Lahat ng Kabanata ng ร้ายเริ่มรัก: Kabanata 21 - Kabanata 30

ปิ่นปัก...."คุณนนท์คะ""..........." เขาหันมามองหน้าฉันขณะใส่เสื้อผ้าแต่ไม่ได้พูดอะไร"คือมะรืนนี้ปิ่นมีงานที่โรงเรียนคุณนนท์จะไปมั้ยคะ ปิ่นอยากให้คุณไปค่ะ" "ไม่ไปไม่ว่าง" เขาพูดสั้นๆห้วนๆก่อนจะเดินออกจากห้อง ฉันคงมีค่ากับเขาแค่เรื่องบนเตียงจริงๆ สินะ พอเขาได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วเขาก็ไป แล้วฉันต้องทนอยู่ในสภาพนี้ไปอีกนานแค่ไหนกัน หรือจนกว่าเขาจะเบื่อ หรือจนกว่าเขาจะไล่ฉันออกจากบ้านถ้าถึงเวลานั้นจริงๆ ฉันก็คงต้องทำใจและไปตามทางของฉัน ทางที่ฉันยังไม่รู้เลยจะไปทางไหนดี คนไม่มีที่ไปไม่มีญาติพี่น้องอย่างฉันคงต้องไปตายเอาดาบหน้าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดสองวันต่อมา....วันนี้เป็นวันงานกีฬาสีประจำจังหวัดฉันต้องไปถึงโรงเรียนแต่เช้ามืดเพื่อแต่งหน้าแต่งตัวและซ้อมเดินขบวนอีกรอบโชคดีที่วันนี้ดิวมารับเพราะดิวมันรู้ว่าฉันนั่งรถเมล์มาโรงเรียนทุกวันมันเป็นห่วงกลัวว่าฉันจะไม่ปลอดภัยเพราะฉันต้องออกจากบ้านเช้ากว่าปกติ ฉันออกมายืนรออยู่หน้าบ้านเพราะดิวบอกว่าใกล้จะถึงแล้ว ส่วนพี่นนท์เขาไม่กลับบ้านตั้งแต่เมื่อวาน ได้ยินแม่บ้านคุยกันว่าเขาเอารถมอเตอร์ไซค์ไปเที่ยวกับคนที่เขารักก็คงจะเป็นผู้หญิงที่ชื่อนับดาวน

ปิ่นปัก...."น้องปิ่นพี่เดินตามหาตั้งนานมานั่งหลบมุมอยู่ตรงนี้นี่เอง อ่ะพี่ซื้อขนมกับน้ำหวานมาให้เห็นเราดูเหนื่อยๆ เพลียๆ กินอะไรหวานๆ เย็นๆ จะได้สดชื่น" พี่แดนเดินมาพร้อมขนมกับน้ำหวานในมือตู๊ดดดดดดดด ตู๊ดดดดดดด ตู๊ดดดดดดด ส่วนคนปลายสายก็วางสายไปทั้งที่ฉันยังไม่ได้บอกว่าฉันอยู่ตรงไหน "มีอะไรหรือเปล่าครับ" พี่แดนถามฉัน"ไม่มีอะไรค่ะ" ฉันตอบพี่แดนพร้อมก้มมองมือถือในมือ ฉันไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆพี่นนท์ถึงโทรมาหาฉันทั้งที่ร้อยวันพันไปไม่เคยโทรหา แล้วทำไมเขาถึงถามว่าฉันอยู่ที่ไหนด้วยล่ะ หรือเขามาที่นี่ แต่เขาบอกไม่มานี่นา แล้วเขาโทรหาฉันทำไม ฉันเก็บความสงสัยเอาไว้"อ่ะกินซะเดี๋ยวน้ำแข็งละลายนะ" "ขอบคุณนะคะพี่แดน เอ่อแล้วยัยดิวอยู่ไหนเหรอคะ""ไม่รู้เหมือนกันแต่คงอยู่แถวๆนี้แล่ะ""ถ้างั้นปิ่นขอโทรหาดิวก่อนนะคะ" คือฉันไม่ชินที่จะอยู่กับพี่แดนสองต่อสองก็เลยเดินเลี่ยงออกมาแล้วโทรหายัยดิวแต่ไม่ทันที่ฉันจะกดโทรหายัยดิวก็โทรเข้ามาพอดีฉันรีบกดรับ"ยัยดิวแกอยู่ไหน""แกอย่าเพิ่งถามว่าตอนนี้ฉันอยู่ไหนเพราะตอนนี้ฉันเห็นพี่ชายแกเหมือนกำลังมองหาใครอยู่น่าจะมองหาแกแน่เลยอ่ะ""พี่นนท์มาเหรอ""อื้มมมใช่ไหนแก

ปิ่นปัก...."ฉันโคตรอายเลยเวลาเดินไปไหนมาไหนกับแกแล้วมีแต่คนมองเพราะข่าวเสียๆหายๆของแม่แก""แต่ตอนนั้นแกเป็นคนบอกกับฉันเองไม่ใช่เหรอว่าไม่ต้องแคร์คนอื่น""ใช่ไงเพราะฉันสมเพชแกที่แกไม่มีเพื่อน อันที่จริงฉันก็ไม่ได้อยากจะเกลียดแกหรอกนะถ้าพี่แดนไม่พูดว่าเขารักแกเขาอยากจะได้แกมาเป็นแฟนทั้งที่เขาควรจะรักแล้วก็สนใจฉันเพียงคนเดียวเพราะฉันเป็นน้องสาวเพียงคนเดียวของเขา แกก็รู้ว่าทั้งชีวิตของฉันมีแค่พี่ชายเพียงคนเดียวแต่แกก็มาทำให้เขาเปลี่ยนไปฉันเกลียดแกมากเลยรู้ป่ะปิ่น เกลียดที่แกมาแย่งความรักของพี่แดนไป""แกเกลียดฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอดิว""ใช่""ถ้าอย่างงั้นเราก็ไม่ต้องเป็นเพื่อนกันอีกในเมื่อแกเกลียดฉันขนาดนี้ ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่ดีระหว่างเราขอบคุณที่แกเคยเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน ขอบคุณนะดิว ต่อไปนี้เราไม่ใช่เพื่อนกันอีกแล้วนะ" พูดจบฉันก็หันหลังเดินออกมาพร้อมกับปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาอย่างสุดกลั้น ทำไมฉันต้องเจอเรื่องราวแบบนี้ ทำไมคนที่ฉันรักและไว้ใจที่สุดทำกับฉันแบบนี้สามดือนต่อมา...หลังจากวันนั้นฉันกับดิวเราก็เลิกคบกันดิวหันไปคบกับกลุ่มของจีจี้ส่วนฉันก็ไปไหนมาไหนคนเดียวกินข้าวคนเดียวแม้จะเหง

ปิ่นปัก..."มึงจะไปตายที่ไหนก็ไป ไป๊!!!"หลังจากที่เขาไล่ฉันเหมือนหมูเหมือนหมาฉันก็ไม่รู้จะไปไหนดีฉันรู้แค่ว่าฉันเดินมาเรื่อยๆ เดินแบบไร้จุดหมายปลายทางจนกระทั่งรับรู้ถึงลมที่พัดผ่านใบหน้าวูบหนึ่งทำให้ฉันรู้สึกตัวว่าตอนนี้ตัวเองเดินอยู่บนสะพาน ฉันก้มลงไปมองเบื้องล่างที่มีแม่น้ำไหลเชี่ยวแล้วจู่ๆ ความคิดด้านมืดของฉันก็ผุดขึ้น ฉันเดินไปที่ราวสะพานจับมันไว้แน่นแล้วค่อยๆ ปีนมันขึ้นไปช้าๆ"ฮือออ ฮืออออ ฮือออออ แม่ขอโทษแม่หมดหนทางแล้วจริงๆ เราไปด้วยกันนะลูกไปอยู่ในที่ของเรา"เธอคิดจะทำอะไรห๊ะ" จู่ๆ ก็มีผู้ชายคนนึงดึงฉันลงมาจากราวสะพาน"ฮืออออ ปล่อยอย่ามาห้าม ฮือออตอนนี้ปิ่นไม่เหลืออะไรแล้วคนที่ปิ่นรักเค้าไม่ต้องการปิ่นปิ่นไม่รู้จะมีชีวิตต่อไปยังไง ปิ่นไม่มีที่ไป ฮือออปิ่นอยากตาย อยู่ไปก็ไม่มีใครต้องการ ฮือออ""เธอจะฆ่าตัวตายแล้วลูกในท้องเธอล่ะเค้าทำผิดอะไร""ลูก ลูก ฮือออ ฮือออ" พอเขาพูดถึงลูกฉันก็ทรุดตัวนั่งลงกับพื้นแล้วร้องไห้หนักกว่าเดิมด้วยความรู้สึกผิดอย่างมหันต์"เธอต้องมีชีวิตอยู่เพื่อลูกของเธอเข้าใจไหม""แต่ปิ่นกลัวว่าจะเป็นแม่ที่ดีให้กับลูกไม่ได้""ฉันมั่นใจว่าเธอทำได้เพราะไม่อย่างงั

ปิ่นปัก...."ฉันชื่อนับดาวเรียกดาวเฉยๆ ก็ได้ฉันเป็นแฟนของทิศเหนือน่ะ^^" ผู้หญฺิงคนนี้คือนับดาวผู้หญิงที่เขาคนนั้นรักสินะ ฉันไม่แปลกใจเลยเพราะเธอสวยมาก น่ารักมากยิ้มมีเสน่ห์มากๆ"่สวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้พี่นับดาวเพราะเธอน่าจะอายุมากกว่าฉัน"ไม่ต้องยกมือไหว้หรอกเราน่าจะอายุเท่าๆ กัน เอ๊ะหรืออายุน้อยกว่า เธออายุเท่าไหร่เหรอปิ่น""สิบแปดจะสิบเก้าค่ะ""อ่าา งั้นก็เป็นน้องของพี่เรียกพี่ดาวก็ได้นะถ้าไม่รังเกียจ^^""ค่ะพี่ดาว""อ่ะนี่ของฝากฉันกับดาวซื้อมาให้" พี่ทิศเหนือยื่นของทั้งหมดมาให้ฉัน"นี่ปิ่นท้องกี่เดือนแล้วเหรอ" พอเข้ามาในห้องพี่ดาวก็ถามฉัน"สี่เดือนกว่าแล้วค่ะ""หื้มมม แต่ดูไม่ออกเลยเนอะถ้าไม่บอกว่าท้องที่ไม่รู้เลย""ค่ะ คุณหมอบอกให้ปิ่นกินเยอะๆ เพราะปิ่นตัวเล็กแต่ปิ่นกินอะไรไม่ค่อยลงมันอาเจียนออกมาหมด" "งั้นพี่ว่าเธอนอนพักเถอะนะดูหน้าซีดมากเลย" "แล้วไปหาหมอมาหมอบอกว่าไงบ้างลูกในท้องเธอแข็งแรงหรือเปล่า" พี่ทิศเหนือถาม"แข็งแรงดีค่ะแต่คุณหมอบอกให้ปิ่นดูแลตัวเองให้มากกว่านี้เพราะปิ่นน้ำหนักน้อย""งั้นเอางี้นะต่อไปพี่จะทำอาหารบำรุงมาให้เธอกินทุกวันเลยดีไหม""ไม่เป็นไรค่ะปิ่นเกรงใจ"