Her Billionaire Babymaker Is Her Ex-husband's Brother의 모든 챕터: 챕터 101 - 챕터 110

Pagkabukas ng pinto, nagkaharap sila ni Natasha at parehong natigilan. Bakas sa mukha ni Natasha ang pagtataka at bahagyang pagdududa na makasalubong si Catherine mula sa opisina ng current EVP. “Nariyan ba si Uncle?” tanong ni Natasha, piniling isantabi ang kung ano man ang pumasok sa isip niya. “Yeah. Nasa loob siya. May pinasa lang akong mahalagang papeles sa kanya,” alibi ni Catherine. Tumango si Natasha, ngunit nanatili ang matalim na tingin habang nakatitig sa kanya. “Alis na ako,” ani Catherine. Nagkalagpasan sila sa hallway. Sinundan pa ng tingin ni Natasha si Catherine, isang maigting at diretso na pagtingin bago siya napabuga ng hangin at tumuloy sa loob ng opisina. “Good morning, Uncle,” bati ni Natasha kay Elidio, dahan-dahan ngunit malinaw ang boses. Naabutan niya itong sumisimsim ng alak habang nakabuhad-had ang mga papeles na inaasikaso. “Oh, Natasha. Mas maganda ka pa sa umaga. Napakaaga pa, bakit naririto ka na kaagad?” sagot ni Elidio, bahagyang nagulat sa maag

Hindi na pinansin ni Gabriel ang tingin ni Natasha na puno ng galit at inis sa kanya. Tuloy-tuloy siyang naglakad palabas ng opisina, hawak pa rin ang bag at laptop nito, habang dinukot ang cellphone mula sa bulsa ng kanyang pantalon. Sanay na siya sa malamig na trato nito, pero hindi pa rin maiiwasang kumirot ang kanyang pride sa tuwing nakikita ang tingin nitong tila ba wala siyang karapatan kahit sa isang simpleng pakikialam. Gayunman, hindi niya hinayaan na makita ni Natasha na naaapektuhan siya. Mas pinili niyang kumilos na parang walang pakialam. Tatawagan niya si Sire para ipaalam na matagumpay ang ipinagawa nito sa kanilang dalawa. Napapangiti pa siya habang tinatawagan ang numero ni Sire, bahagya pang iginigiya ang cellphone sa tainga, habang alam niyang nasa likuran niya si Natasha, tahimik, ngunit ramdam ang bigat ng presensya. Hindi man ito nagsasalita, sapat na ang malamig na katahimikan para magdulot ng tensyon. Sigurado si Gabriel na sinasadya talaga ni Sire na pagsama

**Sire** “Ah, ganoon ba? Sa Monday ka pa uuwi, hindi ba?” tanong ni Yeon Na sa akin. “Yup,” mabilis kong sagot. “Sure ka?” paniniguro niya. Naramdaman kong nanuyo ang lalamunan ko kaya bahagya akong napalunok. “You… want me to go home tonight?” tanong ko, medyo nag-aalangan. “No—I mean, kung kaya mo. Pero stay ka na lang muna diyan, baby,” sagot niya. Bahagya akong napaangat ng kilay, may kutob na sumisiksik sa isip ko. “Ayaw mong umuwi ako mamayang gabi?” tanong ko ulit, sinusubukang tukuyin ang gusto niyang ipahiwatig. Napabuntong-hininga siya. “Masyadong malayo ang biyahe. Sa Monday ka na lang umuwi. Ah sige, ibababa ko na ang tawag. May gagawin pa kasi ako,” mabilis niyang paalam, parang nagmamadali. “Teka lang, baby. Sure ka?” muli kong usisa. “Kung gusto mo, uuwi talaga ako mamaya. Kaya ko naman ang biyahe,” dagdag ko, pilit ipinaparamdam na kaya kong gawin iyon. Dahil ang totoo ay nasa Metropolis lang naman ako. “Hindi na,” mabilis niyang tanggi. “Malayo nga ang biya

**Yeon Na** Nagmamadaling hinubad ni Elidio ang suot niyang coat at basta na lang itinapon iyon sa sahig. Sunod niyang kinalas ang belt niya, mabilis at marahas ang bawat galaw, habang ako naman ay nananatiling nakahiga, hindi makagalaw, nakapikit ang mga mata na tila bang walang kaalam-alam sa susunod niyang gagawin. Naramdaman ko ang bigat ng katawan niyang dumagan sa akin kaya agad kong iminulat ang mga mata ko. Balak niya sana akong hagkan, pero tinaas ko kaagad ang hita ko. Kasabay ng malakas na pag-untog ng tuhod ko sa pagitan ng kanyang hita ay ang mabilis kong pagtusok ng hallucination drug gamit ang syringe na hawak ko, diretso sa kanyang braso. Napaungol siya sa sakit at napahawak sa pagitan ng kanyang hita, pero hindi niya namalayan ang ginawa ko. Mabilis akong gumulong palayo sa kama at marahang bumaba, pinipilit manatiling kalmado. Akala niya siguro ay natamaan na ako ng wine na nilagyan niya ng drugs kanina, pero agad iyong napalitan ni Lora sa tulong ng ilan ko p

**Yeon Na** “Gabriel,” usal ko sa pangalan niya, may diin ang boses, sabay bigay ng matalim na tingin sa kanya. Ramdam kong kinabahan siya dahil sa titig ko. “You both lied,” dagdag ko pa, mariin ang bawat salita, halos mabasag ang katahimikan ng paligid. “S-Sire will explain everything! Siya ang nakiusap sa akin na magsinungaling sa’yo,” mabilis na saad ni Gabriel, halos nauutal sa kaba. Sabay turo niya kay Sire, walang alinlangang inilaglag ang kaibigan para mailigtas ang sarili. Dahan-dahan kong ibinalik ang tingin ko kay Sire, tagos ang nakamamatay na titig ko sa kanya. Napabuntong-hininga naman siya. “Fine. Ako na ang unang magpapaliwanag,” pagsuko niya, malamig ang boses ngunit ramdam ang kaba sa ilalim nito. Ibubuka niya na sana ang kanyang bibig para magpaliwanag, ngunit biglang bumukas ang elevator. “Sa kotse na lang ako magpapaliwanag,” dagdag pa niya. Mauuna na sana akong lumabas ng elevator pero muli niya akong hinila palapit sa kanya, mahigpit ang kapit ng kanyang