บทที่ 23

เซียงหรงใช้เวลาปักผ้าถึงหนึ่งเดือนเต็ม ภาพที่ตั้งใจปักเพื่อผู้เป็นป้าสะใภ้ของตนจึงเสร็จสมบูรณ์

ซู่ซินมองภาพเทือกเขาสูงสลับซับซ้อนที่งามตระการ ซ้ำยังมีน้ำตกไหลลงสู่แม่น้ำเบื้องล่าง มีต้นท้อต้นใหญ่งามตระการริมผาทิ้งกลีบดอกไหลมากับสายน้ำ มีฝูงนกกระเรียนสวรรค์แปดตัวโบยบิน มีหมู่เมฆาลอยล่องราวกับอยู่ในแดนเซียน ที่อยู่ตรงหน้าแล้ว ก็ถึงกับตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก

ทีแรก เห็นคุณหนูปักภาพภาพนี้ออกมาได้อย่างละเอียดลออ งดงามนัก ต่อให้กล่าวว่า งดงามเสมือนจริงยิ่งกว่าภาพวาดก็ยังไม่นับว่าเป็นการยกยอกันเองจนเกินไป นางก็นึกว่าคุณหนูสามของนางเกิดเปลี่ยนใจ ไม่อยากปักยันต์และอักษรบทสวดตลอดจนถ้อยคำอันมงคลลงไปแล้ว เหตุใดนางจึงเพิ่งได้สังเกตว่าคุณหนูของนางปักยันต์และอักษรต่างๆ ที่นำมาเรียงต่อกันเป็นภาพตรงหน้านี้เล็กนัก เล็กถึงขนาดที่ว่ายืนมองอยู่ข้างๆ ยังมองไม่ออกว่าภายในภาพผืนใหญ่มีอักขระมงคลซ่อนเอาไว้ มองจากที่ไกลจึงดูไม่ออกเลยสักนิดว่ามีลวดลายอักขระ บทสวด และถ้อยคำมงคลซุกซ่อนอยู่

กล่าวถึงนกกระเรียน นอกจากนกชนิดนี้จะเป็นสัตว์มงคลชนิดหนึ่งแล้ว ภาพนกกระเรียนยังช่วยส่งเสริมให้ผู้ครอบครองอายุยืนและมีสุขภาพที่ดี

ผ้าปักลายผืนนี้ช่างทรงคุณค่าทั้งในแง่ของความหมาย ความจริงใจต่อผู้รับ และนับเป็นงานศิลปะที่ยากจะเชื่อว่าทำขึ้นด้วยสองมือน้อยๆ ของปุถุชน...

“คุณหนูสามเจ้าคะ จวิ้นหวังเฟยมารอพบคุณหนูอยู่ที่โถงรับแขกเรือนประธานเจ้าค่ะ” สาวใช้ผู้หนึ่งส่งเสียงรายงานจากนอกห้อง

นึกถึงพระโพธิสัตว์ พระโพธิสัตว์ก็มา

เฉินเซียงหรงแย้มรอยยิ้มงดงามยิ่งกว่าบุปผา

“ดูสิ ท่านป้าสะใภ้มาถึงพอดีราวกับสวรรค์เป็นใจไม่มีผิด ข้ากำลังใคร่ครวญอยู่พอดี ว่าสมควรให้ผู้ใดนำผ้าผืนนี้ไปส่งมอบให้ท่านป้าสะใภ้ที่ตำหนัก”

ซู่ซินเองก็ยิ้มกว้าง ดีใจไม่แพ้กัน

เช่นนี้ก็ไม่ต้องกังวล ว่าจะมีผู้ใดในจวนเฉินกั๋วกงแห่งนี้ มาฉกชิงผ้าปักลายล้ำค่า ที่คุณหนูของนาง สู้อุตส่าห์ทุ่มเทแรงกายแรงใจปักเพื่อท่านป้าสะใภ้ของตนเองแล้ว!

เซียงหรงส่งมอบผ้าปักลายให้ผู้เป็นป้าสะใภ้ด้วยความอิ่มเอมใจ

ที่ผ่านมาท่านป้าสะใภ้ของนางทำเพื่อนางไม่น้อย ครั้งนี้ได้ทำเพื่อท่านป้าสะใภ้ที่แสนดีของตนเองเช่นนี้บ้าง เซียงหรงดีใจจนไม่อาจหุบรอยยิ้มเลยทีเดียว

ผู้รับอย่างชายาเอกจวิ้นหวังจากสกุลสวีเองก็เช่นกัน

เพียงได้เห็นผ้าปักที่หลานสาวแท้ๆ ของสามีตนปักให้ นางก็ถึงกับนัยน์ตาพราวพราย แม้ในใจมีคำพูดมากมาย กลับทั้งชื่นชม ทั้งตื้นตันใจ ทั้งอิ่มเอมใจ จนพูดอะไรไม่ออกเลยสักคำ

ก็ดูภาพปักที่งดงามภาพนี้สิ! นอกจากจะงดงามเสมือนจริงแล้ว ฝีปักที่ละเอียดลออถี่ยิบเช่นนี้...มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าหลานสาวของนางผู้นี้ต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจไปมากมายเพียงใด กว่าจะได้ผ้าปักผืนนี้ออกมา

“หรงเอ๋อร์...หรงเอ๋อร์หลานรัก...หรงเอ๋อร์คนดี...” เนิ่นนานนัก จวิ้นหวังเฟย สวีเซียงเซียง ก็ยังหาถ้อยคำจะกล่าวไม่ได้

กลับเป็นซู่ซินที่ข่มใจไม่ไหว สุดท้ายก็อาศัยความสนิทสนมคุ้นเคย สอดปาก เอ่ยขึ้นมา

“คุณหนูใช้เวลาปักผ้าผืนนี้ถึงหนึ่งเดือนเต็มเจ้าค่ะ ตลอดหนึ่งเดือนมานี้ เพื่อทำกายและใจให้สะอาดบริสุทธิ์ คุณหนูถึงกับถือศีล กินเจ ปิดเรือนไม่พบปะผู้ใด ด้วยเกรงว่าหากไม่ตั้งใจจริงถึงเพียงนี้ ฝีเข็มที่ปักอักขระและถ้อยคำมงคลทั้งหมดทั้งมวลลงไปบนผืนผ้าจะแปดเปื้อน ทำให้สูญเสียกลิ่นอายสะอาดบริสุทธิ์อันเป็นมงคลไป”

ได้ยินเช่นนี้แล้ว ผู้เป็นป้าสะใภ้ก็ยิ่งพูดอะไรไม่ออกไปกันใหญ่ สุดท้ายก็ถอนหายใจออกมา “ดูสิ...เจ้าเป็นเด็กดีถึงเพียงนี้ แล้วจะไม่ให้ป้าสะใภ้รักเอ็นดูเด็กสาวอย่างเจ้ามากหน่อยได้อย่างไร...” จู่ๆ แววตาจวิ้นหวังเฟยก็เปลี่ยนเป็นมุ่งมั่น จริงจัง “หรงเอ๋อร์...หากป้าสะใภ้จะนำผ้าปักลายค่าควรเมืองผืนนี้ไปมอบให้ผู้อื่น หรงเอ๋อร์จะว่าอะไรหรือไม่”

เอ๋?

มอบให้ผู้อื่น?

ทว่า...ทว่าผ้าผืนนี้ นางตั้งใจปักเพื่อท่านป้าสะใภ้...

เอาเถิด...เอาไว้นางค่อยปักให้ท่านป้าสะใภ้ใหม่อีกผืนหนึ่งก็ได้ ระยะนี้อยู่ในจวน ไม่เพียงไม่มีงานการอะไรให้หยิบจับ แต่ละวันล้วนไม่ต้องร่ำเรียนอะไรทั้งนั้น ด้วยท่านอาจารย์ที่มาสอนสั่งต่างกล่าวกันว่าไม่มีสิ่งใดจะสอนให้นางอีกแล้ว นางจึง...ออกจะว่างเกินไปเสียด้วยซ้ำ

“ผ้าปักผืนนี้หรงเอ๋อร์มอบให้ท่านป้าสะใภ้ไปแล้ว ไม่ว่าท่านป้าสะใภ้จะนำไปมอบให้ใคร หรงเอ๋อร์ก็ไม่ขัดข้องทั้งนั้น ขอเพียงสามารถทำให้ท่านป้าสะใภ้พอใจ หรงเอ๋อร์ก็ดีใจแล้วเจ้าค่ะ”

ได้ยินคำตอบแล้ว ผู้เป็นป้าสะใภ้ก็ดีใจนัก จวิ้นหวังเฟยตบหลังมือหลานรักเบาๆ แม้มีถ้อยคำมากมายในอก กลับกล่าวชื่นชมได้เพียงสองคำเท่านั้น

“เด็กดี...เด็กดีของป้าสะใภ้ เจ้าเป็นเด็กดี ดีมากจริงๆ”

หลังบีบมือชื่นชมเซียงหรงอยู่ครู่หนึ่ง จวิ้นหวังเฟยก็ขอตัวกลับทันที ไม่อยู่สนทนาพาทีเหมือนเคย กระทั่งหลานสาวข้างสามีที่ตนรักใคร่เอ็นดูมาตลอดอย่างเซียงหรงจะเดินไปส่งก็ยังบอกปัด ดูรีบร้อน แตกต่างจากทุกครั้ง ทำเอาซู่ซินอดคิดไปในทางที่ไม่ดีไม่ได้

หรือแม้แต่ผู้เป็นป้าสะใภ้จากตำหนักจวิ้นหวังของคุณหนูสาม ก็ยังอาศัยความใสซื่อบริสุทธิ์ของคุณหนูสาม เริ่มหาประโยชน์จากคุณหนูของนางแล้ว?