All Chapters of คุณกับเลขาเกิดมาคู่กัน แล้วจะมาคุกเข่าในงานแต่งฉันทำไม？: Chapter 151 - Chapter 160

ท่าทีที่ผลักไสคนให้ห่างไกลนับพันลี้ของสืออวี๋ ทำให้ในใจของเหลียงหยวนโจววูบโหวงไปด้วยความผิดหวัง หลังจากนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็ฝืนปั้นรอยยิ้มออกมา“อาอวี๋ ผมได้ยินมาว่าตระกูลสือเตรียมจัดงานเลี้ยงต้อนรับคุณกลับไป”พอเธอกลับไปตระกูลสือแล้ว เขาจะหาโอกาสไปที่นั่นเพื่อจัดการเรื่องแต่งงานของพวกเขาก่อน แล้วค่อย ๆ ตามง้อเธอขอแค่เขาดึงดันต่อไป สืออวี๋จะต้องใจอ่อนเหมือนที่ผ่านมาแน่นอนสืออวี๋เริ่มหมดความอดทน “มันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วยเหรอคะ?”เหลียงหยวนโจวขมวดคิ้ว กำลังจะพูด แต่ทันใดนั้นโทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดังขึ้นหลังจากรับสาย ไม่รู้ว่าปลายสายพูดอะไร สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป“เข้าใจแล้ว ผมจะไปเดี๋ยวนี้”เขาวางสายแล้วหันไปมองสืออวี๋ “อาอวี๋ พอดีที่บริษัทมีธุระด่วน ไว้รอวันที่คุณกลับตระกูลสือ เราค่อยเจอกันที่นั่น”สืออวี๋ไม่แม้แต่จะปรายตามอง ปล่อยให้คำพูดของเขาผ่านไปเหมือนผายลมเมื่อเห็นว่าเธอไม่สนใจไยดี ความผิดหวังก็แล่นขึ้นมาในใจเหลียงหยวนโจวอีกครั้ง เขาไม่พูดอะไรต่อ หันหลังเดินจากไปตั้งแต่ต้นจนจบ เขาไม่แม้แต่จะชายตามองซือเยี่ยนเลยสักนิดในสายตาของเขา ซือเยี่ยนเป็นแค่หมอตัวเล็ก ๆ คน

เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อสืออวี๋ตื่นนอนและจัดการธุระส่วนตัวเสร็จ เธอก็เดินมายังห้องนั่งเล่น และเห็นสือม่านกับโจวฉินกำลังนั่งคุยอยู่กับคุณย่าสือบนโซฟานับตั้งแต่ออกจากบ้านตระกูลสือไป สืออวี๋ก็ไม่เคยได้พบหน้าสือม่านอีกเลยไม่ได้เจอกันหลายปี สือม่านดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก เธอสวมชุดสูทสไตล์แบรนด์ดัง แต่งหน้าอย่างประณีต รอยยิ้มบนใบหน้าดูดีอย่างพอเหมาะ ทั้งสง่างามและสวยงามเมื่อตระหนักได้ถึงสายตาของสืออวี๋ สือม่านก็หันมามองเธอ“พี่คะ ตื่นแล้วเหรอคะ? คุณย่าเพิ่งกำลังจะให้คนไปปลุกพี่อยู่เลยค่ะ”สือม่านกล่าวด้วยรอยยิ้มและน้ำเสียงที่สนิทสนม หากใครไม่รู้เรื่องคงคิดว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมาทั้งสองยังคงติดต่อกันอยู่เสมอสืออวี๋มีสีหน้าเย็นชา เธอไม่ตอบคำพูดของสือม่าน แต่หันไปมองคุณย่าสือแทน“คุณย่า เช้านี้หนูมีธุระข้างนอก ไม่ทานมื้อเช้าที่บ้านนะคะ”คุณย่าสือพยักหน้า ขณะที่ท่านกำลังจะเอ่ยปาก โจวฉินก็ชิงพูดขึ้นมาก่อนด้วยสีหน้าไม่พอใจ “สืออวี๋ เมื่อกี้แกไม่ได้ยินที่ม่านม่านทักทายแกเหรอ? การตอบรับคำพูดของคนอื่นถือเป็นมารยาทขั้นพื้นฐานที่สุด แม้แต่เรื่องแค่นี้แกก็ไม่เข้าใจหรือไง?!”สิ้นเสียงของโจวฉิน สือม

พอเห็นคุณย่าสือลุกขึ้นจะเดินจากไป โจวฉินก็รีบลุกขึ้นหวังจะพูดคุยเจรจากับท่านต่อ แต่กลับถูกป้าอู๋ขวางไว้“คุณนายคะ กลับไปเถอะค่ะ คุณท่านจะพักผ่อนแล้ว”สีหน้าของโจวฉินเคร่งเครียดลง แต่เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรกับป้าอู๋อย่างไรเสียป้าอู๋ก็รับใช้คุณย่าสือมาสามสิบสี่สิบปีแล้ว คำพูดของเธอย่อมมีน้ำหนักต่อหน้าคุณย่าสือ การสร้างศัตรูกับป้าอู๋ไม่มีประโยชน์อะไรกับเธอเลยแม้แต่น้อยเธอหันไปมองสือม่าน “ม่านม่าน เรากลับกันเถอะ!”สือม่านพยักหน้า แล้วเดินตามหลังโจวฉินออกไปพอขึ้นรถ โจวฉินก็พูดอย่างหัวเสีย: “ก็แค่มีเหอเยวี่ยนไม่ใช่หรือไง?! มันจะวิเศษวิโสอะไรนักหนา?! ทุกครั้งที่มาหาต้องคอยก้มหัวอ่อนข้อให้ ฉันทนชีวิตแบบนี้ไม่ไหวแล้วจริง ๆ!”แววตาของสือม่านสั่นไหวเล็กน้อย เธอหลุบตาลงพูดว่า: “แม่คะ หนูขอโทษ ถ้าไม่ใช่เพราะหนู วันนี้แม่ก็คงไม่ต้องมาที่บ้านตระกูลมารองรับอารมณ์ของคุณย่าแบบนี้”เมื่อเห็นความรู้สึกผิดและความเสียใจบนใบหน้าของสือม่าน โจวฉินก็รู้สึกสงสารจับใจตั้งแต่รู้ว่าตัวเองไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของตระกูลสือ สือม่านก็ใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังตัวมาตลอด ความสดใสร่าเริงเหมือนเมื่อก่อนหายไปจนหมดสิ้น“

คุณย่าสือลูบหลังเธอ พลางพูดอย่างอ่อนโยนว่า “โตป่านนี้แล้ว ยังจะมาอ้อนอีกเหรอ!”“ไม่ว่าจะโตแค่ไหน หนูก็เป็นหลานของย่าเสมอนะคะ ต่อหน้าคุณย่า หนูก็เป็นเด็กตลอดไป”“นั่นก็จริง”เมื่อเห็นภาพความสัมพันธ์อันอบอุ่นของสองย่าหลาน ป้าอู๋ก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้ตั้งแต่คุณหนูย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านตระกูล คุณท่านก็ดูมีรอยยิ้มมากกว่าเมื่อก่อนมากดูท่าทางแล้ว คุณท่านคงจะรักและเอ็นดูหลานสาวคนนี้มากจริง ๆในขณะเดียวกัน ณ ห้องทำงานประธานบริษัทเทคโนโลยีหยวนฮ่างจงชู่ถือเอกสารแฟ้มหนึ่งเดินเข้ามาหลังจากเคาะประตู “ท่านประธานเหลียง ช่วงนี้คุณหนูสือดูเหมือนกำลังหาที่อยู่ครับ น่าจะเตรียมเช่าสำนักงาน แต่ว่า...”มือที่กำลังตวัดปากกาเซ็นเอกสารของเหลียงหยวนโจวหยุดชะงัก เขามองจงชู่ “แต่ว่าอะไร?”“คนของเราสืบมาว่า เสินหลีแอบอ้างชื่อท่านไปพบผู้จัดการบริษัทนายหน้าที่คุณหนูสือกำลังติดต่อเรื่องเช่าสถานที่อยู่ครับ”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของเหลียงหยวนโจวก็เย็นเยียบขึ้นมาทันที “ไปติดต่อเธอเดี๋ยวนี้ บอกให้เธอมาพบผม”ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เสินหลีก็มาถึงเห็นได้ชัดว่าเธอตั้งใจแต่งตัวมาอย่างดีเธอแต่งหน้าโทนอ่อน ๆ ที่เ

โจวฉินและสือหมิงฮุยพยายามเกลี้ยกล่อมเขาหลายต่อหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่ยอมกลับมาสืบทอดกิจการของตระกูลสือ สือหมิงฮุยทั้งโกรธทั้งจนปัญญา แต่ก็ไม่สามารถฉุดกระชากลากตัวเขากลับมาได้“ส่วนซูโม่ ฉันจะชดเชยให้เขาด้วยอย่างอื่น แกต้องโอนตึกสำนักงานนั่นให้สืออวี๋ ไม่งั้นก็ไม่ต้องมานับว่าฉันเป็นแม่อีก!”ไม่เปิดโอกาสให้สือหมิงฮุยได้พูดอะไรต่อ คุณย่าสือก็ตัดสายทิ้งทันทีสือหมิงฮุยวางโทรศัพท์ลง เขาครุ่นคิดอยู่เป็นนาน สุดท้ายก็ตัดสินใจทำตามที่คุณย่าสือบอกเหตุผลหนึ่งคือคุณย่าสือยังคงกุมหุ้นส่วนใหญ่ของสือซื่อเอาไว้ และอีกเหตุผลก็คือในอนาคตสือซื่อจะต้องร่วมมือเชิงลึกกับหยวนฮ่าง การมอบผลประโยชน์เล็กน้อยให้สืออวี๋ในตอนนี้ ก็เพื่อให้ในอนาคตสืออวี๋จะได้เห็นแก่หน้าตระกูลสือ ไปเจรจาเงื่อนไขความร่วมมือกับเหลียงหยวนโจวได้แต่พอนึกถึงว่าต้องยกตึกที่ทำเลดีขนาดนั้นให้สืออวี๋ เขาก็อดรู้สึกเจ็บปวดในใจไม่ได้เขาต่อสายหาทนายความ สั่งให้อีกฝ่ายเดินทางมาหาไม่ถึงสองชั่วโมง สัญญาให้โดยเสน่หาก็ร่างเสร็จเรียบร้อยสือหมิงฮุยลงนามในเอกสาร ก่อนจะยื่นให้ทนายความ “บ่ายนี้คุณช่วยไปจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยด้วย”“รับทราบคร