All Chapters of ตำหนักจันทรา ข้ามเวลารักนิรันดร์: Chapter 61 - Chapter 70

พระวรกายบอบบางสะดุ้งจนสุดพระองค์ องค์หญิงเจ๋อฉีทรงหันกลับไปทอดพระเนตรตามเสียงดังกล่าวทันที ฉีอ๋องทรงยืนอยู่ตรงหน้าประตูตำหนัก พระพักตร์ถมึงทึงน่ากลัวเป็นยิ่งนัก พระวรกายสูงก้าวเข้ามาภายในพระตำหนักทันทีตรงดิ่งไปที่องค์หญิงเจ๋อฉีโดยพลัน  พระหัตถ์หนากระชากท่อนพระกรของพระนางทันที “กล้าดีอย่างไรจึงเข้ามาถึงตำหนักพระจันทร์อันเป็นเขตหวงห้าม หากข้าไม่อนุญาตก็ไม่สามารถเข้ามาได้แม้แต่น้อย มิหนำซ้ำเมื่อเข้ามาแล้วยังใช้ถ้อยคำเจรจาจาบจ้วงออกมาอีก นี่ข้าคิดผิดชัดๆ ที่ให้อนุชาของข้าเข้าพิธีอภิเษกสมรสกับเจ้า!” รับสั่งพร้อมเหวี่ยงองค์หญิงเจ๋อฉีออกไปทันที พระวรกายบอบบางทรุดฮวบลงกับพื้นพระตำหนักทันใด ก่อนจะเงยพระพักตร์ขึ้นอย่างรวดเร็ว “ถ้าเช่นนั้นก็ทรงประกาศยกเลิกพิธีอภิเษกเลยสิเพคะ หม่อมฉันจะได้กลับแคว้นหานเสียทีและจะได้ส่งข่าวให้ฉินอ๋องทรงล่วงรู้ว่าคู่อภิเษกของพระองค์ที่หายไปนานกว่าสามปียังไม่ตาย แต่กลับกลายมาเป็นฮองเฮาของแคว้นฉี จะได้ตัดพระทัยจากองค์หญิงผู้นี้แล้วหันกลับมาอภิเษกข้าแทน เพราะถึงยังไงข้าก็เคยเป็นคู่หมายที่เห

ในขณะเดียวกัน ร่างระหงของชิงเชียงกำลังวิ่งตามทหารองครักษ์ซึ่งเจ้าผู้ครองแคว้นฉินคนรักของเธอส่งมาช่วย หญิงสาววิ่งออกจากตำหนักพระอาทิตย์ซึ่งอยู่ติดกับตำหนักพระจันทร์ เพื่อตรงไปด้านหลังพระตำหนักเพื่อกระโดดหน้าผา โดยมีเชือกโรยตัวของฉินอ๋องทรงตอกเอาไว้กับหินผาเตรียมให้ไว้เรียบร้อยแล้ว ก่อนจะเห็นทหารองครักษ์ตวัดดาบปลิดชีพทหารรักษาการณ์ที่อยู่ภายในบริเวณนั้นจนล้มตายหมดทุกคน “ทรงจับกระหม่อมไว้พ่ะย่ะค่ะ ทางหนีอยู่ที่หน้าผานี้!” องครักษ์คนดังกล่าวบอกเธอ “แล้วอิ๋งไค่อยู่ไหน! จะหนีไปโดยไม่รออย่างนั้นเหรอ”หญิงสาวถามกลับไปทันที “ฝ่าบาทให้กระหม่อมช่วยองค์หญิงให้ออกไปจากที่นี่ให้ได้ก่อนพ่ะย่ะค่ะ หากทรงหนีออกมาได้แล้วก็ทรงมิต้องห่วงอะไรอีก เดี๋ยวฝ่าบาทก็จะเสด็จตามมาพ่ะย่ะค่ะ องค์หญิงเร็วเข้าเถิดชักช้าจะไม่ทันการณ์” องครักษ์กล่าวเร่งเร้า ร่างระหงพะวงหน้าพะวงหลังห่วงคนรักที่ทิ้งอยู่เบื้องหลังอย่างยิ่งยวด ก่อนจะตัดสินใจเตรียมกระโดดหน้าผาสูงชันตรงหน้าอย่างไม่รีรออีกต่อไป “ชิงเชียง!!!”

ตำหนักพระจันทร์ น้ำตาหลั่งรินร่วงหล่นลงสู่พื้นด้วยความทุกข์ระทมในหัวใจอย่างยิ่งยวด เมื่อคนรักถูกคุมขังในคุกหลวง ซ้ำร้ายจากนี้ไปหญิงงามนามว่าชิงเชียงที่อยู่ทุกลมหายใจเข้าออกผู้ซึ่งเป็นเจ้าผู้ครองแคว้นฉินอันยิ่งใหญ่ มลายหายไปจากความทรงจำของพระองค์ตลอดกาล มิเหลือสิ้นแล้วความรักที่ติดตามมานานนับหลายพันปี มิเหลือสิ้นเยื่อใยและแรงโหยหาจากหัวใจที่เฝ้าคร่ำครวญถึงโฉมตรูยามเมื่อพลัดพรากห่างไปไกล “ทรงกรรแสงอีกแล้วองค์หญิง บางทีฉินอ๋องอาจจะทรงจดจำพระนางก็เป็นได้นะพ่ะย่ะค่ะ หากแม้นพระองค์ทรงมีพระทัยรักมั่นคงแล้วไซร้ ต่อให้ลืมเลือนไปก็ตาม ถึงอย่างไรเสียในก้นบึ้งต้องตราตรึงในดวงจิตอยู่เป็นแน่พ่ะย่ะค่ะ” เยี่ยฉางเฝ้าปลอบประโลมให้องค์หญิงของตนคลายทุกข์โศกลงไป “ข้าหวั่นใจยิ่งนักเยี่ยฉาง ว่าอิ๋งไค่จะลืมเลือนข้าไปจากหัวใจจริงๆ เจ้าเองก็ล่วงรู้ฤทธิ์เดชผงหลงลืมเป็นอย่างดีมิใช่หรอกรึ แม้แต่ข้าเองที่ถูกผงหลงลืมยังจดจำเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นมิได้อีกเลย กว่าจะจำได้ทุกสิ่งวันเวลาผ่านไปนานนับเดือน แต่นี่อิ๋งไค่ถูกผงหลงลืมยังไม่พอ กลับได้รับยาทำลายความทรงจำซ

ภายในตำหนักพระจันทร์          “ตุ้บ! ตุ้บ! ตุ้บ!” เสียงของหนักร่วงหล่นลงสู่พื้นติดๆ กัน         คบไฟที่กำลังพวยพุ่งในยามนี้ปรากฏกลุ่มควันขาวตลบอบอวลไปทั่วบริเวณ ติดตามมาด้วยร่างของเหล่าทหารรักษาการณ์กำลังยืนโงนเงนไปมาก่อนจะค่อยๆ ทรุดฮวบลงไปกับพื้นทยอยหมดสติจนหมด รวมไปทั้งเหล่านางกำนัลและขันทีต่างก็โดนฤทธิ์ผงหลงลืมไปจนทั่ว         ท่ามกลางความเงียบงันร่างสันทัดของเยี่ยฉางปรากฏขึ้นทันใด ปลายเท้าจรดลงพื้นรีบวิ่งตรงดิ่งไปที่ตำหนักพระจันทร์ก่อนจะเลี้ยวขวาอันเป็นทิศทางของห้องพระบรรทม ครั้นเมื่อเดินทางมาถึงมือหนารีบผลักบานประตูห้องบรรทมทันใด ก่อนจะหยุดชะงักเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของฉีอ๋องประทับอยู่ภายในห้องดังกล่าว         ในขณะเดียวกันชิงเชียงก็ถูกมัดมือมัดเท้าอยู่ติดกับเสาของแท่นพระบรรทมทันทีที่ เธอถูกฉีอ๋องนำกลับตำหนัก ครั้นเห็นองค์หญิงของตนตกอยู่ในสภาพดังกล่าว ราชองครักษ์วัยกลางคนสาดลูกดอกที่นำติดกายมาด้วย พุ่งตรงไปยังพระวรกายฉีอ๋องอย่างรวดเร

ณ จุดพรมแดนแคว้นฉี         ห้าชีวิตของสี่บุรุษและหนึ่งสตรีกำลังเดินเข้าเขตพรมแดนแคว้นเหยี่ยนเพื่อไปให้ถึงถ้ำหิมะ ซึ่งถ้ำดังกล่าวอยู่ในเขตพรมแดนของแคว้นฟ่าน ด้วยเช่นกันครึ่งหนึ่ง จึงเป็นจุดนัดพบของทั้งสองแคว้นได้เป็นอย่างดี ซึ่งกองทหารจากแคว้นฟ่านและกองทหารองครักษ์จากแคว้นฉินของฉินเสวี้ยนกง กำลังรอคอยเจ้าผู้ครองแคว้นและองค์หญิงชิงเชียงจากแคว้นฟ่าน ซึ่งฟ่านซานกงหรือฟ่านอ๋องทรงรอคอยพระราชธิดาเพียงหนึ่งเดียวอย่างใจจดใจจ่อ พร้อมกับองค์รัชทายาท         อีกเพียงสี่ชั่วยามก็จะเข้าสู่พรมแดนของแคว้นเหยี่ยน ซึ่งจะทำให้กองทหารของแคว้นฉีติดตามได้ยากลำบากมากขึ้น เพราะทันทีที่พ้นเขาสูงเบื้องหน้าก็จะต้องพบกับหิมะและน้ำแข็งไปทั่วทุกพื้นที่เลยเดียว         หญิงสาวในชุดคลุมอย่างมิดชิดทำมาจากขนสุนัขจิ้งจอกกำลังเดินฝ่าความหนาวเหน็บ ท่ามกลางหิมะที่เริ่มโปรยปราย ใบหน้างามเปล่งปลั่งเป็นสีชมพูและริมฝีปากอวบอิ่มแดงแจ๋ เพราะถูกความเย็นขับออกมาจนคนตัวใหญ่ข้างกายต้องคอยหันกลับมามองใบหน้างามนั้นอยู่ตลอดเวลาจนต้อง