Semua Bab เมรี่ยอดนักสืบหญิง: Bab 11 - Bab 19

แสงไฟจากโคมแก๊สสาดส่องลงมาบนถนนที่เต็มไปด้วยฝุ่นและโคลน ทำให้เกิดเงามืดทอดยาวตามกำแพงตึก เมรี่และเอดิสันยืนอยู่หน้าอาคารหินสีเข้มที่ดูไม่โดดเด่นนัก แต่กลับแฝงไว้ซึ่งความน่าเกรงขาม ประตูไม้โอ๊กบานใหญ่ปิดสนิท ไม่มีป้ายชื่อบ่งบอกถึงความเป็นสโมสรใดๆ แต่เอดิสันบอกว่านี่คือ 'สโมสรลี้ลับ' ที่สมาชิกของ 'เงาแห่งลอนดอน' มักจะใช้เป็นที่นัดพบ"คุณแน่ใจหรือคะว่าเราจะเข้าไปที่นี่ได้?" เมรี่กระซิบถามเอดิสัน เสียงของเธอแฝงความกังวลเล็กน้อย เธอรู้สึกถึงบรรยากาศที่ไม่เป็นมิตรที่แผ่ออกมาจากอาคารนี้"แน่นอนครับ" เอดิสันตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ใบหน้าของเขาไม่มีแววหวาดหวั่นเลยแม้แต่น้อย "ผมเป็นสมาชิกของสโมสรนี้มานานแล้ว แม้จะไม่ค่อยได้มาเยือนบ่อยนักก็ตาม"เมรี่เบิกตากว้าง "คุณเป็นสมาชิกขององค์กรนี้ด้วยหรือคะ!"เอดิสันหันมายิ้มมุมปาก "ไม่ใช่ครับ ผมเป็นนักสืบ มิสแบล็ควู้ด ผมเข้าเป็นสมาชิกที่นี่เพื่อศึกษาพฤติกรรมของพวกเขา และรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับองค์กรนี้ครับ" เขาเปิดประตูออกช้าๆ เสียงบานพับเก่าๆ ดังเอี๊ยดอ๊าดในความเงียบภายในสโมสรนั้นตกแต่งอย่างหรูหราผิดกับภายนอกอย่างสิ้นเชิง พรมเปอร์เซียหนานุ่มปูเต็มพื้น โค

เสียงเพลงบรรเลงเบาๆ คลอเคล้าไปกับเสียงสนทนาของผู้คนในงานเลี้ยงที่คฤหาสน์แอชตันยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย เมรี่พยายามรักษากิริยาท่าทางที่สง่างาม แม้ภายในใจจะเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะไขปริศนาการหายตัวไปของมิสซิสอลิซาเบธ แบล็ควู้ด ภรรยาของลอร์ดแอชตัน เธอรู้สึกว่านี่คือเบาะแสสำคัญที่เชื่อมโยงไปถึงเฟรเดอริค และ 'เงาแห่งลอนดอน' ได้"คุณเอดิสันคะ ฉันจะหาข้อมูลเกี่ยวกับการหายตัวไปของมิสซิสอลิซาเบธได้จากที่ไหนคะ?" เมรี่กระซิบถามเอดิสันขณะที่พวกเขากำลังยืนอยู่ใกล้กับภาพวาดของมิสซิสอลิซาเบธเอดิสันมองไปรอบๆ ก่อนจะตอบด้วยเสียงแผ่วเบา "ดูเหมือนว่าเธอจะถูกกล่าวถึงน้อยมากในงานเลี้ยงนี้ครับ ไม่มีใครอยากพูดถึงเรื่องนี้เลย" เขาเหลือบมองไปที่ลอร์ดแอชตัน "ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจนัก หากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' จริงๆ""แล้วเราจะทำอย่างไรกันดีคะ?" เมรี่ถาม"เราจะต้องแยกกันสืบครับ มิสแบล็ควู้ด" เอดิสันกล่าว "ผมจะพยายามหาทางเข้าไปในห้องทำงานของลอร์ดแอชตัน ส่วนคุณ...ลองหาโอกาสพูดคุยกับคนรับใช้เก่าๆ ที่นี่ดูสิครับ พวกเขาอาจจะรู้เรื่องราวบางอย่างที่ไม่มีใครรู้"เมรี่พยักหน้า เธอเข้าใจดีถึ

ลมหนาวพัดโชยมาปะทะใบหน้าของเมรี่ กลิ่นเค็มของน้ำทะเลและกลิ่นคาวปลาคละคลุ้งไปทั่วท่าเรือลอนดอน ในยามวิกาลเช่นนี้ ท่าเรือยังคงคึกคักไปด้วยแสงไฟจากเรือที่จอดเทียบท่าและเสียงเครื่องจักรที่ทำงาน เมรี่และเอดิสันยืนหลบอยู่ในมุมมืดของตรอกแคบๆ แห่งหนึ่ง สอดส่องสายตาไปยังโกดังเก่าที่ลอร์ดแอชตันบอกว่าเป็นที่คุมขังเฟรเดอริคโกดังหลังนั้นตั้งอยู่โดดเดี่ยวริมน้ำ ผนังอิฐสีเข้มดูเก่าแก่และทรุดโทรม หน้าต่างบางบานถูกปิดตายด้วยไม้กระดานผุๆ แต่บางบานก็เปิดแง้ม เผยให้เห็นแสงไฟสลัวๆ ที่ลอดออกมา เอดิสันก้มลงมองแผนที่ที่กางอยู่บนมือของเขา"ตามข้อมูลของลอร์ดแอชตัน โกดังแห่งนี้มีทางเข้าออกหลายทางครับ" เอดิสันกระซิบ "แต่ทางเข้าหลักถูกเฝ้าอย่างแน่นหนา เราจะต้องหาทางเข้าไปทางอื่น""แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าเฟรเดอริคอยู่ที่ไหนในโกดังแห่งนี้คะ?" เมรี่ถาม ดวงตาของเธอกวาดมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง"เราจะต้องเข้าไปข้างใน และหาเบาะแสครับ" เอดิสันตอบ "ผมเชื่อว่าเฟรเดอริคจะต้องทิ้งร่องรอยบางอย่างไว้ให้เราได้ติดตาม"เสียงฝีเท้าของชายสองคนดังใกล้เข้ามา เมรี่และเอดิสันรีบซ่อนตัวอยู่หลังลังไม้ขนาดใหญ่ ชายสองคนนั้นแต่งกายด้วยเ

เรือลำเล็กของเอดิสันแล่นตัดผิวน้ำที่มืดมิดของแม่น้ำเทมส์ เสียงเครื่องยนต์ดังกระทบกับความเงียบของยามค่ำคืนที่ปกคลุมลอนดอน เมรี่นั่งอยู่ข้างเฟรเดอริค พยายามสำรวจบาดแผลและร่องรอยการถูกทรมานบนร่างกายของพี่ชาย เฟรเดอริคซูบผอมลงไปมาก ดวงตาของเขาลึกโหล แต่ก็ยังคงฉายแววความมุ่งมั่นที่ไม่เคยจางหาย"พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?" เมรี่กระซิบถาม น้ำเสียงของเธอสั่นเครือด้วยความเป็นห่วงเฟรเดอริคยิ้มจางๆ "ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกเมรี่ แค่เหนื่อยหน่อยเท่านั้น" เขาจับมือเมรี่เบาๆ "ไม่คิดเลยว่าเธอจะมาช่วยฉันถึงที่นี่""หนูจะไม่ทิ้งพี่ไว้แน่ค่ะ" เมรี่ตอบ "เราจะต้องหาอเล็กซานเดอร์ให้เจอ และเปิดโปงแผนการของ 'เงาแห่งลอนดอน' ให้ได้"เอดิสันซึ่งกำลังบังคับเรืออยู่ หันมามองพวกเขา "ผมคิดว่าเราปลอดภัยแล้วครับในตอนนี้ แต่เรายังวางใจไม่ได้ พวกนั้นจะตามล่าเราอย่างแน่นอน""คุณมีแผนจะไปไหนต่อคะคุณเอดิสัน?" เมรี่ถาม"ผมจะพาพวกคุณไปที่บ้านพักลับของผมครับ" เอดิสันตอบ "เป็นสถานที่ที่ปลอดภัย และไม่มีใครรู้จัก"เรือลำเล็กแล่นมาถึงท่าน้ำส่วนตัวแห่งหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่หลังพุ่มไม้หนาทึบ เอดิสันผูกเรือไว้กับเสา แล้วพาเมรี่และเฟรเดอริ

รถยนต์ของเอดิสันจอดสนิทอยู่ห่างจากโกดังร้างที่ดูน่าขนลุกไม่กี่ช่วงตึก กลิ่นอับชื้นและกลิ่นสนิมคละคลุ้งในอากาศยามรุ่งสาง เมรี่ เฟรเดอริค และเอดิสัน ลงจากรถด้วยท่าทีระมัดระวัง พวกเขามองไปยังโกดังที่ทอดยาวเป็นเงามืดทะมึน มีหน้าต่างบานเล็กๆ ที่แสงไฟสลัวๆ ลอดออกมาประปราย"นี่คือศูนย์บัญชาการลับของ 'เงาแห่งลอนดอน' อย่างนั้นหรือคะ?" เมรี่กระซิบถาม เสียงของเธอแฝงความตื่นเต้นและหวาดหวั่นไปพร้อมๆ กัน"ใช่ครับ" เอดิสันตอบ "และผมเชื่อว่าแก๊ส 'ควบคุมจิตใจ' ก็ถูกเก็บไว้ที่นี่ด้วย"เฟรเดอริคมองไปที่โกดังด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "เราต้องหาทางเข้าไป และหยุดยั้งเซอร์เรจินัลด์ให้ได้ก่อนที่เขาจะใช้มัน""เราต้องวางแผนกันอย่างรอบคอบครับ" เอดิสันกล่าว "ที่นี่น่าจะมีกับดักและการป้องกันที่ซับซ้อนกว่าโกดังเก่าที่ท่าเรือมาก"พวกเขาใช้เวลาไม่นานในการสำรวจบริเวณรอบๆ โกดัง เอดิสันชี้ไปที่ประตูเหล็กขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหน้า ซึ่งถูกเฝ้าโดยชายฉกรรจ์สองคน ส่วนด้านข้างของโกดังมีหน้าต่างบานเล็กๆ อยู่สูงจากพื้นดินเช่นเดียวกับโกดังที่แล้ว"ผมจะเบี่ยงเบนความสนใจของยามด้านหน้า ส่วนคุณเมรี่กับคุณเฟรเดอริค ลองหาทางเข้