บทที่ 28

เซียงหรงได้ยินแล้วหน้าเสียทันที

นาง...นางไม่เคยมีความคิดเช่นนั้นนะ!

“พี่หญิงใหญ่ ข้ามิได้...”

ไม่ทันที่เซียงหรงจะได้อธิบาย เฉินเหม่ยลี่ พี่หญิงรอง ก็แย้มรอยยิ้มที่ไม่พาดผ่านไปถึงดวงตา กล่าวเสียงหวาน

“พี่หญิงใหญ่กล่าวหนักไปแล้วเจ้าค่ะ แต่ไหนแต่ไรมา น้องสามของพวกเราไม่เคยก้าวขาออกนอกจวน อันที่จริง ด้วยคำสั่งของท่านพ่อ หากไม่มีเหตุจำเป็น นางแทบไม่ได้ย่างเท้าออกนอกเรือนอี้หรงเลยด้วยซ้ำ ธรรมดาคนจากชนบทเข้าเมืองใหญ่ก็ย่อมตื่นตาตื่นใจอยากรู้อยากเห็น หรงเอ๋อร์ของพวกเราตั้งแต่เล็กจนโตก็เก็บตัวในเรือนหลัง ย่อมไม่ต่างอะไรไปจากคนชนบทเหล่านั้นมิใช่หรือ...นางก็เพียงอยากรู้อยากเห็นไปหมดทุกอย่างจนลืมมารยาทจรรยาที่พึงปฏิบัติของบุตรีผู้มีตระกูลไปเสียสิ้นก็เท่านั้น...” เฉินเหม่ยลี่ผินหน้ามาทางเซียงหรง แย้มรอยยิ้มกว้างขึ้น “ใช่หรือไม่...น้องสาม...”

เซียงหรงรีบพยักหน้ารับทันที

“เป็นเช่นนั้นจริงๆ นะเจ้าคะ พี่หญิงใหญ่ หรงเอ๋อร์...หรงเอ๋อร์เพียงไม่อาจระงับความอยากรู้อยากเห็น หรงเอ๋อร์หาได้...หาได้มีความคิดเช่นนั้นเคลือบแฝงไม่!” พี่หญิงใหญ่ของนางคล้ายจะคาดหวังในการประชันขันแข่งครั้งนี้มาก นางไม่อยากให้พี่หญิงใหญ่เข้าใจนางผิดไปเช่นนั้น!

เฉินชิวเยว่เห็นความโง่เง่าชนิดถูกเฉินเหม่ยลี่พูดจากระทบกระเทียบเสียดสีซึ่งๆ หน้า ก็ยังไม่รู้ตัวของน้องสามตรงหน้าแล้วก็ยิ่งหงุดหงิดในอก

นางกัดริมฝีปากแน่น กำลังจะอ้าปากพูดอะไรสักอย่าง กลับถูกมารดาของตนชิงบีบมือ ปรามเอาไว้

อนุหาน หานชิงเยว่ กล่าวเสียงนุ่ม “อีกไม่นานพวกเจ้าทั้งสามก็ต้องออกไปประชันขันแข่งกับสตรีมากมายนับไม่ถ้วน อย่ามัวหยอกล้อกันตามประสาพี่หญิงน้องหญิงเช่นนี้เลย หากประมาทขาดสมาธิจนทำให้จวนเฉินกั๋วกงต้องเสียชื่อ ครั้งนี้บิดาของพวกเจ้าคงไม่พ้นต้องขายหน้าคนทั้งแผ่นดินแล้ว”

เฉินชิวเยว่ฟังแล้วก็พลันได้สติ นางพยายามควบคุมอารมณ์ พยายามวางสมาธิให้จดจ่ออยู่กับการประชันขันแข่งที่จะเริ่มต้นขึ้นในไม่ช้า…

คุณหนูใหญ่อย่างนางไม่ได้อดทนทุ่มเทฝึกฝนตนเองมานานปีเพื่อมาเสียสมาธิด้วยเรื่องโง่เง่าพรรค์นี้ นางมาที่นี่เพื่อคว้าชัยชนะ! ตำแหน่งโฉมงามยอดเมธีจะต้องตกเป็นของคุณหนูใหญ่จวนเฉินกั๋วกงอย่างนาง ต้องเป็นของนางเท่านั้น!

ท่านแม่ของนางใช้เส้นสายของสกุลหานตรวจสอบมาแล้ว ที่จริงแล้ว น้องสามที่โง่เง่านี่ ถึงกับลอบส่งผ้าปักลายที่งดงามผืนหนึ่งเพื่อคัดเลือกเข้าประชันขันแข่งชิงตำแหน่งโฉมงามยอดเมธี...คิดได้อย่างไร? น้องสาวสมควรตายนี่ยังมีสมองอยู่หรือไม่? หรือการถูกกักตัวไว้ในจวน ไม่ได้เข้าศึกษาในสำนักศึกษาดังเช่นพี่หญิงน้องหญิงของตน จะทำให้เด็กสาวอย่างนางสูญเสียสติปัญญาที่สมควรมีอยู่บ้างไปหมดแล้ว?

สตรีจากตระกูลเดียวกัน ส่งผ้าปักลายเข้าคัดเลือกเช่นเดียวกัน ซ้ำฝีปักยังย่อมต้องเหมือนกัน ด้วยผ้าทั้งสองผืนนั้นถูกปักขึ้นโดยน้องสามที่โง่เง่าตรงหน้านี่ทั้งคู่ หากมีผู้สังเกตเห็นข้อเท็จจริงเรื่องนี้เข้าจะทำอย่างไร?

ไม่น่าเลย...นางไม่น่าไว้วางใจน้องสาวที่โง่เง่าเช่นนี้เลย!

ยิ่งคิดเฉินชิวเยว่ก็ยิ่งหงุดหงิด โกรธเคือง ทั้งยังวิตกกังวลเป็นอย่างยิ่ง

สติ...ตั้งสติให้ดี...

นางพยายามสงบใจ พยายามมองไปในทางที่ดี

เอาเถิด ในการคัดเลือกครั้งนี้ มารดาของนางกล่าวว่ามีงานศิลปะมากมายหลายประเภทถูกส่งเข้าสำนักศึกษา กระทั่งบทเพลงลำนำที่แต่งขึ้นใหม่ก็ยังมี อาจไม่มีผู้ใดทันสังเกตเห็นข้อเท็จจริงเรื่องนี้ก็ได้...ที่คุณหนูใหญ่อย่างนางสมควรใส่ใจ มีเพียงการแข่งขันตอบปัญหา การประชันพิณ ภาพ หมาก อักษร โคลงกลอน และการทำการแสดงอย่างอิสระในรอบสุดท้ายที่รออยู่เท่านั้น!