Semua Bab ยอดชายาจอมจักรพรรดิ: Bab 11 - Bab 20

หลังจากจ่ายเงินค่าที่ดินยี่สิบหมู่สองร้อยตำลึงและจ่ายค่าดำเนินการอีกห้าตำลึงซินเยว่ก็ได้รับโฉนดที่ดินจากหัวหน้าหมู่บ้านนางส่งให้เซวี่ยฟังเฟยเป็นคนเก็บไว้"ข้าจะจัดการลงทะเบียนที่ที่ทำการให้พวกเจ้าโดยเร็ว"เซวี่ยฟังเฟยพยักหน้าขอบคุณ ผ่านไปไม่นานมีเสียงเดินจากด้านนอก ชายวัยกลางคนอายุราวสี่สิบปีไว้หนวดเคราผิวคล้ำเล็กน้อยคล้ายคนทำงานกลางแจ้งเดินเข้ามา"ท่านหัวหน้าหมู่บ้านให้คนไปตามข้าบอกว่ามีคนต้องการสร้างเรือนหรือ"ซ่งเว่ยหลงพยักหน้าและแนะนำพวกนางสามคน"เจ้ามีแบบบ้านที่ต้องการสร้างมาด้วยหรือไม่ถ้าไม่มีข้ามีแบบให้เจ้า"ซินเยว่พยักหน้า"ข้ามีแบบที่ต้องการสร้างในใจแล้วรบกวนขอยืมกระดาษกับพู่กันให้ข้าได้หรือไม่"ซ่งเว่ยหลงหยิบอุปกรณ์วาดภาพให้นาง ผ่านไปราวหนึ่ง เค่อแบบบ้านก็วาดเสร็จโดยซินเยว่ แบบที่นางวาดออกมาคือเรือนหันหน้ามาทางทิศตะวันออกยกพื้นสูงเล็กน้อยทำบันไดขึ้นสามขั้น ด้านหน้าเป็นระเบียงกว้างก่อนถึงโถงรับแขก ด้านข้างทำเป็นห้องนอนด้านซ้ายสองห้องด้านขวาสองห้อง มีห้องอาบน้ำและห้องปลดทุกข์ด้านในสุด ด้านหลังทำเป็นห้องครัวและสร้างเรือนเดี่ยวแยกเอาไว้ด้านหลังอีกหนึ่งเรือน มีศาลาและสระเล็กๆ ด้า

ยามห้าย (21.00-22.59) ท้องนภากระจ่างใสไร้เมฆหมอกดวงดารานับล้านกระจายเกลื่อนทั่วท้องฟ้า เสียงหวีดหวิวเป็นท่วงทำนองคล้ายเพลงพิณแว่วมาตามสายลมมองขึ้นไปไร้ที่สิ้นสุด ดวงตาสีดำสนิททอประกายแวววาวไม่ต่างจากสีของท้องนภาในยามนี้กะพริบขึ้นลงทำให้ขนตางอนยาวของนางกระพือตาม มองดูคล้ายปีกผีเสื้อสีดำกำลังโบยบิน ดวงหน้างามเด่นขาวราวหยกเหมันต์ชั้นดีตัดกับความมืดยามราตรีเห็นเด่นชัดซินเยว่ในชุดสีดำรวบผมตึงด้วยผ้าผูกผมสีแดงยืนอยู่หน้าร้านขายตำราร้านเล็กท้ายตลาดในเมืองเยว่กว่าง นางยกผ้าสีดำขึ้นมาปิดใบหน้าครึ่งล่างเห็นเพียงดวงตาดำขลับ ซินเยว่กระตุกยิ้มร้ายเมื่อนึกถึงสีหน้าตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ในวันพรุ่งนี้ซินเยว่ทะยานตัวขึ้นไปบนหลังคาของร้านหนังสือ ไต่ไปตามแนวหลังคากระโดดลงไปในสวนที่น่าจะเป็นด้านหลังของร้านหนังสือ ไฟในห้องหลังร้านหนังสือดับลงไปนานแล้ว เพื่อความไม่ประมาทซินเยว่ได้จุดกำยานยาสลบโยนเข้าไปให้ห้องอีกที"หึหึ รับรองหลับยันเช้าแน่"ซินเยว่หัวเราะเบาๆ แล้วค้นหาตำรารายชื่อสมุนไพรปราณเล่มเก่าที่นางหมายตาทันที นางจำได้ว่าตาเฒ่าหยิบตำรามาจากตรงนี้นี่นา ซินเยว่มองไปที่ชั้นตำรารอบๆ ตัวนาง ตอนนี้ซินเยว่ไม่จำเ

"แม่จะไปรู้จักพวกเขาได้อย่างไรเขาบอกว่าเป็นสหายของลูกที่กำลังออกท่องเที่ยวผ่านมาทางนี้เลยแวะมาเยี่ยมเจ้า"ซินเยว่กลอกตาท่าทางหงุดหงิด ท่านแม่ท่าทางพวกเขาดูเหมือนเป็นสหายของข้าหรือท่านถูกคนพวกนั้นหลอกแล้วซินเยว่เค้นสมองคิดหาทางไล่สามคนนั้นกลับไป นางไม่อยากให้มารดารู้เรื่องที่นางเป็นตีนแมวย่องเข้าเรือนผู้อื่น ตอนนี้นางมีชนักติดหลังอยู่จึงโวยวายมากไม่ได้ อีกอย่างนางสู้พวกนั้นไม่ได้อย่างเเน่นอนหากสู้กันเรือนของนางคงพังไม่เหลือชิ้นดี และท่านแม่กับฮุ่ยหลิงอาจเป็นอันตรายได้ ซินเยว่ได้แต่ตอบรับไปส่งๆ เอาไว้ค่อยหาวิธีขับไล่พวกเขาไปทีหลัง"ชะ......ใช่ๆ ข้าลืมไปได้อย่างไรพวกเขาเป็นสหายของข้าเอง "ซินเยว่กัดฟันพูดนางลอบปาดเหงื่อบนหน้าผาก ได้แต่คาดโทษพวกเขาเอาไว้ในใจ"เช่นนั้นเราเข้าไปด้านในกันเถอะ”ซินเยว่ดันหลังมารดาเข้าไปก่อน เจ้าพวกนี้ทำให้อายุขัยของนางลดลงไปหลายปีเลยทีเดียว"คารวะคุณชาย..........."ซินเยว่ทำท่าประสานมือค้อมตัวแล้วมองหน้าบุรุษผมสีเงินสลับกับบุรุษทั้งสองที่อยู่ด้านหลัง เยี่ยจื่อเข้าใจสายตาที่ส่งมาเป็นคำถามของนางทันที" ข้าคือองครักษ์นามว่าเยี่ยจื่อและเยี่ยเฉิงส่วนท่านนี้คือคุณ

ตอนนี้ซินเยว่เขินจนต้องมุดหน้าหลบที่ซอกคอของไป๋เยี่ยนหลงนางตัวสั่นน้อยๆ ด้วยความตกใจระคนขัดเขิน ถึงแม้นางจะเคยเกิดมาแล้วสองรอบแต่นี่เป็นจูบแรกของนางเลยนะ จูบแรกของนาง ใบหน้าเล็กแดงก่ำทำปากบ่นขมุบขมิบคนเดียวหลังจากที่ซินเยว่ได้สติคืนมานางไม่กล้าดื้อที่จะลงจากตักของไป๋เยี่ยนหลงอีกนางกลัวว่าจะถูกเขาทำโทษอีกครั้ง ซินเยว่ได้แต่บ่นในใจเจ้าคนหน้าหนาทำโทษอะไรกันเอาเปรียบนางชัดๆ คอยดูเถอะนางจะวางยาถ่ายในอาหารของเขาซินเยว่ได้เเต่บ่นในใจคนเดียวไม่กล้าเอ่ยออกมาแม้เพียงครึ่งคำกลัวเขาจะเอาคืนมากกว่าเดิม รถม้าออกจากเรือนของซินเยว่วิ่งตามถนนผ่านหมู่บ้านต้งเถียนไปอย่างช้าๆ หม่าชิวหนิงมองตามจนลับสายตาจากนั้นจึงหันมาพูดกับหญิงวัยกลางคนอายุราวสี่สิบปี"รถม้านั่นวิ่งมาจากบ้านของหญิงหม้ายแซ่เซวี่ยนี่นา........ หญิงเเพศยาไม่มีสามีแต่กลับพาบุรุษเข้ามาอยู่ในบ้าน"หม่าชิวหนิงบิดปากพูดออกไปด้วยความริศยา หวังให้หญิงวัยกลางคนเห็นด้วยกับตน ตั้งแต่ได้ยินชาวบ้านเล่าลือว่ามีหญิงหม้ายใบหน้างดงามมาอาศัยอยู่ท้ายหมู่บ้านกับบุตรสาว นางก็บังเกิดความรู้สึกเกลียดชังทั้งๆ ที่นางไม่เคยพบหน้าเซวี่ยฟังเฟยเลยสักครั้ง ยิ่งมีคนเล

"เยว่เอ๋อเหตุใดลูกอยู่ที่นี่หรือว่าลูกอาศัยอยู่ที่เมืองนี้หรือ "ซินเยว่ชะงักเล็กน้อย นางถอนหายใจออกมาอย่างนึกรำคาญ จากนั้นจึงหันไปสนทนากับหยางจิ่งเทียน"อืม"นางตอบสั้นๆ แต่ไม่เปลี่ยนสีหน้า"ลูกมาที่หอประมูลนี้กับใคร"'จะอยากรู้ไปทำไมว่านางมากับใครก็ในเมื่อตัดขาดกันไปแล้ว'ซินเยว่คิดในใจแต่ไม่ได้เอ่ยออกมา นางหันไปหาไป๋เยี่ยนหลงที่ยืนสีหน้าเรียบเฉยด้านข้าง"นี่คือคุณชายไป๋เป็นสหายของข้าเจ้าค่ะข้ามากับเขา"ซินเยว่แนะนำง่ายๆ แต่บุรุษที่ยืนอยู่ด้านข้างหยางจิ่งเทียนเอ่ยทะลุกลางปล้องขึ้น"เจ้าคือคุณหนูใหญ่หยางใช่หรือไม่"ซินเยว่หันไปมองเขาด้วยความสงสัย ใครอีกเนี่ย"ใช่ข้าคือหยางซินเยว่แต่หาใช่คุณหนูใหญ่อีกต่อไป"ซินเยว่ตอบเขาไปทั้งที่ในใจนึกรำคาญ จะมาสืบสาวประวัติอะไรกันตอนนี้นางอยากกลับบ้านไปหาท่านแม่ของนางแล้ว"ข้าคือองค์ชายสามฉิงอิงหลางคู่หมายของเจ้า"เมื่อได้โอกาสฉิงอิงหลางจึงแนะนำตัวแก่ซินเยว่"อ่อ"ซินเยว่ตอบสั้นๆ เพียงแค่นั้น ฉิงอิงหลางรู้สึกพึงใจในตัวนางตั้งแต่ที่เห็นนางเดินเข้ามาในหอประมูลจันทราแล้ว แต่ด้านข้างของนางมีบุรุษเดินเคียงมาด้วยเขาไม่รู้ว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์อันใดกัน จ