All Chapters of Behind The Mafia's Mask: Chapter 1 - Chapter 10

“Habulin mo ako!” anang batang lalaki na walang mukha na kumakaway sa batang babae pagkatapos ay mabilis na tumakbo. “Bilis! Habulin mo ako!” sigaw nito habang papalayo nang papalayo sa batang babae, hanggang sa bigla na lang naglaho ito.Maya-maya’y biglang nagdilim ang paligid at nakarinig ang batang babae ng malakas na pag-iyak. Nagtaka pa ito nang makita ang sarili habang buhat-buhat ng armadong lalaki. Iyak ito nang iyak pero muli ring naglaho at napalitan ng napakadilim at napakalalim na tubig. Hindi ito makahinga. Para itong sinasakal nang mga sandaling iyon. Saklolo! sigaw nito ngunit tila walang salitang lumalabas sa bibig.Sak—Unti-unting lumubog ang ulo nito. Hinihigop ito ng tubig pailalim— pailalim nang pailalim. Hindi ito makagalaw hanggang sa tuluyan itong hindi makahinga.“Hah! Hah! Hah!” Humihingal na kaagad na bumangon si Lucianna. Hindi maipaliwanag ang nadarama niyang takot sa didbib habang hawak ang kaniyang leeg at mahigpit iyong hinahagod. Halos lumabas din a

“What’s the matter?” kunot-noong tanong ni Lucifer kay Leonard nang bigla silang tumigil sa gitna ng ilang na lugar sa may bahagi ng Quezon province. May importante siyang nilakad doon kasama ang kanang kamay.“Sandali lang, boss. Check ko lang sa labas,” anito sabay baba ng kotse.Ngunit, hindi pa man nakaaapak ang mga paa nito sa lupa, bigla na silang pinaulanan ng bala. Mabilis na yumuko si Lucifer. Isinara naman agad ni Leonard ang pintuan ng kotse. Pagkatapos, sabay pa silang dumukot ng kani-kanilang b**il at nakipagpalitan ng putok sa mga nasa labas.“Ahh! Sh*t!” palatak ni Lucifer nang madaplisan ito ng bala sa may balikat.Binuksan niya ang kabilang bahagi ng kotse at doon payukong lumabas. Medyo madilim na rin ang paligid kaya hindi niya gasinong maaninaw ang mga bumab**il sa kanila.Maya-maya’y narinig niya ang bahagyang pag-ungol ni Leonard. Mabilis niya itong nilapitan at nakita niyang may tama ito ng bala sa tagiliran.“Sh*t! Sh*t!” sunod-sunod niyang pagmumura habang haw

Maghapong muling nakatulog si Lucifer sa isang maliit na silid, kung silid nga bang matatawag iyon. Halos kasing laki lang kasi iyon ng banyo niya sa mansyon nila. Ang papag na kaniyang kinahihigaan ay yari sa kawayan na ni wala man lang kutson at banig lang ang sapin. May maliit iyong bintana na may kurtinang halatang lumang-luma na. Walang kuryente at ilaw na de-gas ang gamit. Ang dingding ng buong kabahayan ay yari sa sa pinagdikit-dikit na kawayan, habang pawid naman ang bubungan. May isa roong maliit na aparador na alam niyang lagayan ng damit. At sa tabi nang hinihigaan niya, isang lamesang yari din sa kawayan ang naroon kung saan may nakalagay na kung ano-ano.He breathed, in and out. Mabagal lang niya iyong ginawa dahil bukod sa masakit pa ang buong katawan niya, kumikirot din ang kaniyang mga sugat. Hindi pa talaga siya magaling, nagpilit lang siyang bumangon kanina para alamin kung nasaan siya. Akala nga niya hindi na siya makaliligtas pa. Mabuti na lang at may isla siyang p

Kinabukasan, maagang nagising si Lucianna. Kahit puyat na puyat dahil sa kaiisip, alam pa rin talaga ng katawan niya kung ano ang oras ng kaniyang gising. Pinakiramdaman muna niya ang paligid. Tumingin pa siya sa dingding na nakapagitan sa kanila ni Victor, bago tumayo. Nang masigurong tahimik pa sa kabilang silid, inalis niya ang mga inilagay panangga sa pintuan kagabi. Dumeretso siya sa kusina at naghilamos. Matapos doon ay nagtungo na siya sa dalampasigan upang mag-abang ng mangingisda. Hindi naman siya naghintay nang matagal dahil ilang sandali lang ay nagdatingan na rin ang ilan sa mga ito. “Naku! Talagang baka hindi na mabubuhay iyon,” narinig niyang wika ng mangingisdang si Mang Gusting habang papalapit ang mga ito sa kaniya. Kausap nito ang isa pang mangingisda na si Mang Lito na may bitbit ng mga huli ng dalawa. “Palagay ko nga, Gusting. Aba’y sino ba naman ang mabubu

Matagal napatitig si Lucifer sa namumulang mga pisngi ni Lucianna. Agad din itong nag-iwas ng tingin— tumikhim at kiming ngumiti.“Ahm . . . k-kain na tayo. Gutom na k-kasi ako,” kandautal na turan nito at nauna ng maupo.Palihim siyang napangiti. This girl is really something. Ni hindi niya namamalayang napangingiti na pala siya nito. She has that kind of power that enable to break his own rules for himself. At dalawang tao pa lang ang nakagagawa noon sa kaniya.Naupo na rin siya sa tapat ng dalaga. Siya na mismo ang nagsandok ng pagkain para dito. “Salamat,” anito at kiming ngumiti.“Pagpasensyahan mo na ang mga niluto ko. Ihaw lang naman talaga ang alam kong luto sa isda, eh,” pagbibiro niya upang mawala ang nadaramang awkwardness nito.Napangiti naman ito nang tuluyan habang sinisipat ang isdang inilagay niya sa plato nito. “Mukha namang hindi mo nasunog.” Natawa silang pareho. Magana nilang pinagsaluhan ang pagkaing inihanda niya at kung ano-ano lang din ang napag-usapan nila.