All Chapters of คลื่นรักเชลยหัวใจ 1 เมียเชลย: Chapter 1 - Chapter 10

ครั้งที่ อัลเบิร์ต ชาร์ลสตัน ยังเป็นนักศึกษาหนุ่มอายุเพียงยี่สิบเอ็ดปี เขาบังเอิญได้รู้จักและมีความสัมพันธ์กับโรส นักร้องสาวในบาร์ผู้มีอายุมากกว่าถึงสามปี และทันทีที่รู้ว่าเขาเป็นทายาทของมหาเศรษฐีผู้มีชื่อเสียงของลอนดอน เธอก็ตัดสินใจใช้เสน่ห์ เรือนร่าง และกลเม็ดเด็ดพรายทุกอย่างของผู้หญิง มัดใจชายหนุ่มอ่อนประสบการณ์อย่างเขาเอาไว้จนดิ้นไม่หลุด ด้วยหวังว่าเธอจะมีชีวิตบั้นปลายอันแสนสุขสบาย ได้แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าและเครื่องประดับหรูหราไม่ต่างจากคนในวงสังคมชั้นสูงแต่ลางร้ายก็เริ่มปรากฏเสียตั้งแต่แรก เมื่อว่าที่พ่อสามีในขณะนั้นเกิดไม่เห็นดีเห็นชอบกับการแต่งงาน เพราะเห็นว่าบุตรชายของเขายังเด็กเกินไป ยังไม่เคยทำงานหรือแม้แต่รับผิดชอบชีวิตตัวเองเสียด้วยซ้ำกระนั้นเคนเน็ธก็ยังพยายามทำหน้าที่ของผู้เป็นพ่ออย่างดีที่สุด เขายกแมนชั่นขนาดใหญ่บนถนนพิกคาดิลลี ย่านใจกลางเมืองลอนดอนให้เป็นเรือนหอของทั้งคู่ มิหนำซ้ำยังมอบบัญชีเงินฝากจำนวนยี่สิบล้านปอนด์ให้เป็นทุนรอนติดตัวอีก ซึ่งแน่นอนว่าสิ่งเหล่านี้ก็ทำให้นักร้องจากบาร์ข้างถนนอย่างโรสได้มีโอกาสใช้ชีวิตเฉิดฉายเหมือนในวิมานที่เธอวาดไว้อยู่หลายปีแต่หลังจาก

“ลมแรงขึ้นทุกทีแล้ว ตากลมนานๆ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา ปู่ว่าเรากลับไปที่บ้านกันดีกว่า” เคนเน็ธพยายามชักจูงให้หลานชายลืมเรื่องที่เขาพูดไปเสีย“จริงด้วยสิฮะ ป่านนี้นีนาคงรอนานแล้วล่ะ” เจโคบีพูดพลางกระชับนิ้วมือเล็กๆ เข้ากับฝ่ามือหยาบย่นตามกาลเวลาของเคนเน็ธ ก่อนจะออกแรงดึงให้ร่างสูงใหญ่ที่นั่งยองๆ อยู่ลุกขึ้นยืน “คุณปู่ฮะ อาทิตย์หน้าคุณปู่ต้องกลับมาช่วยผมทาสีเจ้าซีเซอร์เพนต์นะฮะ”“มันคืออะไรกันเหรอ เจค็อบ” ชายสูงวัยถามด้วยความแปลกใจ“มันก็คือชื่อของเรือบังคับวิทยุที่คุณปู่ซื้อมาฝากผมเมื่อเช้านี้ยังไงล่ะฮะ ผมตั้งชื่อมันว่าเจ้างูทะเล” เด็กน้อยตอบฉะฉาน ขณะพยายามใช้สองมือจูงปู่ของเขาให้ก้าวตามไป“แล้วทำไมเราจะต้องไปทาสีมันด้วยล่ะ เรือที่ปู่ซื้อมาให้มันไม่สวยหรือไง หือ...”“ผมอยากให้มีรูปงูบนเรือด้วยนี่นา ไม่อย่างนั้นจะสมกับชื่อเจ้างูทะเลได้ยังไงกันล่ะฮะ” พูดจบก็กระโดดโลดเต้น วิ่งนำไปข้างหน้าเคนเน็ธส่ายหน้ายิ้มๆ กับความร่าเริงไร้เดียงสาของเจโคบี ก้าวเท้าตามเด็กน้อยไปด้วยความสบายใจ ชีวิตบั้นปลายในวัยหกสิบสี่ปี ถึงจะต้องผิดหวังกับลูก แต่อย่างน้อยเขาก็ยังมีหลานที่เฉลียวฉลาดน่ารักมาทดแทน เพียงเท่านี้

“แล้วยังไงต่อ...” ผู้เป็นพ่อกัดฟันถาม“เรื่องลงทุนทำธุรกิจที่ผมเคยคุยกับคุณพ่อเมื่อสามวันก่อนนั่นแหละครับ... เพื่อนๆ ที่แมนเชสเตอร์รับประกันว่าธุรกิจตัวนี้มีแต่กำไรเท่านั้น... ขอแค่คุณพ่อให้ผมยืมเงินทุนซักห้าแสนปอนด์... ไม่สิ แค่สามแสนปอนด์ก็พอ... ผมรับรองว่าจะคืนเงินก้อนนี้ให้คุณพ่อภายในสองสามปีอย่างแน่นอน...” อัลเบิร์ตพยายามโน้มน้าว ในขณะที่ดวงตามีรอยขุ่นขาวของเคนเน็ธยังจ้องเขม็ง รอคอยว่าบุตรชายของเขาจะพูดอย่างไรต่อ “คุณพ่ออยากให้ผมรู้จักทำงานและรับผิดชอบตัวเองไม่ใช่เหรอครับ ผมเองก็อยากให้เจค็อบภาคภูมิใจในตัวพ่อของเขาเหมือนกัน แต่การที่จะทำอย่างนั้นได้ ผมก็ต้องการความช่วยเหลือจากคุณพ่อนะครับ...” ถึงจะอธิบายอย่างลื่นไหลคล้ายกับผ่านการท่องบทเหล่านี้มาหลายครั้งแล้ว แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่กล้าสบตากับผู้เป็นพ่อ ด้วยกลัวจะถูกอ่านไปถึงความคิดในใจ“เฮอะ!!” มหาเศรษฐีเฒ่าแค่นหัวเราะ “ลงทุนทำธุรกิจอย่างนั้นน่ะเหรอ ธุรกิจอะไรล่ะ ไพ่ ยา หรือว่าเหล้า!... นี่แกคิดว่าฉันจะเชื่อนิทานหลอกเด็กของแกจริงๆ เหรอ!... แกเห็นฉันโง่มากขนาดนั้นเลยเหรอ อัลเบิร์ต!”“คะ...คุณพ่อ... แต่นี่มันเป็นโอกาสที่ผมจะได้พิสูจน์

“ลักพาตัว...” อัลเบิร์ตทวนคำอย่างไม่เข้าใจ “ลักมันมาทำไม... ก็คุณบอกเองว่าเราแค่ขู่พ่อเท่านั้นไม่ใช่เหรอ จะลักมันมาเพิ่มความลำบากให้เราอีกทำไม...”“โอ๊ย! ทำไมผัวฉันถึงได้โง่เป็นควายอย่างนี้นะ” ผู้เป็นภรรยาตวาดด้วยอารมณ์สุดที่จะทนไหว “ถ้าไม่ลักมันมาเรียกค่าไถ่ ไอ้แก่ตายซากนั่นมันจะยอมจ่ายเงินให้เราหรือไงล่ะ”แต่จู่ๆ โรสก็ผุดลุกขึ้นจากโซฟายาว เดินเยื้องย่างเข้าไปหาอีกฝ่ายอย่างเชื่องช้า ยกมือทั้งสองข้างขึ้นโอบต้นคอของชายหนุ่มเอาไว้ ส่งสายตายั่วยวนคล้ายเป็นการขอโทษที่ก่นด่าเมื่อวินาทีก่อน ก่อนจะส่งเสียงกระซิบกระซาบข้างใบหน้าซูบผอม“แล้วพอเราได้เงินจากพ่อของคุณแล้ว แทนที่เราจะคืนเจค็อบให้... เราก็ฆ่ามันทิ้งซะ!!”คำพูดประโยคสุดท้ายเหมือนเสียงแก้วเจียระไนกำลังแตกละเอียดอยู่ในโสตสำนึกของอัลเบิร์ต เขาต้องอุทานออกมาด้วยความตกใจสุดชีวิต“ฆ่าเจค็อบอย่างนั้นเหรอ... คุณบ้าไปแล้ว นั่นลูกของเรานะ...”“คุณเคยคิดว่ามันเป็นลูกด้วยเหรออัลเบิร์ต... ไม่เอาน่า คุณก็รู้ว่าตราบใดที่ไอ้เด็กนั่นมันยังอยู่ พ่อของคุณไม่มีทางหันมาเหลียวแลหรือแม้แต่แบ่งเศษเสี้ยวมรดกให้คุณหรอก...” โรสพยายามหว่านล้อมด้วยสีหน้าไม่สะทก

โฮเวิร์ด แม็คลาเรน นักธุรกิจหนุ่มวัยยี่สิบแปดปีทอดสายตามองทิวไม้รกครึ้มตลอดสองข้างทางขณะบังคับพวงมาลัยให้รถ แอสตัน มาร์ติน สีแดงสดของเขาเลี้ยวไปตามแนวถนน อาณาบริเวณอันกว้างใหญ่ไพศาลของคฤหาสน์ชาร์ลสตันบ่งบอกได้ดีว่า เคนเน็ธ ชาร์ลสตัน มั่งคั่งและทรงอิทธิพลในโลกธุรกิจของยุโรปมากแต่ไหนรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาเมื่อนึกถึงหญิงสาวชาวเอเชีย บุตรบุญธรรมที่มหาเศรษฐีเฒ่าพยายามชักนำให้เขารู้จักและสนิทสนม จริงอยู่ที่เธอเป็นคนสวยมีเสน่ห์ดึงดูดใจ แต่ที่ดึงดูดใจเขามากกว่านั้นก็คือผลประโยชน์ที่จะได้รับหลังจากกลายเป็นเขยของตระกูลชาร์ลสตันต่างหากโฮเวิร์ดได้ชื่อว่าเป็นทายาทผู้สืบสายเลือดเอิร์ลแห่งอะเบอร์เฟลดี เมืองเก่าแก่ของประเทศสกอตแลนด์ แต่ตระกูลแม็คลาเรนในเวลานี้จะมีก็เพียงแค่บรรดาศักดิ์อันสูงส่งเท่านั้น เบื้องหลังธุรกิจรวมทั้งหลักทรัพย์ของครอบครัวล้วนติดจำนองอยู่กับธนาคารของเครือญาติจนหมดแล้ว จะเหลืออยู่บ้างก็คือเครดิตในฐานะผู้บริหารผีมือดีของบริษัทขนาดกลาง การสร้างความสัมพันธ์กับเครือบริษัทชาร์ลสตันจึงเอื้อผลประโยชน์ต่อเขาเป็นอย่างมากข่าวในแวดวงธุรกิจลือกันไปทั่วว่