Semua Bab Obsessed มาเฟียผู้เชิ่ดชูเมียดั่งเทพธิดา: Bab 31 - Bab 40

ภายในเวลาสั้นๆ ในที่สุดงานวิวาห์ก็ถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โต ประหนึ่งว่าเจ้าของงานต้องการประกาศให้คนทั้งโลกได้รับรู้ ภายในงานถูกตกแต่งเต็มไปด้วยดอกไม้ธรรมชาติโทนสีชมพูบาร์บี้ตามที่เจ้าสาวปลื้ม นักข่าวจากสำนักงานดังทั้งหมดมารวมตัวกันในงานวันนี้จนหมด วิเวียนยืนเกรงอยู่หน้าประตูบานใหญ่ที่กำลังจะเปิดออกและนำเธอเข้าสู่โลกใบใหม่ ชุดเจ้าสาวอลังการยิบยับไปด้วยเพชรพลอยตามชายกระโปรงและรอบอก เธอเหมือนพญาหงส์ที่มีเวตมนต์สะกดให้สายตาทุกคู่ที่มองมาพลอยหลงไหลในความสง่า “ลูกสะใภ้ป๊าสวยจริงๆ“ ”ป๊า“ เสียงจากชายวัยกลางที่ดังขึ้นมาจากแผ่นหลังร่างระหงทำให้เธอลดละความเกรงลงบ้าง เบรย์เดนเดินเข้ามายืนเคียงข้างว่าที่ลูกสะใภ้ด้วยรอยยิ้มชอบใจที่แสดงอยู่บนใบหน้า ”พร้อมมั้ยลูก วันนี้ป๊าจะทำหน้าที่พ่อให้หนูเอง“ วิเวียนเผยยิ้มอ่อนพยักหน้าตอบเบาๆอย่างอ่อนน้อม ตั้งแต่ที่เซบาสเตียนพาไปรู้จักกับพ่อเขา เธอก็ถูกเบรย์เดนเอ็นดูเหมือนลูกสาวในไส้มาตลอด ไม่นานประตูบานใหญ่ก็ค่อยๆเปิดขึ้นจนภาพในตาเต็มไปด้วยงานหรูหราที่ถูกจัดอยู่ภายหน้า ผู้คนมากหน้าหลายตารวมถึงคนที่เธอไม่เคยแม้แต่จะพบเจอยืนยิ้มต้อนรับอยู่เบื้องหน้า โ

ฟอดดดด! “อื้อออ” เปลือกตาคู่สวยลืมขึ้นมองก็ต้องขมวดคิ้วกับสามีที่กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงเธอแต่เช้า จนทำเธอตื่นไปด้วย แก้มนวลแดงชํ้าหมดแล้วมั้งถ้าจะฟัดขนาดนั้น “อรุณสวัสดิ์ครับทูลหัว” ไม่พูดเปล่า โน้มลงมาจุ๊บปากนุ่มแล้วแสดงยิ้มปริ่มให้เธอด้วย จนคนที่เพิ่งตื่นนอนต้องกระพริบมองเขาปริ๊บๆ พอได้สติแล้วนึกถึงเรื่องน่าอายเมื่อคืน สองพวงแก้มก็แดงระรื่นขึ้นมาด้วยความเขินอาย นี่เธอทำเรื่องน่าอายอะไรลงไปบ้างเนี่ย น่าอายชะมัด! ”ค..คุณไม่ไปทำงานหรอคะ“ วิเวียนรีบกลบเกลื่อนความน่าอายโดยหาเรื่องถามเขาไปเรื่อย ”ไม่ไปครับ ติดเมีย” เซบาสเตียนยิ้มซุกซน พูดแล้วก็ยิ่งกอดรัดเอวบางเข้าชิดหน้าท้องตัวเองไต้ผ้าห่มผืนใหญ่ ซุกหน้าคลอเคลียกับซอกคอขาวเป็นหมาน้อย “ค..คุณไม่ไปงั้นวิไปนะคะ” วิเวียนทำท่าจะผลักเขาออกแต่ก็โดนมือหนาจับไว้ก่อน “ที่รักจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น เราจะไปฮันนีมูนกัน” “ฮันนีมูน? ไปวันนี้เลยหรอคะ” “ก็ผมอยากอยู่กับคุณสองต่อสองนี่นา” ”แต่ตอนนี้เราก็อยู่กันสองคนนี่คะ“ “สองต่อสองที่แปลว่าทั้งโลกมีแค่เราน่ะครับ“ “จะบ้ารึยังไงกันคะ“ วิเวียนขำลอดออกมาเบาๆกับความทะเล้นของ

เซบาสเตียนทำความสะอาดบ้านจนตอนนี้ฟ้าเริ่มมืด เขาเก็บกวาดเองทั้งหมดดั่งปากกล่าวจริงๆ จนตอนนี้ทุกอย่างสะอาดเข้าที่เข้าทาง วิเวียนที่นั่งมองยังไม่อยากเชื่อสายตา ว่าสามีผู้เป็นคุณชายมาแต่เกิดจะจัดการเกี่ยวกับงานบ้านได้ขนาดนี้ “สามีเมื่อยมั้ยคะ” “เมื่อยสิครับ เมื่อยมากเลยเมียจ๋า” พอได้ทีก็เอาใหญ่ รีบเดินตะล่อนเข้ามาอ้อนภรรยาที่นั่งอยู่บนโซฟา ล้มตัวนอนลงบนตักนุ่มพร้อมซุกหน้าเข้าหน้าท้องแบนราบ มือหนากอดรัดเอวบางไว้แน่น “วิไม่คิดเลยนะคะ ว่าคุณจะทำงานบ้านได้เยอะขนาดนี้” “งานบ้านว่าเก่งแล้ว แต่การบ้านเก่งกว่าอีก ลองตอนนี้เลยมั้ยครับเมีย” “ทะลึ่ง” เซบาสเตียนไม่เถียง แต่อยู่ๆก็ลุกพรวดจากที่นอนอยู่ก่อนจะซ้อนตัววิเวียนขึ้นอุ้มให้เธอนั่งอยู่บนแขนใหญ่ ทำเอาหญิงสาวตกใจรีบคล้องลำคอหนามองหน้าสามีตาแป๋ว “จ..จะพาวิไปไหนคะ” “มาทะเลทั้งที ก็ควรเล่นนํ้าหน่อยไม่ใช่หรอครับ” “ต..แต่นี่มันมืดแล้วนะคะ เล่นนํ้าทะเลตอนกลางคืนจะเป็นอันตรายรึเปล่า” “ที่รักกลัวอะไรครับ มีผัวอยู่ทั้งคน” ถึงปากจะพูดแบบนั้น แต่เขาก็อุ้มพาเธอเลี้ยวกลับขึ้นไปด้านบนจากที่กำลังเดินไปทะเล แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่พ้นจาก

“นายใหญ่ครับนี่แม่บ้านคนใหม่ที่มาแทนคนเก่าที่ลาออกไปครับ” “อ..เอ่อ…สวัสดีค่ะ หนูเบตตี้ค่ะ” การ์ดหน้าคมเอ่ยบอกนายใหญ่ของบ้านที่นั่งจิบชาอยู่บนหัวโต๊ะภายในห้องนั่งเล่น ก่อนเบตตี้ สาวใช้คนใหญ่รูปร่างหน้าตาคล้ายคลึงวัยนักศึกษาจะเอ่ยแนะนำตัวเองเสียงอ่อนตามหลัง “อืม พาเธอไปดูห้องเถอะ” เบรย์เดนไม่ได้ไตร่ตรองอะไรมาก ตอบปัดๆการ์ดหน้าคมไปโดยที่ไม่แม้แต่จะพิจารณาอะไร เพราะเรื่องสาวใช้ในบ้านเขายกให้ลูกน้องเป็นคนจัดการบ่อยครั้งอยู่แล้ว แล้วมันก็ไม่ได้เกิดปัญหาอะไร ครั้งนี้ก็คงจะเป็นเช่นนั้น การ์ดหน้าคมพนักหน้ารับ ก่อนจะพาสาวใช้คนใหม่ไปยันโซนห้องพักแม่บ้านที่อยู่อีกฝั่งของคฤหาสน์ แต่ระหว่างทางก็มีเสียงเบตตี้สาวเปร่งถามขึ้นด้วยสีหน้าอยากรู้ “พี่คะ บ้านนี้ก็ตั้งหลังใหญ่โต นายใหญ่อยู่แค่คนเดียวหรอคะ” “เปล่า มีลูกชายนายด้วย แต่ท่านไม่ค่อยอยู่หรอก” “นายใหญ่มีลูกชายด้วยหรอคะ” เบตตี้ดูเหมือนจะสนใจขึ้นมาไม่ใช่น้อยๆ เมื่อได้ยินคำตอบจากการ์ดในชุดดำ แต่คำสวนจากการ์ดก็ทำเอาเธอชะงักนิ่งเหมือนโดนดับฝันตั้งแต่ยังไม่ทันได้คิด “อืม มีเมียแล้วด้วย” “อย่าถามมาก แล้วก็อย่าคิดจะทำอะไรเกินเลยหน้าท

“สามีอย่านะ!” “เหอะ.. ไม่เจอกันนานอารมณ์การควบคุมตัวเองแย่ลงนะครับ” แมกซ์ตันที่อยู่ในท่าถูกเขากระชากคอเสื้ออยู่สถบขำออกมาอย่างยียวน ก่อนเซบาสเตียนจะยอมวางหมัดลงแล้วสบัดมือออกจากคอเสื้อจนอีกคนเซไปข้างหลัง “มึงมาทำไม!” “สามีใจเย็นๆ… คุณแมกซ์ตันเค้าแค่มาซื้อดอกไม้แล้วก็บอกลาเฉยๆ เพราะเค้ากำลังจะย้ายสาขาที่ทำงานไปต่างประเทศอาทิตย์หน้าแล้ว” วิเวียนอธิบายเสียงอ่อนให้กับคนหัวร้อนฟังเพื่อให้เขาใจเย็นลง ขืนปล่อยให้แมกซ์ตันเป็นคนตอบคงได้ต่อยกันเข้าจริงๆ สองคนยืนผสานสายตากันอย่างเดือดดาลไม่มีใครยอมใคร แต่ก็ดีกว่าใช้กำลังสู้กันนั่นแหละ “แหม่… ใจร้อนจังเลยนะครับ” “ลาเสร็จแล้วก็กลับไปได้ละ แล้วก็อย่าเสือกมาจับมือเมียกูอีก” ไม่พูดเปล่า มือหนาจับไหล่บางดันร่างอรชรเข้ามาแนบชิดตัวเอง ในขณะที่สายตาไม่ได้ละเลือนออกจากหน้าอีกคนที่กำลังเหยียดยิ้มกวนเขาอยู่ “สามี….” “ไม่เป็นไรหรอกครับคุณวิ ผมเข้าใจครับ คนใจร้อนก็มักจะชอบใช้กำลังแก้ปัญหาแบบนี้แหละครับ” แมกซ์ตันแขวะกลับด้วยถ้อยเสียงสุภาพต่างจากคำพูดลิบลับ แม่ง ไอ้เหี้ยนี่มันวอนโดนตีนชัดๆ ถ้าไม่ใช่ว่าเชื่อฟังคำพูดเมียนะ หน้ามันได้เละ