ตอนที่ 47

ฮองเฮาไม่สามารถทนรอการใหญ่ได้ ในเมื่อบุตรสาวของนางในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับคนใกล้ตาย ถึงอย่างไรนางผู้เป็นแม่จำต้องทำอะไรสักอย่าง

“ไปเชิญซื่อจื่อมา” ในเมื่อไม่สามารถทำให้บุตรสาวเจ็บปวดมากไปกว่านี้ได้ จึงจำเป็นต้องยืมมือของอีกฝ่ายมาแทน

“ทูลฮองเฮา เวลานี้ซื่อจื่อถูกท่านอ๋องกักบริเวณให้อยู่แต่ในเขตเรือนตะวันออก ไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้าพบพ่ะย่ะค่ะ” ขันทีข้างกายรายงาน

“แม้แต่ข้าเช่นนั้นหรือ ถ่ายทอดคำสั่ง ฮองเฮาอย่างข้า รู้สึกเป็นห่วงองค์หญิงเก้าเรื่องครองเรือน จึงอยากจะขอเชิญซื่อจื่อมาพูดคุยหารือสักเล็กน้อย” นางไม่เชื่อว่าแม้แต่คำสั่งฮองเฮา เหล่าองครักษ์หน้าโง่พวกนั้นจะไม่ยอมทำตาม

ทางด้านเซ่าหมิงหยวน อยู่ในตำหนักฉงอี้ตลอด แต่ผู้คนเข้าใจว่าเขากลับไปยังค่ายทหารแล้ว ตอนนี้ฮ่องเต้กำลังหารือเรื่องขุนนางที่ร่วมก่อกบฏ หลักฐานที่เซ่าหมิงหยวนนำมามอบให้ ยากที่คนเหล่านั้นจะดิ้นให้หลุดไปได้

“ลูกคิดว่าเราควรอาศัยจังหวะที่เสด็จอาไม่อยู่ จับกุมตัวขุนนางทรราชเหล่านี้ขังไว้ในคุกหลวง รอวันตัดสินโทษ ถือโอกาสตัดแขนตัดขาคนที่คอยส่งข่าวความเคลื่อนไหวด้วยพ่ะย่ะค่ะ” เซ่าหมิงหยวนเอ่ยขึ้น หลังจากที่เห็นเสด็จพ่อของเขาเงียบอยู่นาน

เข้าใจว่าเป็นเรื่องยาก ที่จะทำใจให้เชื่อได้ ว่าเสด็จอาเซ่าเยี่ยน จะกล้าทำเรื่องเช่นนี้ เพราะที่ผ่านมาทั้งฮ่องเต้และชินอ๋องที่ใครต่อใครคิดว่าบาดหมางกัน แท้จริงแล้วพวกเขาต่างรักใคร่กลมเกลียวกันเป็นอย่างดี หากเซ่าหมิงหยวนไม่ย้อนกลับมาในชาตินี้ เขาก็ไม่มีวันเชื่อว่านี่จะเป็นเรื่องจริง

“เจ้าสืบดีแล้วหรือ?” ฮ่องเต้เซ่าหมิงคังไม่ทรงเชื่อ น้องชายที่ร่วมรบ เป็นเสาหลักในการนำทัพเพื่อกำชัยมาให้พระองค์นั้น จะเป็นคนคนเดียวกับที่กำลังก่อกบฏในครั้งนี้

“เสด็จพ่อ เรื่องราวเป็นมาเช่นไรลูกคงไม่รื้อฟื้นอีก แต่เรื่องที่มี  การลอบปลงพระชนม์เสด็จพ่อ จนต้องตามลูกกลับมานั้นคงแจ้งแก่ใจดีแล้ว อีกอย่างเสด็จอาก็มีใจออกห่างราชสำนักมานานแล้ว อย่าทรงหลอกพระองค์อีกเลยพ่ะย่ะค่ะ” เซ่าหมิงหยวนพยายามพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งสงบ

ก่อนหน้านี้ฮ่องเต้ถูกลอบสังหาร และคนที่ลงมือก็คือชินอ๋อง ผู้ที่เป็นเสด็จอาแท้ ๆ ของเขาเอง องครักษ์เงาแทบเอาชีวิตไม่รอด ดีที่ครั้งนั้นมีคนรับคมดาบแทนเสด็จพ่อของเขา ไม่เช่นนั้นแผ่นดินนี้คงได้เปลี่ยนเจ้าแผ่นดินไปแล้ว

“สวีเฮ่าเล่า เขารู้เห็นเรื่องนี้หรือไม่ หมิงหยวน น้องชายเจ้าผู้นี้   เป็นคนอ่อนโยน พ่อไม่เชื่อว่าเขา” ฮ่องเต้ทรงรักหลานชายผู้นี้มาก แม้จะรู้ว่าต้นกำเนิดจะไม่สวยงามเหมือนเชื้อพระวงศ์คนอื่น ๆ ทว่าเขากลับวางตัวได้สูงส่งกว่ามากนัก

“ไม่มีรายงานแน่ชัดพ่ะย่ะค่ะ แต่เสด็จพ่อเองก็ทรงทราบดี ว่าเราจะเก็บเขาเอาไว้ไม่ได้เป็นอันขาด ไม่มีผู้ใดอยากได้ชื่อว่าเป็นกบฏ อยู่มิสู้ตาย ลูกเชื่อว่าสวีเฮ่าย่อมเข้าใจ”

เซ่าหมิงหยวนกล่าว ชาตินี้เขาไม่แน่ใจว่าสวีเฮ่าจะร่วมมือกับบิดาหรือไม่ แต่ชาติที่แล้วเขามั่นใจ เพราะสองพ่อลูกหลอกใช้เจียวเจียวของเขาเข้ามาตีสนิทเสด็จแม่ หลอกถามความเคลื่อนไหวทุกอย่างของเขา ดีที่เสด็จแม่ไหวตัวทัน ไม่เช่นนั้นไม่แน่ว่าปราบกบฏครั้งนั้นเขาจะสามารถชนะได้

“เช่นนั้นก็ทำตามที่เจ้าว่าเถอะ เราจะให้องครักษ์เสื้อแพรไปเชิญตัวคนถ่อยพวกนั้นมา ที่เหลือเจ้าก็จัดการตามสมควร แล้วหรงหรงจะทำเช่นไร” ฮ่องเต้ถามไปพลางพร้อมนวดขมับตัวเองไปพลาง เรื่องทุกอย่างถาโถมเข้ามา จนพระองค์ยากเกินที่จะรับได้ไหว

“คนตำหนักฉงจื้อเคลื่อนไหวแล้ว คาดว่าวันนี้ต้องพาตัวสวีเฮ่ามาแน่พ่ะย่ะค่ะ เสด็จพ่อ ลูกไม่ได้อยากจะทำร้ายหรงหรง แต่ลูกเสือลูกตะเข้ไม่สามารถเก็บเอาไว้ได้” เซ่าหมิงหยวนเอ่ย

หากจะโทษ ก็ต้องโทษผู้ให้กำเนิดที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี กล้าหลอกลวงโอรสสวรรค์ กล้าเอาลูกเสือมาหลอกว่าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไข   ของมังกร หมดเวลาให้พวกเขาได้เสวยสุขกันแล้ว

“อืม ส่งคนไปขัดขวาง อย่าให้คนของฮองเฮาไปที่ตำหนักชินอ๋องได้” ฮ่องเต้สั่งการเสียงเข้ม

“อีกไม่เกินเดือนห้า เสด็จอาจะยกทัพมายึดหางโจว อาศัยจังหวะนี้จัดงานอภิเษกให้พวกเขาเถิดพ่ะย่ะค่ะ” ฮ่องเต้ได้ยินแล้วรู้สึกปวดหนึบที่หัวใจ

ถึงอย่างไรองค์หญิงเก้า เซ่าหรง ก็ได้ชื่อว่าเป็นพระราชธิดา        ที่พระองค์ทรงให้ความสำคัญมากคนหนึ่ง แม้จะรู้ว่ามิใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของพระองค์ ทว่าก็เป็นหลานสาวสายเลือดเดียวกัน

ก่อนที่จะขึ้นครองราชย์ รัชทายาทเซ่าหมิงคัง ทรงอภิเษกกับซุยจิ่ง ซึ่งก็คือฮองเฮาในปัจจุบัน เพื่อความมั่นคงในตำแหน่งรัชทายาท แม้รู้ดีว่าน้องชายผูกสมัครรักใคร่สตรีผู้นี้ ทว่าเขาก็ไม่สามารถเห็นแก่ตัว จนไม่คิดถึงบ้านเมืองได้

น้องชายที่ไปรบกลับมาเหมือนคนเสียหลัก ทว่าเขากลับไม่โวยวาย ทั้งยังร่วมแสดงความยินดี เดิมทีคิดว่าเป็นเพียงความรักของวัยหนุ่มสาว น้องชายอาจจะลืมสตรีผู้งามล่มเมืองไปแล้ว

ความจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้นเลย หลายต่อหลายครั้งที่องครักษ์เงาเข้ามารายงานเรื่องความสัมพันธ์ของชายโฉดหญิงชั่วคู่นี้

พระองค์รู้ดีว่าทำผิดต่อคนทั้งสอง จึงอาศัยความผิดของพวกเขาเป็นการชดเชย ทว่าผู้ใดจะคาดคิดว่าน้องชายแท้ ๆ กลับไม่หยุดเพียงเท่านั้น หมายเอาชีวิตพี่ชายร่วมอุทรเดียวกัน เพื่อสตรีแพศยานางหนึ่ง น้องชายถึงขั้นยอมแลกทุกอย่าง

จนกระทั่งพระองค์ได้พบรักแท้กับสตรีนางหนึ่ง แม้นจะไม่งาม    ล่มเมืองเท่าฮองเฮา ทว่านางกลับมีใบหน้างดงามชวนมอง มีเสน่ห์ ยากจะละสายตาจากนางไปได้ นางให้กำเนิดบุตรชายซึ่งก็คือ เซ่าหมิงหยวน

ฮองเฮาอาศัยเรื่องที่รัชทายาทเสียชีวิตก่อนวัยอันควรมาอ้าง     เพื่อคลายความโศกเศร้า นางจึงขอเซ่าหมิงหยวนไปเลี้ยงเป็นโอรสของตน เสวียนกุ้ยเฟยหรือจะกล้าขัดคำสั่งฮองเฮาได้

แน่นอนว่าการเสียชีวิตของรัชทายาทไม่ใช่เพราะโชคร้าย ทว่าเป็นฝีมือของฮ่องเต้ เขาไม่อาจยอมให้ผู้ที่ไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของตนเอง ขึ้นมาอยู่เหนือโอรสคนอื่นของพระองค์ได้

“มีราชโองการลงไป ซื่อจื่อเซ่าสวีเฮ่า มีคุณงามความชอบ ประพฤติตัวเป็นแบบอย่างองค์ชายที่ดี กตัญญูต่อบิดามารดา คู่ควรแก่ตำแหน่งราชบุตรเขยอย่างยิ่ง กำหนดวันอภิเษกในอีกสิบวันข้างหน้า”

ทางด้านตำหนักฉงจื้อ ได้ฟังราชโองการก็ตัวแข็งทื่อไปในทันที เดิมทีฮองเฮาสบายใจเรื่องนี้ไปแล้ว มั่นใจว่าต้องรอให้งานอภิเษกของ     เซ่าหมิงหยวนเกิดขึ้นก่อน ค่อยถึงงานของเซ่าหรง แต่ผู้ใดจะไปคาดคิดว่า อีกเพียงแค่สิบวัน ก็จะเป็นงานอภิเษกของบุตรสาว

นี่สินะเขาถึงกล่าวกันว่า จิตใจฮ่องเต้ ยากแท้หยั่งถึง แต่นางจะยอมให้พี่น้องด้วยกันเองแต่งงานกันได้อย่างไร แม้ว่าเซ่าสวีเฮ่าจะมิใช่บุตรชายของนาง ทว่าเขากลับมีบิดาคนเดียวกับบุตรสาวของนาง เช่นนี้จะให้นางยอมได้อย่างไร

“ฮองเฮา” แม่นมกลัวจนตัวสั่น เผลอเรียกฮองเฮาออกมา

“ซื่อจื่อมาถึงแล้วหรือไม่” ฮองเฮาทรงเก็บอาการ ไม่แสดงออกว่าตนเองรู้สึกเช่นไร

เวลานี้นางต้องการบอกความจริงกับเซ่าสวีเฮ่า มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น ที่จะทำให้เขาปฏิเสธสมรสพระราชทานครั้งนี้ได้ ในเมื่อรู้ความจริงย่อมไม่ยินยอมที่จะแต่งกับน้องสาวของตนเอง คนที่ขัดราชโองการต้องไม่ใช่บุตรสาวนาง

“ยังไม่มาเลยเพคะ คนส่งข่าวก็ยังไม่กลับมาด้วยเช่นกัน”

ฮองเฮาแทบล้มทั้งยืน นางไม่เชื่อว่านี่จะเป็นเรื่องบังเอิญ พวกมันอาศัยจังหวะที่ชินอ๋องไม่อยู่ บีบคั้นให้เขาต้องทำเช่นนี้ เหมือนการล่อเสือออกจากถ้ำ จากนั้นก็กำจัดไปทีละคน

“ส่งไปอีก เป็นตายร้ายดีอย่างไรวันนี้ข้าต้องได้เห็นหน้าซื่อจื่อ”   ซุยฮองเฮาตวาดลั่น นางไม่สามารถสำรวมได้อีกต่อไป อยากจะเดินไปบีบคอคนชั่วช้า ใจดำอำมหิต ที่ทำร้ายบุตรสาวนางได้ลงคอ แต่แล้ววันนั้นทั้งวัน ก็ไม่มีแม้เงาของซื่อจื่อ รวมไปถึงคนส่งข่าวก็ไม่ได้กลับมาด้วยเช่นกัน

ข่าวเรื่องขุนนางบางคนถูกเรียกตัวเข้าวัง ยิ่งตอกย้ำว่าซุยฮองเฮานั้นคาดการณ์ไว้ไม่ผิด นางรู้สึกหนาวไปถึงกระดูก ฮ่องเต้ หมิงคังผู้วางท่าว่าเป็นคนเจ้าสำราญ บัดนี้คงกำลังจะลงดาบแก่ข้าราชสำนักแล้วสินะ