All Chapters of ภรรยาห้าอีแปะ: Chapter 21 - Chapter 30

“ไม่พบกันไม่กี่วัน เหตุใดป้าสะใภ้จึงรู้สึกว่าหลานรักของป้าสะใภ้ยิ่งงดงามขึ้นอีกแล้ว” ท่านป้าสะใภ้ของนางกล่าวชม ชมแล้วก็กวาดตามองนางตั้งแต่หัวจดเท้าคำรบหนึ่ง ยิ้มกว้างจนตาหยี “งามจริงๆ นั่นล่ะ...ต้องงดงามถึงเพียงนี้สิ จึงสมควรเรียกว่า ‘โฉมงาม’ ความงามของหรงเอ๋อร์ถอดแบบท่านแม่ของเจ้ามาแทบทุกกระเบียดนิ้ว ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่างาม เป็นความงามระดับที่กล่าวได้ว่า ‘เป็นหนึ่งไม่มีสอง ยากจะห้าผู้เทียบเทียมในใต้หล้า’ ”ถูกผู้อื่นกล่าวพาดพิงถึงมารดาอย่างชื่นชม เซียงหรงดีใจนัก สาเหตุหนึ่งที่ทำให้นางชอบสนทนากับท่านป้าสะใภ้เป็นที่สุดก็เพราะท่านป้าสะใภ้มักจะกล่าวถึงท่านแม้ผู้ล่วงลับของนาง เล่าเรื่องดีๆ เรื่องนี้เรื่องนั้นให้นางฟังบ่อยๆ เช่นนี้นี่แหละเมื่อครั้งที่ท่านแม่จากไป นางยังเล็กนัก นางจึง...จดจำท่านแม่ไม่ใคร่จะได้ ผู้ที่ช่วยถักทอต่อเติมความทรงจำเกี่ยวกับมารดาที่ขาดหายให้นาง ก็คือท่านป้าสะใภ้ที่แสนดีผู้นี้“ท่านป้าสะใภ้สบายดีนะเจ้าคะ”ราวกับจะนึกบางเรื่องขึ้นได้ ท่านป้าสะใภ้ของนางจับสองมือของนางขึ้นมากุมไว้ กล่าวด้วยใบหน้าอาบรอยยิ้มลำบากใจ “ก็ไม่ใคร่จะดีนัก...”คำตอบนี้ทำเอาเฉินเซียงหรงตกใจไม

เซียงหรงใช้เวลาปักผ้าถึงหนึ่งเดือนเต็ม ภาพที่ตั้งใจปักเพื่อผู้เป็นป้าสะใภ้ของตนจึงเสร็จสมบูรณ์ซู่ซินมองภาพเทือกเขาสูงสลับซับซ้อนที่งามตระการ ซ้ำยังมีน้ำตกไหลลงสู่แม่น้ำเบื้องล่าง มีต้นท้อต้นใหญ่งามตระการริมผาทิ้งกลีบดอกไหลมากับสายน้ำ มีฝูงนกกระเรียนสวรรค์แปดตัวโบยบิน มีหมู่เมฆาลอยล่องราวกับอยู่ในแดนเซียน ที่อยู่ตรงหน้าแล้ว ก็ถึงกับตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออกทีแรก เห็นคุณหนูปักภาพภาพนี้ออกมาได้อย่างละเอียดลออ งดงามนัก ต่อให้กล่าวว่า งดงามเสมือนจริงยิ่งกว่าภาพวาดก็ยังไม่นับว่าเป็นการยกยอกันเองจนเกินไป นางก็นึกว่าคุณหนูสามของนางเกิดเปลี่ยนใจ ไม่อยากปักยันต์และอักษรบทสวดตลอดจนถ้อยคำอันมงคลลงไปแล้ว เหตุใดนางจึงเพิ่งได้สังเกตว่าคุณหนูของนางปักยันต์และอักษรต่างๆ ที่นำมาเรียงต่อกันเป็นภาพตรงหน้านี้เล็กนัก เล็กถึงขนาดที่ว่ายืนมองอยู่ข้างๆ ยังมองไม่ออกว่าภายในภาพผืนใหญ่มีอักขระมงคลซ่อนเอาไว้ มองจากที่ไกลจึงดูไม่ออกเลยสักนิดว่ามีลวดลายอักขระ บทสวด และถ้อยคำมงคลซุกซ่อนอยู่กล่าวถึงนกกระเรียน นอกจากนกชนิดนี้จะเป็นสัตว์มงคลชนิดหนึ่งแล้ว ภาพนกกระเรียนยังช่วยส่งเสริมให้ผู้ครอบครอง

นึกถึงพี่หญิงใหญ่ เฉินชิวเยว่ ที่บุกมาอาละวาดด่าทอนางอย่างที่ไม่เคยกระทำมาก่อนเช่นนั้นแล้ว เซียงหรงก็อดคิดไม่ได้ว่า เรื่องครั้งนี้เป็นสวรรค์เมตตาหรือฟ้าดินลงโทษกันแน่ ยังไม่นับอีกว่าผู้เก็บตัวในจวนอย่างสงบและปลอดภัยมาเนิ่นนานอย่างนาง ยังต้องออกไปแสดงตัวต่อหน้าผู้คน เข้าร่วมการแข่งขันที่ถูกจัดขึ้นเพื่อให้เหล่าสาวงามได้ออกมาแสดงฝีไม้ลายมือในด้านต่างๆ รวมไปถึงคุณธรรม ความรู้หากการออกนอกจวนครั้งนี้ ทำให้ตัวนางเกิดไปสะดุดตาตระกูลสูงศักดิ์หรือผู้มากบารมีใดเข้า...เซียงหรงสะบัดหน้า สลัดความคิดในแง่ร้ายออกไปจากใจย่อมไม่เป็นเช่นนั้นหรอก...ตั้งแต่ยังเยาว์ มีข่าวเล่าลือแพร่กระจายไปทั่ว ว่านางในวัยเพียงเจ็ดขวบครึ่งได้ถูกบุรุษไม่รู้หัวนอนปลายเท้าพรากชิงความบริสุทธิ์ไปแล้ว เช่นนั้น ต่อให้นางจะปรากฏตัวต่อหน้าผู้คน อวดความรู้ แสดงความสามารถด้านใด ก็คงไม่มีใครที่ไหน ตระกูลใด ต้องการสตรีที่แปดเปื้อนราคีกระมังแม้ภายนอกจะดูคล้ายรับมือเรื่องวุ่นวายทั้งหลายที่เกิดขึ้นได้เป็นอย่างดี ทว่าเซียงหรงกลับพบว่าตนเองสับสนและกังวลเรื่องครั้งนี้กว่าที่คิด หลักฐานก็คือ

รถม้าจวนเฉินกั๋วกงเคลื่อนไปตามท้องถนนอันราบเรียบสะอาดตาของเมืองหลวงอย่างสะดวกและรวดเร็ว เซียงหรงไม่ได้นั่งรถม้าออกมานอกจวนเช่นนี้นานแล้ว จึงอดลอบแย้มม่านมองออกไปด้านนอกไม่ได้อาจเพราะยามนี้ยังเป็นเวลาเช้าตรู่ อีกทั้งร้านรวงต่างๆ ในย่านร้านค้าก็ยังไม่ทันได้เปิดทำการค้าเลยด้วยซ้ำ ท้องถนนในเมืองหลวงซึ่งนางจำได้ว่ามักมีผู้คนออกมาเดินขวักไขว่แทบทั้งวัน จึงยังไม่มีผู้คนออกมาเดินซื้อนี่ชมนั่นอย่างที่ควรจะเป็นเห็นท้องถนนของเมืองหลวงเงียบสงัดเช่นนี้แล้ว เซียงหรงก็อดเสียดายไม่ได้...นี่นับเป็นครั้งแรกในรอบเจ็ดแปดปีที่ได้ออกมานอกจวนแท้ๆเซียงหรงลอบถอนใจแผ่วเบาแม้เซียงหรงจะตื่นตาตื่นใจต่อโลกภายนอกจวนเช่นไร ก็ไม่ได้มัวสนใจสิ่งละอันด้านนอกรถม้าจนลืมใส่ใจอนุหาน พี่หญิงใหญ่ และพี่หญิงรอง ที่ร่วมทางมาด้วยกันภายในรถม้าซึ่งตกแต่งไว้อย่างเรียบง่ายทว่ากลับแฝงไว้ด้วยความโอ่อ่า สมกับที่เป็นรถม้าจากจวนกั๋วกง เซียงหรงพยายามส่งยิ้มให้พี่หญิงทั้งสองและอนุหานที่ตามมาดูแลพวกนางทั้งสาม ทว่าอนุหานกลับไม่ยิ้มตอบดังเช่นทุกครั้ง อีกทั้งพี่หญิงทั้งสองยังเบือนหน้าหนีกันไปคนละทาง โดยเฉพาะพี่หญิงใหญ่ เฉินชิวเยว่ ถึงกั

สำนักศึกษาในวันนี้คึกคักยิ่งนัก...จากที่เคยฟังมาจากท่านอาจารย์และเคยเห็นจากภาพวาด แต่เดิมสวนชิงหลิงก็เป็นสวนขนาดใหญ่ที่ขึ้นชื่อเรื่องความงามตามธรรมชาติอยู่แล้ว ยามนี้เนื่องจากไม่เพียงมีเทศกาลชมบุปผา ยังมีการประชันขันแข่งที่กระทั่งเชื้อพระวงศ์ยังเข้าชม ทั่วทั้งสวนย่อมได้รับการจัดแต่งอย่างพิถีพิถัน สวนที่งดงามมากอยู่แล้ว คงยิ่งกว่างดงามเลิศล้ำกระมังเซียงหรงตื่นตาตื่นใจยิ่งนักเมื่อก้าวเข้าสู่เขตสวนแล้วพบว่าด้านหน้าคือซุ้มโค้งหินอ่อนแกะสลักลวดลายเมฆมงคลและเถาไม้เลื้อย ดูโอ่อ่าและอ่อนโยนยิ่งกว่าในภาพวาดที่เคยเห็นเสียอีก ก้าวพ้นซุ้มเข้าไปเป็นลานทางเดินหินกรวดทอดยาว แวดล้อมด้วยหมู่เหมยที่กำลังผลิดอกสีชมพูอ่อนและขาวสะอาดตาราวกับม่านบุปผาที่เบ่งบานท่ามกลางลมวสันต์ ตรงกลางสวนคือศาลากลางน้ำขนาดใหญ่ ปูหลังคาสีเขียวเข้ม ปิดยอดด้วยกระเบื้องเคลือบเงา รอบศาลามีสะพานไม้ที่เชื่อมต่อกับลานกว้างซึ่งถูกจัดไว้เป็นลานแสดง เดาว่าคงเป็นพื้นที่ส่วนที่ใช้ในการประชันความสามารถดังที่เคยได้ฟังมา บนลานปูด้วยแผ่นศิลาขัดมัน รอบลานตั้งเก้าอี้และม้านั่งสำหรับผู้ชมบนพื้นซึ่งสร้างไว้เป็นพื้นที่ต่างระดับไล่จากต่ำไปสูง ด