เคลียร์ใจ

อาชาพยักหน้าช้าๆ เขาเข้าใจดีว่าเธอต้องการเวลา “ได้ครับเหมย ผมจะให้เวลาคุณ แต่ได้โปรด อย่าหนีผมไปอีกเลยนะครับ ผมขอร้อง”

เขาลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ แล้วหยิบนามบัตรของเขาออกมาจากกระเป๋าสตางค์

“นี่เบอร์โทรศัพท์ของผม และนี่คือเบอร์โทรศัพท์มือถือที่ผมใช้ส่วนตัว ถ้าคุณต้องการอะไร หรือเมื่อคุณพร้อมที่จะคุยกับผม ได้โปรดโทรหาผมนะครับให้คุณพราวโทรมาหาผมก็ได้”

เหมยรับนามบัตรมาถือไว้ในมืออย่างสั่นเทา เธอไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไรดี อาชาโค้งคำนับเล็กน้อย แล้วหันหลังเดินจากไปอย่างเงียบเชียบ

อาชาเดินออกมาจากบ้านพักตากอากาศของพราวด้วยความรู้สึกที่ปะปนกันไปหมด เขารู้สึกโล่งใจที่ได้เจอเหมยและได้อธิบายเรื่องราวบางส่วน แต่ก็ยังคงกังวลกับท่าทีของเธอที่ยังคงเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและเจ็บปวด

“นายครับ เป็นยังไงบ้างครับ” เสือรีบเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง

“เธอไม่เป็นอะไรมาก แต่ก็ยังไม่พร้อมที่จะคุยกับฉัน”

อาชาตอบเสียงเหนื่อยหน่าย เขามองย้อนกลับไปยังบ้านพักตากอากาศ เขารู้ว่าการตามหาเหมยเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการแก้ไขทุกอย่าง สิ่งที่ยากที่สุดคือการทำให้เหมยเชื่อใจเขาอีกครั้ง และยอมรับในความรับผิดชอบของเขา

อาชาตัดสินใจที่จะไม่กดดันเหมย เขาจะให้เวลาเธอมากพอเท่าที่เธอต้องการ แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็จะวางแผนที่จะแก้ไขความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งคู่ให้กลับมาดีดังเดิม

“เสือ ติดต่อทนายความอีกครั้ง บอกเขาว่าให้เร่งคดีของดารินให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้” อาชาสั่งเสียงเฉียบขาด “ฉันต้องการให้เธอได้รับผลกรรมที่สมควรได้รับ”

“รับทราบครับนาย” เสือรับคำอย่างแข็งขัน

อาชาก้าวขึ้นรถ เขามองออกไปนอกหน้าต่าง ท้องฟ้าเริ่มมีเมฆก่อตัวขึ้น บรรยากาศดูอึมครึมไม่ต่างจากความรู้สึกในใจของเขา

แต่เขาก็ยังคงมีความหวังอยู่ลึกๆ ว่าสักวันหนึ่ง ในอีกไม่นาน เหมยจะกลับมาหาเขาและหลานสาวแม่หนูน้อยลิลลี่ และเขาก็พร้อมที่จะรอคอยเธอ ไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม

เมื่อกลับมาเชียงใหม่ อาชาไม่รอช้า เขาเรียกทีมทนายและผู้บริหารของบริษัทมาประชุมทันที

“ผมต้องการให้พวกคุณทุกคนช่วยผมวางแผนการชดเชยให้คุณเหมยอย่างเหมาะสมที่สุด” อาชาเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ไม่ว่าจะเป็นเรื่องค่ารักษาพยาบาลถ้าเธอได้รับบาดเจ็บ ค่าเยียวยาทางจิตใจ หรือแม้แต่ค่าเสียโอกาสในการสอนน้องลิลลี่ และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ผมต้องการให้คุณปกป้องเธอจากดาริน ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหนก็ตาม”

“คุณอาชาคะ การกระทำของคุณอาจถูกมองว่าเป็นการพยายามผูกมัดเธอโดยใช้เงินนะคะ” หนึ่งในผู้บริหารแย้งขึ้นมาด้วยความกังวล

“ผมไม่ได้ต้องการผูกมัดเธอ” อาชาตอบเสียงหนักแน่น “ผมต้องการรับผิดชอบ และต้องการให้เธอรู้ว่าผมจริงใจกับเรื่องนี้ และถ้าเธอไม่ต้องการรับอะไรจากผม ผมก็จะเคารพการตัดสินใจของเธอ”

ในขณะที่เหมยกำลังนั่งอยู่ลำพังในห้องนอนของพราว เธอหยิบนามบัตรของอาชาขึ้นมาดูอีกครั้ง นิ้วเรียวไล้ไปตามตัวอักษรบนนามบัตร

เธอจำได้ถึงแววตาของเขาที่เต็มไปด้วยความสำนึกผิดและความมุ่งมั่น สิ่งที่อาชาพูดเกี่ยวกับดารินนั้นทำให้เธอรู้สึกสับสน แต่ก็มีความรู้สึกบางอย่างบอกเธอว่าเขาไม่ได้โกหก

เหมยลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่าง มองออกไปนอกท้องฟ้าที่มืดมิด เธอคิดถึงลิลลี่ คิดถึงรอยยิ้มสดใสของเด็กน้อยที่เธอผูกพันด้วย เธอรู้สึกผิดที่ต้องผิดสัญญา

ในที่สุด เหมยก็ตัดสินใจ เธอกดโทรศัพท์หาอาชาด้วยมือที่สั่นเทา

“สวัสดีครับ” เสียงของอาชาตอบกลับมาในทันที ดูเหมือนเขากำลังรอสายของเธออยู่

“อาชาคะ...เหมยเองค่ะ” เหมยพูดเสียงแผ่ว

“เหมย! คุณโทรมาจริงๆ ด้วย” เสียงของอาชาเต็มไปด้วยความดีใจอย่างเห็นได้ชัด

“คุณสบายดีไหมครับ”

“ฉัน...ฉันยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ค่ะ” เหมยตอบอย่างตรงไปตรงมา “แต่ฉันอยากจะขอโทษเรื่องน้องลิลลี่ค่ะ ฉันคงไม่สามารถสอนน้องได้อีกแล้ว”

“ไม่เป็นไรครับเหมย ผมเข้าใจ” อาชาตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว “ผมไม่ต้องการให้คุณรู้สึกแย่กับเรื่องนั้นเลย และผมก็พร้อมที่จะชดเชยให้คุณทุกอย่าง ไม่ว่าคุณต้องการอะไร ผมจะหามาให้คุณได้ทั้งหมด”

“ฉันไม่ได้ต้องการอะไรค่ะ” เหมยปฏิเสธ

“แต่ฉันอยากจะถามคุณเรื่องดารินค่ะ คุณพูดจริงใช่ไหมคะว่าคุณโดนเธอวางยา”

อาชาถอนหายใจ “จริงครับเหมย ผมสาบานได้เลย ผมกำลังดำเนินการฟ้องร้องเธออยู่ด้วย ผมมีหลักฐานทั้งหมด”

เหมยเงียบไปชั่วขณะ เธอสัมผัสได้ถึงความจริงใจในน้ำเสียงของเขา “ฉัน...ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดีค่ะ”

“คุณไม่ต้องพูดอะไรตอนนี้ก็ได้ครับเหมย แค่คุณโทรมาหาผม ผมก็ดีใจมากแล้ว” อาชาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

“ผมรู้ว่ามันอาจจะยังยากสำหรับคุณ แต่ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมจริงใจกับคุณ และผมจะรอคอยคุณเสมอ ไม่ว่าคุณจะต้องการเวลาเท่าไหร่ก็ตาม”

เหมยรู้สึกอบอุ่นในใจอย่างประหลาด น้ำตาของเธอเริ่มไหลออกมาอีกครั้ง แต่มันคือน้ำตาแห่งความโล่งใจและหวัง “ขอบคุณนะคะอาชา”

“คุณพักผ่อนเยอะๆ นะครับเหมย ถ้าคุณพร้อมที่จะคุยกันอีกครั้ง โทรหาผมได้เสมอ หรือถ้าคุณอยากให้ผมไปหา ผมก็จะไปหาคุณทันที”

“ฉัน...ฉันจะคิดดูนะคะ” เหมยตอบ แล้วก็วางสายไป

เหมยยังคงไม่แน่ใจว่าอนาคตของเธอจะเป็นอย่างไรต่อไป แต่การได้พูดคุยกับอาชา ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย อย่างน้อยก็ได้รับรู้ความจริง และได้เห็นถึงความตั้งใจของเขาที่จะรับผิดชอบ

หลังจากวันนั้น อาชาโทรหาเหมยทุกวัน แต่เหมยก็ยังคงไม่รับสาย เธอต้องการเวลาที่จะรักษาบาดแผลในใจ และพิจารณาความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนนี้อย่างถี่ถ้วน

อาชาเองก็ไม่ย่อท้อ เขายังคงดำเนินการฟ้องร้องดารินอย่างจริงจัง และเขาก็แน่ใจว่าดารินจะต้องได้รับผลกรรมที่สมควรได้รับ

ลิลลี่ยังคงคิดถึงคุณครูเหมยอยู่เสมอ อาชาพยายามอธิบายให้ลิลลี่เข้าใจว่าคุณครูเหมยไม่ว่าง แต่ลิลลี่ก็ยังคงถามหาคุณครูของเธอทุกวัน

วันเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งอาทิตย์ แต่ความรู้สึกของอาชาที่มีต่อเหมยก็ไม่เคยจางหายไป ในทางกลับกันมันกลับทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

เขารู้แล้วว่าเธอไม่ใช่แค่เพียงคนที่เขาเผลอทำร้ายไปในคืนนั้น แต่เธอคือผู้หญิงที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง ผู้หญิงที่เขาต้องการจะปกป้องดูแลไปตลอดชีวิต

และเขาก็พร้อมที่จะรอคอยเธอ ไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม จนกว่าเหมยจะพร้อมที่จะก้าวข้ามผ่านความเจ็บปวด และเปิดใจให้กับเขาอีกครั้ง...