Semua Bab เกมหัวใจมาเฟีย: Bab 31 - Bab 40

“ฉันรู้มาว่าคุณรวยมาก คุณทำกิจการอะไรหรือคะ”เจ้าหล่อนถามขณะนั่งรถกลับจากดินเนอร์ที่ภัตตาคารหรูใจกลางโรม“เป็นข่าวลือกระมัง ทรัพย์สินผมน้อยนิด เมื่อเทียบกับคุณพ่อของคุณ” เขามีโรงงานไวน์และไร่องุ่นขนาดใหญ่ที่มิลาน ที่นั่นมีคฤหาสน์หลังมหึมานามว่ากุหลาบขาว ตั้งโดดเด่นเป็นสง่าบนเนินเขาเขียวขจีที่ล้อมรอบด้วยป่าแมกโนเลียและทิวไม้โอ๊กที่มีต้นมะกอกแซม เขาซื้อที่นั่นผ่านชื่อไคล์ คาร์โล...แน่นอนว่านามสกุลของเขาไม่ใช่คาร์โลมาตั้งแต่แรก เขาเลิกใช้ลิมเบอร์สกี้ของบิดาตั้งแต่ที่ท่านเข้าคุกด้วยข้อหาคอรัปชั่นตั้งแต่สิบปีที่แล้ว ความจริงเขาเป็นลูกชายคนเดียวของไดแอน ลิมเบอร์สกี้ และเอเดรียน ลิมเบอร์สกี้ มหาเศรษฐีชื่อดังที่คนทั้งอิตาลีลืมเลือนไปแล้ว นั่นเป็นความจริงที่เขาไม่อนุญาตให้ใครรู้...ไคล์ ลิมเบอร์สกี้หายสาบสูญไปนานมากแล้ว“ผมรู้มาว่า ประวัติของท่านมโหระทึกมาก ก่อนที่ท่านจะประสบความสำเร็จ เป็นบุคคลแถวหน้าเหมือนอย่างทุกวันนี้”“ท่านเก่งมากค่ะ เป็นฮีโร่ของฉันเลยล่ะ” เธอมองเขาด้วยสายตาระยิบ “ฉันว่าคุณเองก็คงไม่ต่างจากคุณพ่อในวัยหนุ่ม คุณทั้งฉลาด หัวไว และเจ้าเล่ห์”“ผมจะถือว่านั่นเป็นคำชมแล้วกัน แต่

“ขอบคุณนะ มือที่ช่วยชีวิตฉันไว้ ช่วยให้ฉันยังคงสวยต่อไป ฉันสัญญาว่าฉันจะคิดถึงมือนี้ตลอดชีวิตของฉัน” แล้วเสร็จก็ลุกกลับเข้าไปในห้องครัว เพื่อทำความสะอาดเป็นลำดับแรกชายหนุ่มค่อยๆ ลืมตาขึ้นจนมองเห็นทุกอย่างชัด เขาถอนหายใจแผ่วเบาแต่หนักแน่น ราวกับมีบางเรื่องต้องตัดสินใจเมริสาทำความสะอาดห้องครัวจนสะอาดเอี่ยม งานถนัดของเธอจะให้เสียชื่อไม่ได้เมื่อเธอเดินกลับเข้ามาในห้องรับแขก เห็นชายหนุ่มนั่งดูถ่ายทอดสดฟุตบอลอย่างมีสมาธิ เธอไม่คิดจะกวนเขาอีก จึงเดินเลี่ยงไปที่โต๊ะรับประทานอาหาร เธอเปิดฝาจานที่ครอบไว้ ปรากฏว่าอาหารยังอยู่ครบ เขายังไม่แตะมันสักคำ“ไหนบอกว่าหิวไง”สายตาของไคล์อยู่ที่หน้าจอ แต่ปากพูดไปด้วย“คุณคิดว่าใครส่งคนมาจัดการคุณ”สิ่งที่เขาถาม เธอไม่มีคำตอบให้“ไม่รู้สิคะเดาไม่ถูก เห็นฉันกระจอกๆ แบบนี้ ศัตรูฉันเยอะนะ”“ใครอยากให้คุณเสียโฉม”นั่นสิ ใครอิจฉาความงามของเธอ จนถึงขั้นจะทำลายมันให้ย่อยยับ“ทำฉันไม่เป็นไร แต่อย่าไปทำคนที่ร้านอาหารก็แล้วกัน”ไคล์ไม่เข้าใจเธอ “คุณเป็นห่วงคนอื่น...มากกว่าตัวเองเสียอีกนะ”“พวกเขาเป็นคนสำคัญของฉัน คุณไม่เข้าใจหรอก” เมื่อเธอพูดถึงบุคคลสำคัญในชีวิตข

“สิ่งนั้นเป็นความรับผิดชอบของคุณ” หญิงสาวใจหายวาบ ตระหนักชัดแล้วว่า เธอติดกับเขาเข้าเสียแล้ว “คุณคนเดียวเท่านั้น”เขาค่อนข้างมั่นใจว่าเธอเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถควบคุมร็อกกี้ มิลเลอร์ได้ แม้เธอยังไม่รู้ตัวก็ตาม ดังนั้น เขาจะไม่ปล่อยให้เธออยู่อย่างไร้ประโยชน์อีกต่อไป มันต้องใช้งานเสียให้คุ้ม!“เหลือเวลาอีกสิบนาที”เขายืนสูบบุหรี่อยู่นอกระเบียง เมริสายังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวเดิม โดยอาหารยังอยู่เกือบครบ เธอกินอะไรไม่ลง และคงกินอะไรไม่ลงไปอีกนาน หากเธอยังหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้...เพื่อให้ร้านรอดพ้นจากวิกฤติ...ฉันต้องยืมมือคุณมาช่วยอย่างนั้นหรือ...แลกกับความรับผิดชอบของฉัน“แล้วฉันต้องทำอะไรบ้าง”ชายหนุ่มพ่นควันก้อนสุดท้าย ก่อนเดินกลับเข้ามาในห้อง “สิ่งที่คุณต้องทำเป็นอันดับแรกเลยนะ คุณต้องรักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีๆ ก่อน อย่าให้ใครทำร้ายคุณได้ เข้าใจรึเปล่า”“แล้วขั้นต่อไปล่ะ”“ยังไม่ถึงเวลาที่คุณจะรู้ กลับไปได้แล้ว”เมริสาลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ ด้วยใจเย็นเยือก เธอถามตัวเองว่า จำเป็นต้องยอมเขาหรือไม่ ไม่เลย เธอเลี่ยงได้ ก็แค่ทิ้งทุกอย่างแล้วหนีไปซะ หัดเป็นคนเห็นแก่ตัวเสียบ้าง แต่ถ้าทำอย่างนั้น

“คำสกปรกกว่านี้ฉันก็ยินดีจะพูด ถ้ามันเหมาะจะนำมาใช้กับคนอย่างเธอ....แต่ตัวเธอเองก็เคยพูดคำนี้ใส่หน้าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เหรอ” ไอริสหน้าเสีย “สำหรับคนอย่างเธอ...ไอริส...มันไม่มากไปหรอก เอาเถอะ เงินของเรามีเยอะแยะ ถ้าจะให้ทานคนยากจนบ้างก็คงไม่กระทบกระเทือนอะไร” เจ้าหล่อนพูดพลางเชิดหน้า ยักไหล่ เดินนวยนาดเข้ามาใกล้ไอริสแล้วยื่นริมฝีปากเข้าใกล้ติ่งหูที่ติดตุ้มหูเพชรน่ารักของเธอ “อย่าให้ฉันรู้นะ ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร”เอมี่ดึงตัวกลับไปยืนเชิดเหมือนเดิม ทิ้งสายตาดูถูกไว้ ก่อนเดินจากไปอย่างล้นความสุข“ยัยโรคจิต!!!” ไอริสกำหมัดแน่นจนตัวสั่นเทิ้ม “ฉันจะคอยดูเวลาที่เธอไม่มีพ่อคุ้มกะลาหัว เธอจะยังหัวเราะได้เหมือนตอนนี้ไหม”หญิงสาวตั้งสติ ทำใจให้สงบ แล้วเดินกลับไปยังหน้าห้องของประธานบริหารบริษัท เธอนั่งหน้าห้องทำงานของเขา ด้วยตำแหน่งเลขาท่านประธานที่มีเงินเดือนสูงที่สุดในประวัติการณ์รถของไคล์จอดรออยู่ที่หน้าตึกสูงของบริษัทอาร์แอนด์ดีมาร่วมครึ่งชั่วโมงแล้ว เขาเบื่อ แต่ต้องอดทน เพราะคุณหนูเอมี่อยากลองใจเขา จึงต้องตอบสนองเสียหน่อย ที่สุดแล้ว เขาก็หายเบื่อ เมื่อได้เห็นมัสซิโมและไอริสผ่านกระจกหน้ารถข

เธอรู้สึกได้ว่าช่วงร่างของเขาที่กำลังคลอเคลียต้นขาเธออยู่นั้น กำลังเคลื่อนไหวราวกับมันมีชีวิต หน้าอกแผ่นหนาที่อยู่ห่างจากเธอแค่คืบกระเพื่อมไหวจากแรงหายใจที่ถี่ขึ้นไคล์เอาแต่มองเธอ ริมฝีปากของเขาไม่ยอมขยับ จนเธอเริ่มอาย เธอเบือนหน้าพาแก้มแดงแจ๋หนีไปมองด้านข้างแทน“รู้สึกอะไรไหม” เขาก้มลงมาถามใกล้ๆ ด้วยน้ำเสียงแหบพล่า หญิงสาวรู้สึกสยิวไปทั้งตัว เธอแทบรอให้เขาขยับตัวออกไม่ไหว เธอดันฝ่ามือขึ้นรองรับแผ่นอกของเขา ตรงที่หัวใจของเขาเต้น “มันกำลังดิ้นพลาดๆ เหมือนกำลังต่อต้านร่างกายอยู่”เธอไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด จึงหันกลับมาเผชิญแววตาร้าย“คุณต้องการอะไร”“แค่ร่างกาย”เขาพูดแบบไร้เยื่อใย ทำให้ใจที่เต้นแรงของเธอเต้นแรงขึ้นไปอีก ไม่ใช่เพราะตื่นเต้น แต่เพราะความโกรธที่ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วเขามีอิทธิพลต่อเธอเสมอ ดวงตาสีน้ำตาลร้อนผ่าว แต่กายอุ่นของเธอเริ่มเย็น เธอรู้สึกว่าปลายเท้าของเธอเย็นราวกับน้ำแข็ง“ร่างกายของฉันมันสกปรกเกินไปสำหรับคุณ” น้ำเสียงของเธอเย็นชา แปร่งหู แต่เขาไม่สน เขาสนความต้องการของตัวเองมากกว่า ความต้องการที่ร้อนแรงขึ้นทุกขณะ และพร้อมจะแผดเผาไปทุกอณูเนื้อ เขาต้องการดับมันด้ว