Semua Bab My wife เมื่อหมดรัก: Bab 11 - Bab 20

“ขนมกับน้ำพี่ซื้อมาฝากเอ๋ครับ” สกนธีมาส่งลูกที่ชั้นสอง เพราะว่าอิสริยาให้คนเตรียมปิดร้านแล้ว เขาจึงถือโอกาสตามลูกขึ้นมาด้วย“ขอบคุณค่ะ ทีหลังไม่ต้องลำบากก็ได้ฉันสั่งให้น้องเขามาส่งทุกวัน” อิสริยารับมาแล้ววางไว้ตรงหน้าเธอเอี้ยวตัวไปมองลูกที่กำลังดูดนมปั่นและเมียงมองขนมในถุง“แม่ว่าหนูต้องกินขนมมาแล้ว ถ้ายังไม่อิ่มกินข้าวกันก่อนไหมคะน้องเพียง” เด็กหญิงพยักหน้าทันที“ให้คุณพ่อกินด้วยกันนะคะคุณแม่” เธอบอกแทนสกนธีทำให้ชายหนุ่มยิ้มหน้าบาน แต่ฉับพลันใจต้องเหี่ยวแฟบเมื่อได้ยินคำตอบจากแม่ของลูกสาว“คุณพ่ออยู่กินไม่ได้หรอกค่ะลูก คุณพ่อต้องไปคุยงานนะคะ” เธอตอบเด็กหญิงสุพิชชาและหันมามองหน้าเขา “ใช่ไหมคะคุณ” เธอสายตานั้นบังคับให้เขาทำตามอย่างเลี่ยงไม่ได้ สกนธีจำใจต้องตามน้ำไปด้วย“จ้ะลูก พ่อมีธุระจริงๆ งั้นไว้วันหน้านะคะ” “มึงว่าอะไรนะ” ชานนท์ถามอีกครั้ง เขาคิดว่าถ้าหูเขาไม่เพี้ยนเพื่อนสนิทก็คงบ้าไปแล้ว“นายมีเพื่อนที่เมียเขาเปิดร้านขนมใช่ไหม ลูกค้าเราที่มาจ้างทำร้านขนมน่ะ” สกนธีพูดถึงลูกค้ารายหนึ่งของบริษัทที่ชานนท์เคยบอกว่าเป็นเพื่อนเก่า มาจ้างออกแบบร้านขนมเล็กๆ ให้ภรรยา“

“คุณเก่งมาได้ยังไงคะ” มิลินรีบมาดักหน้าเขาไว้ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินไปถึงตัวอิสริยา“ที่ผม ผมก็ต้องมาสิแล้วคุณล่ะมาทำไม” “เอ่อ... คือว่ามิลินนัดคุณเมธกับคุณเอ๋มา...” มิลินอึกอัก เธอไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น ไหนจะเรื่องที่เพื่อนโทรมาบอกว่าที่ผืนนี้ถูกทำสัญญาเช่าระยะยาวไปแล้วอีก“คุณสกนธีเขาเป็นสามีของเอ๋ ผมต่างหากที่ต้องถามว่าคุณทำอะไร” พุฒิเมธพูดเสียงห้วนกับมิลิน โกรธที่หญิงสาวทำให้เขาอับอาย มิน่า...อิสริยาจึงถามย้ำนักหนาว่าเจ้าของจะขายจริงหรือมิลินชะงัก เธอหันมามองอิสริยาด้วยความโกรธเคือง ยายหน้าอ่อนนี่ทำเธอเสียเวลามาก รวมถึงผู้ชายคนนี้ด้วย“คุณก็รู้อยู่แล้วสิว่าใครเป็นเจ้าของที่ ยังจะถามหาเจ้าของถามหาสำเนาโฉนดอีกเหรอ คุณก็เหมือนกันถ้าที่มีแพลนทำอะไรแล้วปล่อยให้ฉันตื๊อทำไม ทำไมไม่บอกดีๆ จะได้ไม่เสียเวลา” อิสริยามองหน้าสวยๆ ที่กำลังบิดเบี้ยวด้วยความโมโห เธอมองทุกคนตรงนั้นโดยที่พุฒิเมธไม่ได้สบตาเธอ ส่วนสกนธีกำลังมองเธออยู่สลับกับมองมิลินอย่างเริ่มไม่พอใจ“เพราะฉันอยากรู้ไงว่าพี่เมธเอาที่ผืนนี้มาเสนอขายฉันได้ยังไง แล้วคุณเป็นนายหน้าของผู้ชายคนนี

อิสริยาหันมากระชากแขนออกจากมือเขาแต่กลับถูกดึงเข้าไปกอดทั้งตัว ชายหนุ่มยกร่างบอบบางลอยหวือจากเบาะที่นั่งอยู่ไปนั่งบนตักเขา เขารวบข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้ด้วยกันด้วยมือเดียวไพล่หลัง อิสริยาดิ้นขลุกขลักด้านหลังเธอชนกับพวงมาลัยรถยนต์ด้านหน้าก็ถูกกอดรัดจนขยับไม่ได้“ปล่อยนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้” เธอก้มลงกัดบ่าเขาเต็มแรงเมื่อถูกพันธนาการไว้แน่นหนาสกนธีปล่อยให้เธอกัด เขากอดเธอนิ่งจนหญิงสาวได้กลิ่นเลือดเธอเงยหน้าขึ้นเห็นเลือดที่ซึมจากแผลที่เธอกัดผ่านเนื้อผ้าของเสื้อเชิ้ตเนื้อดีที่เขาสวมอยู่ “กัดอีกก็ได้ เอ๋จะทำอะไรพี่อีกก็ได้ถ้าทำให้ความรู้สึกดีขึ้น”ชายหนุ่มเจ็บหนึบที่แผลแต่เขารู้ว่านั่นยังไม่เท่ากับที่เขาเคยทำไว้กับเธอ เขาคลายมือที่รวบข้อมือเธอไว้แต่ยังกอดเธอนิ่งรอจนเธอสงบลงเอง “ปล่อยเดี๋ยวนี้” อิสริยาขบฟันด้วยความโมโห“สัญญาก่อนว่าจะไม่วิ่งหนี เดี๋ยวพี่ไปส่งเอ๋ที่ร้านเอง”สกนธีไปส่งอิสริยาที่ร้านแล้วจึงย้อนกลับมาเอาเอกสารที่บ้าน ชายหนุ่มเข้าบริษัทในตอนบ่ายเจอกลุ่มเพื่อนที่มาหาพอดี“มึงไปโดนอะไรมาวะ” อัศราทักขึ้นมา เขาจึงนึกขึ้นได้ว่าลืมเปลี่ยนเสื้อ ฝ่ายนั้นลุกมาดูใกล้ๆ ที่ไหล่

เช้าวันรุ่งขึ้นสกนธีตื่นจากเสียงดังก๊อกแก๊กของแม่บ้านที่มาทำความสะอาด ชายหนุ่มลุกไปอาบน้ำแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าชุดใหม่ที่ลงไปเอามาจากในรถ เขาจึงได้เห็นว่าบริเวณชั้นสองจะมีแม่บ้านขึ้นมาทำความสะอาด ในโซนห้องครัวแม่บ้านจะช่วยเตรียมอาหารสดไว้ให้อิสริยามาปรุงเองสำหรับอาหารมื้อเช้า เธอไม่ต้องตื่นแต่เช้ามืดเพื่อมาเตรียมอาหารสำหรับครอบครัว ทำงานบ้าน แต่งตัวให้ลูก ดูแลให้รับประทานมื้อเช้าและไปส่งลูก ทำทุกอย่างเองแบบในตอนที่ยังอยู่กับเขาอีกแล้ว‘นอกจากช่วยแบ่งเบาภาระไม่ได้ เรายังทำให้เอ๋เหนื่อยขึ้นด้วยการไม่ยอมให้มีแม่บ้าน มึงคิดอะไรอยู่วะตอนนั้น’ เขานึกด่าตัวเองที่เคยหลุดปากตำหนิว่าเธอไม่ดูแลตัวเอง ตอนนี้เมื่อมีโอกาสทบทวนจึงรู้ว่าอิสริยาจะเอาเวลาที่ไหนไปดูแลความสวยความงามแบบตอนก่อนแต่งงาน ในเมื่อเธอต้องดูแลทุกอย่างในบ้านคนเดียวเขาเดินเข้าไปในครัว เห็นอิสริยายืนหันหลังให้เธอกำลังทำอะไรที่หน้าเตา “มีอะไรให้พี่ช่วยไหมเอ๋” หญิงสาวเหลือบมองด้วยหางตา ก่อนจะมองเตาที่หม้อข้าวต้มกำลังเดือด “ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ” เธอได้ยินเสียงเขาเดินมาหาจึงไม่ตกใจ “คุณจะกลับเลยก็ได้ค่ะ ถ้าลูกตื่นเดี๋ยวฉ

วันต่อมาสกนธีทำตามที่พูดจริงๆ ชายหนุ่มขนเสื้อผ้า ของใช้ส่วนตัว โต๊ะและอุปกรณ์การทำงานจากบ้านมาที่ร้าน โดยมีลูกสาวตัวน้อยคอยช่วยพ่อหยิบจับของด้วยสีหน้าที่บอกว่าดีใจอย่างมากพื้นที่ชั้นสองของอาคารสามคูหานั้นกว้างพอที่เขาจะจัดมุมทำงานและวางเครื่องนอนได้อย่างสบายๆ โดยที่ไม่รบกวนการใช้ชีวิตของอิสริยา“ไหนคุณว่าจะขึ้นไปนอนชั้นสาม” อิสริยาออกจากห้องมาเห็นที่นอนแบบพับปูที่พื้นจึงถามด้วยความหงุดหงิดเล็กๆ“ตอนนี้ชั้นสามยังไม่ได้ตกแต่ง พี่ขอเวลาแป๊บนะเดี๋ยวให้ช่างเข้ามาติดแอร์ ตกแต่งเพิ่มทาสีใหม่เปลี่ยนอะไรที่เสียชำรุดด้วย” พื้นที่ชั้นสามประกอบด้วยห้องนอนสองห้อง หนึ่งห้องน้ำ และมีส่วนของพื้นที่เปิดเป็นลานกว้าง ที่สกนธีมีแผนจะทำเป็นสวนขนาดเล็กปลูกต้นไม้และดอกไม้เพื่อให้บรรยากาศสดชื่นน่าอยู่ขึ้น“แล้วก็นี่...” สกนธีหยิบโทรศัพท์ออกมากดอะไรอยู่สองสามนาที จากนั้นมีสัญญาณข้อความแจ้งเตือนว่ามีเงินถูกโอนเข้าบัญชีที่โทรศัพท์ของอิสริยา เธอยกขึ้นดูอย่างงงๆ มองตัวเลขจำนวนห้าหลักที่ถูกโอนเข้ามา“พี่โอนค่าใช้จ่ายค่ากินค่าอยู่ค่าน้ำไฟให้ ต่อไปนี้จะให้ทุกเดือน” อิสริยาถอนใจ จะไม่ให้เขาอยู่ก็ไม่อ