตรียมยาเร่งคลอดเพิ่งเสร็จสิ้นที่การนำใบบัวแก่ที่เด็ดมาใหม่ๆ ไปมัดเก็บรวมกันไว้ที่ที่สามารถหยิบใช้ได้สะดวก ก็มีขันทีท่าทางภูมิฐานผู้หนึ่งมาตามฟู่หยวนหลี่ไปยังตำหนักผิงอัน อันเป็นที่พำนักของสนมที่เพิ่งแท้งลูกไปเมื่อหลายเดือนก่อน หลังจากที่ได้เห็นท่าทีเคารพนบนอบของเหล่านางกำนัลขันทีที่เดินผ่านขันทีผู้นี้ จึงพอเดาได้ลางๆ ว่า ผู้ที่มาตามนางหาใช่ขันทีธรรมดาสามัญหรือขันทีประจำตำหนักผิงอัน หากแต่เป็นขันทีคนสนิทของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน หลี่ฮุ่ยวังหลวงนี้ช่างกลับตาลปัตรคาดเดาอันใดไม่ได้โดยแท้ ยามสนมระดับชั้นมเหสีเจ็บป่วยมีเพียงแค่ขันทีน้อยที่มาตามนาง แต่สนมระดับผินซึ่งดูอย่างไรก็ไม่น่าจะมีอำนาจสลักสำคัญอันใดกลับได้คนใหญ่คนโตในบรรดาข้ารับใช้ฝ่ายในมาเชิญนางไปรักษาถึงที่ตำหนัก เห็นทีว่าความโปรดปรานของราชันย์นั้นอยู่เหนือกว่ายศตำแหน่งดูท่าจะเป็นความจริงฟู่หยวนหลี่หลุดจากภวังค์เมื่อยืนอยู่ต่อหน้าประตูตำหนักผิงอัน เดินผ่านสวนงามและศาลาที่มีซุ้มดอกจื่อเถิงสีม่วงอ่อนโอบล้อม มีนางกำนัลทำความสะอาดจัดแจงตามที่ต่างๆ อย่างคล่องแคล่วดูเป็นระเบียบเรียบร้อย ทว่านางให้ความสนใจเพียงไม่นาน วิบตาเดียวก็มาถึ