Semua Bab ทะลุมิติมาเป็นสตรีร้ายกาจ 80s: Bab 51 - Bab 60

บทที่ 51 ชั่วช้าเสียจริงพอได้ฟังเรื่องทั้งหมดแล้ว นายท่านหวางก็มีสีหน้าโกรธเคืองอย่างเห็นได้ชัด รวมถึงหวางหลิงหลิงก็มีความรู้สึกไม่ต่างกัน“ผู้หญิงคนนี้ช่างมีความคิดที่ชั่วช้าเสียจริง แบบนี้แล้วซินเยว่จะจัดการเรื่องนี้อย่างไร แต่ไม่ว่าเธอจะต้องการแบบไหน พวกเราก็ยินดีที่จะสนับสนุน” ชายชราพูดขึ้นมาอย่างแข็งกร้าว การที่มีคนคิดร้ายคู่ค้าของตนเองแบบนี้ เขาก็ไม่ปล่อยไว้เหมือนกัน“คุณพ่อพูดถูกต้องที่สุดค่ะ ฉันเองเป็นลูกผู้หญิงเหมือนกันยังไม่อยากเชื่อเลยว่าลูกสาวจากบ้านตู้คนนั้น จะมีความคิดที่ชั่วช้าขนาดนี้ เห็นทีจะปล่อยไว้ไม่ได้แล้วล่ะค่ะ ไม่อย่างนั้นแล้วเธอก็คงจะสร้างเรื่องสร้างราวให้กับคนอื่นไม่หยุดหย่อน” หวางหลิงหลิงพูดออกมาอย่างเคร่งเครียดแม้จะไม่ใช่เรื่องของตนเอง แต่เธอก็รู้สึกว่า การที่ผู้หญิงคนหนึ่งคิดร้ายกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง แล้วต้องการทำให้อีกฝ่ายเสื่อมเสียชื่อเสียง จนแทบจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ นับว่าเป็นผู้หญิงที่ชั่วช้าและไม่ควรจะปล่อยไว้ ก็ไม่อย่างนั้นแล้วบางทีอาจจะไปทำกับคนอื่นอีกก็ได้“แต่ก่อนที่จะจัดการลูกสาวบ้านตู้คนนั้น ผมคิดว่าควรจะส่งคนไปหานักเลงคนนั้นเสียก่อน แล้วมาบีบคั้น

บทที่ 53 ย่ามใจว่าแผนสำเร็จพอกลุ่มชายฉกรรจ์ได้ยินว่าโม่กวนหยางไม่ยอมให้เงิน จึงมองหน้ากันเชิงปรึกษา มีบางคนเริ่มลังเลและอยากถอยกลับไป แต่ก็ถูกสายตาอีกคู่ตึงเอาไว้ สุดท้ายคนพวกนั้นก็พยักหน้าให้กัน“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าหาว่าฉันใจร้ายก็แล้วกัน” ชายคนเดิมพูดขึ้นอีกครั้ง พูดจบก็เดินขึ้นหน้าเพื่อจะเข้ามาทำร้ายสองสามีภรรยาแต่ทว่าโม่กวนหยางที่ระวังตัวอยู่แล้ว ก็ยกเท้าถีบอีกฝ่ายสุดแรงจนชายคนนี้ล้มลงไม่เป็นท่าเมื่อเห็นว่าสหายที่ร่างกายกำยำที่สุดตัวเองนั้นสู้ไม่ได้ คนอื่นก็เริ่มกลัว สุดท้ายก็ตัดสินใจวิ่งหนีไป“แบบนี้เราต้องระวังตัวกันมากขึ้นแล้วนะพี่กวนหยาง พ่อค้าพวกนี้คงเห็นว่าของเราขายดี เลยเกิดความละโมบและไม่พอใจ” พอไม่มีใครอยู่แล้ว หลินซินเยว่จึงพูดขึ้นกับสามี“พี่ก็คิดว่าอย่างนั้น พี่เห็นมีคนหนึ่งเป็นพ่อค้าขายเนื้อ พวกเขาคงไม่พอใจที่เราขายดีกว่า แต่พี่มองว่าสินค้าของเรามีคุณภาพมากกว่า อย่าลืมสิว่าเราไม่ได้ขายถูกจนน่าเกลียด เราขายก็ไม่ต่างกับคนในตลาดขายเลย” โม่กวนหยางพูดเสริมความคิดภรรยาชายหนุ่มไม่คิดว่าร้านของตนเองและภรรยาขายดี เป็นเพราะสินค้ามีคุณภาพ ทำให้ลูกค้ากลับมาซื้อซ้ำ ไม่เกี่ยวกับ

บทที่ 55 ต้องจัดการให้เด็ดขาด“ครับ แต่อย่างไรเรื่องนี้ผมจะต้องไปคุยกับซินเยว่และพี่กวนหยางดูก่อน แต่เชื่อว่าทั้งสองคนน่าจะเห็นด้วยกับความคิดนี้ และหากจะหาใครสักคนให้แต่งงานกับตู้หลินเซียน ก็น่าเป็นชายหนุ่มจากหมู่บ้านอื่น หรือไม่ก็คงจะเป็นพวกพรานป่า หรือไม่ต้องเป็นคนที่โหดสักหน่อย เพื่อที่จะจัดการให้เธออยู่ในโอวาทได้ ไม่อย่างนั้นแล้วก็คงจะเอาผู้หญิงคนนี้ไม่อยู่”หลินอี้เฉินพูดขึ้นมาตามความคิดของเขา โดยที่เขายังไม่มีใครอยู่ในใจ แต่อย่างไรเรื่องนี้ก็คงจะต้องไปคุยกับน้องสาวและน้องเขยให้ชัดเจนเสียก่อนว่า จะจัดการลูกสาวบ้านตู้อย่างไร“แต่ฉันเห็นต่างเล็กน้อย เรื่องอื่นไม่มีปัญหา แต่ชายที่จะมาแต่งงานกับตู้หลินเซียนนั้น จะต้องเป็นคนที่ยากจนเพิ่มขึ้นมาด้วย ผู้หญิงคนนั้นจะได้เลิกเชิดหน้าชูคอสักที”หวางหลิงหลิงพูดขึ้นมาอย่างจริงจัง ใครจะคิดว่าเธอนั้นจะโหดร้ายเกินไปก็ช่าง แต่เพราะผู้หญิงร้ายกาจแบบตู้หลินเซียน จะต้องจัดการขั้นเด็ดขาดแบบนี้เท่านั้นพอได้ยินอย่างนั้น หลินอี้เฉินก็หันไปมองหญิงสาวเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างพึงพอใจ เขาไม่มองเลยว่าเธอนั้นโหดร้ายกับผู้หญิงด้วยกัน เพราะคนอย่างตู้ห

บทที่ 57 จบสิ้นเรื่องวุ่นวายส่วนทางด้านหลินอี้เฉิน เขาได้พาหวางหลิงหลิงมาเดินเล่นในหมู่บ้านโดยมีสายตาของชาวบ้าน ต่างก็มองอย่างอยากรู้อยากเห็น“ทำไมคุณต้องเดินห่างฉันขนาดนี้ หรือว่าคุณมีคนรักอยู่ในหมู่บ้านนี้ เลยกลัวว่าเธอจะเห็นเราสองคนเดินด้วยกันเหรอ” หญิงสาวถามขึ้นมาคล้ายกับจะหยอกล้อ แต่ความจริงเธอต้องการคำตอบนี้อย่างมาก“ผมยังไม่มีคนรักครับ แต่ที่ผมต้องเดินเว้นระยะห่างกับคุณเพราะกลัวชาวบ้านจะเอาไปนินทา แล้วจะทำให้คุณเสียหาย”หลินอี้เฉินตอบกลับอย่างจริงจัง ขณะที่ตอบก็สบตาหญิงสาวอย่างไม่หลบเลี่ยง เพราะกลัวว่าเธอจะไม่เชื่อในสิ่งที่เขาได้บอกไป“เป็นไปได้เหรอที่คุณจะไม่มีคนรัก ดูจากอายุแล้วน่าจะเลยวัยที่จะต้องแต่งงานแล้วนะ” เธอแสร้งถามอย่างหยอกล้ออีกครั้ง ทั้งที่หัวใจนั้นพองโตไม่น้อยกับคำตอบที่ได้รับรู้“เมื่อก่อนบ้านผมจนน่ะ ไม่มีใครอยากให้ลูกสาวต้องมาลำบากหรอกครับ” คราวนี้เขาตอบออกไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ๆ เพราะนึกถึงฐานะของตนเองกับหญิงสาวที่แตกต่างกันมาก“แต่ตอนนี้บ้านของคุณมีฐานะดีขึ้นแล้วนี่ จะกลัวการแต่งงานทำไม ถ้าอย่างนั้นคุณลองมาคบหากับฉันไหม แต่คุณจะรับความเสี่ยงได้หรือเปล่าล่ะ เพร

บทที่ 59 งานแต่งของหลินอี้เฉินเมื่อวันที่บ้านหลินมาสู่ขอคุณหนูหวาง แม้ว่าทั้งสองคนจะฐานะต่างกัน แต่บ้านหลินทำเต็มที่ จนชาวบ้านที่รู้ข่าวตกตะลึงไม่น้อย แล้วยังมีของขวัญจากน้องสาวและน้องเขยคือตึกในแหล่งการค้าอีกด้วย“หลังจากนี้ฉันฝากหลิงหลิงไว้กับนายด้วยนะ ต่อจากนี้ฉันก็กล้าที่จะวางมือแล้ว” นายท่านหวางเอ่ยขึ้นมาอย่างอ่อนโยนเขาไม่ได้สนใจว่าสินสอดที่อีกฝ่ายให้มานั้นจะมากน้อยแค่ไหน เพราะเขาตั้งใจว่ายื่นคืนกลับให้ว่าที่ลูกเขยและลูกสาวไว้ทำทุน เพราะอย่างไรหลินอี้เฉินย่อมก็ต้องเข้ามาช่วยดูแลกิจการของครอบครัวหวางอยู่แล้ว“ครับนายท่าน ผมจะดูแลคุณหนูและกิจการของตระกูลหวางให้ดี” หลินอี้เฉินรับปากอย่างหนักแน่นจริงจัง“ยังจะมาเรียกนายท่าน เรียกคุณหนูอยู่อีก เราจะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะ นายก็ควรเรียกฉันว่าพ่อได้แล้ว ส่วนหลิงหลิงนายจะเรียกชื่อเธอหรือจะเรียกภรรยาก็ตามใจนาย” นายท่านหวางพูดขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี“ครับคุณพ่อ ผมจะดูแลหลิงหลิงกับตระกูลหวางให้ดีครับ” หลินอี้เฉินตอบใหม่อีกครั้ง“และเราสองคนจะกลับไปดูแลพ่อกับแม่ที่บ้านหลินบ่อยๆ นะคะ” หวางหลิงหลิงเองก็หันไปพูดกับหลินไป๋หานและจางฮุ่ยอี อย่างนอ