๑๘ พายุฤดูหนาว และบุรุษลึกลับ

เดือนสิบ ปีวสันต์ รัชศกเทียนเหอปีที่เจ็ดสิบเก้า

ยามลมหนาวเริ่มพัดหวน บรรยากาศของหมู่บ้านซีหลินเริ่มปกคลุมด้วยความเงียบสงบยามค่ำคืน แม้ฤดูหนาวจะนำพาความหนาวเย็นมาเยือน แต่ในใจของตู้เยี่ยนอวี่กลับอบอวลไปด้วยความอบอุ่นและสุขสงบ การได้กลับมาอยู่ท่ามกลางครอบครัวอันเป็นที่รัก และได้ช่วยเหลือผู้คนในหมู่บ้านที่เปรียบเสมือนบ้านเกิดแห่งที่สอง ทำให้จิตใจของนางเปี่ยมด้วยความสุขที่แท้จริง

“คุณหนูเจ้าคะ ท่านควรจะสวมเสื้อหนา ๆ นะเจ้าคะ อากาศเย็นลงมากแล้วเจ้าค่ะ” เสี่ยวจู กล่าวด้วยน้ำเสียงห่วงใย ยามเห็นตู้เยี่ยนอวี่กำลังนั่งอ่านตำราอยู่ริมหน้าต่าง

ตู้เยี่ยนอวี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน “มิต้องเป็นห่วงข้าหรอกเสี่ยวจู กายของข้าแข็งแรงขึ้นมากแล้ว” นางยังคงใช้เวลาในยามว่างในการฝึกฝนกำลังภายในอย่างสม่ำเสมอ เพื่อเตรียมรับมือกับภัยคุกคามที่อาจจะเกิดขึ้นได้ในอนาคต

สำนักแพทย์พื้นบ้านที่ตู้เยี่ยนอวี่ริเริ่มขึ้นในหมู่บ้านซีหลิน ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดีจากชาวบ้าน ทุกวันจะมีชาวบ้านจากทั่วทุกสารทิศเดินทางมาขอคำปรึกษาและรับการรักษา นางถ่ายทอดความรู้เกี่ยวกับการใช้สมุนไ