All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์: Chapter 101 - Chapter 110

บทที่ 101กงเยียนซูหึง (สอง) การตอบสนองของกงเยียนซูไม่ผิดจากที่โจวหวังเยว่คาดการณ์ไว้ เมื่อเห็นแบบนั้นแล้ว โจวหวังเยว่ก็ยิ่งขบขัน กุมท้องหัวเราะเสียงดังลั่น “ฮะๆๆๆ” กงเยียนซูขมวดคิ้วไม่พอใจ เพื่อความชัดเจน กงเยียนซูจึงเขียนในจดหมายระบุถึงที่มาของเสบีย แต่ไม่คิดว่าพี่ชายจะแอบสืบเรื่องของลู่ซินฟางเพิ่มเติม “โถ เจ้าแปด อย่ามองข้าตาขวางเช่นนั้น ข้าไม่ได้มีเจตนาร้ายกับลู่ซินฟางสักนิดเลยนะ” “แล้วทำไมถึงอยากเจอนาง” กงเยียนซูถามด้วยเสียงเย็นชา “เสบียงที่เจ้าส่งมารอบนี้ล้วนเป็นของดี ข้าก็แค่อยากมาเห็นเจ้าของสวนตัวจริง หากเป็นคนที่เจรจาด้วยง่าย ข้าก็อยากให้เจ้าซื้อสินค้าของนางส่งมาให้อีกเยอะๆ และที่สำคัญ ข่าวลือของเจ้ากับลู่ซินฟางดังถึงเมืองหลวงแล้ว คิดหรือว่าข้าที่เป็นพี่ชายของเจ้าจะไม่รู้ข่าวอะไรเลย” ตั้งแต่ซื้อสูตรขนมกับลู่ซินฟาง ก็มีข่าวลือเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างกงเยียนซูกับลู่ซินฟางแพร่สะบัดทั่วเมืองเล่ออัน กงเยียนซูเป็นถึงองค์ชาย ย่อมถูกจับตามอง ดังนั้นข่าวลือของเขาต้องไปถึงเมืองหลวงไม่

บทที่ 103เผ่ากระต่าย (ครึ่งแรก) ตอนขากลับ โจวหวังเยว่หอบหิ้วสินค้าขึ้นรถม้าเต็มสองมือ ส่วนกงเยียนซูซื้อใบชากลับไปเหมือนอย่างเคย ตลอดเวลาที่อยู่กับลู่ซินฟาง สายตาของกงเยียนซูแสดงออกถึงความรักใคร่อย่างไม่คิดจะปิดบัง ทำเอาคนที่เห็นถึงกับเอียนความหวานกันเป็นแถว รถม้าเคลื่อนตัวออกไปไกลแล้ว แต่ลู่ซินฟางยังยืนอยู่ที่เดิม ใกล้จะถึงเทศกาลไหว้พระจันทร์แล้วสินะ… หญิงสาวคิดอย่างสับสน ไม่ใช่ว่าไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับเทศกาลไหว้พระจันทร์ จริงอยู่ที่ลู่ซินฟางในอดีตสูญเสียครอบครัวตั้งแต่อายุยังน้อย แต่ในขณะเดียวกัน ตั้งแต่ได้รับมิติมา ลู่ซินฟางมักจะจัดเลี้ยง งานเทศกาล และงานสังสรรค์อื่นๆ กับภูตหลินและเหล่าสัตว์อสูร ปีนี้กงเยียนซูชวนเที่ยวงานเทศกาลด้วยกัน นางที่ไม่เคยปฏิสัมพันธ์หรือเที่ยวเล่นกับคนอื่นมาก่อน อดรู้สึกสับสนไม่ได้จริงๆ “เสียดายที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันให้นานอีกหน่อยหรือขอรับ” หลางไป๋เห็นลู่ซินฟางเอาแต่ยืนเหม่อตั้งแต่รถม้าของกงเยียนซูเคลื่อนออกจากหน้าร้าน เห็นแล้วก็อดจะพูดกระเซ้าเย้าแ

บทที่ 105เรื่องน่ายินดี (ครึ่งแรก) สรุปให้เข้าใจง่ายๆ เมื่อมิติขยายตัวออกไป เวทมนตร์ของภูตที่ดูแลมิติก็เพิ่มขึ้นด้วย พลังเวทนั้นจะสร้างทรัพยากรมากมายให้กับมิติ และเพิ่มวิวัฒนาการเหล่าสัตว์อสูรให้มีสติปัญญาจนถึงขั้นเปลี่ยนแปลงรูปร่างหน้าตา ก่อนที่ลู่ซินฟางจะครอบครองมิติ พื้นที่แถบนี้ยังเป็นแค่ดินแดนที่แทบไม่มีอะไรเลย แต่หลังจากที่ลู่ซินฟางขยายฟาร์มทีละเล็กทีละน้อย สัตว์ในมิติก็ค่อยๆ กลายร่างเป็นมนุษย์ มีสติปัญญาและสื่อสารกันรู้เรื่อง ท้ายที่สุดก็มาอาศัยร่วมกันเหมือนอย่างทุกวันนี้ หลังจากหนุ่มสาวเผ่ากระต่ายได้ฟังคำบอกเล่าก็เข้าใจทันที วิวัฒนาการของพวกตนเกิดจากภูตจิ๋วตรงหน้านี้เอง “แล้วพวกเจ้ามีจำนวนเท่าไรหรือ” หลินถาม “ถ้าเฉพาะเผ่ากระต่าย รวมเด็กๆ ในเผ่าด้วยก็ประมาณ 14-15 ตน” “อืม” “แสดงว่ายังมีเผ่าอื่นๆ อีก ป่าแถบนั้นมีเผ่าอะไรบ้างหรือ” “ละแวกที่เผ่ากระต่ายอาศัย ก็มีเผ่าหมูป่า เผ่ากวางป่า ไกลออกไปอีกได้ยินว่ายังมีเผ่าเสือและเผ่าจิ้งจอก แต่มีจำนวนเท่าไร พวกเราไม่รู้หรอก” “เข้าใ

บทที่ 107เพราะข้าเป็นห่วงเจ้า ยามบ่ายของวันนั้นเอง กงเยียนซูกับโจวหวังเยว่แวะมาดูสินค้าที่ร้านซินหลิน ทันทีที่มาถึง โจวหวังเยว่แยกกับกงเยียนซูไปเลือกดูสินค้าด้วยท่าทีตื่นตาตื่นใจ เวลานี้กงเยียนซูกับลูซินฟางจึงมีโอกาสอยู่ด้วยกันตามลำพัง “พี่ห้าสนใจสินค้าของร้านซินหลิน ช่วงที่เขาอยู่เมืองเล่ออันต้องรบกวนเจ้าแล้ว” กงเยียนซูเอ่ยทักทายด้วยสีหน้าเก้อเขิน หญิงสาวยิ้มน้อยๆ ให้กับชายหนุ่ม พลางตอบว่า “มีคนกระเป๋าหนักมาอุดหนุน ข้าย่อมดีใจอยู่แล้ว กลับกัน ร้านของเราต้องขอบคุณพวกท่านที่มาอุดหนุนบ่อยๆ เจ้าค่ะ” “ไม่ถึงขนาดหรอก สินค้าร้านซินหลินคุณภาพดีทุกอย่าง บริการก็ดีมาก ลูกค้าที่ซื้อไปแล้วก็อยากกลับมาซื้อใหม่ อ้อ ชาสมุนไพรที่ซื้อไปคราวก่อนใกล้จะหมดแล้ว เจ้าพอจะแนะนำใบชาอย่างอื่นให้ข้าได้หรือไม่” “ได้แน่นอนเจ้าค่ะ” พูดจบ ลู่ซินฟางเดินนำชายหนุ่มไปทางจุดที่วางขายใบชา หญิงสาวแนะนำใบชาแต่ละชนิดให้กับกงเยียนซู ชาดอกไม้ ชาสมุนไพร และชาหายากใหม่ๆ ระหว่างแนะนำสินค้าให้กับกงเยียนซู จู่ๆ ในหัวของลู่

บทที่ 109ปั้นขนมไหว้พระจันทร์กับอาจารย์ตัวน้อย เผลอแป๊บเดียว วันมะรือก็ถึงงานเทศกาลไหว้พระจันทร์แล้ว แต่ละบ้านเริ่มตกแต่งโคมไฟ คฤหาสน์ตระกูลลู่ก็เหมือนกัน ตามซุ้มประตูแขวนด้วยโคมไฟสีแดงสวยงาม เมื่อนำโคมไฟขึ้นแขวนเสร็จเรียบร้อย ต่อมา ลู่ซินฟางกับเหนียงซิ่นก็มาช่วยกันทำขนมไหว้พระจันทร์ สมาชิกในมิติมีจำนวนเยอะมาก พวกนางจึงต้องเตรียมขนมไหว้พระจันทร์สำหรับแจกทุกครัวเรือนกันตั้งแต่เนิ่นๆ ชุนกับเจ้าแฝดก็เข้าครัวมาช่วยลู่ซินฟางด้วย เด็กๆ ขยันขันแข็งอย่างมาก “ท่านแม่ ท่านแม่ ข้าทำออกมาสวยหรือไม่” สองมือน้อยๆ ของเป่าเอ๋อร์ประคองขนมไหว้พระจันทร์ที่ตัวเองเพิ่งปั้นเสร็จ ยื่นให้มารดาดู “เป่าเอ๋อร์ของแม่เก่งมากเลย แล้วเจ้าใส่ไส้อะไรลงไปหรือ” “ไส้เม็ดบัว ข้าชอบกินเม็ดบัวที่สุดเลย!” “อีกเดี๋ยวก็จะทำไส้เกาลัด ไส้ถั่วแดง แล้วก็ไส้ไข่เค็ม เพราะเจ้าชอบกินหมดทุกอย่าง” เฉิงเอ๋อร์แซวน้องสาว เป่าเอ๋อร์ทำแก้มป่องเหมือนกำลังอมลม ยอกย้อนกลับไป “แล้วพี่ใหญ่ทำไส้อะไร”