Semua Bab วาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน: Bab 11 - Bab 20

ยามตะวันทอแสงเรืองรองเหนือน่านฟ้าเมืองจิ่นหยาง ตู้เยี่ยนอวี่ และเสี่ยวจูยังคงปักหลักอยู่ในเมืองใหญ่แห่งนี้ หลังจากผ่านพ้นวิกฤตการณ์โรคระบาดอัคคีที่เกือบจะกลืนกินเมืองจิ่นหยางไปทั้งเมือง บัดนี้เมืองจิ่นหยางกลับมามีชีวิตชีวาอีกครา เสียงหัวเราะและรอยยิ้มของผู้คนที่เคยจมดิ่งในความทุกข์ระทม กลับมาปรากฏให้เห็นทั่วทุกหนแห่งเจ้าเมืองจิ่นหยางได้จัดงานเลี้ยงขอบคุณตู้เยี่ยนอวี่อย่างยิ่งใหญ่ ดุจการเฉลิมฉลองชัยชนะของแม่ทัพผู้เก่งกาจ ผู้คนจากทั่วทุกสารทิศต่างหลั่งไหลมาร่วมงาน เพื่อแสดงความเคารพและชื่นชมในคุณธรรมและสติปัญญาของนาง“หมอเทวดาตู้ ท่านคือผู้มีพระคุณของเมืองจิ่นหยาง ข้าขอคารวะท่านด้วยใจจริง” เจ้าเมืองจิ่นหยางกล่าวด้วยน้ำเสียงซาบซึ้งใจ พลางยกจอกสุราขึ้นจรดริมฝีปากตู้เยี่ยนอวี่โค้งคำนับเล็กน้อย “ท่านเจ้าเมืองกล่าวเกินไปแล้วเจ้าค่ะ ข้าเพียงทำตามหน้าที่ของมนุษย์เท่านั้นเจ้าค่ะ”แม้นางจะได้รับคำสรรเสริญเยินยอมากมายเพียงใด ตู้เยี่ยนอวี่ก็มิได้หลงระเริงในเกียรติยศชื่อเสียง นางยังคงถ่อมตนและมุ่งมั่นที่จะช่วยเหลือผู้คนต่อไปในช่วงเวลาที่อยู่ในเมืองจิ่นหยาง ตู้เยี่ยนอวี่ได้ใช้โอกาสนี้ในการศึกษาตำ

ยามหิมะแรกโปรยปราย อากาศหนาวเหน็บจับขั้วหัวใจ ตู้เยี่ยนอวี่ยืนอยู่ริมหน้าต่างโรงหมอหลวง มองดูเมืองหลวงที่ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะขาวโพลน แม้บรรยากาศภายนอกจะดูสงบนิ่ง แต่ในใจของนางกลับมิได้สงบเช่นนั้นหลังจากเหตุการณ์ในโรงน้ำชาคืนนั้น ตู้เยี่ยนอวี่ตระหนักดีว่าตนเองได้ก้าวเข้าสู่สมรภูมิที่แท้จริงแล้ว กองทัพเงาอสูรมิใช่เพียงแค่กลุ่มโจรผู้ร้ายธรรมดา หากแต่เป็นองค์กรลับที่มีเป้าหมายอันชั่วร้าย และมีกำลังคนที่แข็งแกร่งเกินกว่าที่นางจะรับมือได้เพียงลำพัง“คุณหนูเจ้าคะ ท่านดูเหนื่อยล้านักเจ้าค่ะ” เสี่ยวจูกล่าวด้วยน้ำเสียงห่วงใย นางนำน้ำชาอุ่น ๆ มาวางให้คุณหนูของตน “ท่านควรพักผ่อนเสียบ้างนะเจ้าคะ”ตู้เยี่ยนอวี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ข้ามิเป็นอันใดหรอกเสี่ยวจู เพียงแต่กำลังครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเท่านั้น” นางรับถ้วยชามาจิบช้า ๆ ไออุ่นจากถ้วยชาช่วยให้ร่างกายของนางอบอุ่นขึ้นบ้าง แต่จิตใจยังคงเย็นยะเยือก“คุณหนูยังกังวลเรื่องกองทัพเงาอสูรอยู่หรือเจ้าคะ ?” เสี่ยวจูถามอย่างระมัดระวัง“ใช่แล้วเสี่ยวจู” เยี่ยนอวี่ตอบ “พวกเขามิได้เพียงแค่ก่อโรคระบาด แต่ยังวางแผนการใหญ่บางอย่างที่ร้ายกาจกว่านั้นนัก”นางเล่า

ยามตรุษวสันต์ผ่านพ้นไป ดอกท้อเริ่มผลิบานส่งกลิ่นหอมกรุ่น ทว่าในเมืองหลวงบรรยากาศยังคงตึงเครียด แม้ตู้เยี่ยนอวี่ และแพทย์หลวงชางจะสามารถยับยั้งแผนการปล่อยพิษร้ายของ กองทัพเงาอสูรได้สำเร็จ แต่ภัยคุกคามหล่านั้นก็มิได้หายไปสิ้น การต่อสู้ในคืนนั้นทำให้ความจริงอันน่าตกใจบางอย่างถูกเปิดเผย และนำพาตู้เยี่ยนอวี่เข้าสู่โลกแห่งราชสำนักที่นางมิเคยปรารถนาจะข้องเกี่ยวเลยแม้แต่น้อย“คุณหนูเจ้าคะ ท่านควรจะพักผ่อนเสียบ้างนะเจ้าคะ” เสี่ยวจูกล่าวด้วยน้ำเสียงห่วงใย ใบหน้าของนางยังคงซีดเผือดจากเหตุการณ์ที่ผ่านมา “ท่านมิได้หลับมิได้นอนมาหลายวันแล้วเจ้าค่ะ”ตู้เยี่ยนอวี่ที่กำลังนั่งปรุงยาในห้องพักของโรงหมอหลวง เงยหน้าขึ้นมายิ้มอย่างอ่อนโยน “มิต้องเป็นห่วงข้าหรอกเสี่ยวจู” ดวงตาของนางยังคงฉายแววความมุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยว “ตราบใดที่โรคระบาดยังมิหมดไป และกองทัพเงาอสูรยังคงเคลื่อนไหว ข้าก็มิอาจพักผ่อนได้อย่างสบายใจ”แพทย์หลวงชางเดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าเคร่งเครียด “แม่นางตู้ มีข่าวร้าย”ตู้เยี่ยนอวี่วางสมุนไพรในมือลงช้า ๆ &

เดือนหก ปีวสันต์ รัชศกเทียนเหอปีที่เจ็ดสิบเก้ายามตะวันทอแสงเรืองรองเหนือท้องฟ้าเมืองหลวง ดุจไข่มุกเม็ดงามที่ทอประกายท่ามกลางหมู่เมฆ บัดนี้เมืองหลวงได้กลับคืนสู่ความสงบสุขอีกครา ใบหน้าของพวกเขาเปี่ยมด้วยรอยยิ้มและความสุข ดุจดอกไม้ยามเช้าที่แย้มบาน ตู้เยี่ยนอวี่ในฐานะแพทย์หลวงประจำพระองค์ ได้รับการเคารพยกย่องจากผู้คนทั่วแผ่นดินแม้จะอยู่ในตำแหน่งที่สูงส่ง ทว่าตู้เยี่ยนอวี่ก็มิได้หลงระเริงในเกียรติยศชื่อเสียง นางยังคงใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย และมุ่งมั่นที่จะช่วยเหลือผู้คนต่อไป“คุณหนูเจ้าคะ ท่านควรจะพักผ่อนเสียบ้างนะเจ้าคะ” เสี่ยวจูกล่าวด้วยน้ำเสียงห่วงใย ยามเห็นตู้เยี่ยนอวี่กำลังตรวจดูตำราแพทย์โบราณกองโตที่เรียงรายอยู่เต็มโต๊ะทำงาน “ท่านมิได้หลับมิได้นอนมาหลายวันแล้วเจ้าค่ะ”ตู้เยี่ยนอวี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน“มิต้องเป็นห่วงข้าหรอกเสี่ยวจู” ดวงตาของนางยังคงฉายแววความมุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยว “ข้าเพียงอยากศึกษาตำราเหล่านี้ให้มากยิ่งขึ้น เพื่อที่จะสามารถช่วยเหลือผู้คนได้มากกว่านี้”หลังจากเหตุการณ์ในเมืองหลวง แพทย์หลวงชางก็ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าแ

เดือนอ้าย ปีวสันต์ รัชศกเทียนเหอปีที่แปดสิบ“คุณหนูเจ้าคะ บุรุษผู้นั้นอาการดีขึ้นมากแล้วเจ้าค่ะ” เสี่ยวจูกล่าวด้วยรอยยิ้ม ดวงตาเป็นประกายแห่งความยินดี ยามเห็นบุรุษลึกลับที่ตู้เยี่ยนอวี่ได้ช่วยชีวิตไว้ เริ่มมีสีเลือดฝาดบนใบหน้า และมีเรี่ยวแรงขึ้นเล็กน้อยตู้เยี่ยนอวี่เดินเข้ามาใกล้บุรุษผู้นั้น “ท่านรู้สึกเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ ?” นางถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนบุรุษผู้นั้นมองตู้เยี่ยนอวี่ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ แต่ก็ยังคงมิอาจเอ่ยคำพูดใดออกมาได้ เขาพยายามจะโค้งคำนับ แต่ร่างกายยังคงอ่อนแรง“มิต้องทำเช่นนั้นหรอกเจ้าค่ะ” ตู้เยี่ยนอวี่กล่าว “ท่านควรจะพักผ่อนให้มาก แล้วอาการก็จะดีขึ้นเองเจ้าค่ะ”ตลอดหลายวันที่ผ่านมา ตู้เยี่ยนอวี่พยายามรักษาบุรุษผู้นั้นอย่างเต็มที่ ทั้งการใช้สมุนไพรหายาก และการส่งพลังปราณภายในเข้าสู่ร่างกาย เพื่อช่วยขับพิษและฟื้นฟูเส้นลมปราณที่เสียหายจากพิษร้ายชนิดใหม่ที่กองทัพเงาอสูรสร้างขึ้น ดุจแพทย์ผู้เก่งกาจที่พยายามช่วยชีวิตผู้ป่วยที่ใกล้ตายวันหนึ่ง ขณะที่ตู้เยี่ยนอวี่กำลั