Semua Bab รักหมดใจยัยตัวอ้วน: Bab 1 - Bab 10

‘กรี๊ดดดดดดด’“พี่เตย์ โคตรเท่ห์เลยอ่าแก” รุ่นน้องสาวสวยปีหนึ่งกรี๊ดออกมาแล้วหันมาแตะมือกันด้วยความระริกระรี้เมื่อเห็นเตย์มีเตะบอลเข้าโกลทำประตูชัยให้กับคณะนิติศาสตร์ชนะคณะบริหารไป3ต่อ2 ประตูร่างสูงร้อยแปดสิบกว่าเซนติเมตรกระโดดตัวลอยกอดเพื่อนรักอย่างคณินพรางหันไปขยิบตาให้สาวๆ ที่นั่งอยู่บนสแตนด์เชียร์ทำเอาชะนีน้อยใหญ่กรี๊ดคอแทบแตก ยกเว้นคนเดียวที่เอาแต่นั่งก้มหน้าจับใจความสำคัญของมาตรากฎหมายอาญา“ช้องนาง! ช้องโว้ย” เสียงเรียกดังขึ้นหลังจากเสียงกรี๊ดสงบลงคนเจ้าเนื้อสะดุ้งโหยงดึงสติตัวเองกลับมาหันขวับไปมองว่าใครเรียกแล้วก็เห็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวในชีวิตกวักมือเรียกไวๆ พรางเท้าสะเอว“มีอะไรเหรอณา” หญิงสาวตะโกนถามกลับแล้วพับเก็บหนังสือในมือใส่กระเป๋าก่อนจะพาร่างอ้วน ๆของตัวเองลงมาจากสแตนด์เชียร์อย่างทุลักทุเลเรียนชั้นปีสี่แล้วทว่ากิจกรรมในมหาวิทยาลัยยังคงแน่นตลอดทั้งเทอมทั้งที่ปีสุดท้ายแล้วควรต้องเน้นการเรียนเสียเป็นส่วนใหญ่ทว่าอาจารย์ก็ยังคงให้มาช่วยรุ่นน้องอยู่ดี“น้ำนักฟุตบอลหมดมาช่วยยกถังน้ำไปให้หน่อยสิ ฉันยกคนเดียวไม่ไหว”ช้องนางถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ หันไปมองเต็นท์นักกีฬาฝั่งตรง

ขาป้อมสั้นเดินเข้ามาในซอยแคบย่านดินแดง สองข้างทางเป็นแฟลตสูงห้าชั้นรายรอบเหมาะสำหรับชาวบ้านหรือคนทั่วไปที่ไม่ค่อยมีเงินมากนักและแน่นอนว่าคุณภาพและสภาพแวดล้อมย่อมย่ำแย่ไม่เหมือนคอนโดฯ หรือบ้านเดี่ยวที่มันดีกว่านี้ช้องนางมาหยุดยืนอยู่หน้าตึกตัวเองแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆ คนเมานอนกลิ้งอยู่ตามพื้นถนนนึกอยากจะฉี่ตรงไหนก็ฉี่ เด็กเล็กอายุสิบกว่าขวบตั้งแก๊งเป็นอันตพาลลอกเลียนแบบมาจากวัยรุ่นแถวนั้น วันดีคืนดีก็ได้ยินเสียงทะเลาะกันของผัวเมีย บางคู่ถึงกับลงไม้ลงมือทุบตีจนกู้ภัยต้องมารับตัวส่งโรงพยาบาลก็มีหญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วบอกตัวเองว่าเรียนจบเมื่อไร เธอจะพาตัวเองออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเพร้ง! โครม!เสียงอึกทึกดังขึ้นพร้อมเสียงด่าชุดใหญ่ไม่นานก็มีวัยรุ่นวิ่งสวนออกมาด้วยความเร็ว เธอจำได้ดีว่าเป็นใครจึงร้องถาม“ภัทรจะไปไหน เกิดอะไรขึ้น” เด็กหนุ่มวัยสิบแปดไม่ยอมตอบวิ่งหน้าตั้งออกไปครั้นจะวิ่งตามก็ได้ยินเสียงของป้ากำลังร้องไห้คร่ำครวญจนเธอต้องวิ่งกลับไปยังห้องตัวเอง“ป้าวี เกิดอะไรขึ้น ทำไมห้องเละเทะได้ขนาดนี้”เสื้อผ้าในตู้ถูกลื้อกระจัดกระจายเต็มพื้น เก้าอี้ล้มระเกะระกะข้าวของเกลื่อนห้อ

“คุณหนู คุณหนูตื่นเถอะค่ะ” ป้าอุ่นหญิงมีอายุวัยห้าสิบกว่าปีรีบวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาปลุกลูกชายคนเดียวของบ้านด้วยความร้อนใจ เมื่อยังเห็นเตย์มีนอนนิ่งจึงเปลี่ยนเป็นดึงผ้าห่มออกแล้วเขย่าตัวอย่างแรงให้ตื่นขึ้นมาก่อนจะเกิดสงคราม“มีอะไรป้าอุ่น ทำไมถึงปลุกผมแต่เช้า” ร่างกำยำลุกขึ้นแบบงัวเงยดวงตายังไม่ทันลืมขึ้นเสียด้วยซ้ำ“เช้าอะไรคะ มันจะบ่ายแล้วค่ะ ตอนนี้คุณท่านกลับมาจากขึ้นบัลลังก์ศาลแล้วค่ะ ถามใหญ่เลยว่าคุณหนูไปเรียนหรือยัง” ตาสว่างโร่ขึ้นมาทันที บ่ายนี้มีเรียนอีกต่างหาก ไปสายมีหวังท่านได้ยึดบัตรเครดิตเหมือนครั้งที่แล้วแน่นอน อาจารย์ในคณะก็มักจะโทรมาฟ้องพ่ออยู่บ่อยครั้งร่างสูงกระโดดลงจากเตียงวิ่งไปคว้าผ้าเช็ดตัวหายเข้าไปในห้องน้ำไม่นานก็กลับออกมาด้วยชุดนักศึกษาเตรียมพร้อมสำหรับไปเรียน ความโชคดีของคุณหนูประจำตระกูล ‘เชาวกรกุล’ คือไม่ต้องซักผ้า รีดผ้าเองแค่เปิดตู้เสื้อผ้าทุกอย่างก็ถูกจัดเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้ว“ทำไมยังไม่ไปเรียนอีก มันกี่โมงแล้ว” เสียงทุ้มกังวาลดังขึ้นเมื่อเห็นเจ้าลูกชายไม่เอาถ่านเดินย่องลงบันไดมา คิดหรือว่าเขาจะไม่เห็นเตย์มีสะดุ้งเล็กน้อยหันมายิ้มฟันขาวให้กับคนเป็นพ่อ “

เช้าของวันใหม่เตย์มีตื่นตั้งแต่ไก่โห่โดยที่ป้าอุ่นไม่ได้เข้ามาปลุกเลย ทำเอาแม่บ้านสูงวัยประจำบ้านถึงกับงงงวยว่ามันเกิดอะไรขึ้น จนเดินไปหยิกแขนคุณหนูที่เธอเลี้ยงมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก“โอ้ย...เจ็บ” สะดุ้งโหยงสะบัดแขนเราๆ “หยิกผมทำไมป้าอุ่น”“คุณหนูเจ็บ?”“อ้าว ก็เจ็บนะสิโดนหยิกแรงขนาดนี้”“แสดงว่าป้าไม่ได้ฝันไปค่ะ” ป้าอุ่นยกมือตบแก้มตัวเองเบาๆ เพื่อยืนยันอีกครั้ง“ฝันอะไรครับ ผมงงไปหมดแล้ว”“เอ้า ก็วันนี้คุณหนูตื่นเอง ป้าไม่ได้ขึ้นไปปลุกแถมยังตื่นเช้าผิดปกติ ลงมาพร้อมชุดนักศึกษา” หล่อนส่ายหน้าอย่างไม่น่าเชื่อว่าลูกชายไม่เอาถ่านของบ้านท่านผู้พิพากษาจะตื่นเช้าได้“โธ่ ป้าอุ่น คนเรามันก็ต้องมีเปลี่ยนไปบ้าง ไม่คุยด้วยล่ะ ไปดีกว่า”“ไม่กินข้าวก่อนเหรอคะ” ร้องถามตามหลังคนที่วิ่งเหยาะๆ ไปยังรถคู่ใจ “ไม่ครับ กลัวไม่ทัน”คาบเรียนเช้าวันศุกร์เริ่มเก้าโมงทว่าเตย์มีขับรถมาจอดก่อนถึงป้ายรถเมล์ตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าเพื่อดักรอใครบางคน มือจับคันเกียร์รถเขยิบไปยังตัว P เพื่อตั้งท่ารอพอเงยหน้าขึ้นมาอีกทีเขาเห็นหลังของคนตัวกลมขึ้นรถเมล์ไปแล้ว อุตส่าห์มาดักรอเพื่อจะรับไปด้วยกันแค่พริบตาเดียวคาดกันเสียอย่างนั้นไ

“พวกมึง ตำรวจมา!” เสียงหนึ่งตะโกนขึ้นแล้วก็วิ่งแซงหน้าไปขึ้นมอเตอร์ไซค์ตัวเองแล้วเร่งเครื่องออกไปตามด้วยขบวนเด็กแว๊นหลายคันขับตามกัน มีเพียงแค่รภัทรเท่านั้นที่ชักช้าเพราะรถสตาร์ทไม่ติดจนถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจรวบตัวกลับไปยังโรงพักชาวบ้านย่านนั้นโทรเข้ามาร้องเรียนว่ามีกลุ่มวัยรุ่นมาตั้งแก๊งแข่งรถกันเกือบทุกวันสร้างความรำคาญให้กับชาวบ้านและผู้สัญจรไปมา จนบางครั้งเกิดอุบัติเหตุได้รับบาดเจ็บสาหัสก็มี วันนี้ทางการจึงได้วางแผนล้อมจับอย่างรัดกุมรภัทรถึงกับหน้าเสียเหงื่อผุดขึ้นบนใบหน้าได้แต่นั่งซึมอยู่ต่อหน้าตำรวจเวรประจำวัน ขายาวสั่นพับๆแล้วบอกเบอร์โทรผู้ปกครองให้เจ้าหน้าที่ตำรวจไม่ตายด้วยมือแม่... ก็ตายด้วยมือพี่ช้องแน่ ๆ“หนุ่มหล่อกลุ่มนั้นมาอีกแล้วแก ฉันขอไปดูแลนะ” เด็กนั่งดริ้งสาวสวยคนหนึ่งเอ่ยขึ้นด้วยความระริกระรี้ส่วนคนอื่น ๆ ก็ขอติดตามไปด้วยเพราะถึงอย่างไรโต๊ะนั้นก็มีผู้ชายหลายคน“จะว่าไปก็เป็นเด็กเอ๊าะ ๆทั้งนั้นเลย” ยกมือลูบปากอยากกินเด็กแล้วต่างพากันหัวเราะคึกครื้นช้องนางเดินกลับมาได้ยินได้พอดีแต่ยิ้มอ่อน ๆแล้วส่ายหัว เธอเห็นกลุ่มของเตย์มีและคณินเดินเข้ามาตั้งแต่หน้าร้านแล้วแหละแต่แ