All Chapters of My wife เมื่อหมดรัก: Chapter 21 - Chapter 30

อิสริยาได้รับโทรศัพท์จากพ่อแม่สามีคือนายศิริและนางธิดา ทั้งสองเป็นอาจารย์ในโรงเรียนมัธยมจนเกษียณ แล้วก็ไปซื้อที่ผืนเล็กๆ ต่างจังหวัดทำการเกษตรแบบผสมผสานมีรายได้แบบพออยู่พอกิน ซึ่งปกติลูกชายและลูกสะใภ้ก็มักจะไปเยี่ยมท่านทุกปี “ค่ะคุณแม่ ปีนี้เหรอคะ” อิสริยานิ่งไปเมื่อนางธิดาถามว่าปีนี้พวกเธอจะไปที่ไร่ไหม “ใช่ลูก ปีนี้องุ่นติดลูกเยอะอยากให้มากัน ปีนี้น่าจะอากาศกำลังดีด้วยนะลูกถ้ามาต้นปีหน้าก็ยังไม่ร้อนมาก” นางธิดาพูดถึงไร่องุ่นที่ปีนี้เริ่มให้ผลผลิตเยอะขึ้นกว่าปีก่อนมาก ตอนนี้ใกล้ปลายปีแล้วองุ่นจะติดผลและไปพร้อมเก็บเกี่ยวในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ถึงเมษายน หญิงสาวลังเลเรื่องที่เธอย้ายออกจากบ้านนั่นก็อีกเรื่องที่ยังไม่ได้บอกผู้ใหญ่ทั้งสอง ด้วยความเอ็นดูที่พวกท่านมีให้เธอและลูกมาตลอด ทำให้เธอเหมือนคนที่น้ำท่วมปากลำบากใจแบบในตอนนี้ “เอ๋ถามพี่เก่งก่อนนะคะแม่ว่าจะไปได้ช่วงไหน เผื่อเขาติดงานอะไรค่ะ” อิสริยาแบ่งรับแบ่งสู้ “ถ้างานยุ่งกันก็ไม่เป็นไรลูก บอกมาแล้วกันเดี๋ยวแม่ส่งองุ่นไปให้เองก็ได้” นางธิดารีบบอกเพราะถ้าลูกๆ ติดงานจริง นาง

สองเดือนต่อมาสกนธีและอิสริยาพาลูกไปเยี่ยมปู่ย่าที่ไร่เกษตรแนวใหม่ที่จังหวัดราชบุรี อันเป็นที่ซึ่งพวกท่านตั้งใจไว้จะอยู่ที่นี่จนถึงบั้นปลายชีวิต สกนธีทำหน้าที่สารถีชายหนุ่มลางานมาสองวันติดต่อกับวันหยุดเสาร์อาทิตย์อีกสองวัน ส่วนร้านของอิสริยานั้นเปิดตามปกติเพราะวางระบบให้ผู้จัดการและลูกจ้างคนอื่นทำงานได้แม้ว่าเธอจะไม่อยู่ บ้านปู่ย่าตั้งอยู่ที่อำเภอสวนผึ้ง ในโซนใกล้เคียงเป็นแหล่งสถานที่ท่องเที่ยวที่กำลังเป็นที่นิยม ซึ่งนอกจากทำไร่องุ่นแล้วคุณศิริยังแบ่งพื้นที่อีกส่วนทำโรงเรือนเพาะพันธุ์ไม้ดอกไม้ประดับจำหน่ายอีกด้วย“อ้าวมากันแล้วเหรอลูก มาๆ เข้าบ้านกัน” คุณธิดาสตรีวัยหกสิบห้าเดินลงจากบ้านมาดูว่าใครมา “น้องเพียงหลานย่าโตขึ้นเยอะเลยลูก” นางรับไหว้เด็กหญิงแล้วคว้าตัวมากอดอย่างคิดถึง“น้องเพียงคิดถึงคุณย่ากับคุณปู่ที่สุดเลยค่ะ” เด็กหญิงเดินคู่กับคุณย่าเข้าบ้าน พลางอ้อนไปด้วยจนสีหน้าคุณย่าแช่มชื่นจนปิดไม่มิด นางเรียกเด็กมาช่วยยกกระเป๋าของครอบครัวลูกชายและหันมาหาสองหนุ่มสาว“เอ๋กับเก่งเข้าบ้านกันลูก แม่ทำกับข้าวไว้รอหิวกันไหม”สกนธีหันมามองหน้าอิสริยาก่อนจะตอบมารดา “ยังไม่ค่อยห

สกนธีออกมาจากห้องน้ำพอดีกับสองแม่ลูก เขาเองก็ต้องเปลี่ยนชุดเปียกๆ ออกเหมือนกัน “หิวไหมพี่ว่าเราไปแวะคาเฟหาอะไรกินก่อนไหมเอ๋ เผื่อลูกจะหิวขนมด้วย” ใส่ใจลูกแล้วเขาเองก็ไม่ลืมแม่ของลูก ไม่อยากให้เธอคิดว่าเขาสนใจแต่ลูกอย่างเดียว “ก็ดีค่ะ อยากพักขาบ้าง” ยอมรับเลยว่าการนั่งท่าเดิมในเรือหนึ่งชั่วโมงทำให้เธอเมื่อยขามากพอกับยืนขายของนานๆ ได้เลย ยี่สิบนาทีต่อมาพวกเขาก็มาถึงคาเฟที่อยู่ห่างจากที่นั่นประมาณสิบกิโลเมตร ซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่อยู่ในเครือเดียวกันโดยที่ถ้าเป็นลูกค้าเรือคายัคจะได้สิทธิ์ซื้อเครื่องดื่มในราคาพิเศษ และนอกจากนั้นก็ไม่ต้องเสียค่าเข้าชมทุ่งดอกไม้อีกด้วย “ดอกไม้สีชมพูสวยจังค่ะแม่” เด็กหญิงมองไปนอกหน้าต่าง ไกลออกไปเห็นต้นไม้ใหญ่มีดอกสีชมพูบานร่วงเต็มพื้น“ดอกชมพูพันธุ์ทิพย์ลูก เดี๋ยวเรากินเสร็จไปถ่ายรูปกันก็ได้” “ดอกชมพูสวยจัง อยากมีที่บ้านบ้างจังค่ะ” “ที่บ้านเราปลูกได้ลูก แต่ห่างตัวบ้านหน่อยเพราะรากเขาไปไกล” สกนธีรู้ดีว่าต้นไม้ใหญ่แบบนี้ควรปลูกให้ห่างจากตัวบ้านระยะห่างอย่างน้อยสี่เมตร ป้องกันรากชอนไชทำให้บ้านเสีย

หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีมือใหญ่วางบนไหล่อย่างเงียบเชียบ“จุ๊... ลูกหลับอยู่อย่าเสียงดังสิเอ๋” สกนธีออกจากห้องทำงาน ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่เขาจะทำงานตอนกลางคืนเป็นส่วนใหญ่ และในช่วงหลังๆ ที่อิสริยามีงานที่ต้องทำมากขึ้นเขาจึงรับหน้าที่ดูแลลูกเป็นหลัก ชายหนุ่มจะเริ่มเขียนแบบหลังจากที่ลูกสาวเข้านอนแล้วและคอยเงี่ยหูฟังเป็นระยะว่าน้องเพียงจะตื่นมาหรือไม่ เขามักจะเลิกงานตอนหลังเที่ยงคืน ลุกจากโต๊ะทำงานแล้วสิ่งที่ทำจนกลายเป็นกิจวัตรไปแล้วคือแวะไปดูน้องเพียงที่ห้อง และลงไปดูอิสริยาที่ชั้นสองว่าเธอเข้านอนหรือยัง หลายครั้งที่เขายืนมองเธอเงียบๆ ในตอนที่หญิงสาวหลับสนิท มองอยู่หลายนาทีก่อนจะกลับขึ้นไปชั้นสามเหมือนเดิมอิสริยาถอยห่างจนมือใหญ่ตกลงจากบ่าเธอ และเขาเองก็ไม่ได้ก้าวตามทำเพียงแค่ยืนอยู่ที่เดิม“แค่ขึ้นมาดูลูกค่ะ แต่แกหลับแล้ว” “ฮื่อ วันนี้ลูกเล่นเยอะเลยหลับเร็ว เอ๋เลิกงานแล้วเหรอกินข้าวหรือยัง หิวไหม”“กินข้าวแล้วค่ะ งั้นขอตัวก่อนนะคะ” เธอเดินกลับลงไปชั้นสองเงียบๆ โดยที่สกนธีทำได้แค่มองตาม เช้าวันต่อมา“พี่จะขอเอ๋ว่าช่วงสงกรานต์พี่อยากพาลูกกลับไปบ้าน ลูกอยากไปเล่นน้ำ

งานทำบุญจบลงในช่วงครึ่งวันเช้า อิสริยาที่ช่วยแม่ครัวทำขนมตั้งแต่เมื่อคืนและกลับไปนอนตอนสี่ทุ่มก็ตื่นแต่เช้ามาช่วยงานที่สำนักงานนิติอีกจนจบงาน ส่วนสกนธีไปรับพระแล้วรับหน้าที่ดูแลลูกแทนแม่ที่ไม่ว่าง คอยมองเด็กหญิงเล่นกับเพื่อนวัยเดียวกันในงานจากนั้นหลังเที่ยงลูกบ้านทุกคนต่างก็แยกย้ายไปพัก และนัดกันอีกครั้งในตอนสิบหกนาฬิกาเพื่อเตรียมมาจัดของเล่นน้ำที่ลานหมู่บ้านในตอนเย็น สกนธีปล่อยให้หญิงสาวนอนเต็มที่ ส่วนตัวเขาพาลูกดูหนังในห้องโฮมเธียเตอร์ที่เพิ่งทำเสร็จ สองพ่อลูกนอนดูการ์ตูนจนพากันหลับไปทั้งคู่ อิสริยาตื่นมาในตอนสิบห้านาฬิกาด้วยความสดชื่นเพราะได้นอนแบบหลับสนิทจริงๆ หญิงสาวเดินหาสองพ่อลูกจนเห็นว่าพากันหลับในห้องดูหนัง จึงถอยออกมาไปสำรวจครัวว่ามีอะไรหลงเหลือพอทำกับข้าวเพราะเธอกำลังหิวมากดีว่าเมื่อคืนนอกจากไปซื้อของทำบุญก็ยังมีของสดมาด้วย ทำให้พอมีของในตู้เย็นให้ทำกับข้าวได้ หญิงสาวสำรวจคร่าวๆ และตัดสินใจว่าจะทำกับข้าวสามอย่าง จากนั้นเธอเริ่มสำรวจครัวใหม่ที่สกนธีเพิ่งซื้อยกชุดเพราะปีที่แล้วเธอขนออกไปหมดไม่เว้นกระทั่งเตาแก๊ส ครัวใหม่ เคาน์เตอร์ตู้เก็บของใ